۹ قدم برای بهبودی بعد از پایان رابطه عاطفی

سلام آقای دکتر. من چند روز پیش کامنت گذاشته بودم و یه سوالی رو مطرح کرده بودم. سوالم درباره دختری بود که میخواست مهاجرت کنه ولی به هیچ وجه حاضر نمیشد آشنا بشیم. راستش باهاش حرف زدم و همونطور که حدس میزدم جواب منفی گرفتم و برای جوابش هم آماده بودم. حتی بهش گفتم اگه درباره شغل و مهاجرت بتونیم توافق کنیم چی؟ گفت فرقی نمیکنه! گفتم پس دلایل دیگه‌ای داری و تنهایی رو به رابطه ترجیح میدی؟ جواب داد آره! حتی ازش پرسیدم نظرش درباره رابطه دوستانه چیه که گفت چون بهم حس داری نمیشه! اصلا با حرف زدن معمولی هم مشکل داشت انگار! دو تا پیام میدادم میگفت چرا هنوز پیام میدی! آخرم گفت خسته ام، و دیگه سین نکرد! حالا یه سری فکر مسخره دارم که اذیتم میکنن. فکرایی مثل اینکه کاش ازش میخواستم چند روز بیشتر فکر کنه، یا بهش التماس میکردم، یا روی رابطه دوستانه اصرار میکردم یا مثلا هر روز براش شعر عاشقانه بفرستم تا احساساتش رو تحریک کنم. خلاصه که فکر میکنم کم کاری کردم و باید خودمو سرزنش کنم. با این فکرا چی کار کنم؟
ممنون

سلام وقت بخیر آقای دکتر من چند وقته دچار وسواس فکری شدم الان 7 روزه قرص سرترالین میخورم ولی حالم بدتر شده وسواسم بیشتر روی شستشو ی دستها و حمام رفتن و لباس پوشیدن هست من چشمام ضعیفه و برای همین عینک میزنم ولی جدیدا روی عینک هم وسواس پیدا کردم
قبلا اینجوری نبودم توی دوران خدمت سربازی وسواس نداشتم از وقتیکه خدمت تموم شده خیلی فکری شدم توی خودمم اعصابم زود بهم میریزه نمیدونم باید چکار کنم.

سلام اقای سنایی
من ۱۹ سالمه. یه سالو نیمه با یه دختری تو مجازی اشنا شدم. که اولین رابطه عاطفیم بود. رفته رفته بهم علاقه پیدا کردیم و خیلی خیلی شدید وابسته شدیم. چند روزی هست کات کردیم اونم تو اوج خوشیمون. و فقط به یه دلیل. اونم اینکه فاصلمون از هم خیلی زیاد بود و تو این یه سالو نیم کلا یبار همو دیدیم از نزدیک. روزو شب باهم چت میکردیم یه روز نبود که چت نکنیم. خیلی باهم اوکی بودیم
بعد قطع رابطه خیلی ضربه روحی خوردم حتی بفکر خودکشی افتادم چون واقعا از غم اینکار کمرم شکسته
لطفا راهکار بدین بهم بگین چیکار کنم مرسی ازتون

سلام و عرض ادب خدمت جناب آقای دکتر سنایی ارجمند
در صورت امکان به سوال بنده جواب بدید
بنده هم اکنون ۱۷ سالم هست این رو خدمتتون عرض کنم که ب ثبات شخصیتی نسبی ای رسیدم و معیارم برای انتخاب فرد مورد نظرم و هدفم برای آینده م کاملا مشخصه
من یک دختر خانومی رو ک ایشون از من ۱ سال من کوچیک تر هستن رو بهشون علاقه مند هستم ایشون یک فامیلی دوری هم با بنده دارند که سالی چند باری میبینمشون
حدود سه سال پیش با ایشون رفتیم بیرون البته این طوری که تنها باشیم خیر ن سرمون این اجازه رو می داد اون موقع و دید و نگرش محدود ای که خانواده هایی ایرانی دارند رو قطعا جنابعالی بهتر از بنده بهش آگاه هستید با ایشون وقتی بیرون بودیم توی ی ماشین بنده بدون هیچ حرف زدنی ایشون هم همین طور من با موهاشون و ایشونم بدون هیچ واکنشی فقط بهم تکیه داده بودند البته این رو خدمتتون عرض کنم که این حرکت از طرف بنده یک نوع شاید هیجان دوره و سنی بود که درونش بودم ….
گذشت تا چند روز پیش که ایشون رو مجدد دیدم و ب صورت مداوم ۴۸ ساعت تقریبا باهم بودیم (یک جا حضور داشتیم ) ایشون توی این زمان مرتبط به من نگاه می‌کردند وقتی هم نگاهشون می‌کردم چشمشون رو از من می دزدیدن با وجود این که اونجا اصلا سرد نبود مدام میگفتن که سردشون هست البته اونجا فقط من ی پتویی ب عنوان بالش داشتم ک اخرشم بهشون دادم و….
خواستم بفهمم که با کسی هستن یا خیر وقتی سرشون تو گوشی بهشون با شوخی گفتم که ی دو روز مرخصی بگیر و در اختیار خانواده باشید ( دوستان استفاده کنن ) ایشونم با ی خنده خاصی گوشیشو ب سمتم گرفت و دیدم ک یکی از دوستان دخترشون هستن
کلا آدم ای نیست ک اهل کار کردن باشند ولی اون روز توی ی موضوعی ک من باید انجامش میدادم هی از من می‌پرسید که کمک می‌خوام یا ن و ….
فردا روز اول نشستیم فیلم نگاه کنیم ایشونم با چند نفر دیگ اومدم ایشون دقیقا پشت سر من نشسته بودند فیلم تماشا میکردیم ک یک لحظه دیدم با ناخونشون تخمه ای ب ساعدم چسبیده بود رو برداشتند با تعجب برگشتم و ازشون سوال کردم داری چیکار می‌کنی و ایشون فق خندیدن و…..
شب همون روز م دیدم توی حیاط دارن با تلفن حرف میزنن خودمم ی جور نگران شدم ک طرف پسر باشع و این حرفا با دو تا دیگ از پسرای فامیل داشتیم می رفتیم بیرون ک ازش پرسیدم با کی داری حرف میزنی مگ مرخصی نگرفتی ک گوشیشونو دوباره بهم نشون دادن دختر خالشون بود وقتیم داشتم از در حیاط بیرون می رفتم شنیدم ک به ایشون گفتن ک داره میره بیرون منظورم اینه شاید در مورد منم با ایشون حرف زده باشه
خیلی طولانی شد ولی فکر کنم نیاز بود
جسارتا جناب آقای دکتر
بنده به ایشون وقتی دیدیمشون یا از طریق مجازی پیشنهاد بدم چون واقعیتش همون دو روزیم ک باهم بودیم غرورم اجازه نداد و الان سخت پشیمونم ‌
واقعا نمی‌دونم چیکار کنم شب با فکر ب ایشون میخوابم
ایشون شدن تمام انگیزم برای درس خوندن و قبولی تو پزشکی
مرسی ک تا اینجا خوندنین ❤️

سلام دکتر خسته نباشید
من 19 سالمه
مدت 1 سال و نیمه که مجازی با یه نفر اشنا شدم
واقعا منو تغییر داد وبشدت مهربونه و همو دوست داشتیم
و کاملا با هم بی ریا و راحت بودیم
الان یک ماهه که میگه میخوام تنها باشم کلا رابطه رو نمیخوام نه فقطط با تو بلکه کلا نمیخوام
کات میکنه سرد رفتار میکنه ولی میدونم ته دلش میخواد منو
وقتی 4 5 روز نبودم خودش پیام داد گفت میخواستم حالتو بپرسم خداحافظ
بنظرتون چه کار کنم؟

