۹ قدم برای بهبودی بعد از پایان رابطه عاطفی

سلام جناب دکتر، خدا خیرتون بده بابت وقتی که میگذارید. آقای دکتر من ۲۷ سالمه و حدود چند ماه با یه آقایی رابطه داشتم به قصد ازدواج.
ولی متاسفانه بخاطر مسائل و مخالفت خانواده ایشون رابطه مون به ازدواج نکشید. هم من ایشون رو خیلی دوست داشتم و هم ایشون من رو و هم اینکه تفاهم خیلی زیادی داشتیم. ولی یه ضعفی که داشتند به خانوادشون وابسته بودند و بخاطر شرایطی نمیتونستند خانواد‌شون رو نادیده بگیرن. طی رابطه بارها بخاطر مشکلات خانوادگیشون، مجبور میشدیم ازهم جدا بشیم و بعدش به من امید میدادن که هنوزم امیدی هست به ازدواج و منم بخاطر علاقه م دوباره برمیگشتم، الان مدتیه که ازهم جدا شدیم و آخرین بار ایشون گفتن که دیگه هیچ امیدی ندارن به اینکه بتونیم ازدواج بکنیم، و منم بخاطر این حرفش دوباره جدا شدم. آقای دکتر هروقت ایشون بخاطر بحث های خانوادگی حرف از جدایی میزد من هیچ وقت مقاومت نمیکردم و باجدایی موافقت میکردم، خانواده خیلی متعصب و کنترلگری داشت و توی همه چیز دخالت میکرد ولی ترجیح دادم دخالت نکنم و بذارم خودش تصمیم بگیره که یه زندگی وابسته و تحت کنترل خانوادش داشته باشه یا یه زندگی مستقل که آخرش هم خانوادش رو ترجیح داد. نمیدونم کار درستی کردم یانه که دخالتی نکردم و گاهی حسرت میخورم که شاید بهتر بود دخالت میکردم و تشویقش میکردم به کنارم موندن، آقای دکتر بااینکه ایشون واضحا به من گفتند که هیچ امیدی به ازدواج ندارند ولی من همچنان بهش امیدوارم که شاید مشکلاتش حل بشه و برگرده…
الان هم اوضاع خوبی ندارم و دیگه نمیدونم چیکار باید بکنم

سلام اقای دکتر وقتتون بخیر.من یه دختر بیست ساله هستم که تا به این سن وارد رابطه ی عاطفی نشدم،به تازگی یک اقا پسری به من علاقه مند شدند از اول جوابم بهشون منفی بود چون اهداف و اینده ای که در نظر دارم حس میکنم با ورود یک فرد وابستگی ایجاد میشه و ازادی من گرفته میشه خودشون میگن من هرجور پشتتم ولی به حرف که نمیشه فقط اکتفا کرد،به گفته خودشون هدفشون جدیه و بعد دوسال دوستی قصد ازدواج دارن. بعد اینکه از من فرصت اشنایی خواستن قبول کردم ولی هنوز تصمیم قطعی نگرفتیم برای ادامه دادن ،من هرروز در شک و تردیدم و میخوام این رابطه شکل نگیره و تا به الان در مجازی دوهفته چت کردیم.درسته که مورد خاصی ازشون ندیدم که بخوام ادامه ندم ولی ته دلم حس میکنم که لایق فرد بهتراز اینها هستم و میخوام پشرفت کنم تا افراد سطح بالاتری در اینده وارد رابطه و ازدواج بشم فقط مشکل خودمم که نمیتونم رابطه عاطفی و احساسی شروع کنم حداقل الان تو این سنم که به نظرم زوده. لطفا راهنماییم کنید واقعا نمیدونم چیکار کنم قراره بعد دیدار حضوری نظرمو بپرسن که این رابطه ادامه بدیم یا نه؟

سلام وقتتون بخیر من ۲۰ سالمه از ۱۶ سالگی عاشق یک نفر شدم یک ماه با هم دوست شدیم ولی جدا شدیم بخاطر اینکه گفت نمیتونه چون عشق درس و خیلی آدم گوشه گیری بود و مامانش راضی نبود بعد از چند ماه پیام داد و پیشنهاد داد رفیق باشیم منم چون خیلی عاشقش بودم و نمی‌خواستم از دستش بدم یا ازش بی خبر باشم قبول کردم و سه سال رفیق موندیم البته تو این سه سال من بالای ۱۰۰۰ بار اعتراف و ابراز علاقه کردم اما اون همش ردم کرد بعدش یک روز بهش پیام دادم گفتم که می‌خوام از عشقم بهت دست بکشم و این ها چون خیلی آسیب دیده بودم تویی اون سه سال اونم گفت باشه بعدش دیگه بهم پیام ندادیم تا ۱۰ ماه پیش پیام داد گفت همو ببینیم و فلان چون یک رابطه دوستی داشتیم منم قبول کردم و همو دیدیم بعدش دیدم رفتارش عوض شده و این ها که بعد از دو هفته بهم درخواست دوستی داد منم چون اون دو هفته فهمیدم هنوز بهش حس دارم قبول کردم همه چیز تویی دوستی ماه تویی این ۹ ماه لب نقص بوده از ابراز علاقه و همه چیز و اون هیچ کم و کسری نذاشته و این نکته هم بگم که بخاطر دانشگاهش اون پیشم نیست و ای هم دوریم و اون خیلی احساسی و بهم فشار میاره سر همین دوری من سعی میکنم کنار بیام مشکل الان اینه که یک ماه گذشته من خیلی حالم بد شده و بهم فشار اومده و انگار خسته شدم دیگه نمی‌دونم چیکار کنم وقتی بهم ابراز علاقه می‌کنه یا چیزی و مثل قبل رفتار می‌کنه من دیگه ذوق نمیکنم خوشحال نمیشم حتی گاهی عصبانی میشم و حتی فکر جدایی هم ت سرم‌هست اما هنوز دوسش دارم و نمی‌دونم باید چیکار کنم خیلی سردرگمم نمی‌دونم جدا شم یا ادامه بدم دوست دارم باهاش حرف بزنم و ازش فرصت بخوام تا ب خودم بیام اما آدم منطقی نیست و بهم گوش نمیده میشه کمکم کنین چیکار کنم چون مقداری هم حس عذاب وجدان دارم وقتی بهم ابراز علاقه می‌کنه و من مثل قبل نیستم 🙂

