۹ قدم برای بهبودی بعد از پایان رابطه عاطفی

سلام دکتر ممنون از مقالتون
من مدت ۲ماه در یک رابطه‌ای بودم و همه چیز خیلی خوب بود اما به یکباره طرف مقابل گفت که من تصمیم گرفتم جدا شیم چون من یکسال ازش کوچک تر بودم و گفت رابطه ما به این دلیل که به نظر من دلیل مسخره ای هست به ازدواج ختم نمیشه و میخوام که تا دیر نشده و جدایی واسه جفتمون سخت تر نشده تموم کنیم همه چیو
منم تا حدی تلاش کردم واسه نگهداشتن رابطه اما وقتی دیدم که اصلا به حرفام و تلاشم برای قانع کردنش توجهی نمیکنه دیگه ادامه ندادم

الان مشکلم اینه که خیلی سخته برام و سه هفته گذشته اما نمیتونم بهش فکر نکنم چون واقعا عاشقش بودم و میدونم اشتباهه اما همش فکر میکنم که دیگه مثل اون رو پیدا نخواهم کرد و دیگه نمیتونم کسیو مثل اون دوست داشته باشم و هی حسرت میخورم

سلام جناب دکتر، خدا خیرتون بده بابت وقتی که میگذارید. آقای دکتر من ۲۷ سالمه و حدود چند ماه با یه آقایی رابطه داشتم به قصد ازدواج.
ولی متاسفانه بخاطر مسائل و مخالفت خانواده ایشون رابطه مون به ازدواج نکشید. هم من ایشون رو خیلی دوست داشتم و هم ایشون من رو و هم اینکه تفاهم خیلی زیادی داشتیم. ولی یه ضعفی که داشتند به خانوادشون وابسته بودند و بخاطر شرایطی نمیتونستند خانواد‌شون رو نادیده بگیرن. طی رابطه بارها بخاطر مشکلات خانوادگیشون، مجبور میشدیم ازهم جدا بشیم و بعدش به من امید میدادن که هنوزم امیدی هست به ازدواج و منم بخاطر علاقه م دوباره برمیگشتم، الان مدتیه که ازهم جدا شدیم و آخرین بار ایشون گفتن که دیگه هیچ امیدی ندارن به اینکه بتونیم ازدواج بکنیم، و منم بخاطر این حرفش دوباره جدا شدم. آقای دکتر هروقت ایشون بخاطر بحث های خانوادگی حرف از جدایی میزد من هیچ وقت مقاومت نمیکردم و باجدایی موافقت میکردم، خانواده خیلی متعصب و کنترلگری داشت و توی همه چیز دخالت میکرد ولی ترجیح دادم دخالت نکنم و بذارم خودش تصمیم بگیره که یه زندگی وابسته و تحت کنترل خانوادش داشته باشه یا یه زندگی مستقل که آخرش هم خانوادش رو ترجیح داد. نمیدونم کار درستی کردم یانه که دخالتی نکردم و گاهی حسرت میخورم که شاید بهتر بود دخالت میکردم و تشویقش میکردم به کنارم موندن، آقای دکتر بااینکه ایشون واضحا به من گفتند که هیچ امیدی به ازدواج ندارند ولی من همچنان بهش امیدوارم که شاید مشکلاتش حل بشه و برگرده…
الان هم اوضاع خوبی ندارم و دیگه نمیدونم چیکار باید بکنم

سلام اقای دکتر وقتتون بخیر.من یه دختر بیست ساله هستم که تا به این سن وارد رابطه ی عاطفی نشدم،به تازگی یک اقا پسری به من علاقه مند شدند از اول جوابم بهشون منفی بود چون اهداف و اینده ای که در نظر دارم حس میکنم با ورود یک فرد وابستگی ایجاد میشه و ازادی من گرفته میشه خودشون میگن من هرجور پشتتم ولی به حرف که نمیشه فقط اکتفا کرد،به گفته خودشون هدفشون جدیه و بعد دوسال دوستی قصد ازدواج دارن. بعد اینکه از من فرصت اشنایی خواستن قبول کردم ولی هنوز تصمیم قطعی نگرفتیم برای ادامه دادن ،من هرروز در شک و تردیدم و میخوام این رابطه شکل نگیره و تا به الان در مجازی دوهفته چت کردیم.درسته که مورد خاصی ازشون ندیدم که بخوام ادامه ندم ولی ته دلم حس میکنم که لایق فرد بهتراز اینها هستم و میخوام پشرفت کنم تا افراد سطح بالاتری در اینده وارد رابطه و ازدواج بشم فقط مشکل خودمم که نمیتونم رابطه عاطفی و احساسی شروع کنم حداقل الان تو این سنم که به نظرم زوده. لطفا راهنماییم کنید واقعا نمیدونم چیکار کنم قراره بعد دیدار حضوری نظرمو بپرسن که این رابطه ادامه بدیم یا نه؟

سلام وقتتون بخیر من ۲۰ سالمه از ۱۶ سالگی عاشق یک نفر شدم یک ماه با هم دوست شدیم ولی جدا شدیم بخاطر اینکه گفت نمیتونه چون عشق درس و خیلی آدم گوشه گیری بود و مامانش راضی نبود بعد از چند ماه پیام داد و پیشنهاد داد رفیق باشیم منم چون خیلی عاشقش بودم و نمی‌خواستم از دستش بدم یا ازش بی خبر باشم قبول کردم و سه سال رفیق موندیم البته تو این سه سال من بالای ۱۰۰۰ بار اعتراف و ابراز علاقه کردم اما اون همش ردم کرد بعدش یک روز بهش پیام دادم گفتم که می‌خوام از عشقم بهت دست بکشم و این ها چون خیلی آسیب دیده بودم تویی اون سه سال اونم گفت باشه بعدش دیگه بهم پیام ندادیم تا ۱۰ ماه پیش پیام داد گفت همو ببینیم و فلان چون یک رابطه دوستی داشتیم منم قبول کردم و همو دیدیم بعدش دیدم رفتارش عوض شده و این ها که بعد از دو هفته بهم درخواست دوستی داد منم چون اون دو هفته فهمیدم هنوز بهش حس دارم قبول کردم همه چیز تویی دوستی ماه تویی این ۹ ماه لب نقص بوده از ابراز علاقه و همه چیز و اون هیچ کم و کسری نذاشته و این نکته هم بگم که بخاطر دانشگاهش اون پیشم نیست و ای هم دوریم و اون خیلی احساسی و بهم فشار میاره سر همین دوری من سعی میکنم کنار بیام مشکل الان اینه که یک ماه گذشته من خیلی حالم بد شده و بهم فشار اومده و انگار خسته شدم دیگه نمی‌دونم چیکار کنم وقتی بهم ابراز علاقه می‌کنه یا چیزی و مثل قبل رفتار می‌کنه من دیگه ذوق نمیکنم خوشحال نمیشم حتی گاهی عصبانی میشم و حتی فکر جدایی هم ت سرم‌هست اما هنوز دوسش دارم و نمی‌دونم باید چیکار کنم خیلی سردرگمم نمی‌دونم جدا شم یا ادامه بدم دوست دارم باهاش حرف بزنم و ازش فرصت بخوام تا ب خودم بیام اما آدم منطقی نیست و بهم گوش نمیده میشه کمکم کنین چیکار کنم چون مقداری هم حس عذاب وجدان دارم وقتی بهم ابراز علاقه می‌کنه و من مثل قبل نیستم 🙂

سلام آقای دکتر
من پسری ٢۴ ساله ام. تقریبا دو و نیم سال پیش به دختر خانمی که همسایه‌مون بود و سه سال از من کوچیکتر بود دل بستم و بعد از چند بار حرف زدن و تلاش‌ کردن نشد ازش جواب مثبت بگیرم. چون کنکور داشت ترجیح دادم چند ماه یه بار بهش پیام بدم و باهاش حرف بزنم و راضیش کنم ولی نشد. آخرین بار یک سال پیش باهاش حرف زدم و قبول کردم که نمیشه با هم باشیم و تصمیم گرفتم بیخیال شم. تو اون مدت با یکی از همکلاسی های دانشگاهم که دختر بود و ایشونم سه سال از من کوچیکتر بود ارتباط دوستانه داشتم ولی حرفی از رابطه و علاقه نبود تا این که برای بار آخر از دختر همسایه‌مون جواب منفی گرفتم. یک ماه بعد از اون قضیه احساس کردم که دارم به همکلاسیم حس پیدا میکنم و بهش گفتم و جواب رد داد. با کلی صحبت راضیش کردم که با هم باشیم و قبول کرد ولی گفت هیچ حسی به خاطر جدایی ای که به تازگی تجربه کرده بود به من نداره. و اینم گفت که فعلا وارد رابطه احساسی نشیم تا وقتی که به قول خودش حس من (امیر) زیاد بشه و بتونه به حسم تکیه کنه. یک سال از این حرفا گذشت و تو این مدت بارها از همدیگه جدا شدیم و به هم برگشتیم. کلی دعوا، تنش، سوتفاهم و حتی بی احترامی تجربه کردیم و بازم به هم فرصت دادیم. تاکید میکنم که هنوزم با هم رابطه احساسی نداشتیم ولی دائما با هم چت میکردیم. البته هیچکدومون با کس دیگه‌ای رابطه نداشتیم و یه جورایی منتظر بودیم تا علاقه دو طرفه بشه و بعد شروع کنیم. اون دائما حس میکرد که علاقه من به اندازه کافی زیاد نیست. شایدم حق داشت چون خودمم حس میکنم علاقه ام کافی نبود. مثلا اوایل جدایی برام سخت بود ولی هرچی جلوتر رفتیم جدایی برام راحت‌تر شد. یا مثلا به راحت‌ترین شکل ممکن ازش دلخور میشدم و قضاوتش میکردم و حتی توی دلم بهش فحش میدادم ولی بعد که آروم میشدم و دلخوریم حل میشد همه چی اوکی میشد. حدودا چند ماه پیش به این نتیجه رسیدم که انگار قرار نیست حسم بیشتر بشه و انگار داره کمتر هم میشه! این بود که تصمیم گرفتم برای بار آخر کات کنم ولی چند روز قبل از اینکه چیزی بگم بهم گفت که بهم علاقه مند شده! و من تصمیم گرفتم که به هردومون یه فرصت دوباره بدم و برای اولین بار یه رابطه احساسی رو تجربه کنم. چیزی که برام عجیب بود این بود که انگار کور شده بودم و چشمم روی اختلافاتمون بسته شده بود! چند روز بعد از شروع رابطه با اولین دلخوری، متوجه شدم که احساساتم متعادل شده. حس کردم که علاقه اون بیشتر از منه و عذاب وجدان گرفتم که نکنه من نتونم اونقدری که لازمه عاشقش بشم. تقریبا یه هفته بعد از شروع رابطه قضیه رو تموم کردیم و من حتی ذره ای ناراحتی توی قلبم نداشتم بلکه حتی خوشحالم بودم که نیازی نیست عذاب وجدان داشته باشم. با گذشت چند ماه از اون قضیه حالا دارم به خودم میگم که چرا قضاوت هام رو کم نکردم تا حسم بیشتر بشه یا چرا از میزان دعواهامون کم نکردم تا بیشتر علاقه مند بشم. حتی بعضی وقتا به خودم میگم نکنه با ادامه رابطه، علاقه ام بیشتر می‌شد و شاید عجله کردم یا این که نکنه الکی به خودم میگفتم حسم کمه تا بیخیال رابطه بشم!! خلاصه که خیلی فکرم درگیره و شدیدا نیاز به کمک دارم.
به نظر شما باید چی کار کنم؟ بهش برگردم و اشتباهاتم رو جبران کنم یا برای همیشه بیخیال شم؟؟

سلام آقای دکترخسته نباشید
من و دوس پسرم الان یسالونیمه‌ ک رل زدیم
همودوس داریم اون اول ماه ک باهم بودیم اومد با مادرم صحبت کردو گفت ک قصدش خیره مادره خودشم درجریانه برادرش اینا به کنار

چنروز پیش رفیقم ک رل رفیقه دوستپسرمه
همکلاسیمم‌ هست دختره بم زنگ زد گفت ک هنوز تو رابطه ای چون قبلن هروقت دلخور میشدم از رلم بارفیقم دردودل میکردم
زنگ زد رفیقم گفت هنوز رلی فلان گفتم اره گفت یکی بود میخاستم باهاش رل بزنی پولدارن فلان گفتم نه من رلمو دوس دارم .