سلام آقای دکتر وقتتون بخیر ممنون از وقتی که برای راهنمایی و افزایش آگاهی ما قرار میدهید درود بر شما
پسری 25 ساله هستم با خانمی ( محترم و خوب ) که چند سال بزرگتر از بنده هستن 16 ماه در ارتباطم، کیفیت ارتباط ما از لحاظ عاطفی خیلی نیست (من اجازه نمیدم زیاد بشه) چون از رفتار های ایشون متوجه شدم که به دنبال ایجاد عشق و رابطه نامحدود زمانی اند البته حق هم دارند به عنوان یک انسان که تجربه کننداین حس رو
ولی به دلیل سن ایشون و سایر مسائل به ازدواج ختم نمیشه این رابطه.
بنده به صراحت به ایشون بار ها گفتم از ابتدا تا کنون که من در آینده ازدواج میکنم با شخصی که شرایطش با من منطبق و مورد تایید خانوادم باشه و تموم کنیم به نوعی بدون دلخوری و به دنبال منفعت بردن ( لذت جنسی) نیستم به نوعی گرچه این نیاز هم وسوسه کننده است درونم دادگاه میشه
بدون دروغ و تعارف
ایشون قبلا با شخصی 4 سال در ارتباط عاطفی شدید بودند و پس از اون صدمات جسمی و روحی داشتند .که به نوعی افکاری از جنس نگرانی میاد برای من که سناریوی اشتباه گذشته در آینده تکرا نشه . نکته بعد زبانی میگن که مشکلی نیست در ارتباط باشیم و لذت ببریم و توافقی تموم اما رفتارشون اصلا اینو نشون نمیده اصلا، بارها عشق رو گفتن به اشکال گوناگون.
سوال خواسته اصلی ایشون رفتار و اعمالشون هست درسته ؟
خواستم بدونم راه درست رو انتخاب کردم ؟
راهنمایی بفرمائید لطفا
ممنون از شما

سلام آقای دکتر من بخاطر نحو تربیت و بزرگ شدنم خیلی کمبود محبت از طرف خانواده داشتم و همیشه یه خلأیی در وجودم بود و حسرت میخوردم که کمی ابراز علاقه بهم میکردن.ولی چون خیلی مغرور بودن و منم به تبعیت از اونا نمیخواستم غرورمو زیر پا بزارم اینو به صورت فریاد میگفتم که یکم بهم توجه کنن.خلاصه بخاطر این مسئله دوست زیادیم مدرسه نداشتم و غالبا تنها بودم.تو سن ۱۷ سالگی از طریق فضای مجازی با یه آقا آشنا شدم که از بنده ۱۶ سال بزرگ تر بودن.ایشون متاهل بودن و همیشه از زندگی زناشوییشون با زنشون ناله میکرد و راضی نبود و مثل یه دوست با من درد و دل میکرد منم به حرفای ایشون گوش میدادم و هم دردی میکردم.یه روزی این آقا اومد گفت که از زنشون طلاق گرفته و الان آزاده و راحت و خب جریان هم از اینجا شروع شد که بعد این قضیه با من خیلی گرم می‌گرفت و از اون حالت دوستی اومده بود بیرون و ابراز علاقه میکرد و هی ازم تعریف می‌کرد.منم چون کمبود محبت داشتم و واقعا نیاز داشتم یکی بهم توجه کنه خیلی خوشم میومد و تحت تاثیر قرار میگرفتم.در آخر ما باهم وارد یه رابطه عاطفی شدیم و واقعا خیلی احساس خوبی از همدیگه داشتم.ولی هرچقدر از رابطه می‌گذشت رفتار ایشون خیلی عجیب غریب میشد مثلا یه بار اومده بود خودشو جای دوستش جا زده بود و میگفت دوس پسرت مرده و اینا و ۴ ۵ روز ادای دوست خودشو در میورد و در آخر میومد میگفت سرکاری بود.من واقعا درکش نمیکردم چرا این رفتارارو داره.که بعدش یه روز اومد گفت زنش حامله بوده و داره پدر میشه.من خیلی بهش شک میکردم بخاطر این حرفا چون چجوری حامله شده وقتی طلاق گرفته خلاصه منم بخاطر این حرفا دیگه مثل قبل نمیتونستم باهاش رفتار کنم و عصبی میشدم وقتی میدیدمش انگار که داره یه چیزیو ازم پنهون میکنه.بخاطر همین به مرور زمان دعواهامون زیاد شد و دیگه به جای تعریف ازم میگفت تو شبیه زن اولمی با این رفتارات.من واقعا دوسش داشتم و عاشقش بودم ولی خیلی داشت بهم آسیب میزد و میدونستم ته این رابطه هیچی ولی چون خیلی وابستگی شدید بهشون داشتم جدا شدن واقعا برام سخت بود.این آقا یه هفته میومد یه ماه میرفت و اصلا نبود که یه روز اومد گفت من بیماری لاعلاج دارم بخاطر همین نیومدم و حالم خوب نیست.منم باورش کردم و خیلی نگرانش بودم.خلاصه ۴ ۵ ماه اینجوری گذشت که اومد گفت من دروغ گفتم مریض نبودم و…واقعا خیلی شکه بودم که چرا اخه چرا باید اینکارارو کنی و حس درد داشتم از ته قلبم دوسش داشتم ولی اون از اعتمادم سواستفاده کرده بود.بعد این ماجرا من ولش کردم و یه سال خبری ازش نشد که دوباره بهم زنگ زده بود و چون دلم براش تنگ شده بود اوکی شدیم.ولی میدیدم هردوتامون مثل قبل نیستیم با اینکه دوسش داشتم ولی رفتارم دیگه مث قبل نمیشد و میدیدم با دخترای دیگه تو مجازی خیلی گرم میگیره و از دیدن این صحنه ناراحت میشدم.بعد ۳ سال اومدن و رفتن البته تو مجازی من قصد داشتم که برم شهر آقا و از نزدیک همو ببینیم و حرفامونو بزنیم.ولی نمیدونم اینکارو بکنم یا نه؟آیا ارزش داره یا نه؟من هنوزم دوسش دارم با تمام این اتفاقا و واقعا دیوانگیه دوست داشتن همچین آدمی ولی دست خودم نیست.شما بگین آقا دکتر من چیکار کنم لطفا!!

سلام اقای دکتر وقتتون بخیر
ممنون بابت صبوری و پاسخگوییتون
من با یه اقایی در ارتباط بودم
رابطمون خوب بود اون اقا خیلی تلاش کرد برای رسیدنمون
۵ سال برام صبر کرد
و ۲ سال هم باهم دوست بودیم
همه چیز خوب بود
خیلی زود قهر میکرد و بحثامونو کش میداد ولی از من توقع داشت زود بحثارو فراموش کنم و کشش ندم ولی خودش اینکارو نمیکرد
درصورتی ک من خیلی درکش میکردم و زود بحثارو خاتمه میدادم
منم خیلی اشتباهات کردم توی رابطه ک منو بخشید
اونم خیلی اشتباه کرد ک من بخشیدمش ولی اون همش اینو به روم میاورد ک من بخشیدمت تو اشتباه کرده بودی و من گذشتم و…
زود عصبی میشد اروم نمیشد
بد قلق بود
نمیزاشت با دوستام برم بیرون
میرفتم سرسنگین برخورد میکرد
ولی خودش میرفت و من اصلا کاری بهش نداشتم چون اصلا به من ربطی نداشت .
همیشه ام میگف ما باهم ازدواج نمیکنیم . معلوم نیس چی میشه. و… کلا میگف من قولی بهت ندادم و قرارم نیس باهم ازدواج کنیم.
سر یه موضوع کوچیک کلی بحث میکرد و خیلی حساس بود
روز اخر ک کات کردیم از اول صبحش باهام قهر بود و سرسنگین (بخاطر اینکه روز قبلش شرایطم جور نشد برم باهاش چت کنم) و کلا سرسنگین بود کل اون روز رو ، نزدیک عصر که شد بهم پیشنهاد+۱۸داد (با چت و تماس) و بخاطر این درخواستش یهو مهربون شد و رفتارش خوب شد (با اینکه از صحبش تا همون ساعت داشت بحث میکرد و سرسنگین بود)
منم سر همین باهاش کات کردم چون حس کردم به شخصیتم توهین شده
حس سو استفاده شدن بهم دست داد و تموم کردم همه چیزو
اخرشم بهم پیام داد ک دنبال بهونه بودی واسه تموم کردن و منم جوابشو ندادم
بنظرتون من تند رفتم؟ من عجله کردم برای کات و نباید انقدر زود کات میکردم باهاش؟
از نظر روحی شزایط سختی دارم و واقعا در دوراهی درست یا غلط قرار گرفتم
لطفا کمکم کنید