سلام آقای دکتر
من پسری ٢۴ ساله ام. تقریبا دو و نیم سال پیش به دختر خانمی که همسایه‌مون بود و سه سال از من کوچیکتر بود دل بستم و بعد از چند بار حرف زدن و تلاش‌ کردن نشد ازش جواب مثبت بگیرم. چون کنکور داشت ترجیح دادم چند ماه یه بار بهش پیام بدم و باهاش حرف بزنم و راضیش کنم ولی نشد. آخرین بار یک سال پیش باهاش حرف زدم و قبول کردم که نمیشه با هم باشیم و تصمیم گرفتم بیخیال شم. تو اون مدت با یکی از همکلاسی های دانشگاهم که دختر بود و ایشونم سه سال از من کوچیکتر بود ارتباط دوستانه داشتم ولی حرفی از رابطه و علاقه نبود تا این که برای بار آخر از دختر همسایه‌مون جواب منفی گرفتم. یک ماه بعد از اون قضیه احساس کردم که دارم به همکلاسیم حس پیدا میکنم و بهش گفتم و جواب رد داد. با کلی صحبت راضیش کردم که با هم باشیم و قبول کرد ولی گفت هیچ حسی به خاطر جدایی ای که به تازگی تجربه کرده بود به من نداره. و اینم گفت که فعلا وارد رابطه احساسی نشیم تا وقتی که به قول خودش حس من (امیر) زیاد بشه و بتونه به حسم تکیه کنه. یک سال از این حرفا گذشت و تو این مدت بارها از همدیگه جدا شدیم و به هم برگشتیم. کلی دعوا، تنش، سوتفاهم و حتی بی احترامی تجربه کردیم و بازم به هم فرصت دادیم. تاکید میکنم که هنوزم با هم رابطه احساسی نداشتیم ولی دائما با هم چت میکردیم. البته هیچکدومون با کس دیگه‌ای رابطه نداشتیم و یه جورایی منتظر بودیم تا علاقه دو طرفه بشه و بعد شروع کنیم. اون دائما حس میکرد که علاقه من به اندازه کافی زیاد نیست. شایدم حق داشت چون خودمم حس میکنم علاقه ام کافی نبود. مثلا اوایل جدایی برام سخت بود ولی هرچی جلوتر رفتیم جدایی برام راحت‌تر شد. یا مثلا به راحت‌ترین شکل ممکن ازش دلخور میشدم و قضاوتش میکردم و حتی توی دلم بهش فحش میدادم ولی بعد که آروم میشدم و دلخوریم حل میشد همه چی اوکی میشد. حدودا چند ماه پیش به این نتیجه رسیدم که انگار قرار نیست حسم بیشتر بشه و انگار داره کمتر هم میشه! این بود که تصمیم گرفتم برای بار آخر کات کنم ولی چند روز قبل از اینکه چیزی بگم بهم گفت که بهم علاقه مند شده! و من تصمیم گرفتم که به هردومون یه فرصت دوباره بدم و برای اولین بار یه رابطه احساسی رو تجربه کنم. چیزی که برام عجیب بود این بود که انگار کور شده بودم و چشمم روی اختلافاتمون بسته شده بود! چند روز بعد از شروع رابطه با اولین دلخوری، متوجه شدم که احساساتم متعادل شده. حس کردم که علاقه اون بیشتر از منه و عذاب وجدان گرفتم که نکنه من نتونم اونقدری که لازمه عاشقش بشم. تقریبا یه هفته بعد از شروع رابطه قضیه رو تموم کردیم و من حتی ذره ای ناراحتی توی قلبم نداشتم بلکه حتی خوشحالم بودم که نیازی نیست عذاب وجدان داشته باشم. با گذشت چند ماه از اون قضیه حالا دارم به خودم میگم که چرا قضاوت هام رو کم نکردم تا حسم بیشتر بشه یا چرا از میزان دعواهامون کم نکردم تا بیشتر علاقه مند بشم. حتی بعضی وقتا به خودم میگم نکنه با ادامه رابطه، علاقه ام بیشتر می‌شد و شاید عجله کردم یا این که نکنه الکی به خودم میگفتم حسم کمه تا بیخیال رابطه بشم!! خلاصه که خیلی فکرم درگیره و شدیدا نیاز به کمک دارم.
به نظر شما باید چی کار کنم؟ بهش برگردم و اشتباهاتم رو جبران کنم یا برای همیشه بیخیال شم؟؟

سلام آقای دکترخسته نباشید
من و دوس پسرم الان یسالونیمه‌ ک رل زدیم
همودوس داریم اون اول ماه ک باهم بودیم اومد با مادرم صحبت کردو گفت ک قصدش خیره مادره خودشم درجریانه برادرش اینا به کنار

چنروز پیش رفیقم ک رل رفیقه دوستپسرمه
همکلاسیمم‌ هست دختره بم زنگ زد گفت ک هنوز تو رابطه ای چون قبلن هروقت دلخور میشدم از رلم بارفیقم دردودل میکردم
زنگ زد رفیقم گفت هنوز رلی فلان گفتم اره گفت یکی بود میخاستم باهاش رل بزنی پولدارن فلان گفتم نه من رلمو دوس دارم .