بعدش گفت که اینطور رل تو قبلن ک شیراز رفته بود با یکی رابطه جنسی برقرار کرده و خیلی چیزا
این درسته ک رلم شیراز رفته بوده با رفیقش
ولی اومد اینارو گفت رابطه و اینا من گریه کردم داغون شدم ولی حس میکنم رفیقم راست میگه چرا باید بهم دروغ بگه بعد بهم گفت ک به رلت نگی که من گفتم غیره مستقیم بهش بفهمون ک اینو فهمیدی .
بعدش بهش گفتم از کجا فهمیدی گفت رلش بهش گفته چون رلش رفیق صمیمیه‌ رلمه منم ازینجا مطمعن شدم
من اینو مستقیم ب رلم گفتم گفت دروغه رفیقای رلمم‌ گفتن دروغه
رلم به رفیقم زنگ زده گفته ک تو رابطمون دخالت نکن خودش گفته ک اینجوری گفته ب رفیقم
منکه ب دوستم پیام دادم گفتم رلم گفت دروغه حرفات گفت نمیخام راجب این موضوع حرف بزنم حس میکنم رلم تهدیدش‌ کرده یا ترسوندتش‌
ازینورم‌ رفیق صمیمیه رلم قبلن با یکی از دوستام رل بود گفته بود رفیقم با یه شیرازی رله ینی رل منو گفته بود درحالی ک‌اون بامن بود
به دوستش گفتم چرا اینجوری گفتی مگه بامن رل نیست گفت شاید دوستم نمیخاد بفهمه تو رابطست اما چربطی داره قشنگ منو پیچوند

ازینورم رلم رفته بود شیراز اخلاقش عوض شد اومد گفت میخام برم اونجا کار کنم فلان

خودشم رفیقم گفت رل من با خاهره رفیقش‌ رابطه داشته شیراز رلم گفت من حروم زاده نیستم رفیقاشم‌ گفت همچین چیزی نیست

بخدا نمیدونم حرف کیو‌ باور کنم رلمو‌ ک دوس داریم همو یا رفیقمو‌ ک باهاش دوست بودم دوسال ؟؟
نمیدونم چیکار کنم آقای دکتر میشه کمکم کنید خاهشا‌!!؟؟

من کنکوری هستم هدف دارم موقع درس خوندن حرفای دوستم ک پشت اون گفته یادم میاد هی باخودم میگم نکنه راس میگه زهنم داغون شده

ازینورم منو رلم همو دوستداریم خیلی بهم امید میده ک درساموبخونم به هدفم ک دندون پزشکی برسم اصلن بهش نمیخوره همچین کاری کنه بام

حتی ب مامانمم‌ گفتم ک رفیقم پشت رلم اینارو گفته مامانم کفت رفیقت دروغ میگه

توروخدا شما یچیزی بگین خسته شدم از فکر کردن که کی راس میکه کی دروغ حرف کیو باور کنم رفیقم راست میگه یا رلم ؟؟؟
آقای دکتر کمکم کنین(:

سلام . ممنون از گرداوری مطالب .دختری هستم 31 ساله که حدود یکسال با یک پسر 35ساله در ارتباط بودم . و کاملا اگاهم که این رابطه سمی بوده . اوایل رابطه همه چیز بسیار رویایی بود و باعث وابستگی شدید من به این شخص شد . این تایم رویایی حدود 5 ماه بیشتر طول نکشید اما بعد از ان همه چیز خراب شد و علت هم از نظر این اقا اخلابد من بوده . این اقا بسیار خودپسند هست و شکاک هم هست و ویژگی های بد دیگری هم داره . خیلی مشکلات دیگه بین ما بود و من با وجود اینکه میدونم اعتماد به نفس و عزت نفس و حرمتم از بین داره میره باز میل برگشت و ارتباط با این اقا دارم . نمیدونم چطور خودمو از این باتلاق رابطه سمی نجات بدم و فکرمو ازاد کنم همه ابعاد زندگیمو تحت تاثیر گذاشته شغلم و زندگی روزمره و … .

سلام آقای دکتر خسته نباشد
من دختری 25ساله هستم که سه سال ازدواج کردم و خیلی هم همو دوست داشتیم ولی همسرم از همون ابتدا تو مشکلات زندگی همش کم میوردو گریه میکرد میگفت دیگ نمیتونم تا خواهر و خاله اش از لحاظ مالی بهش کمک بکنند چون پدر و مادرشون فوت شدند از اول دهن بین بود و توی دعوا میرفت فوری به خاله اش و خواهرش از من میگفت بد میگفت از لحاظ مالی هم در حد متوسط بودیم من دختریم ک تو شرایط سخت درک میکردم و فشار مالی نمی اوردم بهش .ولی خیلی ظاهر بین بود همش دوست داشت بدون زحمت هرچیزی رو بدست بیاره غذای خوب همیشه باشه ووو.. ولی تو این سه سال نزدیک چهار پنج تا شغل عوض کرده تو تایم بیکاریش هم بازی میکرد زیاد .. تو این سه سال نزدیک 100میلیون ضرر رسونده ..خونه رو فروخته مغازه زده خیلی بدهی بالا میورد و همیشه هم به حرف خواهرش گوش میکرد همیشه هم تو مشکلات خودشو میزد به اینکه حالم خوب نیست یا میخوام برم خودکشی کنم و این حرفا ..سال دوم با زن پسرداییش بمن خیانت کرد چتشون در حد سکس چت بود من متوجه شدم بهش فرصت دوباره دادم بخشیدمش …بعد اینکه خیلی دروغ میگفت بهم سرهرچیز کوچکی ومن متنفر بودم از دروغ ..تااینکه یک ماه بود ک همش میگفت من اگر برم تو چیکار میکنی وو..چون تایم خونمون رسیده بود و هیچ پولی نتونسته بود جور کنه ..ومن وقتی ی روز از سرکار برگشتم دیدم رفته چمدون رو هم بسته رفته ولی فرداش پشیمون شد وبه التماس افتاد من دیگ نبخشیدمش و اونم رفت به دروغ به خانواده اش گفت من غذا درست نمی کنم و بخاطر اینکه سرکار میرم از زیر بار مسولیتهام شونه خالی میکنم بعد فرداش گفت من نمیخوامت واین حرفا من تا الان مشکلاتمو به خانوادم نمیگفتم دیگ حالم بد بود اطلاع دادم و رفتم خونه مادرم بعد متوجه شدم به ی دختر دیگر هم صحبت کردند و اظهار دوست داشتن کردند ولی فقط یکبار بعنوان سرگرمی …با جواب داد به استوری های دخترها منتظر جواب و ادامه صحبت میشد من دیگ نبخشیدم و خیلی رفتارهای اشتباه دیگه که من تصمیم گرفتم جدا بشم چون دیگ اعتماد ندارم ایشون بعد از یک ماه تازه متوجه شدم چه اشتباهاتی کردند ولی هم خودشون و خانوادشان به خاطر غرورشون نمیان خونه ما … من میخوام بدونم من واقعا باید چیکار کنم آیا جدا شدن به نفع منه ؟ باینکه دیگ بهش اعتمادی ندارم ایشون برای اذیت کردن چندین بار زنگ زدن سرکار من که مانع کار کردن من بشن ..که عدم اجازه همسر اعلام کنن ..یعنی ی کارها و رفتاری انجام میدن ک ادم سردتر میشه دیگ خانوادم نمیخوان برگردمیگن جدا بشم ..و این هم بگم خیلی خاله اش دخالت میکنه و نمیزارن خود همسرم تصمیمی بگیره البته هم مقصره چون خانواده اش از اشباهتش مطلع هستند ولی متاسفانه حمایت میکنن .. ممنون میشم نظرتون بدونم.

سلام و عرض ادب و خسته نباشید
مردی 40 ساله هستم و دوران بچگی سختی سراسر با ترس و تنبیه از طرف برادر بزرگم داشتم و بعلت فوت پدر ایشان بزرگی می‌کردندکه نه تنها بزرگ نبود بلکه تمام اعضا را از رسیدن به موفقیت و شکوفایی استعدادهایشان، بعلت بدرفتاری محروم کرد.
بالاخره تا به جوانی رسیدیم و من همیشه در جستجوی کسی بودم که حالم در کنارش خوب باشد. ازدواج کردم و متاسفانه چیزی که از ازدواج میخواستم در این وصلت نبودو تا به الان که دو فرزند هم دارم با وجود تلاش‌های منطقی جهت جدا شدن به نتیجه نرسیدیم و کماکان زوج هستیم و از هیچ نظر مشکل نداریم فقط من دوستش ندارم و حسی به ایشان نیست. بدین جهت باز هم از تلاش برای یافتن آن فرد که در ذهن پرورانده ام دست برنداشتم تا اینکه با خانومی آشنا شدم که خیلی دوستش داشتم و آنقدر به ایشان وابسته شدم و آنقدر احترام و ارزش دادم و از هر نظر پشتیبان ایشان بودم، مرا ترک کرد و دو سال از قطع رابطه که واقعا دردناک‌ترین درد زندگی را تجربه کردم گذشت و با خانومی دیگر که واقعا بهترین بودند آشنا شدم و یکسال با هم هیچ مشکلی نداشتیم تنها من از اول به ایشان گفتم که نمی‌توانم با او یا کسی ازدواج کنم و به این خاطر مدتی پیش بدون اطلاع به من به عقد کسی درآمده و با این وجود باز هم راه تماس با او را پیدا کردم و حتی حاضر به ازواج شدم اما قبول نکردند. از یک طرف از دست دادنش، از طرفی بدست نیاوردنش، و همچنین عذاب وجدانی که خودم را مقصر میدانم، از پایم انداخته اند و از حالت استاندارد زندگی خارجم کرده اند. بی قراری، بی ثباتی آرامش، تصمیمات نادرست و هزاران صفات بد دیگر در من بوجود آمده که حاصل این ماجراست. لطفا راهنمایی کنید بلکه راهنمایی شما ناجی من باشد.

سلام و ارادت آقای دکتر
واقعا دمتون گرم ک داخل کامنت پاسخ کامل به عموم میدین
بزرگوار بنده 22 سن دارم و عزیزی ک باهاش در رابطه هستم 24سال دارن
ما هشت سال هست که باهم هستیم
از نوجونی باهم بودیم ولی هیچ رابطه جنسی نبود تا الان ک به خونواده ها گفته شده یکم هست ولی پیش روی اصلا نداره چون کلا برا رابطه هم رو نخاستیم
چند سالی هست ایشون یک پسر عمو دارن که باهاش راحتن و چند سال پیش همین پسر عمو درخواست ازدواج داده بود به همین خانم که بخاطر من رد کرده
ولی دیروز من اومدم چت های خانوم رو خوندم درسته حرف نامربوطی زده نشده ولی همه جور حرف و خنده زده شده و خیلی راحت هستن و من میپرسم راضی نیستم شما اینجوری حرف بزنی میگه مث داداشمه تنها پسر عموم هست ک راحتم باهاش ولی ده پسر عمو دیگه داره و میگه بهش اعتماد دارم و اونجوری نیست
ولی آقای دکتر من اذیت میشم وقتی میبینم باهاش بخند بخند داره و خیلی راحته باهاش حرفایی ک بی ربط هست میگن و میخندن راجب درسو دانشگاه و خوابگاه دوست و آشنا میگن مخصوصا ک درخواست ازدواج داده قبلا و الان اون پسر عمو نامزد کرده نمیدونم چرا نامزد اون پسره هیچی نمیگه به این پسر ک چرا با دختر عموت اینقدر راحتی
الان ده بار شده بهش میگم راضی نیستم باهاش حرف بزنی همیشه گارد میگیره و ی بحث بزرگ پیش میاد اصلا گوش نمیده حرفمو نمیدونم واقعا خیلی اذیت میشم
من بخدا با هیچ دختری حرف نمی‌زنم تو این هشت سال بار ها از سوی بقیه درخواست رابطه شده اصلا قبول نکردم حتی تو مهمونی صحبت هم نمیکنم ک خدایی نکرده سو تفاهم پیش بیاد و همیشه دنبال زندگی سالم بودم دنبال زندگی آروم و وجدان راحت بودم ولی این چیزا واقعا آدم رو اذیت می‌کنه بنظرتون حرفام درسته چیکار کنم آیا زیادی حساسم نمیدونم واقعا چیکارمه این خانم زیاد از حد با پسر عموش راحته ویس میدن میخندن مسخره میکنن تیکه میندازن پسره راجب نامزدش میگه نمیدونم چیکار کنم خواهش میکنم کمکم کنین
من منتظر پاسخ شما بزرگوارم
امیدوارم سوالمو تایید کنین

سلام اقای دکتر
من دوست پسری داشتم که از اول قصدمون ازدواج بود.چندین ماه بود با هم حرف میزدیم وایشون ی کم حالت افسردگی داشت مثلا ناراحت میشد از چیزی خداحافظی میکرد و میرفت و بعد از چند روز برمیگشت.اصلا در مورد چیزی که ناراحتش میکرد دوست نداشت حرف بزنه و چیزایی که باعث ناراحتیش میشد رو پنهون میکرد.خیلی قهر میکرد و این از نظرم نرمال نبود این همه قهر کردن حتی چند بار گفتم دیگه نمیخوام باهم باشیم و جدا شدیم ولی بعد مدتی برمیگشت. وقتی قهر میکرد و میرفت تو فضای مجازی همیشه چک میکرد ببینه انلاینم و باکسی چت میکنم نصف شب بیدار میشد و چکم میکرد.موقع اشتی هم کلی قسمم میداد که با پسری چت نکردم یا کسی نیومده پی ویم.هر وقت هم پیام میداد و من انلاین بودم احساس میکرد با مرد دیگه ای چت میکنم در صورتی که هزار بار براش قسم خوردم که جز اون با کسی نیستم و فقط با ی دختر حرف میزنم. انقد حساسیت نشون داد که مجبور شدم ی اکانت دیگه نصب کنم.برای استفاد کردن و حرف زدن با دوستام.ی روز یکی از اشناهامون پسری رو بهم معرفی کرد برای اشنایی ازدواج منم همون روز به دوست پسرم گفتم خواستگار دارم و تکلیف رابطمون رو مشخص کنه تا منم بتونم برای ایندم تصمیم بگیرم و اون موقع از شدت ناراحتی گوشی رو قطع کرد و حرفی نزد فرداش تصویری زنگ زد و گفت امشب خیلی فکر کردم من نمیتونم بهت قول ازدواج بدم خوایتگارت رو بخاطر من رد نکن.چون کارمو از دست دادم و میدونم کم میارم، نمیتونم خوشبختت کنم،میخوام برم خارج،منم خیلی گریه کردم و گفتم ولی من دوست دارم و میخوام با تو ازدواج کنم کارم نداری برام مهم نیست صبر میکنم تا کار پیدا میکنی و منم هیچی ازت نمیخوام.چند روز بعد باز اومد گفت کارای خارج رفتنم داره جور میشه و بیخبال من باش برو دنبال زندگیت باز گریه کردم و گفتم مگه نگفتی تو رو برا ازدواج میخوای چرا کاری کردی که عاشقت بشم اونم در جواب گفت من نخواستم وابسته م بشی فقط خواستم با هم حرف بزنیم و اشنا بشیم بعد گوشیش رو خاموش کرد.منم قبول کردم با خواستگارم اشنا بشم و ی بار باهاش حرف زدم افکارمون به هم نمیخورد ردش کردم.بعد چند روز دوست پسرم پیداش شد و با کلی التماس و گفتن غلط کردم خواست برگرده منم قبول کردم. ازم پرسید با خواستگارم حرف زدم منم برای اینکه ناراحت نشه گفتم نه.چند روز بعد وارد تلگرامم شد و فهمید ی بار با خواستگارم حرف زدم و با ی اکانت دیگه با دوستام حرف زدم.دوستام هم دختر بودن.کلی خودشوناراحت کرد و هر چی از دهنش در میمومد بهم میگفت حتی گریه میکرد میگفت من عاشقت شده بودم ولی تو بهم خیانت کردی از این به بعد همش با دخترا خوش میگذرونم و بازیشون میدم و دیگه هیچ وقت عاشق نمیشم.بعد ی ماه دعوا باهام اشتی کرد و ی روز باهام خوب بود یهو یادش میفتاد که ی اکانت دیگه داشتم و با خواستگارم حرف زدم کلی بهم فوش میداد و بعد باز برمیگشت تا ی روز گفت حتی اگه با هم ازدواج کنیم تا ابد بهت شک خواهم داشت همش احساس میکنم با مردا چت داری هر چقدر براش توضیح دادم وقتی تو رفتی و گفتی نمیخوامت منم چاره ای نداشتم بعدم من فقط با دختر حرف زدن بیخودی بهم شک داری اونم گفت هزار دلیل بیار با مرد نیستی بازم باور نمیکنم و گفت دوست دختر گرفته و خواست جدا بشیم.الان چند روزه جدا شدیم و حال روحیم اصلا خوب نیست همش میگم کاش پشیمون بشه و برگرده.در صورتی که میدونم اصلا تعال روحی نداشت و شکاک بود ولی بازم خیلی دلتنگشم.اقای دکتر تو این شرایطی که پیش اومده ایا واقعا تقصیر کدوممون بوده؟ ایا امکانش هست برگرده پیشم؟و اینکه بیخیالش بشم یا اگه برگشت باهاش اشتی کنم؟