باسلام اقای دکتر.
بنده دختری هستم۲۸ساله.
با یه فردی اشنا شدم.که سه سال ازخودم کوچکتره.
من خودم قبلا رو این فرد یه مدتی بود که نظرداشتم اما احساساتم رو بروز ندادم.تااینکه بعدمدتی متوجه شدم این فرد چندوقتیه خودم وهمه ی اعضای خانواده ام را فالو کرده.خیلی پیگیره.استوری میذاشت میذاشت یا من اسواری میذاشتم حرفایی میزدکهدمیخواست خودشو نزدیک کنه.واینکه بازمن یه جورایی میپیچوندم که طرف نتونه ازاحساساتش بگه.این شخص فامیله.
واینکه عیدشدمارفتیم شمال.
ایشون هیچ وقت مهمونی به همراه خانوادش منزل مادربزرگم نمیومدن.اماامسال اومدن.بعدچندوقت مارفتیم منزلشون عیددیدنی.
وخیلی باخانوادم گرم گرفتن.کلا انقدازخودش صحبت میکردبیوگرافی دادازخودش که چی داره چی نداره.که منوجذب خودش کنه.من متوجه احساسش بشم.اما من چون قبلا شکست عشقی داشتم.بااینکه بعدمدت ها به این اقا حس پیداکردم امابازنخواستم واردرابطه بشم.
وگذشت وگذشت تااینکه بالاخره به احساسش اعتراف کرد.کلی هم قسم خوردکه قصدش جدیه.قسم مرگ پدرومادرش.وکلی حرفای‌احساسیه دیگه.که کلا واردرابطه شدم‌.رابطمون خیلی خوب بود.تااینکه این اقا مدام وارد بحثای جنسی میشدن.من نمیگم شیطنت دررابطهدنبایدباشه.امانه انقد هول وعجولانه.
هربارکه میگفتن.من میگفتم هروقت امدین جلو محرم شدیم به وقتش.
اما یه بار ازم درخواست کردن.من گفتم نه.این اقا بدون هیچ دعوایی هیچ فشی کلا سراغمونگرفتن وحتی پیام عذرخواهی نفرستادن.اصلا اصلا هیچی
ازشخصی که میشناختم مطمئن بودم سوال کردم یه مچین رفتاری کرده مدت ۱۰روزه پیداش نیست.که به طرف مقابل گفته به فلانی بگو من شرایط ازدواج ندارم.دوری بهتره.اگه ادامه بدیم وبهش نرسم دیوانه میشم.
من واقعا درک نمیکنم.نمیفهمم یعنی چی
کلا ذهنم درگیرشده اقای دکتر.
بعداتمام رابطه همچنان واتس اپ واینستای من رو چک میکردن اما بدون اینکه به من پیامی بدن.اصلا نمیفهمم خداشاهاده رفتاراش طوری بودکه میگفتی همین الان میادمیگیرتت
واینکه من بهشون میگفتم عجله ندارم تاببینیم قسمت چی باشه و خیلی عصبی میشد میگفت قسمت میشه خدا خواسته.تااخرتابستان صبرکن.اما یه هو…قال گذاشت.بدون جواب بدون دلیل..حتی جواب تماسوپیامم رونمیدن..ایشون ازلحاظ مالی هم هیچ مشکلی ندارن.امانمیدونم چرا باز طفره میرفتن.واینکه خیلی راجب اینده باهام صحبت کردن.که چی دارن چی ندارن.چه برنامه ای داره.اما واقعا نمیفهمم.من خیلی این چندوقته اذییت شدم.ودیدم خبری نشد اینستاروبلاک کردم.

اما نمیدونم رفتن یه هویی …

سلام آقای دکتر وقت بخیر من دختر ۲۸ هستم که به تازگی از یک رابطه ۴ساله که خیلی دوسشون داشتم بیرون اومدم خیلی تلاش کردم با توجه به اختلاف های اخلاقی که داشتیم توی رابطه بمونیم چون من دختر دیسپلین دار و ایشون خونسرد و درون گرا که این اواخر عصبی شده بودن چون موقعیتی پیش اومد و ایشون تنها اومدن با پدر من صحبت کردن قرار بود تا بهمن ماه ایشون بیان و همه چی و رسمی کنن اکی بود اما چون شرایط کاریشون بهم ریخت جا زد. کلا از عید به بعد ایشون سرد شده بودن چون من هم همش استرس دلشتم و سعی میکردم سوال نپرسم که چی شد اما درست جواب نمی داد ایشون تو این ۴ سال با خانواده من جز پدر اشنا شده بودن من با خواهر اایشون که ازدواج کرده بودن .خودش از همون ابتدا به من همسر میگفتن و میگفت تنها کسی هستی که مادر بچه منی. حالا براحتی سر یه بحث کوچیک گفت از پس زندگی برنمیام و گذاشت رفت دارم دردمیکشم دکتر خیلی سخته همش امید دارم برگرده ما هم سن بودیم و شرایط مالی ایشون از ما خیلی پایین تر بود اما من کلی جنگیدم و به خانواده گفتم اگه شرایط اولیه زندگی رو تامین کنه من با ایشون قطعا ازدواج می کنم اما رفت و خم شدم 🙁 دکتر کمکم کنین

سلام آقای دکتر.
دختری ۲۷ ساله هستم. من حدودا چندماه با یه آقایی که سنشون از من خیلی بیشتر بود رابطه مجازی داشتم. ایشون خیلی آدم خوب و منطقی به‌نظر میرسیدن. من به تدریج ازشون خوشم اومد و وابسته شون شدم. ولی ایشون کم کم رفتارشون سرد شد و مثل قبل نبودن ولی به من میگفتن سرشون شلوغه. هرچند من می‌دونستم که فقط بهونه ست. یه بار که باهاشون چت میکردم بدون دلیل قانع کننده و بدون اینکه بحث خاصی بشه و ناگهانی کلا چت رو حذف کردند بامن، و منم خیلی ناراحت شدم و بخاطر همین پیگیر این کارشون نشدم و دیگه بهشون پیامی ندادم و ایشون هم همینطور.
الان بیشتر از یک ماه از این اتفاق میگذره ولی بازم خیلی وقتا دلم برای ایشون تنگ میشه و دوست دارم بهشون پیام بدم. گاهی میگم شاید اگه این رابطه اینقدر ناگهانی و بدون مقدمه تموم نمیشد الان حال بهتری داشتم. آیا بنظر شما کار درستی کردم که بعد از حذف چت از طرف ایشون دیگه هیچ پیگیری نکردم و ارتباطم رو قطع کردم؟
یااینکه باید دلیل این کار رو جویا میشدم؟