بعدش گفت که اینطور رل تو قبلن ک شیراز رفته بود با یکی رابطه جنسی برقرار کرده و خیلی چیزا
این درسته ک رلم شیراز رفته بوده با رفیقش
ولی اومد اینارو گفت رابطه و اینا من گریه کردم داغون شدم ولی حس میکنم رفیقم راست میگه چرا باید بهم دروغ بگه بعد بهم گفت ک به رلت نگی که من گفتم غیره مستقیم بهش بفهمون ک اینو فهمیدی .
بعدش بهش گفتم از کجا فهمیدی گفت رلش بهش گفته چون رلش رفیق صمیمیه‌ رلمه منم ازینجا مطمعن شدم
من اینو مستقیم ب رلم گفتم گفت دروغه رفیقای رلمم‌ گفتن دروغه
رلم به رفیقم زنگ زده گفته ک تو رابطمون دخالت نکن خودش گفته ک اینجوری گفته ب رفیقم
منکه ب دوستم پیام دادم گفتم رلم گفت دروغه حرفات گفت نمیخام راجب این موضوع حرف بزنم حس میکنم رلم تهدیدش‌ کرده یا ترسوندتش‌
ازینورم‌ رفیق صمیمیه رلم قبلن با یکی از دوستام رل بود گفته بود رفیقم با یه شیرازی رله ینی رل منو گفته بود درحالی ک‌اون بامن بود
به دوستش گفتم چرا اینجوری گفتی مگه بامن رل نیست گفت شاید دوستم نمیخاد بفهمه تو رابطست اما چربطی داره قشنگ منو پیچوند

ازینورم رلم رفته بود شیراز اخلاقش عوض شد اومد گفت میخام برم اونجا کار کنم فلان

خودشم رفیقم گفت رل من با خاهره رفیقش‌ رابطه داشته شیراز رلم گفت من حروم زاده نیستم رفیقاشم‌ گفت همچین چیزی نیست

بخدا نمیدونم حرف کیو‌ باور کنم رلمو‌ ک دوس داریم همو یا رفیقمو‌ ک باهاش دوست بودم دوسال ؟؟
نمیدونم چیکار کنم آقای دکتر میشه کمکم کنید خاهشا‌!!؟؟

من کنکوری هستم هدف دارم موقع درس خوندن حرفای دوستم ک پشت اون گفته یادم میاد هی باخودم میگم نکنه راس میگه زهنم داغون شده

ازینورم منو رلم همو دوستداریم خیلی بهم امید میده ک درساموبخونم به هدفم ک دندون پزشکی برسم اصلن بهش نمیخوره همچین کاری کنه بام

حتی ب مامانمم‌ گفتم ک رفیقم پشت رلم اینارو گفته مامانم کفت رفیقت دروغ میگه

توروخدا شما یچیزی بگین خسته شدم از فکر کردن که کی راس میکه کی دروغ حرف کیو باور کنم رفیقم راست میگه یا رلم ؟؟؟
آقای دکتر کمکم کنین(:

سلام . ممنون از گرداوری مطالب .دختری هستم 31 ساله که حدود یکسال با یک پسر 35ساله در ارتباط بودم . و کاملا اگاهم که این رابطه سمی بوده . اوایل رابطه همه چیز بسیار رویایی بود و باعث وابستگی شدید من به این شخص شد . این تایم رویایی حدود 5 ماه بیشتر طول نکشید اما بعد از ان همه چیز خراب شد و علت هم از نظر این اقا اخلابد من بوده . این اقا بسیار خودپسند هست و شکاک هم هست و ویژگی های بد دیگری هم داره . خیلی مشکلات دیگه بین ما بود و من با وجود اینکه میدونم اعتماد به نفس و عزت نفس و حرمتم از بین داره میره باز میل برگشت و ارتباط با این اقا دارم . نمیدونم چطور خودمو از این باتلاق رابطه سمی نجات بدم و فکرمو ازاد کنم همه ابعاد زندگیمو تحت تاثیر گذاشته شغلم و زندگی روزمره و … .

سلام آقای دکتر خسته نباشد
من دختری 25ساله هستم که سه سال ازدواج کردم و خیلی هم همو دوست داشتیم ولی همسرم از همون ابتدا تو مشکلات زندگی همش کم میوردو گریه میکرد میگفت دیگ نمیتونم تا خواهر و خاله اش از لحاظ مالی بهش کمک بکنند چون پدر و مادرشون فوت شدند از اول دهن بین بود و توی دعوا میرفت فوری به خاله اش و خواهرش از من میگفت بد میگفت از لحاظ مالی هم در حد متوسط بودیم من دختریم ک تو شرایط سخت درک میکردم و فشار مالی نمی اوردم بهش .ولی خیلی ظاهر بین بود همش دوست داشت بدون زحمت هرچیزی رو بدست بیاره غذای خوب همیشه باشه ووو.. ولی تو این سه سال نزدیک چهار پنج تا شغل عوض کرده تو تایم بیکاریش هم بازی میکرد زیاد .. تو این سه سال نزدیک 100میلیون ضرر رسونده ..خونه رو فروخته مغازه زده خیلی بدهی بالا میورد و همیشه هم به حرف خواهرش گوش میکرد همیشه هم تو مشکلات خودشو میزد به اینکه حالم خوب نیست یا میخوام برم خودکشی کنم و این حرفا ..سال دوم با زن پسرداییش بمن خیانت کرد چتشون در حد سکس چت بود من متوجه شدم بهش فرصت دوباره دادم بخشیدمش …بعد اینکه خیلی دروغ میگفت بهم سرهرچیز کوچکی ومن متنفر بودم از دروغ ..تااینکه یک ماه بود ک همش میگفت من اگر برم تو چیکار میکنی وو..چون تایم خونمون رسیده بود و هیچ پولی نتونسته بود جور کنه ..ومن وقتی ی روز از سرکار برگشتم دیدم رفته چمدون رو هم بسته رفته ولی فرداش پشیمون شد وبه التماس افتاد من دیگ نبخشیدمش و اونم رفت به دروغ به خانواده اش گفت من غذا درست نمی کنم و بخاطر اینکه سرکار میرم از زیر بار مسولیتهام شونه خالی میکنم بعد فرداش گفت من نمیخوامت واین حرفا من تا الان مشکلاتمو به خانوادم نمیگفتم دیگ حالم بد بود اطلاع دادم و رفتم خونه مادرم بعد متوجه شدم به ی دختر دیگر هم صحبت کردند و اظهار دوست داشتن کردند ولی فقط یکبار بعنوان سرگرمی …با جواب داد به استوری های دخترها منتظر جواب و ادامه صحبت میشد من دیگ نبخشیدم و خیلی رفتارهای اشتباه دیگه که من تصمیم گرفتم جدا بشم چون دیگ اعتماد ندارم ایشون بعد از یک ماه تازه متوجه شدم چه اشتباهاتی کردند ولی هم خودشون و خانوادشان به خاطر غرورشون نمیان خونه ما … من میخوام بدونم من واقعا باید چیکار کنم آیا جدا شدن به نفع منه ؟ باینکه دیگ بهش اعتمادی ندارم ایشون برای اذیت کردن چندین بار زنگ زدن سرکار من که مانع کار کردن من بشن ..که عدم اجازه همسر اعلام کنن ..یعنی ی کارها و رفتاری انجام میدن ک ادم سردتر میشه دیگ خانوادم نمیخوان برگردمیگن جدا بشم ..و این هم بگم خیلی خاله اش دخالت میکنه و نمیزارن خود همسرم تصمیمی بگیره البته هم مقصره چون خانواده اش از اشباهتش مطلع هستند ولی متاسفانه حمایت میکنن .. ممنون میشم نظرتون بدونم.