سلام آقای دکتر من با پسر داییم حدود ۵ سالی رابطه داشتیم و خیلی همدیگرو دوس داشتیم و در سال آخر رابطه مون به علت این که خانواده ها فهمیدن جدا شدیم و گفتن که باید ارتباط تون تموم کنید و رابطه تقریبا تموم شد و ایشون وارد رابطه شدن …
چند ماه بعد ایشون دوستشون فرستادن که بنده برگردم ولی دوستشون به بنده پیشنهاد داد من بعد کلی اصرار التماس حدود دو ماه بعد با ایشون وارد رابطه شدم و این قضایا تا دو سال ادامه داشت در این فاصله هر دو ما همدیگرو تو اینستا داشتیم تولد من و تبریک میگفت ولی من میترسیدم که پاسخ بدم و برگردم شخصی که باهاش ارتباط داشتم و دوست نداشتم و جرئت جدایی هم نداشتم خلاصه که جدا شدیم و پارتنر سابق من تو این یکسال با شخص دیگه ای وارد رابطه شده بودن و حدودا بعد چند ماه از جدایی شون من به پارتنر سابقم گفتم که بیا فرصت بدیم و برگردیم ایشونم با بدبینی قبول کردن و حدود دو ماهی باهم بودیم ولی یکهو من سر رابطه قبلیش به ایشون گیر دادم بعد دو هفته ای به من گفتن نمیتونن منو ببخش من دو سال ایشونو رهت کردم با بهترین دوستشون منو نمیبخشن واقعا تو این ۸ سال خیلی عذاب کشیدم و نمیتونم واقعا فراموششون کنم مخصوصا که تو این دو ماه به خانواده شون گفته بودن برگشتیم درک نمیکنم چطور همچی خراب شد همش میگفتن رابطمون جدی میشه و یکهو همچی تغییر کرد که اگر این ها رو فاکتور بگیریم خودشون اول وارد رابطه شدن ولی من و مقصر میدونن

با سلام ممنون از راهنمایی های خوبتون.اقای دکتر من پنج سال درگیریه حس عاطفی بسیارشدیدی شدم علتش رو هم نمیدونم متاهل هستم نمیدونم اسمش رو بزارم عشق یانه ولی پنج سال همه زندگی من وخودم رو درگیر کرده همون طوراون شخص رو خیلی راها برای تموم کردن این رابطه انجام دادم خیلی تلاش کردم اما هر کار کردم تاثیری نداشته وانگار حس وعلاقه ووابستگی من به اون فرد روز به روز بیشتر میشه اون شخص هم فامیل نزدیکی هستند ومدام در رفت وامد هستیم هیچ راهی برای فراموشی وجود نداره من واقعا دیگه خسته شدم از ادامه این رابطه واقعا نمیدونم باید چیکار خواهش میکنم راهنماییم کنید

سلام آقای دکتر،با تشکر از لطف شما و سایت بسیار خوبتون.
دختری ۲۹ ساله هستم که تا حالا با هیچ پسری رابطه عاطفی نداشتم بخاطر شرایطی که تو محیط خونه بود،کودکی خیلی بدی داشته ام که الانم متاسفانه دچار تله هایی هستم که البته دارم رو خودم کار میکنم و یکم بهتر شدم،خیلی دوس دارم که زندگی مشترک با کسی که من رو درک میکنه داشته باشم،اما رابطه ای با محیط بیرون ندارم وفقط فضای مجازی رو دارم که با کسی بتونم آشنا شم،اما نمیدونم باید چیکار کنم چجوری شروع کنم ،نمیتونم زود اعتماد کنم به کسی،از طرفی هم الان هم واقعا تو شرایط سختی هستم بخاطر مسئله مالی واقعا تو فشار هستم واین استرس واقعا دیگه روحیه م رو ضعیفتر کرده والان واقعا نمیدونم چطوری یه تصمیم درست برای انتخاب پارتنر یا همسر آینده م بگیرم،لطفا راهنمایی بفرمایید،سپاسگزارم.

سلام آقای دکتر یه سوال مهمی دارم که چند وقتیه ذهنمو مشغول کرده آیا یه دختری که تیپ شخصیت مهر طلب داره بصورت خیلی افراطی و همچنین وابسته به عشقه و اعتیاد عاطفی داره هم در خصوص گذراندن سالم دوره سوگ پس از شکست عشقی باید این مراحل رو طی کنه یا برای این شخصیت مهر طلب و وابسته سوگ پس از طلاق یا شکست عاطفی اصلا مهم نیست و فقط تو رابطه بودن و تایید شدن براش ملاکه آیا افکار ضد و نقیض رابطه عاشقانه قبلیش میتونه روی ارتباط جدیدش تاثیر بذاره یا این قبیل اشخاص از قاعده سوگ پس از شکست عشقی مستثنی هستن ممنون از لطف شما

سلام آقای دکتر من دو سال هست که با دختری وارد یک رابطه ی شدیدا عاطفی و عاشقانه شده ام. ما تصمیم به ازدواج گرفتیم و به خواستگاری اش رفتم ولی اصلا فرهنگ خانواده های ما به همدیگر نمی خورد مخصوصا که پدر ایشان از یک بیماری روانی رنج می برد. اخیرا متوجه شده ام خانواده اش خیلی روی تصمیم گیری او تاثیر می گذارند و اصرار های بیجای آن ها حتی باعث شده ازدواج ما به تاخیر بیوفتد. به نظر شما می توانم قید خانواده اش را بزنم و با او ازدواج کنم؟ چطور میتونم با خانواده اش کنار بیام؟ ما دو نفر خیلی همدیگر را دوست داریم…

از تموم دوستان گرامی با نهایت وجود و احساسم تقاضا میکنم اگه در ابتدای رابطه عشق و علاقه باطنی و قلبی نسبت به طرف مقابلون ندارید یا از ظاهر,شخصیت،اعتقادات و فرهنگ خانوادگی و.. طرف قلبا حس خوبی نمیگیرید و نداریدخواهش میکنم تمنا میکنم تو معذوریت قرار نگیرید و رابطه رو ادامه ندید قطعا خیلی از اشخاص تو یه مدت کوتاه واقعیت خودشون و شخصیتشون رو نشون نمیدن در واقع شخصیت نمایشی دارن پس لطفا اگه برنامه ای برای ازدواج دارید خیلی خیلی محتاطانه هرگونه رابطه ای رو ادامه بدین البته با چشم باز و صرفا جهت شناخت نه اینکه وابسته طرفتون بشید متاسفانه خیلیها خطوط قرمز رو رد میکنن و از همون ابتدا میان تا بمونن چطور میشه بدون شناخت میرید تا زندگیتونو بسازین و عدم رعایت این موضوع باعث میشه روز به روز فقط وابستگی زیاد بشه نکته مهم مخصوصا برای دخترای عزیز اینکه فکر نکنید اگه طرفتون مخصوصا اوایل رابطه خیلی محترمانه صحبت میکنه یا از نظر عاطفی ابراز احساساتی نسبت بهتون داره یا هدیه هایی بعضا گران قیمت براتون میخره دلیل بر این نمیشه که عاشقتونه در خیلی از مواقع در حقیقت هدف طرف مقابلتون اینه که سعی میکنه شما رو در معذوریت قرار بده حتی اگر هم واقعا عاشق شما باشه مهم اینه که شما هم متقابلا عاشقش باشید تاکید میکنم عاشق و دابستش باشید نه وابسته متوجه این مسایل حتما باشید چیزی که مهمه صداقت طرف مقابلتون و جذابیت شخصیت اونه ممکنه طرف مقابل ویژگیهای مثبت زیادی هم داشته باشه ولی مهم اینه که شما میخواهید تا آخر عمر روز و شب کنار هم زندگی کنید مطمن باشید به مرور هیچ عشق و علاقه ای بوجود نمیاد ممکنه وابستگی بخاطر ارتباط و تعامل بوجود بیاد ولی قطعا اون عشق اهورایی که آرزوی قلبیتونه محقق نمیشه از همون ابتدا اگه عشقی نسبت بهم داشتید که هیچ در غیر اینصورت مطمن باشید فقط وابستگیه و به مرور سرخورده و احساس بی ارزشی و نا امیدی تموم وجودتون رو تسخیر میکنه لطفا تو رابطه ناسالم نمونید قطع به یقین دیر یا زود خودتون متوجه میشید لطفا زمان و جوونیتونو با ادامه رابطه ناسالم تباه نکنید حرمت نفس داشته باشید و مطمن باشید شما لایق و شایسته عشق واقعی هستید و همچنین مطمن باشید تو هر سن و سالی میتونید عشق واقعیتونو پیدا کنید و ترس از بالا رفتن سن و یا ترس از تنهایی نباید باعث بشه که رابطه سمی رو ادامه بدید تنهایی اصلا مانع نیست به شرطی که به اون خودشناسی رسیده باشید قطعا تنهایی بهتر از بودن با کسیه که عاشقش نیستید

سلام آقای دکتر وقت بخیر
دختری 20 ساله هستم که درگیر رابطه عاطفی شدم.متاسفانه بعد از گذشت چند ماه از آشنایی مون من نسبت به آقا سرد و بد بین شدم و نمیخوام باهاش ادامه بدم . از طرفی هم نه میتونم احساسمو بهش بگم تا ایشون هم تصمیم بگیرن و نه میتونم ادامه بدم . از تموم کردن رابطه ترس دارم و نمیتونم حرفا مو رک و پوست کنده بگم. فقط دارم خود خوری میکنم .

با سلام و عرض ادب
پسری ۳۴ ساله هستم، همکاری دارم که حدود ۶ سال به صورت مستقیم و خیلی نزدیک به هم کار میکنیم. ایشان حدود ۳ سال از من بزرگتر هستند. حدود ۱۱ ماه پیش رابطه نزدیک کاری وارد فاز جدیدی شد و ارتباط نزدیکی بینمون شکل گرفت. در همین حین از ۳ ماه پیش بنده سعی کردم از پدر و مادر جدا بشم و به خونه خودم برم. ایشان برای تجهیز و خرید لوازم با من میومدن و در انتخاب لوازم خانه کمکم میکردند. نزدیک ۲ هفته پیش پس از کش و قوس هایی ارتباطمون پایان دادیم. الان واقعا حس بدی دارم چون توی خونه به هر وسیله که نگاه میکنم یاد ایشون میافتم. چطور این حس هارو از خودم دور کنم؟ چون واقعا نمیشه وسیله ها و خاطرات حین خرید و دیزاین کردن خونه رو فراموش کنم و جمعشون کنم. واقعا اگر میدونستم چنین درد و رنجی تحمل خواهم کرد اجازه نمیدادم با من بیاد خرید. چه کار کنم تا با این درد و رنج کنار بیام؟

سلام. پسری هستم مذهبی و مقید بدون هیچگونه رابطه عاطفی با کسی. حتی به صورت مجازی هم با دختری خارج از دایره کار صحبت نکردم.

چند ماهی میشه متوجه شدم که دختری که 2 سال از من بزرگ تره و همکار من هست هم عاشق من شده. پس از کشف این نکته به ایشون صراحتا اعلام کردم که ما از لحاظ های اعتقادی و فرهنگی و خانوادگی شبیه به هم نیستیم و چنین رابطه حتی در صورت منجر شدن به ازدواج برای هیچکدوم اوکی نیست.

باز ایشون منو قانع کرد که تغییر میکنه و شروع کرد به نماز خواندن. حتی میخواد تاتو هاش رو پاک کنه. روابطش با باقی پسر هارو قطع کرده و در حال درست کردن حجابش هم هست به دلیل شرایط کاری میخواد آروم آروم تغییر کنه که مثالا آتو دست همکاران نده.

من در مدت زمانی با ایشون صحبت میکردم و به ایشون علاقه من شدم. بسیار علاقه مند تا اینکه متوجه شدم ایشون قبلا شراب هم خورده و کلا خونوادشون علاوه بر اینکه چندان دینی نیستند بلکه شراب هم میخورن در مقایسه با خانواده‌ه من.