سلام آقای دکتر من دختری ۳۳ ساله هستم که از سن ۲۹ سالگیم با پسری در ارتباطم به قصد ازدواج و خیلی هم سخت گیر بودم در انتخابم اما ایشون خیلی از معیار های منو از جهت برخورد اجتماعی و اعتقاداتی رو داشتن اما از همون ابتدا متوجه کنترل گریرایشون شدم میگفتن با پسر خالت فقط سلام و علیک کن بیدگرون تنها نرو و مرد فالو نکن کامنت نزار و پسر هارو لایک نکن و از این قبیل.تا این که من دیگه رابطه رو قطع کردم هی برگشتیم و دوباره چند بار قطع رابطه شد اما ایشون در مدتی که هی رابطه قطع و وصل نیشد یه پیج علمی زدن و دختر اارو فالو کردن و کامنت میزلشتن حتی قربوندصدقه دختر خالشون میرفتن تو کامنت که باعث آزار من شد و دیگه ازشون قطع امید کرد و نه ماهی هست که دیگه قطع رابطه کردیم فقط ایشون گاهی پیام میدن که من دارم بکوب کار میکنم و پول جمع میکنم که بیام خواستگاریت و من به خودشناسی رسیدم و مثل قبل نیستم و دیگه اذیتت نمیکنم.آقای دکتر من خیلی بلاتکلیفم چون قبلا هم مشاوره رفتم و بهم گفتن که کاملا ایشون رو ترک کنم ولی نمیدونم با عشق و احساسی که به هم داشتیم چه کار کنم.ممنون از پاسخگوییتون

سلام آقای دکتر دختری که اعتیاد عشقی داره و کلا آدم وابسته عاطفی هست و 2 بار ازدواج ناموفق داشته آیا میتونه متوجه رابطه نا سالم بشه مخصوصا پس از اینکه وارد رابطه جنسی هم شده باشه میتونه خودش با اتکا به خودش و بدون نظر دیگران از این رابطه سمی واکنشی خارج بشه در ثانی خیلی هم مهر طلب هست و رابطه قبلیش به این شکل بود که از طرف پارتنرش و خانواده اونا مدام تحقیر و توهین و مورد ضرب و شتم قرار میگرفت ولی در نهایت واهمه و ترس از جدایی داشت این رفتارهای ناهنجار رو تحمل میکرد در ضمن ایشون تازه درگیر شکست عشقی شده و احتمالا بخاطر تحت تاثیر قراردادن من یا انتقام از من یا خلاء عاطفی و تنهایی وارد چتنین رابطه ای شده پارتنر جدیدش خیلی اصرار داشت که باهاش در ارتباط باشه به قصد ازدواج ولی ایشون اوایل همیشه بهش میگفت خیر تا جایی که اون آقا یه هدیه بعنوان خداحافظی به ایشون داد جالب اینجاست که پارتنر من به من گفت که اصلا ازش خوشم نمیاد و از این هدیه ای که داده خوشم نمیاد ولی الان حدود 5 ماه از آخرین ارتباط با من گذشته و با ایشون وارد رابطه شده جالب اینجاست که این خانم فکر کنم طرحواره ایثار داره و اوایل به من میگفت دلم برای این آقا میسوزه چون همش دلتنگ منه در واقع اون آقا درگیر یه عشق یه طرفه شده بود و مدام عکسهایی براش میفرستاد که نشون بده چقدر عاشقشه بعنوان مثال رفته بود زیر سرم و تو یه حالت ضعف و غش عکسهایی برای پارتنرم فرستاده بود و ایشون هم دقیقا تمام عکسها و مواردی که بینشون تو شبکه های اجتماعی رد و بدل میشد رو بهم نشون میداد علت اختلاف من و ایشون زمانی ایجاد شد که من هنوز از شوک و سوگ عاطفی رابطه قبلیم خارج نشده بودم و یه حس خیلی بدی نسبت به خودم داشتم البته بگم هیچ احساسی بعد از طلاق نسبت به همسر قبلیم نداشتم و ندارم میدونم اشتباهه که وقتی سوگ تموم نشده نباید وارد رابطه جدیدی شد اینو اوایل نمیدونستم ولی الان با پوست و گوشت و استخوان درک میکنم واقعا عاشق پارتنر جدیدم هستم ولی ایشون پیش خودش همش فکر میکرد که من علقه و علاقه ای هنوز نسبت به همسر سابقم دارم ولی اصلا اینجوری نیست واقعا کوچیکترین حس و عشق و عاطفه ای نسبت به ایشون ندارم با توجه به توضیحات فوق ازتون استدعا دارم منو راهنمایی کنید آیا این نحوه ارتباط ایشون که واقعا مطمنم حس قلبی و احساسی نسبت به ایشون ندارن و بنا به ملاحظاتی وارد چنین رابطه اشتباهی شده ممکنه تو کوتاه مدت متوجه اشتباهش بشه و تصمیم منطقی بگیره اون چیزی که فکر منو درگیر میکنه اینکه شاید پیش خودش فکر کنه که چون وارد رابطه با کس دیگه ای شده شاید من دیگه نخوام ببینمش یا عشق و علاقمو نسبت بهش از دست دادم باور کنید من همچین احساس منفی نسبت به رفتار ایشون ندارم و خیانت تلقی نمیکنم چون خودم در زمانی که درگیر سوگ بودم چون هیجانات منفیم بالا خودم بهش گفتم ما بدرد هم نمیخوریم و میتونی وارد هر رابطه ای بشی در صورتی مهم اینکه شخص تو حالت منطقی و به دور از هیجان تصمیم بگیره حتی حاضرم چند سال منتظرش بمونم هر چی گفتم تو اون شرایط فقط و فقط بخاطر شدت عشقم نسبت بهش بود شاید تو وهله اول به ذهن متبادر بشه که دارم توجیه میکنم ولی قلبا اینجوری نیست الان 100 درصد تو حالت نرمال روانی قرار دارم میدونم تو اون شرایط نتونستم نیازهاشو برطرف کنم و این موضوع رو کسی که درگیر مراحل سوگ باشه میتونه درک و فهم کنه میدونم این حرف من باعث شکست عشقی ایشون شد و به تنها چیزی که تو اون مقطع به ذهنم نمیرسید همین موضوع بود الان چندین ماهه که خودم شکست عشقی رو تجربه کردم و میکنم مطمنم احساسمون نسبت به هم وابستگی نبود و عشق ناب بود واقعا دلبسته هم بودیم چطور میتونم بهش ثابت کنم که قلبا عاشقشم ولی اون اواخر بهم میگفت بخاطر خلا عاطفی من فقط وابستت شده بودم در صورتی که این رابطه جدید ایشون ناشی از خلا عاطفی هست شک ندارم متاسفانه 5 ماهه منو کلا بلاگ کرده شب و روز به یادشم و فقط و فقط حسرت میخورم که چرا ناخواسته باعث شدم عشقمون از طرف ایشون به تنفر تبدیل بشه آیا هنوز بهم فکر میکنه آیا ممکنه متوجه اشتباهش بشه و مجدد زندگی عاشقانه رو تجربه کنیم همه کس منه

سلام آقای دکتر اگه دختری بدلیل مشکلات عاطفی دوران کودکی و مهر طلب بودن اعتیاد به عشق داشته باشه پس از شکست عشقیش و بدون گذروندن صحیح مراحل سوگ و کمتر از 6 ماه وارد رابطه عاطفی جدیدی بشه میتونه این رابطه رو ادامه بده؟ اگه بله چه مدت این رابطه ادامه پیدا میکنه خدمتون عرض کنم واقعا رابطه جدیدش بر مبنای عشق و علاقه قلبی نیست و بیشتر بخاطر خلاء عاطفی و ترس از تنهایی وارد چنین رابطه ای شده