سلام و عرض ادب و خسته نباشید
مردی 40 ساله هستم و دوران بچگی سختی سراسر با ترس و تنبیه از طرف برادر بزرگم داشتم و بعلت فوت پدر ایشان بزرگی می‌کردندکه نه تنها بزرگ نبود بلکه تمام اعضا را از رسیدن به موفقیت و شکوفایی استعدادهایشان، بعلت بدرفتاری محروم کرد.
بالاخره تا به جوانی رسیدیم و من همیشه در جستجوی کسی بودم که حالم در کنارش خوب باشد. ازدواج کردم و متاسفانه چیزی که از ازدواج میخواستم در این وصلت نبودو تا به الان که دو فرزند هم دارم با وجود تلاش‌های منطقی جهت جدا شدن به نتیجه نرسیدیم و کماکان زوج هستیم و از هیچ نظر مشکل نداریم فقط من دوستش ندارم و حسی به ایشان نیست. بدین جهت باز هم از تلاش برای یافتن آن فرد که در ذهن پرورانده ام دست برنداشتم تا اینکه با خانومی آشنا شدم که خیلی دوستش داشتم و آنقدر به ایشان وابسته شدم و آنقدر احترام و ارزش دادم و از هر نظر پشتیبان ایشان بودم، مرا ترک کرد و دو سال از قطع رابطه که واقعا دردناک‌ترین درد زندگی را تجربه کردم گذشت و با خانومی دیگر که واقعا بهترین بودند آشنا شدم و یکسال با هم هیچ مشکلی نداشتیم تنها من از اول به ایشان گفتم که نمی‌توانم با او یا کسی ازدواج کنم و به این خاطر مدتی پیش بدون اطلاع به من به عقد کسی درآمده و با این وجود باز هم راه تماس با او را پیدا کردم و حتی حاضر به ازواج شدم اما قبول نکردند. از یک طرف از دست دادنش، از طرفی بدست نیاوردنش، و همچنین عذاب وجدانی که خودم را مقصر میدانم، از پایم انداخته اند و از حالت استاندارد زندگی خارجم کرده اند. بی قراری، بی ثباتی آرامش، تصمیمات نادرست و هزاران صفات بد دیگر در من بوجود آمده که حاصل این ماجراست. لطفا راهنمایی کنید بلکه راهنمایی شما ناجی من باشد.

سلام و ارادت آقای دکتر
واقعا دمتون گرم ک داخل کامنت پاسخ کامل به عموم میدین
بزرگوار بنده 22 سن دارم و عزیزی ک باهاش در رابطه هستم 24سال دارن
ما هشت سال هست که باهم هستیم
از نوجونی باهم بودیم ولی هیچ رابطه جنسی نبود تا الان ک به خونواده ها گفته شده یکم هست ولی پیش روی اصلا نداره چون کلا برا رابطه هم رو نخاستیم
چند سالی هست ایشون یک پسر عمو دارن که باهاش راحتن و چند سال پیش همین پسر عمو درخواست ازدواج داده بود به همین خانم که بخاطر من رد کرده
ولی دیروز من اومدم چت های خانوم رو خوندم درسته حرف نامربوطی زده نشده ولی همه جور حرف و خنده زده شده و خیلی راحت هستن و من میپرسم راضی نیستم شما اینجوری حرف بزنی میگه مث داداشمه تنها پسر عموم هست ک راحتم باهاش ولی ده پسر عمو دیگه داره و میگه بهش اعتماد دارم و اونجوری نیست
ولی آقای دکتر من اذیت میشم وقتی میبینم باهاش بخند بخند داره و خیلی راحته باهاش حرفایی ک بی ربط هست میگن و میخندن راجب درسو دانشگاه و خوابگاه دوست و آشنا میگن مخصوصا ک درخواست ازدواج داده قبلا و الان اون پسر عمو نامزد کرده نمیدونم چرا نامزد اون پسره هیچی نمیگه به این پسر ک چرا با دختر عموت اینقدر راحتی
الان ده بار شده بهش میگم راضی نیستم باهاش حرف بزنی همیشه گارد میگیره و ی بحث بزرگ پیش میاد اصلا گوش نمیده حرفمو نمیدونم واقعا خیلی اذیت میشم
من بخدا با هیچ دختری حرف نمی‌زنم تو این هشت سال بار ها از سوی بقیه درخواست رابطه شده اصلا قبول نکردم حتی تو مهمونی صحبت هم نمیکنم ک خدایی نکرده سو تفاهم پیش بیاد و همیشه دنبال زندگی سالم بودم دنبال زندگی آروم و وجدان راحت بودم ولی این چیزا واقعا آدم رو اذیت می‌کنه بنظرتون حرفام درسته چیکار کنم آیا زیادی حساسم نمیدونم واقعا چیکارمه این خانم زیاد از حد با پسر عموش راحته ویس میدن میخندن مسخره میکنن تیکه میندازن پسره راجب نامزدش میگه نمیدونم چیکار کنم خواهش میکنم کمکم کنین
من منتظر پاسخ شما بزرگوارم
امیدوارم سوالمو تایید کنین