در این شرایط که خیلی هم به ایشون علاقه مند شدم تصمیم گرفتم که رابطه رو خاتمه بدم چون تصور هر بار این موضوعات برای من خیلی آزار دهنده بود که مثالا با کلی پسر دوست بوده (دوستی معمولی) و همچنین اینکه من دیدم یکی دو دفعه همکار دیگم رو بغل کرده یا اینکه شراب خورده یا اینکه خانوادش به ما نمیخورن یا اینکه حجابش اوکی نیست و عکسش دست ده ها نفر هست.

با این همه اون این موضوعات رو تفاوت نمیبینه و خودم هم قبول دارم که سخت گیرم اما عشق اون به من ثابت شده و من هم عاشقش شدم.

الا ایهال اون موقع برای اولین بار در عمرم با ایشون کافه رفتم و گفتم که ما مناسب هم نیستیم در حالی که اشکم در می اومد.

فردای اون روز اومد شرکت و عملا من از یک خط قرمز دیگه عبور کردم و نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و اون ازم خواست که اجازه بدم بغلم کنه و من اجازه دادم.
حتی گذاشتم اون منو ببوسه و منم اینکارو انجام دادم.

بعد از اون شرایط برام سخت تر شد. از طرفی اون به من دست میزد و منم دوستش داشتم و با اینکه میدونستم کلی با اون اختلاف دارم اما بغلش میکردم و میبوسیدمش و هر چند روز هم بهش میگفتم تمومش کن و بعد دوباره از نو.

در حالی که تک تک لحاظت با اون بودن برام لذت‌بخشه و فرد بسیار پر انرژی هست باز فکر گذشته اون و اختلافات ما منو‌ دیوونه میکنه و باعث میشه با اینکه دیوانه وار عاشقشم اما عقلم دائم در عذاب باشه. همیشه با خودم وقتی بغلش هستم فکر میکنم چند تا پسر دیگه در آغوش اون ولو بدون هیچ حسی بودن؟

اون خیلی راحت در خصوص گذشتش حرف میزنه در حالی که من با وجود امکانات زیاد حتی به با بودن با دختری فکر هم نکردم و حتی یه بار هم که گفتم یه دختری غیر از اون از من خوشش اومده کلی ناراحت شد و متوجه شدم خیلی خودخواه هم هست.

به صورت کلی میدونم نمیتونم با اون با آرامش خاطر راجع گذشته و حالش به دلیل اختلاف فرهنگ و اختلاف خانوادگی و سطح اجتماعی زندگی کنم و می‌تونم که بدون اون هم نمیتونم و حالم بده.

با این حال وقتی کنار هم هستیم و من اتشقیاق فراوان ایشون رو میبینم آرامش میگیرم و چندان موضوعات دیگه برام اهمیت نداره در بسیاری از موارد.

در چند روز اخیر دوباره موضوع نامناسب بودن رو باهاش پیش کشیدم و دیگه با من حرف نزده و گوشیشو خاموش کرده و من شدیدا داغونم.

البته میدونم دردش تموم میشه اما مشکل دیگری هم هست.

—-
به تازگی من مجبور به حذف یکی از اعضای تاثیر گذار شرکت شدم و به حضور فردی با نشاطی مثل ایشون نیاز بود برای رفع حس بدی که در این خصوص وجود داشت.

پس با ایشون صحبت کردم تا بتونم از نشاط ایشون برای رفع این حس بد استفاده کنم و در خلال همین روند من و او عاشق هم شدیم گرچه در همان ابتدای ورود اون به شزکت باز هم من حسی به ایشون داشتم و برای او هم همینطور بود به گفته خودش.

حالا با کات کردن من عملا می‌دونم که از شرکت استعفا میده و در داخل شرکت برای من یک مشکل مدیریتی جدید پیش میاد که آن فرد هم اگر بره عملا گروهی که تشکیل دادیم هم منحل میشه و باید دوباره یک تیم جدید ایجاد کرد و این زمان بره و هزینه زیادی داره.

من ۲۲ سالمه و آن دختر ۲۴ سالشون

چکار کنم در این شرایط؟

سلام آقای دکتر امیدوارم حالتون خوب باشه
من سینا هستم که ۷ مهر یک دیدگاه خیلی طولانی تو همین مقاله نوشت
میخواستم بپرسم برخی ها به من میگن عشق اول زندگیتو به هیج وجه نمیتونی فراموش کنی و همیشه نسبت بهش یه حسی خواهی داشت. ایم درسته؟
سوال دومم اینه که من ۳ ماهی هست کات کردم. الان از نظر احساسی خیلی آروم تر شدم ولی هنوز بخ دحتره (بر حسب عادت) فکر میکنم.
بنظرتون نیاز هست به یک روانشناس مراجعه کنم؟
اگر آره میشه یک روانشناس در همدان یا تهران بهم معرفی کنید
پبشاویش بابت پاسختون ممنون

سلام وقت بخیر.
من روز یکشنبه 1400/7/4 سوالی در این صفحه در مورد برگرداندن هدیه بعد از اتمام رابطه ارسال کردم اما هنوز نمایش داده نشده.
راه ارتباطی با مدیر سایت پیدا نکردم که اطلاع بدم برای همین اینجا دوباره پیام میذارم. ممنون میشم بازبینی بفرمایید و سوالم رو منتشر کنید تا من هم بتونم جواب سوالم رو بگیرم.
ممنونم

من وارد رابطه شدم با یه پسر که بعدازمدتی جدی شدوازم خواست به ازدواج فکر کنم یه دیدار باهم داشتیم بعد از این دیدار بهم گفت ک از نظر چهره زشت نیستی اما انتخاب من نیستی … رابطمونو تموم کردیم ولی من ب شدت دوسش دارم و وابستش شدم
چیکار باید بکنم ایا امکان بازگشت هست؟

سلام آقای دکتر خسته نباشید
من به مدت ۴ سال است که با دختری اشنا شدم و این اولین رابطه من است در ابتدا اوضاع خوبی نداشت ولی کم کم بهتر شد و من به اون علاقه داشتم برای اولین بار همون چند ماه اول داخل اینستاگرام دیدم که به راحتی ایدی خودش رو داده و با ی اقایی وارده صحبت شده بخشیدمش و رابطه رو ادامه دادم بعد از مدتی ی اقایی پیدا شد که قبل درموردش بهم گفته بود که این اقا باعث شده رابطه قبلیش تموم بشه و هیچ ارتباطی با این اقا نداشته و سر کله همین اقا باز پیدا شد و به من گفت که ما باهم بودیم سه ماه هم با من بوده و هم با شما من حرف اون اقارو باور نکردم و بازم به این دختر شانس دادم و بعد از این اتفاقات تقریبا سه سال هیچ اشتباهی ازش ندیدم و اینم بگم که ما در دو شهر متفاوت هستیم و دانشگاه اشنا شدیم و دذ طول این مدت که من هیچ اشتباهی ازش ندیدم بازم باهم دعوا مشاجره داشتیم سر هر موضوعی و تا همین الانم ادامه داره ک دیشب بحث کردیم و ایشون گفتن که من داخل فضای مجازی میتونم با ادم های حسابی تری حرف بزنم که مشاجره نداشته باشیم و هربار بعد هر بحث و کات باز اشتی میکنیم و هربار مثل الان تصمیم به تموم شدن میگیرم یا خودم کوتاه میام و پیام میدم یا اون با پیام هاش و حرفاش باعث درست شدن همه چیز میشه ولی حس میکنم الان هر دوتامون به اندازه کافی خسته شدیم ولی نمیدونیم چجوذی تمومش کنیم و راحت بشیم و میدونم الان بازهم همه چی درست میشه بینمون و هردو طرف خیالمون راحته شاید به نظر شما ترک این رابطه درسته؟ چجوری باید تمومش کنم؟ ممنون میشم راهنمایی کنید

باعرض سلام خدمت اقای دکتر دختری ۲۱ساله هستم که دوسال هست بایکی از همکلاسی هایم در ارتباط هستیم دوستی ما دردانشگاه درابتدا فقط صرفا بخاطر کمک درسی بود من دختری بودم که دوست داشتم به همه کمک کنم و اون زمان در رابطه ای دیگر بودم که باعث ایجاد علاقه بین من و ایشون شد و رابطه ی قبلیمو تموم کردم و مدتی بصورت همزمان باهردوی این افراد درارتباط بودم و نمیتونستم تصمیم بگیرم و قبول دارم که خیانت کرده ام بعدازاین ماجرا چون من و این اقا بهم علاقه داشتیم رابطمونو ادامه دادیم ایشون به گل اعتیاد دارن و چندباری باهم اقدام کردیم که ترک کنن تا بتونیم باهم ازدواج کنیم و تواین رابطه ی دوساله جوری باهام برخورد کردن که انگاری عقد کردیم و پدرومادرش از حضور من خبردارن و من هم اصرار میکنم برای ازدواج چون احساس میکنم این ۲ سال دوستی کافی است و روابط ما از چارچوب دوستی خارج شده ولی ایشون با تمام میل و علاقه ای که به من دارن نمیتونن ترک بکنن و من سراین قضیه دودل هستم و بار ها قهر کردم و ایشون از طریق خاهرم و مادرم پیگیری کردن مادرشونو فرستادن و من کلا به شدت سرد شدم و احساس میکنم خیلی بی احترامی میکنم و اینقدر قهر کردم و بخاطر اصرار و گریه ها و قول های ایشون برگشتم خیلی بی ارزش شدم و اینکه ما درطول رابطه سر چیز های کوچک همیشه بحثمان میشه و من هم همیشه قهر میکنم و بلاک میکنم و گوشی خاموش میکنم نمیدونم راه حل چیست و چیکار باید بکنم وخسته شدم و اینکه واقعا بهشون علاقه دارم اما تواین دوسال هم من هم ایشون نتونستیم رابطه رو خوب مدیریت کنیم و خیلی از حرمت ها دررابطه شکسته شده

سلام وقتتون بخیر.خواستگاری داشتم که ازهرلحاظ موقعیت خوبی داشتن وخونوادم هم ایشونو قبول داشتن ایمان ونجابت ایشون باعث شد که نسبت به ازدواج بااین آقا مطمئن شم من آیندمو باایشون ساخته بودم حدود۴ماه باهم درارتباط بودیم تو چندبار آخری که بیرون رفتیم ایشون دست منو گرفتن بغل کردن منو بوسیدن ودفعه اخراین حرکات بیشتر وتقریبا حس کردم ایشون میخوان نیاز جنسیشونو ارضا کنن من تو دوران کودکی از طرف یکی از آشنایان مورد ازارجسمی قرار گرفتم تو سن ۱۹سالگی هم یه ادم اشتباه وارد زندگیم شد وچندباری منو بزور بوسید ویه سری حرکت هاانجام داد والان با حرکت این خواستگارم علاوه براینکه همه چیو بهم زدم حتی بااینکه دوسش داشتم نسبت بهش سرد شدم وباعث شد خاطرات بد گذشتم تداعی بشه از طرفی نسبت به خودم احساس گناه دارم که چرا اجازه دادم این اتفاق بیفته وهمه چی خراب شه ویا اینکه من قول دادم اجازه نمیدم که کسی بهم دست بزنه واحساس گناه دارم که شاید من هم دوست داشتم تواون لحظه این اتفاق بیفته.بعد اون اتفاقا خودم اجازه ندادم خونوادش انگشتر بیارن وهمه چی رو بهم زدم این روزها واقعا حال بدی دارم توروخدا کمکم کنید

سلام آقای دکتر، وقتتون بخیر.
من متولد 80 هستم و با پسری که متولد 68 هستند در گروهی داخل تلگرام آشنا شدم و بعد از مدت زمان تقریبا دو سال قرار ملاقات حضوری گذاشتیم. در صورتی که هر دو در تهران زندگی می‌کنیم و خیلی راحت میتونستیم همدیگر رو زودتر ملاقات کنیم و از طرف ایشون برای قرار گذاشتن خیلی اصرار بود اما من با توجه به تعاریفی که ایشون از گذشتشون کرده بود دلم نمیخواست ببینمشون در صورتیکه خیلی بهشون علاقه‌مندم و از خیلی نظرها همدیگه رو درو میکنیم. خلاصه بعد دو سال تونستم خودمو قانع کنم که گذشته، گذشته و زمان حال مهمه. حالا که با همدیگه شکل رابطمون رو عوض کردیم، من خیلی بیشتر از قبل اذیت میشم.
اون زمان اول آشنایی که ما چت میکردیم من از ایشون سوالاتی می‌پرسیدم درباره روابط قبلیش و دوستی‌های سابقش و ایشون خیلی با افتخار و با جزئیات کامل از روابط جنسیش و دخترهایی که باهاشون در ارتباط بوده، صحبت کرد. حالا کوچکترین اتفاقی که میفته من یاد حرفهای سابقش میفتم و رابطه زمان حالمون خراب شده. همش دارم اذیت میشم! به نظر شما راهکاری برای کنترل افکار منفیم وجود داره؟ من خیلی بهش علاقه مندم و دلم نمیخواد ترکش کنم ولی از طرف دیگه خیلی دارم اذیت میشم‌.
مثلا امروز میگه بیا با اسنپ بریم بیرون، یاد این افتادم تعریف کرده بود با دوست‌دختر سابقش با اسنپ میرفتن بیرون و بعد خونه دوست‌دخترش میرفته…
یا مثلا از شمال بدم میاد یا حتی از پژو ۲۰۶ متنفرم! چون ایشون مدتی شمال زندگی کرده، اون اوایل برام تعریف کرده بود که پژو ۲۰۶ داشته و با دوست‌دخترش توی ماشین رابطه جنسی برقرار میکردن!
من هر دفعه یاد این مسائل میفتم دلم میخواد خفش کنم!!! و همیشه حرف از جدایی میزنم ولی دلم نمیاد که جدا بشم! ایشونم میگه که درسته تجربه های زیادی داشته ولی من عشق اولشم و دوستم داره، هر وقتم یاد این مسائل میفتم گریه میکنه و میگه دوست داره زودتر این مشکلمون حل بشه و قصدش ازدواجه!
ببخشید زیاد تایپ کردم خلاصه سوالم اینه که راه حلی برای اینکه افکار منفی ذهنم رو کنترل کنم وجود داره؟ میتونم رابطه رو ادامه بدم؟