با سلام
وقتی رابطه ای بعد از یک سال با وجود علاقه فراوان طرفین با توجه به نداشتن تفاهم در بعضی مسائل تمام میشود و من خودم احساس بهتری دارم بعد اتمام رابطه چون در بعضی مسائل پارتنرم آرامشم رو سلب میکردن و به این نتیجه رسیدم که دیگه نمیتونم باهاشون ادامه بدم و الان در اینستاگرام استوری گذاشتن موندم نگاه کنم یا نگاه نکنم استوریشون رو و پیجشون هم بازه کلا از اول من و خودشون همو فالو نکرده بودیم
از طرفی موندم نگاه کنم بگه فکرش کلا مونده پیش من و نگاه نکنم بگه کلا این دختر بی عاطفه بود و سریع من رو فراموش کرده ،من از اتمام رابطه هم اصلا پشیمون نیستم و احساس بهتری در زندگی دارم و تفاهمی رابطه رو کات کردیم
رابطمون هم ۴ روزه که تمام شده لطفا راهنماییم کنید که نگاه کنم استوریشون رو یا نگاه نکنم ؟

سلام و احترام
اقای دکتر من حدود 2 سالی هست از دوست دختر قبلیم جدا شدم ولی فکرش بودم.
تا اینکه مدتی هست با شخص جدیدی آشناشدم.
متاسفانه دوبار به طرف جدیدم ناخاسته اسم دوست قدیمی گفتم و بسیار ناراحت شدند و گفتند حتی دیگه باهام نمیمونند،ولی با توضیح کنارم هستند اما مثل قبل نیستند.
من حقو کامل به ایشون میدم چون از لحاظ کلامی مرتکب اشتباه شدم ولی هدف و نیتم دوست جدیدم بود،حتی موقع گفتن متوجه نشدم نام فرد قبلیمو اوردم و از عکس العمل طرفم فهمیدم.
لطفا منو راهنمایی کنید چه کنم دیگه این مورد برایم پیش نیاید و در مورد برطرف شدن سوتفاهم و بازگشت طرف جدیدم به اشتیاق و فرم قبلیش چه کنم؟
(بعداز اون موارد خیلی رفتارشون تند وسرد شده)
سپاس از شما

سلام آقای دکتر وقتتون بخیر
بنظر شما چقدر میشه روی قانون جذب و nlp برای برگردوندن دوست دختر حساب کرد؟
و اگر من نسبت به گذشته تغییراتی کرده باشم و سعی کنم از طریق فضای مجازی( بدون اینکه اون رو به طور مستقیم خطاب قرار بدم) اون تغییرات رو بهش نشون بدم، آیا می‌تونم دوباره به خودم جذبش کنم؟
راستی یه انتقاد از سایتتون: شایدم مشکل از من باشه ولی هر چقد روی گزینه ((پاسخ)) در کامنت ها میزنم امکان ریپلای کردن رو برای من نمیاره
ممنون

سلام آقای دکتر وقتتون بخیر
من 19 سالمه و تا 9 ماه پیش با دختری همسن خودم در یک رابطه مجازی بودم. خب در ابتدای آشنایی بنظر می رسید که شباهت زیادی بهم داریم ولی رفته رفته متوجه تفاوت هایی هم شدیم که البته باهاشون کنار اومدیم.
متاسفانه در طول این رابطه من هنوز درگیر شخصیت بچگونه خودم بودم و همیشه ضعف نشون میدادم. بدتر اینکه خیلی وقت ها که اون دختر به من نیاز داشت من یا نمی تونستم پیشش باشم ( یا آخر شب خوابم میبرد و یک ساعت بعد بیدار می شدم یا اینکه بین قرار با دوستم یا کمک به اون نمی تونستم اولویت بندی کنم) بزارید بهتر بگم : تا وقتی نیازش داشتم عاشقش بودم و وقتی که احساس می کردم که نیازش ندارم خدا خدا می کردم که آنلاین نشه و من بتونم تنها بمونم.
بهر حال همیشه اینجوری نبود. واقعا دوستش داشتم مخصوصا وقتی که make love انجام می دادیم. گرچه مجازی بود ولی لذت بخش بود و بهم یادآوری می کرد که واقعا دوستش دارم
ما 3 بار بهم زدیم و 2 بار هم از طرف اون بود و من خواهشو التماس که نرو …
بار اول 14 روز طول کشید تا برگرده. بار دوم 1 روز.
بار سوم زمانی بود که پدربزرگش فوت کرد و من اون موقع پیش یکی از دوستام بودم. بعد از اینکه برگشتم خونه سعی کردم آرومش کنم
ولی بهم گفت : (( دیگه هیچی ازت نمیخوام سینا!)) و تماس ما قطع شد. نمی دونم کارم اشتباه بود یا نه ولی تصمیم گرقتم دیگه بهش پیامی ندم و دیگه باهاش وارد رابطه نشم چون تو وضعیت من جز درد بیشتر چیزی براش به ارمغان نمیارم.
3 ماه هیچ تماسی نداشتیم جز اینکه استوری های اینستاگرم یکدیگه رو چک می کردیم. نمیدونم واقعا مال من رو چک می کرد یا فقط چون بین استوری های دیگه اش بود مال من سین می خورد…
بهر حال …. من 1 هفته پیش بهش پیام دادم. نامه ای نبود که دعوت به ورود دوباره به رابطه کنه ولی خب امیدوار بودم بتونه سنگ بنای این کار باشه. مضمون نامه به این صورت بود : ازش بابت اینکه بهم نشون داد واقعا چجور آدمی هستم و همیشه ازم حمایت کرد تشکر کردم و برای همه بی توجهی هام و کم مهری هام معذرت خواهی کردم.
که اینطور جواب من رو داد :((مرسی ولی فکر نمی کنی زیادی دیر شده باشه؟ اگه دو ماه پیش این پیام رو میدادی شاید اشکم راه میفتاد ولی الان فقط شوکه شدم که دیدمش….)) بعد از یک صحبت کوتاه بهم گفت: (( هیچ وقت هیچ چیز تو برای من خواستنی نبود. فقط یه حس که تو گذشته تشکیل شده بود و نمی تونستم ازش خلاص شم و ممنون که نابودش کردی و دوتامونو آزاد کردی))
و همین طور گفت که بعد از من نمیتونه به کسی اعتماد کنه
لازم به ذکره اینطور عنوان کرد که من در طول این سه ماه (( ولش کردم)) به عبارتی من کسی بودم که بهم زد…
2 روز بعد این گفت و گو به من یک پیام فرستاد که در واتس اپ به صورت (( این پیام حذف شده)) نمایش داده شد. من سلام کردم احوالش رو مثل سری قبل پرسیدم و در جواب گفت: (( حالم خوبه. اشتباهی برات یه چیزی فرستادم ، ببخشید.))
بعد از اینکه گفتم اشکالی نداره یه عکس از یه کتاب که قبلا بهش معرفی کرده بودم فرستاد. گفتم میتونم پی دی افش رو بفرستم و هیچی نگفت. بعد هم که فرستادم گفت ممنون و جوابش رو دادم. از اون موقع دیگه ارتباطی نداشتیم

الان اکانت اینستاگرامش رو mute کردم تا استوری هاش رو هم نبینم.
در حال حاضر می دونم که باید خودم رو از روابط عاطقی با اون یا دختر دیگه ای قرنطینه کنم و نباید اجازه بدم که طغیان احساسی باعث بشه کنترلم رو از دست بدم. همینطور هر روز مدیتیشن انجام می دم تا بتونم ذهن آرومی داشته باشم
سوالم اینه که آیا من می تونم اونو به طور کامل فراموش کنم؟ اگر فرضا یک سال دیگه وارد رابطه ای شدم رابطه قبلی آزارم نمی ده؟ آیا ممکنه یه روز ببینمش و همین باعث خیانت به رابطه جدیدم بشه ؟
و از همه این ها گذشته ، من قصد دارم تغییر کنم. بچگیمو بزارم کنار و مهارت های جدید یاد بگیرم. بنظر شما با توجه به تنفری که اون دختر از من داره (نظر خودم اینه که داره) آیا می تونم یه روز اونو به خودم جذب کنم؟ آیا میتونم گذشته مو جبران کنم؟
اون ، دختر خیلی خوبی بنظر می رسید در طول رابطه 9 ماهه مون و دوست دارم در آینده هم با دختری مثل اون در ارتباط باشم
آیا این فرصت رو به من میده که یه بار دیگه برای شناخت یکدیگر وقت بزاریم؟
از این که به درخواستم پاسخ می دید پیشاپیش ممنونم
پ ن : من از 3 ماه پیش تغییر کردن رو شروع کردم