سلام اقای دکتر
من دوست پسری داشتم که از اول قصدمون ازدواج بود.چندین ماه بود با هم حرف میزدیم وایشون ی کم حالت افسردگی داشت مثلا ناراحت میشد از چیزی خداحافظی میکرد و میرفت و بعد از چند روز برمیگشت.اصلا در مورد چیزی که ناراحتش میکرد دوست نداشت حرف بزنه و چیزایی که باعث ناراحتیش میشد رو پنهون میکرد.خیلی قهر میکرد و این از نظرم نرمال نبود این همه قهر کردن حتی چند بار گفتم دیگه نمیخوام باهم باشیم و جدا شدیم ولی بعد مدتی برمیگشت. وقتی قهر میکرد و میرفت تو فضای مجازی همیشه چک میکرد ببینه انلاینم و باکسی چت میکنم نصف شب بیدار میشد و چکم میکرد.موقع اشتی هم کلی قسمم میداد که با پسری چت نکردم یا کسی نیومده پی ویم.هر وقت هم پیام میداد و من انلاین بودم احساس میکرد با مرد دیگه ای چت میکنم در صورتی که هزار بار براش قسم خوردم که جز اون با کسی نیستم و فقط با ی دختر حرف میزنم. انقد حساسیت نشون داد که مجبور شدم ی اکانت دیگه نصب کنم.برای استفاد کردن و حرف زدن با دوستام.ی روز یکی از اشناهامون پسری رو بهم معرفی کرد برای اشنایی ازدواج منم همون روز به دوست پسرم گفتم خواستگار دارم و تکلیف رابطمون رو مشخص کنه تا منم بتونم برای ایندم تصمیم بگیرم و اون موقع از شدت ناراحتی گوشی رو قطع کرد و حرفی نزد فرداش تصویری زنگ زد و گفت امشب خیلی فکر کردم من نمیتونم بهت قول ازدواج بدم خوایتگارت رو بخاطر من رد نکن.چون کارمو از دست دادم و میدونم کم میارم، نمیتونم خوشبختت کنم،میخوام برم خارج،منم خیلی گریه کردم و گفتم ولی من دوست دارم و میخوام با تو ازدواج کنم کارم نداری برام مهم نیست صبر میکنم تا کار پیدا میکنی و منم هیچی ازت نمیخوام.چند روز بعد باز اومد گفت کارای خارج رفتنم داره جور میشه و بیخبال من باش برو دنبال زندگیت باز گریه کردم و گفتم مگه نگفتی تو رو برا ازدواج میخوای چرا کاری کردی که عاشقت بشم اونم در جواب گفت من نخواستم وابسته م بشی فقط خواستم با هم حرف بزنیم و اشنا بشیم بعد گوشیش رو خاموش کرد.منم قبول کردم با خواستگارم اشنا بشم و ی بار باهاش حرف زدم افکارمون به هم نمیخورد ردش کردم.بعد چند روز دوست پسرم پیداش شد و با کلی التماس و گفتن غلط کردم خواست برگرده منم قبول کردم. ازم پرسید با خواستگارم حرف زدم منم برای اینکه ناراحت نشه گفتم نه.چند روز بعد وارد تلگرامم شد و فهمید ی بار با خواستگارم حرف زدم و با ی اکانت دیگه با دوستام حرف زدم.دوستام هم دختر بودن.کلی خودشوناراحت کرد و هر چی از دهنش در میمومد بهم میگفت حتی گریه میکرد میگفت من عاشقت شده بودم ولی تو بهم خیانت کردی از این به بعد همش با دخترا خوش میگذرونم و بازیشون میدم و دیگه هیچ وقت عاشق نمیشم.بعد ی ماه دعوا باهام اشتی کرد و ی روز باهام خوب بود یهو یادش میفتاد که ی اکانت دیگه داشتم و با خواستگارم حرف زدم کلی بهم فوش میداد و بعد باز برمیگشت تا ی روز گفت حتی اگه با هم ازدواج کنیم تا ابد بهت شک خواهم داشت همش احساس میکنم با مردا چت داری هر چقدر براش توضیح دادم وقتی تو رفتی و گفتی نمیخوامت منم چاره ای نداشتم بعدم من فقط با دختر حرف زدن بیخودی بهم شک داری اونم گفت هزار دلیل بیار با مرد نیستی بازم باور نمیکنم و گفت دوست دختر گرفته و خواست جدا بشیم.الان چند روزه جدا شدیم و حال روحیم اصلا خوب نیست همش میگم کاش پشیمون بشه و برگرده.در صورتی که میدونم اصلا تعال روحی نداشت و شکاک بود ولی بازم خیلی دلتنگشم.اقای دکتر تو این شرایطی که پیش اومده ایا واقعا تقصیر کدوممون بوده؟ ایا امکانش هست برگرده پیشم؟و اینکه بیخیالش بشم یا اگه برگشت باهاش اشتی کنم؟