سلام
دکتر سنایی ، ببخشید ، ممکنه لطفا کمکم کنین فقط از شما بر میاد من شرایط خیلی خوبی ندارم لطفا دقیق بخونید و جوابم بدید.
جناب دکتر من پسر و ۱۶ ساله هستم. در کلاس فیزیک که مختلط بود دختر خانومی شرکت داشتند. من عکس ایشون رو توی سایت آزمونها دیدم.
من ایشون رو حضورا ندیدم و کلاس هم مجازی بوده.
حدود دوهفته قبل بهشون به بهانه سوال درباره آزمونها و تحصیل پیام دادم. من در دلیرستان استعدادهای درخشان تحصیل میکنم و فهمیدم ایشون هم توی دبیرستان فرزانگان(استعدادهای درخشان دختران) درس میخونن.
دختر خیلی فعالی توی کلاس بودن.
به بهانه اینکه دارم از تلگرام میرم و واتساپ دارم برای اینکه اگر کلاسی بود من بهتوندبگم و … ، شماره ش که واتساپ داشت بهم داد.
پس از مدت چند ، یک بار تلویحا بهشون اعلام علاقه کردم ؛ گفتم :« همینکه باهاتون حرف میزنم هم از تنهایی در میام و هم آروم میشم».
البته در طول همه صحبت های ما ، ایشون جوابهاش تک کلمه ای بود.
آخرش روز بعد از اینکه تلویحا اعلام علاقه کردم ، مستقیما ازش خواستم که بیاد از الآن ازدواج کنیم. بهش گفتم که به شما علاقه دارم و به خاطرتون غرورم رو شکستم و بهتون ابراز علاقه کردم و با من ازدواج میکنید؟
یک کلمه نوشت متاسفم و بلاکم کرد فکر کنم.
چند دقیقه بعد توی یه پیامرسان دیگه حرفام رو ادامه دادم ؛ پیام اومد که پسرم این پیاما برای ما میاد و نازنین اصلا تلگرام نداره و بهتره به درست برسی لطفا مزاحم دخترم نشو.
من بهشون گفتم که شمارتون برمی دارم برای آینده رسما خدمت میرسم ، جواب داد حذف کنید لطفا
در نهایت یک پیام دیگه نوشتم براش که من شرایطم خوبه و خونواده خوبی دارم ، فکر میکنم اصلا نخوندش و گفت که لطفا پیام ندین
من جوابش رو دادم که : شما انگار پیامم رو نخوندین که بعدش اینجا هم بلاکم کرد.
توی تلگرام بهش پیام دادم که من کلاس فیزیکم رو تغییر دادم و متاسفم از برخوردتون.
جواب داد که من از تون خواستم پیام ندین اما پیام دادین و فلان آخرش هم گفتم پیام ندین ممنون میشم
من هم نوشتم با کمال میل! و اون جواب داد ممنون و من هم بهش گفتم که «خجالت بکشید ، بسه دیگه».
از اونجا صحبت قطع شد و من هم کلا از همه فضای مجازی بیرون اومدم تا اینکه امروز دوباره پیام دادم بهش راجع به نظر خواهی راجع به یه مدرس که آیا این مدرس کارش خوبه یا نه ؛ دید ولی جوابم نداد.

دیگه چیزی ننوشتم و حتی این پیام قبلی رو هم پاک کردم.

به نظر شما
۱) باید چه کرد؟
۲) من اگر ایشون رو بخوام آیا راهی هست؟ برای آتی اگر بخوام پا پیش بذارم چی؟ باید چه کنم؟چطور باید برخورد کنم و ادامه بدم؟ میشه دلشون بدست آورد؟
۳) به نظر شما ممکنه ایشون به من علاقه داشته باشه یا این علاقه ممکنه ایجاد بشه؟
۴) آیا علت اینکه جواب هاشون از ابتدا تک کلمه ای و سرد بوده و اینکه خواسته من رو رد کردن ، نشانه پاکی و نجابتشونه؟ یا اینکه ممکنه توی رابطه با کسی دیگه باشن؟

سلام
دختری سی ساله هستم که از سن ۲۸ سالگی و از طریق مجازی با آقایی که یکسال از خودم کوچک تر بود آشنا شدم آشنایی ما در بستر کار پژوهشی شکل گرفت و از طریق گروه مهاجرتی مشترکی که هر دو توش عضو بودیم . چون هر دوی ما زمینه کاری و قصد مهاجرت به یک کشور رو داشتیم . من اوایل رابطه خیلی از ایشون خوشم نمیومد و رابطه اصلا برام جدی نبود و با وجود اینکه مکان سکونت ما با همدیگه فاصله زیادی نداشت هرگز عزمی برای دیدار حضوری هم نداشتیم . حدود شش ماه بعد از آشنایی اولیه ایشون کارشون جور شد و رفتن و بعد مهاجرت با وجود اینکه من خیلی اصرار کردم رابطه مون رو قطع کنیم ایشون اصرار شدید کردن که بمونیم و هی به من محبتش بیشتر و بیشتر شد . متاسفانه به دلیل مسائل پاندمی تلاش های من تو این دو سال و نیم رابطه برای رفتن تا الان با شکست مواجه شد. ولی ایشون همیشه پشتیبان من بود و میگفت هر جای دنیا هم نهایتا بری ما میتونیم رابطه مون رو داشته باشیم و فضای صمیمیت رابطه رو بشدت گسترش داد . و زمانیکه من بهش دیگه اعتماد کامل کردم و بهش تکیه کردم چون فکر میکزدم کسی که از من دوره و انقدر منو میخواد برای همیشه من رو میخواد به طور ناگهانی اوند و اولش گفت یکم سطح دوستی رو کم کنیم و بعد که با واکنش خیلی منفی من مواجه شد دیگه روش وا شد و حرفهایی زد که من فقط از تعجب داشتم شاخ در میاوردم . انگار اصلا منو دوست نداشته و من نمیفهمم من رو که نمیدید و نزدیکش نبودم هدفش از دو سال وابسته کردن من و رفتن چی بود واقعا . خیلی اصرار کردم که در مورد مساله مون بریم پیش مشاور صحبت کنیم کمی زمان بدیم قبول نکرد اصلا و هی بد و بدتر شد و این اواخر هم همش با من بازی روانی راه انداخت که به من پیام‌ندا چون میخوام برم تو رابطه و … اینم بگم من به ایشون خیلی سرویس علمی و درسی دادم تو این دو سال و الان بشدت احساس بدی دارم هم مورد سو استفاده عاطفی بودم هم علمی هم شخصیتی و بدون هیچ دلیل روشنی و با گفتن این جمله که حس سابق رو بهت ندارم و نمیخوام دروغ بگم بهت روی دو سال رابطه خط کشید . البته بگم اصرار داشت که دوست معمولی من بمون و تو برام با ارزشی ولی رابطه عاطفی برام تموم شده . من میخوام دلیلش رو بدونم اقای دکتر چرا این کار رو کرد اینم بگم ایشون تجربه شکست عاطفی سنگینی تو سن ۲۴ سالگی داشت و حس میکنم همیشه تو این دو سال من داشتم چوب اون شکست رو میخوردم . و اینکه نمیتونم فراموشش کنم و خیلی منو وابسته کرد و یهو گذاشت رفت حالم بعد چهارماه جدایی بهتر نیست که بدتره و یک پتک اساسی زده به اعتماد بنفس من

سلام .رورتون بخیر دکتر
ادامه دادن دوستی بعد از کات کردن با شریک عاطفی ۵ ساله کار درستیه؟

سلام
جناب دکتر گرامی ، من پسر هستم و ۱۶ ساله هستم
توی این سن فشار های روانی و جنسی زیادی روی من هست ؛ به نظرتون برم سمت این طور روابط؟
نظرتون چیه؟ با دختر عموم وارد رابطه بشم یا کسی دیگه؟
من قصدم از این ارتباط با دختر عموم ؛ فقط رفع نیاز عاطفی موقتی هست و نهایتا ۲ هفته یکبار همدیگه رو می بینیم و اون هم میدونه
البته خودتون میدونید ارتباط گرفتن کلا یه ذره سخته.

سلام خسته نباشید
من پسری هستم۲۶ ساله‌ میخواستم موضوع خودم رو مطرح کنم و دیدگاه شما رو بدونم، مادر بنده طی یک اشنایی با یک دوست خود ارتباط دورادوری با یک فرد داشتن که یک روز ایشون(عمه اون دختر) به مادر من پیام دادن و گفتن پسر شما قصد ازدواج ندارن؟ بنده عکس اون دختر که ۱۹ سالشون بود دیدم ،تک دختر بود و وضع مالی خوبی هم داشت ،طی یک قرار کاملا رسمی و خانوادگی با هم اشنا شدیم خانواده ان ها اصرار به این رابطه داشتن، ابتدا با خواهر و برادرم با ایشون بیرون میرفتیم چون میگفتن ما خانواده مطرح هستیم و خوب نیست تنها برن، بعد از چند مدت تنها با هم بیرون رفتیم، رابطه ما ۴ ماه به طول انجامید در ماه دوم متوجه شدم که این دختر خوانده ان ها هست، از اون زمان عشقم و حسم بهش بیشتر شد. همه چی خوب که ناگهان خانوادش شروع به ناسازگاری کردن به هر کار من گیر میدادن و دنباله بهانه بودن اون هیچ اختیاری از خودش نداشت به قول خودش تا اینکه فهمیدم عکس گذاشته و پسر داییش دیده و دایی ش اومده خواستگاری ناگهان دیگه نزاشتن با هم بریم بیرون حتی مهریه و تمام چیز ها رو هم مشخص کردیم، پدرش هم مریض بود و بیمار صعب علاج و مادر بسیار زن مرموزی بود همون زیر پوستش رفت و با یک پیام خداحافظ تموم کرد نمیدونم الان چیکار باید بکنم من هیچ خطایی نکردم هیچ کج خلقی و بی احترامی یا چیز دیگه اون منو ترک کرد و مقایسه کرد گفت اون پسر داییمه دلم براش میسوزه، کسی نیست باهاش ازدواج کنه ولی خانواده تو رو نمیشناسیم ما اما ناگفته نماند که پدرش و کلا خانواده پدرش با من خیلی خوب بودن و دورادور شنیدم که بسیار از رفتن من ناراحت شدن اما مادرش که مراقب پدرش هم بود تهدید کرده بود که اگر تو با این پسر ازدواج کنی خانه را ترک میکنم. باید زن پسر برادرم شوی ،نمیدونم چی شد و چرا ناخواسته وارد یک مسیری شدم که بهم این حجم از توهین شد اون دختر هرچی دلش خواست به من گفت و من را الاف و بیکار صدا زد، به پدر و مادرش گفته بود که کنار من احساس امنیت نمیکنه، یک شبه عوض شد حس بدی دارم که طعمه همچین افراد کثیفی شدم و با احساساتم بازی شد. اون دختر مدام مینالید که او را اذیت میکنن سن پدر خوانده و مادر خواندش هم بسیار زیاد بود انگار مادربزرگ و پدربزرگ او بودن خودش هم به گفته خانواده پدرش یعنی عمه هایش از این موضوع که فرزند ان ها نیست خبر نداشت من عاشقانه پس از این موضوع دوستش داشتم، به گفته عمه هایش مادرش گفته بود که این موضوع را به من بگن تا شونه خالی کنم و این رو عیب بدونم اما همین دلیل علشقی من شد، پشتم رو خالی کرد منی که عاشقش شدم گریه میکرد برایم که منو اذیت میکنن نجاتم بده نمیتونستم دلیل عشقمو بهش بگم، اذیت های ناپدری و نامادری اون واسم خیلی کوچیک بود زمانی ضربه خوردم که بهم گفت الاف و بیکار و ترکم کرد.بلاکم کرد و رفت .منم گذاشتم بره، به نظر شما بهش دلیل دوست داشتنم رو بگم بعد از ۲ ماه پایان رابطه، میدونم اگه بگم شاید خانوادش از هم بپاشه یا پدرش بمیره اما این که نگم احساس سرشکستگی بهم دست میده و مثل یک غم بزرگ روی قلبمه من اون واسه چی میخواستم و اون واسه چی منو ترک کرد ممنون میشم پاسخ بدین