سلام جناب دکتر
پسری ۴۳ ساله هستم و به مدت ۸ سال با همسرم زندگی کردم به دلایل مختلف و عدم تفاهم از هم جدا شدیم ایسان همچنان ویرجین هستن حدود یکسال قبل از جدایی عاشق یکی از همکارام که اونم به تازگی از همسرش جدا شده بود شدم و از ناحیه ۲ طرف کاملا عاشق واعقی بودیم تا اینکه حدود ۴ماه از جدایی من و طلاق رسمی وارد سوگ پس از طلاق شدم در واقع از لحاظ اخلاقی نوعی عذاب وجدان درونی داشتم ولی هیچ احساس عاطفه محبت یا عشقی نسبت بهش نداشتم و ندارم به عشقم هم این موضوع رو مطرح کردم و گفتم زمان مبخوام تا خودمو پیدا کنم ولی تایک دقیقش رو نمیدونم این حالت برای من ۶ ماه طول کشید و هیچ تماس و ارتباطی با عشقم نداشتم تا اینکه با موضوع کنار اومدم ودتنش قبلیم کاملا حل شد با ایشون تماس گرفتم و چند بار هم باهم بیرون و مسافرت رفتیم تا اینکه یدفه از این رو به اون رو شد و گفت اصرار نکن تو با من بد کردیو…. ولی من باهاش صادق بودم وداز نظر روانی توداین مدت خیلی داغوندبودم اصرار بیش از حد من و تماسهای مکررم باعث شد در نهایت بلاگ بشم آیا امکان برگشت ایشون وجود داره؟ من بابت تمام اقدامات غیر ارادی که تو این ۶ ماه بحرانی داشتم ازشون قلبا عذر خواهی کردم آیا بر میگرده چقدر باید کات نگه دارم در ضمن ایشون یه بچه ۵ساله دارن و تنهای تنها تو تهران به دور از خانواده زندگی میکنن

سلام وقت بخیر.
یک سوالی از خدمتتون داشتم امیدوارم راهنماییم کنید.
من 27 سالم هست و 4 سال با پسری که 8 سال ازم بزرگتر هست دوست بودیم, من عاشقانه دوسش داشتم و اون هم همینطور. (امروز شاید به دوست داشتنش شک دارم اما تمام حسایی که داشتیم به هم و کنار هم نمیتونه الکی بوده باشه). ایشون مدتیه با کسی که قبل از من باهاش دوست بود در ارتباط بود و من اینو متوجه شدم و به رابطمون و تمام حسایی که بهش داشتم خاتمه دادم و تو شرایط روحی بدی هستم.
* سوال من اینه که من تفکر ذهنیم همیشه این بوده اگر روزی با کسی دوست بودم و به هر دلیلی کات کردیم ,هدیه هایی که برام خریده رو بهش پس بدم. دلیل اصلیش چون به هیچ وجه تو اینجور موارد مسایل مالی برام مهم نیست و عزت نفسم از همه چیز مهمتره,, دوم هم بخاطره اینکه هدیه هاش قطعا منو یاد اون میندازه و شاید بهتر باشه نداشته باشمشون..
میخوام بدونم از نظر شما پس دادن هدیه درسته یا نه؟ مخصوصا دلیل اول برام مهمتره, وگرنه در صورت پس ندادن میتونم مثلا طلاهایی که بهم داده رو بفروشم و چیز دیگه ای بخرم که دیگه اونا منو یادش نندازه, یا وسایل دیگه که قابل فروختن نیست رو ببخشم به کسی دیگه یا کلا جمعشون کنم و بذارم تو انباری..
خیلی فکرم مشغول این هست که هدیه ها رو پس بدم بهتره یا نه. ( با توجه به اینکه اصلا توقع پس گرفتن هدیه هایی که من بهش دادم رو ندارم و اگر بخواد اینکارو کنه ازش میخوام به من نده و هرکاری که خودش میخواد باهاشون بکنه)
ممنون میشم ازتون اگر کامل راهنماییم کنید که بتونم تصمیم درست تر رو بگیرم.
ببخشید طولانی شد. ممنونم

سلام اقای دکتر وقت بخیر
من و یک اقایی حدود پنج سال باهم رابطه داشتیم(کاملا مجازی)
رابطه ما از سن کم شرو شد حدودا ۱۵سالگی‌
الان مدتی هست که ب این نتیجه رسیدم ایشون فرد ایده ال برای زندکی من نیستن
و تحمل بعضی رفتار های ایشون برای من سخته

من این مسائلو درمیون گذاشتم و جدا شدم
این جدا شدن کاملا تصمیم عقلی و منطقی بود

ولی از لحاظ روحی و قلبا در عذابم
بسیار ب این اقا عادت کردم
و الان بعد جدایی مدام ب خوبی ها و مزیت ها و خاطره های خوبی ک باهم داشتیم فکر میکنم
حدودا ۱۰روز بعد جدایی این اقا با من تماس گرفتن
و با گریه گفتند ک لطفا برگرد
قبول نکردم

از لحاظ عقلی ادامه این رابطه منطقی نیست برای من
چون خیلی تفاوت داریم

اما گاهی وقتا احساسات ب من غلبه میکنه و دوست دارم برگردم
این وابستگی اذیتم میکنه و مدام فکر میکنم این اقا حال خوبی نداره وجدانم ناراحته
و از طرفی میدونم این اقا شخص مناسبی نیستن