سلام آقای دکتر من با پسر داییم حدود ۵ سالی رابطه داشتیم و خیلی همدیگرو دوس داشتیم و در سال آخر رابطه مون به علت این که خانواده ها فهمیدن جدا شدیم و گفتن که باید ارتباط تون تموم کنید و رابطه تقریبا تموم شد و ایشون وارد رابطه شدن …
چند ماه بعد ایشون دوستشون فرستادن که بنده برگردم ولی دوستشون به بنده پیشنهاد داد من بعد کلی اصرار التماس حدود دو ماه بعد با ایشون وارد رابطه شدم و این قضایا تا دو سال ادامه داشت در این فاصله هر دو ما همدیگرو تو اینستا داشتیم تولد من و تبریک میگفت ولی من میترسیدم که پاسخ بدم و برگردم شخصی که باهاش ارتباط داشتم و دوست نداشتم و جرئت جدایی هم نداشتم خلاصه که جدا شدیم و پارتنر سابق من تو این یکسال با شخص دیگه ای وارد رابطه شده بودن و حدودا بعد چند ماه از جدایی شون من به پارتنر سابقم گفتم که بیا فرصت بدیم و برگردیم ایشونم با بدبینی قبول کردن و حدود دو ماهی باهم بودیم ولی یکهو من سر رابطه قبلیش به ایشون گیر دادم بعد دو هفته ای به من گفتن نمیتونن منو ببخش من دو سال ایشونو رهت کردم با بهترین دوستشون منو نمیبخشن واقعا تو این ۸ سال خیلی عذاب کشیدم و نمیتونم واقعا فراموششون کنم مخصوصا که تو این دو ماه به خانواده شون گفته بودن برگشتیم درک نمیکنم چطور همچی خراب شد همش میگفتن رابطمون جدی میشه و یکهو همچی تغییر کرد که اگر این ها رو فاکتور بگیریم خودشون اول وارد رابطه شدن ولی من و مقصر میدونن

با سلام ممنون از راهنمایی های خوبتون.اقای دکتر من پنج سال درگیریه حس عاطفی بسیارشدیدی شدم علتش رو هم نمیدونم متاهل هستم نمیدونم اسمش رو بزارم عشق یانه ولی پنج سال همه زندگی من وخودم رو درگیر کرده همون طوراون شخص رو خیلی راها برای تموم کردن این رابطه انجام دادم خیلی تلاش کردم اما هر کار کردم تاثیری نداشته وانگار حس وعلاقه ووابستگی من به اون فرد روز به روز بیشتر میشه اون شخص هم فامیل نزدیکی هستند ومدام در رفت وامد هستیم هیچ راهی برای فراموشی وجود نداره من واقعا دیگه خسته شدم از ادامه این رابطه واقعا نمیدونم باید چیکار خواهش میکنم راهنماییم کنید

سلام آقای دکتر،با تشکر از لطف شما و سایت بسیار خوبتون.
دختری ۲۹ ساله هستم که تا حالا با هیچ پسری رابطه عاطفی نداشتم بخاطر شرایطی که تو محیط خونه بود،کودکی خیلی بدی داشته ام که الانم متاسفانه دچار تله هایی هستم که البته دارم رو خودم کار میکنم و یکم بهتر شدم،خیلی دوس دارم که زندگی مشترک با کسی که من رو درک میکنه داشته باشم،اما رابطه ای با محیط بیرون ندارم وفقط فضای مجازی رو دارم که با کسی بتونم آشنا شم،اما نمیدونم باید چیکار کنم چجوری شروع کنم ،نمیتونم زود اعتماد کنم به کسی،از طرفی هم الان هم واقعا تو شرایط سختی هستم بخاطر مسئله مالی واقعا تو فشار هستم واین استرس واقعا دیگه روحیه م رو ضعیفتر کرده والان واقعا نمیدونم چطوری یه تصمیم درست برای انتخاب پارتنر یا همسر آینده م بگیرم،لطفا راهنمایی بفرمایید،سپاسگزارم.

سلام آقای دکتر یه سوال مهمی دارم که چند وقتیه ذهنمو مشغول کرده آیا یه دختری که تیپ شخصیت مهر طلب داره بصورت خیلی افراطی و همچنین وابسته به عشقه و اعتیاد عاطفی داره هم در خصوص گذراندن سالم دوره سوگ پس از شکست عشقی باید این مراحل رو طی کنه یا برای این شخصیت مهر طلب و وابسته سوگ پس از طلاق یا شکست عاطفی اصلا مهم نیست و فقط تو رابطه بودن و تایید شدن براش ملاکه آیا افکار ضد و نقیض رابطه عاشقانه قبلیش میتونه روی ارتباط جدیدش تاثیر بذاره یا این قبیل اشخاص از قاعده سوگ پس از شکست عشقی مستثنی هستن ممنون از لطف شما

سلام آقای دکتر من دو سال هست که با دختری وارد یک رابطه ی شدیدا عاطفی و عاشقانه شده ام. ما تصمیم به ازدواج گرفتیم و به خواستگاری اش رفتم ولی اصلا فرهنگ خانواده های ما به همدیگر نمی خورد مخصوصا که پدر ایشان از یک بیماری روانی رنج می برد. اخیرا متوجه شده ام خانواده اش خیلی روی تصمیم گیری او تاثیر می گذارند و اصرار های بیجای آن ها حتی باعث شده ازدواج ما به تاخیر بیوفتد. به نظر شما می توانم قید خانواده اش را بزنم و با او ازدواج کنم؟ چطور میتونم با خانواده اش کنار بیام؟ ما دو نفر خیلی همدیگر را دوست داریم…