سلام اقای دکتر.
من ۲۳ سالمه و یک دختر عمو دارم که پنچ سال از خودم کوچیکتزه که از بچگی بهم علاقه داشت جوری که همه فامیل هم فهمیده بودن. بعد ایشون توی یک از مسافرت های خانوادگیمون سر صحبت باز کرد و ما باهم دوست شدیم. و (اینم بگم ما هر دو اولین رابطه هامونه) و تا این عید میشه ۵ سال که ما باهم بودیم یک سال اخر هم رابطه جنسی داشتیم چند ساله اول رابطه کمتر همو میدیدیم هرچی جلو تر رفتیم بیشتر شد ولی همیشه روز و ساعتشو ایشون تعیین میکردن و من به ندرت نه میگفتم همیشه اولویتم بود ولی من حس میکردم اولویت اولش نیستم یک تایمی حساس شده بودم و دعوامون میشد و ایشون قبول میکرد که اشتباه کرده و معذرت خواهی میکرد و دوباره همون کار هارو(قرار میزاشت کنسل میکرد با بهانه های عجیب) انجام میداد در ضمن ایشون رشته تحصیلشون تائتر و من مشکلی با کارش و رشتش ندارم بهشم گفته بودم.
تو این یک سال اخر که دانشگاه هامون انلاین شده بود به بهانه دانشگاه هفته ایی دو الی سه بار میرفتیم باغ و صبح تا شب باهم بودیم همجوره همه میخواستیم تو رابطه جنسی مونم هیچ مشکلی وجود نداشت چون هدفمون ازدواج بود حتی راجب اینده صحبت میکردیم هیچ کدوم بچه نمیخواستیم جفتمون یک چیز میخواستیم تو اینده.
ایشون تو جمع دوستاشون پسر هم بود من اولش با این موضوع کنار نمیومدم ولی کم کم داشتم بهش اعتماد می کردم که ایشون به دروغ به من گفت رابطمو با پسر های جمع قطع کردم این چند ماه اخر هم که دیدم بهانه هاش بیشتر شده و حتی دیگه راستشو بهم ‌نمیگه این اواخر سر یکی از فیلمبرداری هاش یکنفر بهش پیشنهاد دوستی داده بود که ایشون بهش گفته بود من نامزد دارم بعد دیدم دوباره پسره بهش پیام داده و ایشون هم جواب داده بود سر این موضوع بحثمون شد و باز معذرت خواهی کرد و من همیشه میبخشیدمش
تا یک سری زنگ زدم بریم بیرون باهم گفت میخواد با هم دانشگاهی هاش بره بیرون منم گفتم باشه چند روز بعد گوشیش دستم بود از تو یکی از گروهاش متوجه شدم با همون گروه فیلم برداریشون که اون پسره هم بوده رفته بیرون دعوامون شد من گفتم دیگه نمیتونم کلی التماس کرد که درست میشم فلان بهمان قبول کردم تا اینکه یک روزی شروع کرد به اینکه ما دنیامون شبیه هم نیست دنیای ما باهم فرق داره من ممکنه درگیر کارم بشم نتونم همیشه پیشت باشم من میخوام برم تهران برای کارم تو نمیتونی بیای من نمیخوام شبیه مامان بابام بشیم (مامان باباش باهم دوست بودن بعد ازدواج میکنن و دوتا دختر بدنیا میارن مامانش تو بچگی اینا ول میکنه میره دوسال بعد به خاطر بچه هاش برمیگرده ولی همیشه درگیر کارش بوده هیچ وقت خونه نبوده مادرشون، جوری که عموم خونشو کنار عموی دیگم گرفت که اون زن عمو دیگم بتونه از بچه ها نگه داری کنه) هرچی میگم تو داری اشتباه میکنی میگه نه اصلا ما دنیامون شبیه هم ‌نیست فکر میکنم میترسه ازادیشو از دست بده.
اومد گفت دیگه نمیتونم همش میگه من عاشقتم دوست دارم به خاطر خودت دارم میرم بیا شش ماه از هم دور باشیم اگه سهم هم باشیم بهم برمیگردیم کلی خواهش کردم کلی گریه کردم که نرو بمون من ثابت میکنم که اشتباه میکنی میریم‌ مشاوره من و تو عاشقه همیم میگه عشق همچیز نیست از وقتی رفته خیلی حالم بده همشم میگه من دوست دارم عاشقتم ولی نمیتونیم باهم باشیم با اصرار من قبول کرد سه ماه از هم دور باشیم ولی فکر میکنم میخواد من فراموشش کنم. و قرار شد بعد ایام عید هم بریم مشاوره همش فکر میکنم شاید من حساسیت به خرج دادم نبای زیاد بهش گیر میدادم الان نمیدونم برمیگرده یا نه فراموشش کنم کلاواقعا برام سخته چون ما خیلی مشکلات پشت سر گذاشتیم و جنگیدیم باهم بهش میگم میجنگیم اینم درست میکنیم میگه دنیای من یا تو فرق میکنه من بخوام بشم شبیه تو هیچی ازم نمیمونه میگم بمون من میشم مثل تو میگه دنیای من کثیف اگه از هم جدا نشیم ممکنه بهت خیانت کنم بیشتر دروغ بگم تظاهر کنم واقعا موندم چیکار کنم به خاطرش صبر کنم چون تصمیم های یک هویی زیاد میگیره بعد پشیمون میشه یا بریم مشاوره یا کلا ترکش کنم که واقعا ترجیح میدم ترکش نکنم چون خیلی ایده عالیم هردو عاشق هم بودیم از بچگی همو میشناسیم مطمعنم که حداقال تا الان به جز من با کسی نبوده و همجوره عاشقشم و میگم ای کاش میمون تا واقعا اگه دنیامون شییه نیست تا منم متوجه بشم انقدر سختی نکشم ولی فکر میکنم این ترس محدود شدن داره همنجور که داخل مقالتون گفتین ممنون میشم راهنماییم کنید
یبخشید طولانی شد خیلی ممنونم از سایتتون واقعا عالیه خیلی بهم کمک کرد اروم بشم تو این چند روز

سلام آقای دکتر،وقت بخیر
بنده ۲۵سالمه و حدود ۵ ساله از طریق دنیای مجازی و تلفن با پسری در ارتباط هستم،از همون اوایل از شخصیت ایشون خوشم اومد اما بعدها متوجه شدم ایشون هیچ علاقه ای به بنده نداره و فقط برای اینکه نمیتونه کسیو پیدا کنه که به مدت طولانی در مجازی باهاشون گفتگو کنند رابطمون رو ادامه میدن،این آقا کالای ازدواج هستند چه از نظر تیپ و ظاهر چه از نظر شخصیت و موقعیت اجتماعی و قصد اصلیشون در ارتباط با جنس مخالف فقط برای آشنایی برای ازدواج هست،رابطه ما فقط براشون سرگرمی هست تا کیس مناسب ازدواج پیدا کنند،میدونم رابطه بی ثمری رو دارم ادامه میدم،من به ایشون علاقه دارم اما منو مناسب ازدواج با خودشون نمیدونن ولی با اینحال مدام در حال چت و احوالپرسی از من هستند،به نظرم رابطه داشتن ایشون با من منطقیه اما اینکه چرا من با ایشون ادامه میدم منو گیج و متحیر کرده،آیا من مشکل شخصیتی دارم که یک رابطه بی ثمر رو ادامه میدم؟ آیا تو یک تله روانی افتادم؟ازتون خواهش میکنم یک راهنمایی یا یک اشاره به مشکل بنده بکنید،خیلی میخوام بدونم چرا اینطوری هستم،ممنونم

باسلام آقای دکتر میبخشید مزاحم شدم ؛من ۲۳سالمه و با یه خانمی آشنا ووارد رابطه شدم که از من ۵ سال بزرگترن و بهشون از اول حقیقتاسنم رو راست نگفتم چون خیلی دوسشون دارم .ایشون بعدا فهمیدم مطلقه هستن.از روز اول وثانیه اول قصد من از این رابطه ازدواج بودو واقعا خیلی خواهان ازدواج باهاشونم .ایشون یه شب اومدن پی وی من وگفتن از من خوششون اومده .اوضاع مالیه جفت خانواده ها یکسان و متوسطه .هرماه به علت مشکلی کاری فقط یه بار همو میدیدیم .واز ماه سوم رابطه به پیشنهاد جفتمون و راحتی باهم ؛رابطه جنسی داشتیم و هرماه میرفتیم سوییت از صبح تا غروب و ناهار میخوردیم و رابطه داشتیم و یه نیم روز رو باهم زندگی میکردیم . من بعدا از اینکه غیر مستقیم از خانوادم و پدر ومادرم پرسیدم که ازدواج با خانم مطلقه خوبه یا نه و دیدم موافق نیستن و باخیلی دوستانم مشورت کردم و همه مخالف ازدواج باخانم مطلقه بودن .ایشون یه پسر ۳ ساله داره که پیش پدرشه و آخر هفته ها میاد پیش مادرش .ایشون ۲ ماه پیش یکدفعه وقتی بعد از چند بارکه دیگه بهش گفتم ازدواجمون نمیشه و خانوادم موافق نیستن.یه روز ۲ ماه پیش پیام دادن و گفتن که همه چی تموم و هرچی خواهش و التناس کردم که بمون نشد .میخواستم ببینم ازدواج با این خانم برای من درست هست؟ من بعد رفتن ایشون افسردگی گرفتم و فقط کارم شده گریه و زندگیم ندارم .چون واقعا دوسش دارم . الان ایشون با یه نفر محرم شدن و از فامیلاشونه و میگفت اگه تو میومدی جلو تا میدیدی من چطور پشتتم و تو خودت نخواستی . وواقعا باورش نمیشه که خانوادم نمیان جلو . نمیدونم چیکار کنم .یه سره حالم بده و کلا از تمام شبکه ها بلاک کردیمهمو و بهم دسترسی نداریم ولی حاضر بود که اگر من برم جلو محرمیت رو تموم کنن و عقد نکنن .و خیلی اتفاقات

سلام آقای دکتر من ده سال پیش با یه دختری که خیلی دوستش داشتم دوست شدم و قصدم هم ازدواج بود متاسفانه بعد یکسال متوجه شدم که ایشون با یه نفر دیگه هم دوست شده و منو ول کرد و رفت. خیلی بهم ضربه خورد تو این مدت جدایی به ندرت حال همو میپرسیدیم و همو میدیدیم. تا اینکه شش ماه پیش بازم رابطمون شروع شد اونم به قصد اینکه آشنا شیم و ازدواج کنیم و بهم گفت که من الان 35 سالمه و میخوام یکی حمایتم کنه و بهش تکیه کنم من چون دوستش داشتم بخشیدمش و قبول کردم . این خانوم تو شهرستان زندگی میکنه و هی میومد شهر ما، میبردمش دکتر و بیرون و در مورد اینکه آینده میخوام براش چکار کنم و اینا بهش میگفتم ولی به سه ماه نرسیده بود گفت که من یکی دیگه رو دوست دارم و نمیخوامت . خیلی ناراحت شدم و بهش گفتم که تو که دفعه قبل این کار رو کردی و منو ول کردی به خاطر یکی دیگه دیدی که چقدر ناراحت شدم و بهم ریختم پس چرا این دفعه بازم اینکارو کردی .بهش گفتم که منم واقعا خسته شدم دیگه خداحافظ برای همیشه. تو این مدت ده سال جداییمون هم من خیلی کار و تلاش کرده بودم از همه چیز خودمو محروم کرده بودم تا تو کارم که مربوط به ساخت و ساز هستش پیشرفت کنم و خوب بود نسبتا وضع و اوضاع مالی. در ضمن من خیلی آدم خوش اخلاقی هم هستم . دو سه ماه از جداییمون نگذشته بود که پیام تبریک تولد واسم فرستاد . بعد تبریک یلدا و اینا. یه روز خیلی فکرم مشغول بود از این موضوع ،داشتم به یه نفر زنگ میزدم اشتباهی شماره ایشون رو گرفتم تک زنگ افتاد بهش ،برگشت بهم زنگ زد و بعدش چند روز دیگه گفت زانوم درد میکنه و گفتم بزار واست شماره بگیرم از دکتر. گرفتم اومد باهم رفتیم دکتر و فرداش بهش کادوی تولدشو دادم ولی بهم گفت که قبلا با یه نفر دوست بوده و اونو میخواد و اونم انگار هی بهش وعده سر خرمن میده الانم خانوم 36 سالشه .منم گفتم چرا میای منو میبینی من آخه اذیت میشم گفت خودمم نمیدونم گفتم میخوای باهم ازدواج کنی بازم گفت نمیدونم. به خدا نمیدونم چیکار کنم دیگه نه تموم میکنه نه ولم میکنه . منم دوستش دارم ولی دیگه خستم کرده با کارهاش و حرفهاش . خیلی درمونده شدم انگار روحم رو به اسارت گرفته. والا به خدا از لحاظ مالی و قیافه و تیپ خوبم خانوادم ازش سرتره ولی موندم که چیکار کنم