لطفا کمکم کنید

سلام آقای دکتر وقت بخیر و خسته نباشید.ممنونم از مطالب مفیدتون.آقای دکتر من یه دختر ۲۶ ساله هستم که حدود ۱سال و چندماه پیش با آقای۳۱ساله ای آشنا شدم و به دلیل اینکه طرز فکر و رفتار و عقاید ایشون (که اینها خیلی برام مهمه)وحتی شغل وظاهر ایشون همون هایی بود که مدنظر من بود شدیدا به ایشون علاقه مند شدم وعلاقه من روز به روز بیشتر شد و ایشون هم همینطور واین چیزی نبود که فقط توی حرف گفته باشن توی از رفتارهاشون هم این رو دیدم .ما اوایل رابطه در مورد ازدواج صحبت کردیم که ایشون دلایل زیادی مطرح کردن که فعلا نمیخوان ازدواج کنن ویکی از اون دلایل شکست خیلی از اطرافیانشون در ازدواج بود و گفتن که شرایط اقتصادی هم اجازه نمیده که بخوان الان به ازدواج فکر کنن و اینم اضافه کردن که معلوم نیست چی بشه من نمیتونم در مورد آینده یه صحبت قطعی بکنم و بگم بله ما حتما ازدواج میکنیم معلوم نیست در آینده چه اتفاقی بیوفته شاید ۲سال ۳سال بعدازدواج کردیم و تا آخر عمر باهم موندیم شاید هم نشه و جدا بشیم البته چون اونموقع اوایل رابطه بودیم و حرفشون از نظر من خیلی منطقی بود من هم به این زودیا قصد ازدواج نداشتم و فقط قصدم از این بحث این بود که بدونم هدفش از رابطه با من چیه گفتم که بله حرفای تو درسته و ما رابطه مونو ادامه میدیم .و تقریبا ۱۰ ماه بعدش دوباره بحث ازدواج پیش اومد راستش انتظار داشتم با اطمینان بهم بگه که میخواد باهم ازدواج کنیم و خودم هم بهش گفتم وقتی به آینده فکرمیکنم تورو توی آینده ام میبینم ولی ایشون باز حرفای چند ماه پیش رو زد و گفت که من نمیتونم به ازدواج وبه آینده فکر کنم از بدبینیشون و ترسشون از ازدواج گفتن واینکه خانواده‌شون هم از خداشونه که ایشون ازدواج کنن ولی با توجه به شرایط موجود نمیتونن بهش فکر کنن در ضمن ایشون جدیدا شغلشون رو گسترش دادن و شدیدا سرشون شلوغه و اینم گفتن که شرایط شغلی من الان اجازا نمیده به ازدواج فکر کنم و ازدواج قوانین خودش رو داره و من باید شبها به موقع خونه باشم و تو خانوم من باشی انقدر دیر بیام خونه کلی دعوامون میشه و ‌البته در مورد این موضوع حق دارن چون چندبار بهشون گیر دادم که بهم زنگ نمیزنی و توجه نمیکنی خودم هم میدونم یکم اذیت کردم.اون روز که صحبت کردیم بهشون گفتم اگر تو نمیتونی به ازدواج فکر کنی من چجوری با تو رابطه م رو ادامه بدم و ایشون گفتن من بهت حق میدم ولی باز هم حرفای خودشون رو زدن و کلی هم ازم تعریف کردن گفتن که تو با توجه به این خصوصیات شخصیتی و ظاهری که داری بهترین کیس برای ازدواجی ولی الان واقعا نمیتونم بهش فکرکنم و گفتن کم کم داشت نظرم در مورد ازدواج عوض میشد که شغلم رو گسترش دادم و بیشتر سرم شلوغ شد و دوباره دیدم که الان شرایط ازدواج رو ندارم و ازشون پرسیدم تا کی این وضعیت شغلت اینطوریه گفتن معلوم نیست چندماه یا یکی دوسال خودمم نمیدونم.اونروز خیلی باهم خوب بودیم حتی وقت خداحافظی خیلی خوب و باروی خوش خداحافظی کردیم‌.ولی من خیلی ناراحت بودم دوست داشتم با اطمینان بگه من میخوام باهات ازدواج کنم به خاطر همین ۲روز بعد صحبتمون بهش پیام دادم و گفتم من نمیتونم رابطه رو ادامه بدم و از زندگیت میرم و ایشون جوابی ندادن و رابطمون قطع شد. و از طرفی یک دوست مشترک داریم که در این مورد باهاش صحبت کرده بودن و دوستمون به من گفت که ایشون گفتن تقصیر خودشون یعنی دوست پسرم بوده که اینطوری شده .الان دوماهه رابطمون قطع شده و من انتظار داشتم توی این دوماه ایشون بیان دنبال من یا حالی از من بپرسن ولی کاری نکردن ولی چون خودم هم نگرانشون بودم یه هفته پیش پیام دادم و خیلی عادی احوالپرسی کردیم و ایشون هم حال منو پرسیدن و در حد چند جمله پیام دادیم. این رو هم بگم این ۲ماه مخصوصا یک ماه اول برای من خیلی سخت گذشت از شدت دلتنگی و غم و ناراحتی و هرروز گریه میکردم.به نظر شما من عجله کردم که رابطمونو قطع کردم؟ و باید صبر میکردم؟چون من می ترسیدم اگه ادامه بدم ووابستگیم بیشتر بشه و آخرش هم ازدواج نکنیم بدتر از الان ناراحت میشم و ضربه میخورم پس بهتره الان رابطمو قطع کنم.نمیدونم شاید باید صبر میکردم میسپردم به زمان .ولی الان خانوادم و دوستام میگن کاردرستی کردی خودم هم این فکر رو میکردم و حتی به این فکر کردم که اگه ایشون منو دوست داست محکم میگفت باهات ازدواج میکنم ولی از طرفی هم میگم خیلی آدم مسئولیت پذیرودقیق وحساسیه که همه چیز رو در نظر میگیره و حرف میزنه وگرنه راحت میتونست دروغ بگه یا بدون فکر حرف بزنه .بعضی وقتا هم فکر میکنم من تنهاش گذاشتم باید میموندم کنارش و باهم این روزها رو میگذروندیم شاید بهتر بود صبر میکردم چون من خودم هم الان شرایط ازدواج رو ندارم و خودم هم میخواستم یکی دوسال بعد ازدواج کنیم ولی فقط ترسم از اینه که اگه نشه چی میشه و چی به سرمن میاد.آقای دکتر با توجه به شرایط و شخصیت ایشون ودلیل من برای قطع رابطه به نظر شما کار درستی کردم که اینطوری رابطه رو قطع کردم؟ به نظرتون بهتره برگردم به رابطه یا نه و اگر قرار به بازگشت باشه باید من برگردم به رابطه یا ایشون بیاد دنبال من؟راستش خیلی توی دوراهی موندم انقدر به این موضوع فکر کردم و فکر های جورو واجور اومده تو سرم که خسته شدم.ممنون میشم نظرتون رو در این باره بدونم

سلام دکتر من حدود۳۸سالمه با دختری آشنا شدم ۲۹ساله بعد مدتی متوجه شدم اسمش رو به من اشتباه گفته و اسمش واقعیش چیزه دیگری بود هم اسم هم فامیل وقتی گفتم چرا دروغ گفتی گفت خانواده من حساسن بخاطر اینکه شناخته نشم‌ خواستم زمان مناسب خودم بهت بگم حتی داشتن یک برادر رو تا ماهها مخفی کرد یا اسم دانشگاهش رو هم که مدرک گرفته بود اشتباه گفت وقتی گفتم چرا گفت چون خیلی زیاد فرق نمی کرد شهید رجایی یا شهر ری کلا همه چیز رو من در طول زمان و کم کم فهمیدم حتی تاریخ تولد ساده رو هم اولش اشتباه گفت شغل پدر اسم مدیر جایی که کار میکرد…. و برای اینها تنها دلیلیش این بود که برای حفظ آبروی خانواده بوده بعد مدتها رابطه یک روز در عرض چند ساعت تماس گرفت و گفت یک خکاستگار آشنا دارم تحت فشار خانواده هستم مدتی ما باهم نباشیم من به بهانه ای اگر شد بهش بگم نه و توهم تماسی نگیر در این مدت منم الان هیچ توضیح منطقی ندارم که بدم من فرداش زنگ زدم و گفتم اینکه خواستگاری داری قبول ولی باید به من توضیح میدادی نه اینکه یه هو بگی پیام نده من میخام با این آقا مدتی تلفنی رابطه داشته باشم اگه جوابم منفی شد باهات تماس میگیرم که البته بنظر من حرف بسیار زشتی بود و برخورنده البته خیلی چیزها رو با لحن آروم و به اصطلاح زبون بازی بیان میکنه سوال من از شما اینه که این دختر حتی اگر برگرده آدم قابل اعتمادی هست برای یک رابطه عاطفی
دائما حرف از عشق و علاقه و زندگی مشترک میزد ولی در عمل من چیزی دیدم تعجب آور واقعا و منفعت طلبی محض
ممنون میشم راهنمایی کنید جواب این خانوم در صورت برگشت چی باید باشه؟