از تموم دوستان گرامی با نهایت وجود و احساسم تقاضا میکنم اگه در ابتدای رابطه عشق و علاقه باطنی و قلبی نسبت به طرف مقابلون ندارید یا از ظاهر,شخصیت،اعتقادات و فرهنگ خانوادگی و.. طرف قلبا حس خوبی نمیگیرید و نداریدخواهش میکنم تمنا میکنم تو معذوریت قرار نگیرید و رابطه رو ادامه ندید قطعا خیلی از اشخاص تو یه مدت کوتاه واقعیت خودشون و شخصیتشون رو نشون نمیدن در واقع شخصیت نمایشی دارن پس لطفا اگه برنامه ای برای ازدواج دارید خیلی خیلی محتاطانه هرگونه رابطه ای رو ادامه بدین البته با چشم باز و صرفا جهت شناخت نه اینکه وابسته طرفتون بشید متاسفانه خیلیها خطوط قرمز رو رد میکنن و از همون ابتدا میان تا بمونن چطور میشه بدون شناخت میرید تا زندگیتونو بسازین و عدم رعایت این موضوع باعث میشه روز به روز فقط وابستگی زیاد بشه نکته مهم مخصوصا برای دخترای عزیز اینکه فکر نکنید اگه طرفتون مخصوصا اوایل رابطه خیلی محترمانه صحبت میکنه یا از نظر عاطفی ابراز احساساتی نسبت بهتون داره یا هدیه هایی بعضا گران قیمت براتون میخره دلیل بر این نمیشه که عاشقتونه در خیلی از مواقع در حقیقت هدف طرف مقابلتون اینه که سعی میکنه شما رو در معذوریت قرار بده حتی اگر هم واقعا عاشق شما باشه مهم اینه که شما هم متقابلا عاشقش باشید تاکید میکنم عاشق و دابستش باشید نه وابسته متوجه این مسایل حتما باشید چیزی که مهمه صداقت طرف مقابلتون و جذابیت شخصیت اونه ممکنه طرف مقابل ویژگیهای مثبت زیادی هم داشته باشه ولی مهم اینه که شما میخواهید تا آخر عمر روز و شب کنار هم زندگی کنید مطمن باشید به مرور هیچ عشق و علاقه ای بوجود نمیاد ممکنه وابستگی بخاطر ارتباط و تعامل بوجود بیاد ولی قطعا اون عشق اهورایی که آرزوی قلبیتونه محقق نمیشه از همون ابتدا اگه عشقی نسبت بهم داشتید که هیچ در غیر اینصورت مطمن باشید فقط وابستگیه و به مرور سرخورده و احساس بی ارزشی و نا امیدی تموم وجودتون رو تسخیر میکنه لطفا تو رابطه ناسالم نمونید قطع به یقین دیر یا زود خودتون متوجه میشید لطفا زمان و جوونیتونو با ادامه رابطه ناسالم تباه نکنید حرمت نفس داشته باشید و مطمن باشید شما لایق و شایسته عشق واقعی هستید و همچنین مطمن باشید تو هر سن و سالی میتونید عشق واقعیتونو پیدا کنید و ترس از بالا رفتن سن و یا ترس از تنهایی نباید باعث بشه که رابطه سمی رو ادامه بدید تنهایی اصلا مانع نیست به شرطی که به اون خودشناسی رسیده باشید قطعا تنهایی بهتر از بودن با کسیه که عاشقش نیستید

سلام آقای دکتر وقت بخیر
دختری 20 ساله هستم که درگیر رابطه عاطفی شدم.متاسفانه بعد از گذشت چند ماه از آشنایی مون من نسبت به آقا سرد و بد بین شدم و نمیخوام باهاش ادامه بدم . از طرفی هم نه میتونم احساسمو بهش بگم تا ایشون هم تصمیم بگیرن و نه میتونم ادامه بدم . از تموم کردن رابطه ترس دارم و نمیتونم حرفا مو رک و پوست کنده بگم. فقط دارم خود خوری میکنم .

با سلام و عرض ادب
پسری ۳۴ ساله هستم، همکاری دارم که حدود ۶ سال به صورت مستقیم و خیلی نزدیک به هم کار میکنیم. ایشان حدود ۳ سال از من بزرگتر هستند. حدود ۱۱ ماه پیش رابطه نزدیک کاری وارد فاز جدیدی شد و ارتباط نزدیکی بینمون شکل گرفت. در همین حین از ۳ ماه پیش بنده سعی کردم از پدر و مادر جدا بشم و به خونه خودم برم. ایشان برای تجهیز و خرید لوازم با من میومدن و در انتخاب لوازم خانه کمکم میکردند. نزدیک ۲ هفته پیش پس از کش و قوس هایی ارتباطمون پایان دادیم. الان واقعا حس بدی دارم چون توی خونه به هر وسیله که نگاه میکنم یاد ایشون میافتم. چطور این حس هارو از خودم دور کنم؟ چون واقعا نمیشه وسیله ها و خاطرات حین خرید و دیزاین کردن خونه رو فراموش کنم و جمعشون کنم. واقعا اگر میدونستم چنین درد و رنجی تحمل خواهم کرد اجازه نمیدادم با من بیاد خرید. چه کار کنم تا با این درد و رنج کنار بیام؟

سلام. پسری هستم مذهبی و مقید بدون هیچگونه رابطه عاطفی با کسی. حتی به صورت مجازی هم با دختری خارج از دایره کار صحبت نکردم.

چند ماهی میشه متوجه شدم که دختری که 2 سال از من بزرگ تره و همکار من هست هم عاشق من شده. پس از کشف این نکته به ایشون صراحتا اعلام کردم که ما از لحاظ های اعتقادی و فرهنگی و خانوادگی شبیه به هم نیستیم و چنین رابطه حتی در صورت منجر شدن به ازدواج برای هیچکدوم اوکی نیست.

باز ایشون منو قانع کرد که تغییر میکنه و شروع کرد به نماز خواندن. حتی میخواد تاتو هاش رو پاک کنه. روابطش با باقی پسر هارو قطع کرده و در حال درست کردن حجابش هم هست به دلیل شرایط کاری میخواد آروم آروم تغییر کنه که مثالا آتو دست همکاران نده.

من در مدت زمانی با ایشون صحبت میکردم و به ایشون علاقه من شدم. بسیار علاقه مند تا اینکه متوجه شدم ایشون قبلا شراب هم خورده و کلا خونوادشون علاوه بر اینکه چندان دینی نیستند بلکه شراب هم میخورن در مقایسه با خانواده‌ه من.