سلام خدا قوت ممنون از مطالب خوبتون
اگ میشه منم مثل بقیه راهنمایی کنید خیلی ممنون میشم.خدا خیرتون بده و همیشه کمکتون کنه و پشت پناهتون باشه
من 20سالمه و 4 سال با اقایی در ارتباط بودم ک 9 ماه از خودم بزرگتر بودن.فامیل هستیم ولی شهرامون متفاوته و از نظر خانوادگی هیچ جوره بهم نمیخوریم و منم وقتی هنوز رابطمون شروع نشده بود این چیزا رو بشون گفته بودم ولی بازم میخواستن با من رابطه داشته باشن.هنوز یه سال از رابطه گذشته بود ولی خانواده اون همه از رابطه ما خبر داشتن و منم مادرم میدونستن ولی پدرم نه.بش گفته بودم برای خانواده ما فقط درس خوندن مهمه و سرکار رفتن و پول اصلا مهم نیس.چون خودمون خداروشکر پول داریم اگ مثلا کسی همسر من بشه و معیار هامونو داشته باشه ولی پول نداشته باشه خود پدرم کمکمش میکنه ولی اون اقا خیلی وقتا رابطه را با هر بهونه ای کات کرد و دلیلشم این بود ک پول نداشتن.با اینک پول نداشتن ولی خودش سر یه کار نمیموند و دایم ول میکرد.وضعشون جوری بود ک دوتا خواهر کوچیک ترش لباسای بقیه ک استفاده شده بودن و بشون میدادن رو میپوشیدن ولی اون با دیدن این چیزا بازم مرتب سرکار نمیرفت.18 سالگی سربازی رف و خودکشی کرد .میگف دلیلش این بوده ک من باهاش ارتباط زیادی نداشتم و دلیلشم این بود ک قبل سربازی یهویی رف و خیانت کردم و چون هی کات میکرد من دیگ خجالت میکشیدم جلو مادرم مث قبل باش رابطه بگیرم .بعد خودکشی مشاور ها بش میگفتن اره باباش راضی نمیشه و جداشین ولی من نمیتونستم جداشم و دوباره مث قبل جلو مادرمم باش حرف میزدم.تو 2 سال سربازیش یک بار نیومد دیدن من و کات کردنمون ب هفته ای یکبار رسیده بود.من گریه میکردم ولی اگ میرف دیگ سراغشو نمیگرفتم و خودش میومد.چن ماه بعد من خودکشی کردم هم برا این بود ک رتبم تو دانشگاه خوب نشد و هم برای اون اقا بود و جریانو ب بابام گفتم ک میخوامش چرا خاستگاری میکنن میگی ن گف هنو کار نداره و دانشگاهو ول کرده و این باید ب خودش برسه و یک ماه بعد خودکشیم ولم کرد.باز اومد گف دوس معمولی باشیم گفتم ن ولی با بهونه ای دوباره منو ب رابطه برگردوند.ی دفعه گف اگ منو دوست داری ب بابات بگو منم گفتم ما هنو سنی نداریم .19 سال داشتیم و اون هنوز سرباز بود اما من گفتم.پدرم خیلی ناراحت شدن و گفتن ن هیچی نداره و اینا اگ بفکر بودن ب فکر خانواده خودشون بودن و یسری حرفا درباره پول گف.بعد این ماجرا خیلی شدید تر وابسته شدم و اصن با پدرم چن ماه قهر بودم و بعد فرار کردم و ب شهرشون رفتم ولی سر بیس چار ساعت من اومدم شهر خودمون ینی مادر پدرم اومدم دنبالم و اون اقا هیچ کار خاصی نکرد ک بابامو راضی کنه.رابطه جنسیم داشتیم.بعد بابام ب خانوادش زنگ زد و گف دیگ خاستگاری نکنین و ما جوابمون ن هست و ب داییشم حرفایی از پول زده بود ولی نمیدونم چرا؟ اخه خودش میگ پول مهم نیس
یک ماه بعدش برا اولین بار اومد شهرمون و منو دید و بازم رابطه جنسی داشتیم و ی ماه بعدش سرد شد و دوماه بعد اخرین دیدارمون زن گرفت.تقریبا 6 ماه از جدایی گذشته ولی من هنوزم ناراحتم.البته 6 ماه پیش 4 سال کمه ولی اذیت میشم.میگم مگه چی براش کم گذاشته بودم.چقد باش چت میکردم چقد قایمکی باش حرف میزدم.وقتایی ک گوشی نداشتم با تلفن خونه جلو مادرم حرف میزدیم.مدرسه میرفتم از مدرسه یا تلفن همگانی زنگش میزدم.با خانوادش صحبت کردم.پیش همه گفتن ما همه میخوایم و من گفتم چرا ولی بعدش گفتم وللش ما ک همو میخوایم.فرار کردم.با خانوادم قهر کردم.تو سختیا پیشش بودم البته کنارش نبودم .تا جایی ک تونسم کمکش کردم.اونم دوسم داشت یادمه گریه میکرد ولی خب چی شد.من بش شرایط گفته بودم خودش نخواس از راهش بده.کلا گیجم.میگم نکنه من کم گذاشتم .لطفا کمکم کنید

سلام دکتر. من خونواده ای دارم که بشذت رو همه کارای من میخوان کنترل داشته باشن. من حق ندارم یه فیلم سینمایی تنها ببینم، 20 سالمه سال 2 دانشگاهم. وقتی خودمو با دوستام مقایسه میکنم و میبینم چقدر آزادی عمل دارن خیلی غصه میخورم. تنها راه آزاد شدنم بصورت عملی شوهر کردنه که ازونم الان خوشم نمیاد. میترسم از چاله بیفتم تو چاه. تو شهر خودمم دانشگاه قبول شدم. هر شب که میخوابم با آرزوی به آزادی رسیدن و خیالبافی خوابم میبره. راهکار عملی شما چیه؟ من چکار کنم؟

سلام ، من 31سالمه وقتی به عنوان مسئول ازمایشگاه وارد یه شرکت غذایی شدم یکی از دختران کارخانه که کارگر بود به کمک یک مرد زن و بچه دار به من نزدیک شد و کم کم منو وابسته خودش کرد و می گفت قصد ازدواج دارد منم قبول کردم و شرایطم را گفتم ، گفتم که باید با هم کار کنیم و… اون هم قبول کرد وقتی کارگر ها متوجه شدن با من درباره رابطه این دختر با بقیه مردها حرف های زیادی زدن چند بار هم خودم دیدم با مرد ها بگو بخند دارد و با یکی از آنها که خیلی صمیمی هست همه راز های زندگی مان را میگوید و آن مرد برای زندگی ما تصمیم گیری میکند ، بارها ازش خواستم برایم توضیح دهد با هم چه میگویند دلیل این همه ارتباط تلفنی پیامکی حضوری و… چست می گفت ازم حمایت میکنه هیچ چیزی درباره مون نیست که به این مرد نگویم ، بهش گفتم که باید با این مرد قطع رابطه کند یا حرف هایی که رد و بدل می شود برایم بگوید اما اون خانم قبول نکرد میگفت شکاک هستی ، این خانم و این مرد با هم ارتباط نزدیک دارند و آن مرد در زندگی ما دخالت میکند ، مثلا به من میگفت باید قبل عقد خانه بخوره به نام دختر ، ماشینت بفروشی براش طلا بخری و…. من ارتباطم راقطع کردم اما چون توی یک کارخانه کار میکنیم با هر بهانه ای به من نزدیک میشود حالا واقعا نمیدانم من شکاک هستم یا واقعا چنین ارتباط هایی غلط است ؟؟

سلام من ۱۳ سال سن دارم و دوستی دارم که از مهد کودک و پیش دبستانی باهم بودیم و همو دوست داریم و زمانی که پیش هم هستیم خیلی شادیم و میخندیدم
اما جدیدا در فضای مجازی باهم دعوا میکنیم و فشار روانی روی هم وارد میکنیم و بعدش یادمون میره
اما دیگه دیدیم ناراحت کردن همدیگه فایده ایی نداره و باز هم دعوا میکنیم و دوستیمون تموم شده
مدت کمی هست که دوستیمون رو تموم کردیم
من چطوری میتونم دوستیمون رو بر گردونم

سلام دکتر من دوسال با یه پسر دوست بودم.اون اوایل من فقط به چشم یه دوست معمولی می دیدمش و اصلا به فکر ازدواج یا آینده باهاش نبودم اما اون بعد چند ماه از شروع رابطمون بهم ابراز علاقه کرد و خیلی بهم وابسته شده بود و همیشه درباره آینده و ازدواج با من حرف میزد و این باعث شد که منم بهش وابسته شم و بهش علاقه پیدا کنم همه چیز خیلی خوب پیش میرفت و اون حتی گفته بود که منو به همه خانوادش معرفی کرده و همه میدونن که فقط من توی زندگیشم.هیچ مشکلی باهم نداشتیم و اون هیچ وقت از علاقش نسبت به من کم نشد همیشه زندگی کردن بدون من رو پوچ و بیهوده میدونست ولی یه روز منو از اینستاگرام بلاک کرد و بعد از پیگیری های زیاد فهمیدم که با یه دختر دیگه هم درارتباطه این قضیه منو خیلی داغون کرد و بدتر از اون اینکه وقتی ازش توضیح میخواستم یا دلیل کارشو ازش میپرسیدم یا دروغ میگفت یا جواب سربالا میداد خیلی ضربه روحی بدی خوردم چون اون همه عشق و علاقه چطوری میتونه بی دلیل تموم بشه؟من ارتباطمو باهاش قطع کردم ولی واقعا فراموش کردنش برام سخته و من تو این دوسال جز عشق و علاقه ازش چیزی ندیدم و خودمم صادقانه دوستش داشتم حالا باید چیکارکنم ؟

سلام دکترجان
بنده اوایل دانشجویی با خانمی آشنا شدم بعد یک مقداری آشنایی کلی و شناخت همون اوایل با خانوادم در میون گذاشتم و از طریق یکی از اساتیدمون خواستگاری کردم ولی پاسخ منفی گرفتم ، بعد از اون ماجرا یک مدت چند ماهه ارتباطی نداشتیم ولی باز به علت هم کلاسی بودن و اینکه همو میدیدیم و من میدیدم تو شهر غریب خیلی تنهاست و حس میکردم نیاز به کمک داره ، همیشه سعی کردم کمکش کنم ، تو تمام این مدت محبت که میکردم کم و بیش پاسخشو میگرفتم ، خلاصه گاهی بعضی شبا خیلی اذیت میشدم ولی بازم عی به خودم میگفتم به خاطر خدا باید چشم و گوشمو ببندم و بهش کمک کنم چون اینجا کسی رو نداره ، من آدم اجتماعی هستم این رفتاراش خیلی نتونست تو ارتباطم با دوستام و روند کارام اختلالی ایجاد کنه ، چون هر دفعه سعی میکردم با کارای مختلف خودمو سرگرم کنم ، فقط یک مقدار رابطم با خانوادم مشکل دار شده بود . ما رشتمون ۶ سالست ، الان بیش از ۵ سال گذشته و ایشون وارد رابطه با یک پسری شدن که میان برای من تعریف میکنن هر چیزی بهم میگن رو ، ما خیلی باهم صمیمی هستیم هنوزم ولی اینکارشون اذیتم میکنه ، طوری که بهش گفتم چرا به من یک فرصت دیگه نمیدی ، میگه تو ۵ سال فرصت داشتی ولی همیشه حال من بد بوده تو این سالها ، بهش میگم حال آدما به خودشون ربط داره ، خلاصه بعد کلی کش و قوس بهم گفت قبل از من یکی رو دوست داشته و به دلایلی بهم نرسیدن ، از اونجا دیگه نتونسته به ارتباط ازدواج با کسی فک کنه ولی الان بعد این همه سال یک پسری اومده که ازش خوشش اومده ، ایشون نشانه های افسردگی رو داره ، بارها هم از خودکشی با من حرف زده ، طبق تعاریفش از رابطه ی جدیدش حس می کنم پسره اذیتش میکنه و اینم غرورشو میشکنه باز به پسره پیام میده ، نه میتونم تنهاش بذارم چون میدونم زمان وارد شدنش به رابطه نبوده و بعدش اگه کسی پیشش نباشه شاید دست به کار بدی بزنه ، حتی اگه بخوامم ترکش کنم کل زندگیه ما به هم گره خورده ، پایان نامه هامون ، کارای دانشگامون ، کلی چیزای دیگه و ۶ ماه از دانشگاهمون مونده و اگ بخوامم باهاش بمونم و کنارش باشم، هی برام از اون رابطه جدیدش تعریف میکنه تا خلا های عاطفیش تو اون رابطه رو با دوست داشتن های من جبران کنه و من هر دفعه اذیت میشم ، به نظر باید چیکار کنم ؟ من هیچ رابطه ای هم چند ساله نمتونم شروع کنم ، چون ایشون هست ، هر چند بارها بهم گفته من و تو بدرد هم نمیخوریم تو به زندگی عاطفی خودت برس ،تو برام مثه یک دوست صمیمی هستی مثه داداشم ، میخوامم ترکش کنم با کارا و حرفاش دلمو میسوزونه ،از رفتاراش و کاراشم با من احساس عذاب وجدان میکنه ، من بهش میگم منو رها کن ، من هر کاری کردم خودم از پس خودم برمیام ، تو عذاب وجدان منو نداشته باش ، دیگ واقعا برام سواله باید چیکار کنم ؟