سلام
امیدوارم حالتون خوب باشه
من چهارده سالم هست ولی خوب تقریبا از ۳ سال پیش عاشق به دختر خانومی شدم و خیلی رابطم باهاش خوب بود ولی خوب تا ۱ سال هیچکدوممون ابراز نکردیم ولی خوب پیاپی برای هم کادو میفرستادیم و واقعا عاشق شده بودیم تا پارسال که من دیگه بهش گفتم و در کمال ناباوری بهم گفت باید فکر کنم گفتم باشه ۱ هفته بعد گفت نه من با کسع دیگه ای هسم ولی خوب من وابستش شده بودم و نمیتونستم به همین علت از خواهش کردم ولی بازم قبول نکرد و گفت من عاشقت بودم خیلی زیاد ولی دیر پا پیش گذاشتی
بعد از چند مدتی دوباره با هم خیلی خوب شدیم و تا اینکه دوباره یشب گفت بیا سطح دوستیمونو بیاریم پایین تر ولی خوب طبق معمول من نتونستم و خواهش کردم و … ولی خوب یهو عصبی شدم و گفتم بسه دیگه! من نمیدونم هر کاری میخوای بکن و اونم گفت هر وقت خواستی منو بعنوان یه دوست ببین ولی عاشق نه
منم از اونشب دیگه بهش پیام ندادم ولی هنوز فکرم درگیرشه و واردهر رابطه ی که میشم فقط برا ۲ روزه و من میکشم کنار چون نمیخوام بهش خیانت کنم و یجورایی هم ترسیده شدم نکنه دوباره به اینک وایسته شم و …
پیشنهاد شما چیه؟
للخشید متنم ژولانی شد

سلام وقتتون بخير
من زماني كه ١٦ سالم بود به پشتيبان كنكورم علاقه مند شدم ايشون ٦ سال از من بزرگتر بود. به مدت سه سال اين علاقه رو پنهون كردم تا جاييه كه حتي فكر ميكرد من ازش خوشم نمياد
بعد از اينكه كنكور دارم و رفتم دانشگاه بعد از دو ترم بهش زنگ زدم كه جواب نداد بهش پيام دادم و خودم رو معرفي كردم
خيلي استقبال كرد و تحويلم گرفت كلي صحبت كرديم و راجب دانشگاه و اينا ازم پرسيد من چون نميخواستم متوجه بشه دوسش دارم گفتم يه روز هماهنگ كنيم كه هم ايشون باشن هم مشاور كنكورم كه ببينمشون
گفتن حتما و بهت خبر ميدم و اينا ولي خبري نشد كه خودم پيگير شدم و بهش گفتم كه من اگه ميخواستم مشاور رو ببينم به شما پيام نميدادم اونجا تا حدودي گوشي اومد دستش و كلي تعجب كرده بود و ميگفت تو كه با من خوب نبودي بعد با هم رفتيم بيرون كافه دوستش برد منو كلي حرف زديم اخرش برگشت بهم گفت احساس ميكنم يه چيزي ميخواي بگي ولي نميگي منم انكار كردم تا خودش برگشت گفت تو منو دوس داري؟ منم نميدونستم چي بگم واسه همين گفتم اره اونم بلافاصله گفت منم دوست دارم و من واقعا فك كردم معجزه شده خلاصه موقع خدافظي گفت كه شب كلي حرف ميزنيم و منم كه خوشحال ترين بودم ولي پيام نداد بازم فردا شبش خودم پيام دادم كه گفت داشتم تا الان فك ميكردم چون به نتيجه اي نرسيدم پيام ندادم و واقعا قفل كردم از حرفات بعدش هم گفت با وجود همه علاقه ام نميتونم و شرايطش رو ندارم كه كنارت باشم
خودش پزشكي ميخونه و مدرس زيست هم هست گفت وقتشو امادگي قبول مسئوليت رو ندارم من خيلي غرورم رو شكوندم و بهش اصرار كردم ولي قبول نكرد و گفت هميشه مثه يه دوست رو من حساب كن بعد از اون حرف ميزديم و يه بار ديگه هم بيرون رفتيم كه واقعا رفتارايي ميكرد كه فك ميكردم دوسم داره ولي بعد از اون ديگه هر دفعه به يه بهونه اي قرار رو پيچوند
خودش ميگفت بريم بيرون ولي خودش خبر نميداد
منم ديگه اخرش قاطي كردم و گفتم با شخصيت من بازي نكن اگه نميخواي بياي بيرون
بهم گفت واقعا دوست دارم ببينمت راستش دارم از ايران ميرم و دوس دارم ببينمت و بغلت كنم و خاطره بسازيم و از اين حرفا ولي حتي واسه يه قرار هماهنگ نميكرد منم بهش اعتراض كردم و از اون به بعد ديگه حرف نزديم و تقريبا تموم شد ارتباطمون
سوال من از شما اينه كه من الان بايد چيكار كنم ايا برگردم؟؟ تلاش كنم؟؟ يا بيخيال شم؟؟ اين رفتاراش نشونه از چيه؟؟ دوسم داره يا نه؟؟
ببخشيد سرتون رو درد اوردم

سلام جناب اقای دکتر خداخیرتون بده
۳۲ سالمه و با پسری ۶سال بزرگتر ازم ۵ماه تو رابطه بودیم. از لحاظ سطح فرهنگی پایینتر از ماست ولی برام مهم نبود یعنی من برا ازدواج نمیخواستمش و خودش میگفت ازدواجی نیستم.یکی دوبار قهر کردیم که خیلی بد باهام حرف زد .خودش وانمود میکرد از دروغ بیزاره ولی بار سوم اب سردی ریخت روم. تو اوج خوشی و مهربونی بودبم که عکس دختری رو نشون داد گفت از من دست بکش. توکه همیشه میگفتی منو میشناسی بفرما بهت ثابت کردم نمیشناسی منو. یعنی تا یک هفته غذا نمیتونستم بخورم با اینکه تودم برا تفریح و حال دل خودم میخواستمش و برا ازدوام بدردم نمیخورد. ولی انگار کاینات رو دست زد بهم بدجوری زمین زد منو. البته بگم کم کم عاشقش داشتم میشدم و با همه اخلاق و کرداراش گفتم اشکال نداره دوس داریم همدیگه رو . البته این رفتن با یکی دیگش هم فک کنم انتقامی بیش نبود پسر مغرور و لج بازیه چون قبلا بهم گفته بود چرا تو دوران قهرمون با اکیپ دختر پسر رفتی بیرون احتمالا خواسته بگه منم حرص تورو درمیارم ولی عاخه من بعد هر دعوا فک میکردم کلا تمومه رابطه. و بخودش هم گفتم هرجا میرم دوس دارم توهم باشی جایی نیست یا کاری نیست که بترسم و ازت مخفی کنم.و این خیانتش هم الکیه احساس میکنم احتمالا میخواست گریه و زاری کنم و بهش وابسته شم. ولی بعد ۵ماه یخ زدم چه دروغایی که نگفت بهم. حتی گفت بخاطررت سیگارو ترک کردمم که بعد فهمیدم دروغ محضه. محیط کارمون یکیه هروز میبینمش ولی محلش نمیزارم خیلی سخته . همون روز اول بلاکش کردم از همه جا. نمیدوم چیکار کنم. این ادم مریضه یا من خیلی حساسم. هردومون سابقه شکست عاطفی شدید داشتیم طوری که من بعد شکست سنگینم تا ۶سال هیچ رابطه ای نداشتم و بدبین بودم به پسرا. اون هم احساس میکنم خیانت دیده از دختر که اینکارو کرد باهام تا دید دارم دلبستش میشم نامردی کرد و ولم کرد توی اوج بدون هیچ دعوایی اصن. خودش گفت سرکارت گذاشته بودم خیلی دارم میسوزم. همیشه براش مهربون و صادق بودم واقعا دنبال دلیلم چرا. تو دعوا هم هیچی نمیتونم بهش بگم همش مونده شده بغض دوس دارم حرفامو بشنوه بعد ولش کنم. چون خیلی حرفا بهش نزدم ولی اون هرچی از دهنش درومد گفت.