در این شرایط که خیلی هم به ایشون علاقه مند شدم تصمیم گرفتم که رابطه رو خاتمه بدم چون تصور هر بار این موضوعات برای من خیلی آزار دهنده بود که مثالا با کلی پسر دوست بوده (دوستی معمولی) و همچنین اینکه من دیدم یکی دو دفعه همکار دیگم رو بغل کرده یا اینکه شراب خورده یا اینکه خانوادش به ما نمیخورن یا اینکه حجابش اوکی نیست و عکسش دست ده ها نفر هست.

با این همه اون این موضوعات رو تفاوت نمیبینه و خودم هم قبول دارم که سخت گیرم اما عشق اون به من ثابت شده و من هم عاشقش شدم.

الا ایهال اون موقع برای اولین بار در عمرم با ایشون کافه رفتم و گفتم که ما مناسب هم نیستیم در حالی که اشکم در می اومد.

فردای اون روز اومد شرکت و عملا من از یک خط قرمز دیگه عبور کردم و نتونستم جلوی خودم رو بگیرم و اون ازم خواست که اجازه بدم بغلم کنه و من اجازه دادم.
حتی گذاشتم اون منو ببوسه و منم اینکارو انجام دادم.

بعد از اون شرایط برام سخت تر شد. از طرفی اون به من دست میزد و منم دوستش داشتم و با اینکه میدونستم کلی با اون اختلاف دارم اما بغلش میکردم و میبوسیدمش و هر چند روز هم بهش میگفتم تمومش کن و بعد دوباره از نو.

در حالی که تک تک لحاظت با اون بودن برام لذت‌بخشه و فرد بسیار پر انرژی هست باز فکر گذشته اون و اختلافات ما منو‌ دیوونه میکنه و باعث میشه با اینکه دیوانه وار عاشقشم اما عقلم دائم در عذاب باشه. همیشه با خودم وقتی بغلش هستم فکر میکنم چند تا پسر دیگه در آغوش اون ولو بدون هیچ حسی بودن؟

اون خیلی راحت در خصوص گذشتش حرف میزنه در حالی که من با وجود امکانات زیاد حتی به با بودن با دختری فکر هم نکردم و حتی یه بار هم که گفتم یه دختری غیر از اون از من خوشش اومده کلی ناراحت شد و متوجه شدم خیلی خودخواه هم هست.

به صورت کلی میدونم نمیتونم با اون با آرامش خاطر راجع گذشته و حالش به دلیل اختلاف فرهنگ و اختلاف خانوادگی و سطح اجتماعی زندگی کنم و می‌تونم که بدون اون هم نمیتونم و حالم بده.

با این حال وقتی کنار هم هستیم و من اتشقیاق فراوان ایشون رو میبینم آرامش میگیرم و چندان موضوعات دیگه برام اهمیت نداره در بسیاری از موارد.

در چند روز اخیر دوباره موضوع نامناسب بودن رو باهاش پیش کشیدم و دیگه با من حرف نزده و گوشیشو خاموش کرده و من شدیدا داغونم.

البته میدونم دردش تموم میشه اما مشکل دیگری هم هست.

—-
به تازگی من مجبور به حذف یکی از اعضای تاثیر گذار شرکت شدم و به حضور فردی با نشاطی مثل ایشون نیاز بود برای رفع حس بدی که در این خصوص وجود داشت.

پس با ایشون صحبت کردم تا بتونم از نشاط ایشون برای رفع این حس بد استفاده کنم و در خلال همین روند من و او عاشق هم شدیم گرچه در همان ابتدای ورود اون به شزکت باز هم من حسی به ایشون داشتم و برای او هم همینطور بود به گفته خودش.

حالا با کات کردن من عملا می‌دونم که از شرکت استعفا میده و در داخل شرکت برای من یک مشکل مدیریتی جدید پیش میاد که آن فرد هم اگر بره عملا گروهی که تشکیل دادیم هم منحل میشه و باید دوباره یک تیم جدید ایجاد کرد و این زمان بره و هزینه زیادی داره.

من ۲۲ سالمه و آن دختر ۲۴ سالشون

چکار کنم در این شرایط؟

سلام آقای دکتر امیدوارم حالتون خوب باشه
من سینا هستم که ۷ مهر یک دیدگاه خیلی طولانی تو همین مقاله نوشت
میخواستم بپرسم برخی ها به من میگن عشق اول زندگیتو به هیج وجه نمیتونی فراموش کنی و همیشه نسبت بهش یه حسی خواهی داشت. ایم درسته؟
سوال دومم اینه که من ۳ ماهی هست کات کردم. الان از نظر احساسی خیلی آروم تر شدم ولی هنوز بخ دحتره (بر حسب عادت) فکر میکنم.
بنظرتون نیاز هست به یک روانشناس مراجعه کنم؟
اگر آره میشه یک روانشناس در همدان یا تهران بهم معرفی کنید
پبشاویش بابت پاسختون ممنون

سلام وقت بخیر.
من روز یکشنبه 1400/7/4 سوالی در این صفحه در مورد برگرداندن هدیه بعد از اتمام رابطه ارسال کردم اما هنوز نمایش داده نشده.
راه ارتباطی با مدیر سایت پیدا نکردم که اطلاع بدم برای همین اینجا دوباره پیام میذارم. ممنون میشم بازبینی بفرمایید و سوالم رو منتشر کنید تا من هم بتونم جواب سوالم رو بگیرم.
ممنونم

من وارد رابطه شدم با یه پسر که بعدازمدتی جدی شدوازم خواست به ازدواج فکر کنم یه دیدار باهم داشتیم بعد از این دیدار بهم گفت ک از نظر چهره زشت نیستی اما انتخاب من نیستی … رابطمونو تموم کردیم ولی من ب شدت دوسش دارم و وابستش شدم
چیکار باید بکنم ایا امکان بازگشت هست؟