سلام.خسته نباشید.من از شما خیلی عذر میخوام متنم کمی شاید خسته کننده بچه گانه و طولانی شده.چون خواستم کامل توضیح بدهم ریز و درشت مسئله را.
من یک سال و چهار ماه پیش با دختری آشنا شدم.ایشون تو شهر دیگری زندگی میکنه ولی شهرها دور نیست.یک ساعت فاصله بین شهر ها هست.ایشون پنج سال تو شهر من درس خونده و اینجا زندگی کرده و یک خانه در اینجا دارن.به همین دلیل دو سه هفته یک بار میامدن اینجا.من تقریبا ۲۸ سال سن دارم و ایشون تقریبا ۲۷ سال.ما از لحاظ اخلاقی خیلی سازگار بودیم.تقریبا میشه گفت تو اکثر مسائل هم نظر بودیم.ما از طریق فضای مجازی با هم آشنا شدیم و گفته بودیم تا سه ماه حرف بزنیم اگر با هم اکی بودیم همدیگرو ببینیم.ایشون فقط میگفتن من بیشتر از یک سال نمیخواهم با کسی دوست بمانم مگر در شرایط خاص که بعد ها رابطه مارو جزو خواص ها میدونست و میگفت سن ازدواج هم برایش اصلا اهمیتی ندارد و من هم میگفتم بعد از سی سالگی ازدواج خواهم کرد.من هم گفته بودم بعد از دفاع پایان نامه ام خانواده ام را در مورد رابطمون درجریان میذارم که ایشون هم استقبال کردن که البته بنا به دلایلی هنوز نتونستم دفاع کنم.البته هم خواهر من و هم خواهران ایشون در جریان هستن.هم من و هم ایشون خواهرانمان ازدواج کردن و تنها هستیم.ما تو دو سه ماه اول به این نتیجه رسیدیم که اکی هستیم ولی ۹ ماه طول کشید همدیگرو ببینیم.و بعد ۹ ماه که همو دیدیم بیشتر به هم وابسته شدیم و همدیگرو دوست داشتیم.ایشون یکی از خواهرهاشون تو شهر ما کار میکنه و در خانه ای که اینجا دارن زندگی میکنن.خواهر ایشون سال گذشته ازدواج کردن ولی هنوز نامزد هستن.۶ ۷ ماه پیش با همسرشون اختلاف پیدا کردن.این اختلاف باعث شد خانمی که من باهاش ارتباط دارم با شوهر خواهر و خواهرش اختلاف پیدا بکند بنا به اختلاف خواهرو شوهر خواهرش.این باعث شد ایشون کمتر بیان شهر ما که طوری شد ما دو ماه و نیم هم را ندیدیم.من میگفتم چرا نمیای دلیل اختلافش با خواهرش را میاورد.میگفتم من بیایم شهر شما میگفت نه یکم صبر کن خودم میام.مدام هم گله میکرد چرا نمیتونیم همو ببینیم و بشدت دلتنگ شده بودن و این دلتنگی یکم عصبیش کرده بود.بعد از دو ماه نیم که آخر شهریور بود ایشون اومدن اینجا که همو دیدیم و خیلی هم دیدار خوبی داشتیم.بعد از یکی دو هفته ایشون گفتن در روز ما خیلی صحبت میکنیم کمتر کنیم تا بهتر به کارامون برسیم.منم قبول کردم.بعد ایشون کمی احساس میکردم عصبی هستش ولی به روی خودش نمی آورد.اواخر مهر بود که ایشون صبح زود ساعت ۵ پیام زده بودن که بیدار شدی باید باهات حرف بزنم.با هم حرف زدیم بعدا که گفت من دیگه نمیتونم ادامه بدم تمومش کنیم.من بشدت ناراحت شدم دلیلش را پرسیدم اما هیچ دلیلی نگفت.میگفت خوشم میاد ازت ولی نمی تونم و…من هم اون روز دیگه آنلاین نبودم که ساعت یک شب بود پیام زد چرا آنلاین نیستم و نگران بود که گفتم حال ندارم.ایشون فردا صبحش امتحان علایم رانندگی داشتن بخاطر مسائلی که پیش اومده بود نتونسته بودن مطالعه کنند.من گفتم بیا مشکلات و سوالاتتو بپرس توضیح بدم که تا ساعت چهار صبح طول کشید و کلی از من تشکر کرد بصورت عاطفی و مثل گذشته.من هم بخاطر امتحانی که داشت هیچ موضوعی در مورد اتفاقی که افتاده را باز نکردم.فردا صبحش فکر کنم درجا بعد امتحان پیام زد که قبول شده و از من تشکر کرد.بعد شب همان روز پیام زد گفت چکار کنیم.منم گفتم قطع نکنیم رابطه را و ایشون هم گفتن باشه یک مدت از هم فاصله بگیریم که منم قبول کردم.متاسفانه من چون بشدت عاطفی هستم یک هفته بعد پیام زدم حرف زدیم کمی ولی زیاد گرم نبودن و من ناراحتیمو بهش گفتم و اون هم ناراحت بود که میگفت امروز حالم بهتر شده کمی.بعد چند روز بعد پیام زدم نسباتا گرم برخورد کردن.و بعد از آن دوباره پیام زدم خیلی سرد برخورد کردن و کمی توهین آمیز برخورد کردن که من به قولم عمل نکردم و دیگه نیازی به این فاصله نیست و الآن دیگه رابطمون تمام شد.من بشدت از این موضوع ناراحت شدم و به من برخورد و گفتم باعث این اتفاقات تو بودی.فردای آن روز صبح من به ایشون پیام زدم و عذر خواهی کردم بابت این حرف و ازش خداحافظی کردم.من برای ایشون چند مدت قبل به درخواست خودشون کاکتوس آماده کرده بودم و گفتم با تاکسی میفرستم دم خونتون خواهرشون تحویل بگیره که گفت نه من خودم میایم و از خودت میگیرم.بعد از اون من دیگه به ایشون پیام نزدم فقط در حد لایک کردن پست هاشون.ایشون هم همینطور.
من از شما خواهشی که داشتم این بود مرا کمک کنید که چکار باید بکنم.چون از لحاظ روحی خوب نیستم و واقعا به ایشان علاقه دارم.قبلا هم ایشان به من داشتن و الآن را نمیدونم.ایشون تا شب قبل همان روز که گفتن تمام کنیم با من عاطفی برخورد میکرد و…
ممنون میشم مرا کمک کنید.یک دنیا ممنونم

سلام. من ۲۶ سالمه و بعد ۵ سال زندگی مشترک درخواست طلاق دادم به دلیل اعتیاد شوهرم. یک پسر دو ساله دارم و الان پیش همسرمه. تو این دو سه هفته که خونه رو ترک کردم از طریق جاریم از احوال پسرم با خبر بودم. وقتی ازش خبر میگیرم حالم بد میشه و همه خاطراتش میاد جلو چشمم. ولی طاقت نمیارم از پسرم بی خبر باشم. من تهرانم و اونا مشهد. امکان ملاقات های هفتگی رو ندارم. نمیدونم چطور میتونم به پسرم کمک کنم که کمترین آسیب رو ببینه. همینطور خودم. البته پسرم بی تابی منو نمیکنه و راحت فراموشم کرده

سلام آقای دکتر من با اقایی ۳سال هست که رابطه دارم ، رابطه جدی که خونواده ها کم و بیشکم ممطلع هستند، بالاخره بالا پایین هایی بوده توو این سه سال که خب چیز بزرگی نبوده برامون و پشت سر گذاشتیمش و رشد کردیم،حدودا ۶ماه هست که بعد از دعوایی که داشتیم که شاید زیاد بزرگ نبوده باشه و حل شده باشه ،من نمیتونم فراموشش کنم و کلا حال روحیم خوب نیست (چون ی سری مشکلات زندگی در گذشته هم خیلی دارم من ) و اینکه احساس میکنم از حسم بهش کم شده و حتی ایشون به من ، و حدود سه ماه پیش هم ی بحث کوچیکی که داشتیم و اون شب یهو گفت بیا فردا همو ببینیم تمومش کنیم و من شوک بودم و تموم شده دیدم برای خودم رابطه انگار این رابطه رو ، ولی ازش دلیل خواستم و ایشون گفت که تو خوبی من مشکل دارم ( همون کلیشه همیشه ) ولی من همچنان و پیگیر و حرف زدیم اون شب ، بعد متوجه شدم که تحت شرایط روانی و خانوادگی سختی بودن اون شب و خب بحث کوچیکی که داشتیم رو نتونستن تحمل کنن و این حرف رو زدن و حتی آخر شب هم گفت اشتباه شد و هنوز همه چی خراب نشده ، و خب منم قبول کردم ، ولی همچنان باهاش سردم و اون گرمای سابق رو دیگه تجربه نکردم از سمت خودم ، نمیدونم مشکلم چیه میشه کمکم کنید

سلام .من ۳ سال با پسر داییم تو رابطه بودم خیلی دوسش داشت و حس ارامش داشتم اونم داشت البته به گفته خودش همیشه خداروشکر میکرد مثل همه رابطه ها بحث هم بود ولی بی احترامی اصلا .ازم خواستگاری کرد منم قبول کردم قرار شد هر وقت من شرایطشو داشتم بیاد رسمی کنه .شرایط ایجاد شد ما به خانواده ها گفتیم رفتیم خرید و خرید نامزدی انجام دادیم که ناگهان با من بهم زد و تمام وسایل روپس داد و دیگه جوابمو نداد و گفت از ازدواج پشیمون شده و منو با کی درد و رنج و اضطراب تنها گذاشت من در حال دست و پنجه نرم کردن با این حال خراب بودم که خبر ازدواجش با یکی دیگه اومد بیشتر شکستم و خورد شدم .اون به من گفت قصد نداره حتی با کسی دوست بشه و شرایط ازدواج رو نداره
لطفا به من کمک کنید
من تو شبکه اجتماعی دختری که با اون ازدواج کرده رو پیدا کردم و از دیدن عکس های دوتایشون و لب خندونشون رنج میبرم
خورد شدم…چیزی بگید اروم شم

من شاغل هستم و از لحاظ خانوادگی در وضعیت مالی خوبی هستیم .زیاد آدم پرتوقعی نیستم .من ۲۸ و اون ۳۰ سالشه .رابطمون خیلی خوب بود تا اینکه تصمیم گرفت همه چیز تموم شه .میگفت خیلی تو شرایط بدی قرار دارم و حالا حالاها قرار نیست چیزی درس شه !!من حتی ازش خواهش کردم که ببینیم همدیگرو ، ولی قبول نکرد .الانم دیگه جوابمو نمیده…

ممنون از مطالب مفیدتون واقعا برای آدمایی این اتفاق پیش میاد اینجور فضاها امنه که بدون قضاوت بتونم مشکلشون رو بگن و راهنمایی بگیرین من بعد از ۱۰سال دوستی با آقایی جدا شدم تو این مدت خیلی تلاش کردم ایشون رفتارشون درست بشه و نسبت به قبل بهتر شده بود ولی نه کامل که بشه گفت رفتار نرماله چون که به یه وقتی به شدت پرخاشگر میشدن افسرده بودن و تخت درمان بودن اکثر اوقات بی حوصله و بی انگیزه بودن و بی ثبات ولی خوب یه سری اخلاقای خوب هم داشتن که من بخاطر همین این ۱۰ سال تلاش کردم همه چی خوب بشه متعهد و پاک بودن و راستگو و با وجود اختلاف های فکری که داشتیم من سعی کردم خواسته هام رو با ایشون تطبیق بدم ولی بعد از این همه تلاش من اخرین بار ایشون سر یک مسئله خیلی بی اهمیت دوباره به شدت پرخاش کرد به حدی که من رو از ماشین پرت کرد پایین و ابروریزی کرد و بعد هم منو برد تو یه بیابون تاریک وگفت میخوام به پدرت بگم اینجا بیاد دنبالت و کلی هم به پدرم فحاشی کردالبته چند دقیقه بعد پشیمون شد و منو برگردوند سمت خونه مون و همین کار اخر باعث شد من دیگه از، تصمیم جدایی مطمین بشم. نظر شما چیه؟ الان باید چیکار کنم؟

سلام اقای دکتر من یکی از دوستام به یه دختر علاقمند شده بود که حتی تاریخ عقد هم مشخص شد ولی متاسفانه اون خانم به دوستم خیانت کرد و رفت با دوس پسر قبلیش.الان دوستم خیلی افسرده هست و همش دنبال دلیل اینکار هست فک میکنه بدون اون خانم نمیتونه ادامه زندگی بده در ضمن دوستم تله رها شدگی داره بنظرتون چجوری میشه به دوستم کمک کنم؟

عجب مقاله ای بود!چقدر تاثیر گذار!چقدر آنالیز شده از زوایای مختلف!ممنونم ازتون ممنونم

سلام منو عشقم بعد از این که اومد خواستگاریم به صورت توافقی کات کردیم ولی هنوز یه رابطه کوچیک از راه دور داریم. میخواستم بدونم که هنوز دوستم داره یا نه؟
رابطمون بیشتر محدود به اینستا و کامت گذاشتن برا پستا هستش که بعد از اون یه بحثی رو تو دایرکت ادامه میده..همیشه جوابمو میده و هیچ وقت بی احترامی نمیکنه..با این که تو یه شهر دیگست چندبار که اومده گفته بیا ببینمت ولی شرایطش پیش نیومد که ببینمش..از عکسایی که میزارم هم خیلی تعریف میکنه..خیلی کم پیش میاد که از کارایی که میکنه بهم اطلاع بده..ولی کلا دوستانه برخورد میکنه..البته من هم کم پیش میاد اطلاعات بهش بدم..کلا ارتباط محدوده ولی وجود داره…ولی اصلا ابراز علاقه وجود نداره برا هردو.. یه حالتی که انگار هیچ کدوم به روی خودمون درمورد گذشته نمیاریم و انگار اصلا وجود نداشته

من مدت ۶ ماه با اقایی در ارتباط بودم و از اول هم مشکل داشتیم و من بهشون میگفتن که نمیخوام باهاشون ازدواج منم حتی جواب منفی به مادرشون دادم اما ایشون مدام من و تهدید میکنند و با این که کلی شماره ازشون بلاک کردم به روش های جدیدی سعی میکنند ارتباط برقرار کنند و مدام میگن ١ ساعت حرف بزنیم رو در رو صحبت کنیم و … در این شرایط من باید چی کار کنم؟ همینطوری به لاک و بی محلی ادامه بدم یا نه ؟!؟

سلام من ۴ سال تویه رابطه ای بودم که قصدمون ازدواج بود ویه مشکلی پیش اومد که باعث شد طرف مقابلم درکم نکنه و بهانه تراشی کنه وبخوادرابطه روتموم کنه بعدازاینکه رابطه تموم شدبعدیک ماه برگشت وخواست که اشتباهشوببخشم وبرگرده امامن تایک سالنتونستم باخودم کناربیام هربارکه زنگ میزدوازم میخواست باهاش حرف بزنم بهش اجازه نمیدادم تااینکه حالم بهترشد وبعدیک سال راضی شدم باهاش حرف بزنم وقبول داشتم خودمم اشتباه کردم واشتباه اون بیشتربوده واعتمادی بهش نداشتم چون اعتمادم بارفتارش ازبین رفته بود واینکه خواس ازنوهمه چیوشروع کنیم ولی من قبول نکردم رابطه دوباره رو چون میدونستم بزرگترین اشتباهه وفقط ازم خواست که رابطه ای بینمون نباشه فقط اینکه اگه مشکلی داشت کمکش کنم چیزایی که توزندگیش ازدست داده من بتونم کمکش کنم که برگردونه ومن فقط بخاطرکمک کردنش قبول کردم مشکلی داشت باهام درمیون بزاره ورابطه ای نباشه و مثل دوتاغریبه باهم حرف میزنیم به نظرتون کاردرستیه ومن روخودم خیلی کارکردم که به هیچ وجه خودموناراحت نکنم واذیت نشم وبهش هیچ حسی پیدانکنم به نظرتون کاردرستیه؟

عالی بود واقعا انجام این نکاتی که فرمودید کمک کنندست بهتر بگم نجات دهندست، با اجازتون خوندنش رو به همه عزیزان توصیه میکنم و تشکر میکنم بخصوص بابت وقتی که برای پاسخ به کامنتها میزارید چون اکثرشون حاوی نکات جدیدن. موفق باشید

عالی بود ممنون.

به نظر من مطالب جامع و کامل بود …مثل همیشه دکتر سنایی عزیز