طرحواره طرد شدگی

مقدمه

طرحواره طرد شدگی را شاید بتوان یکی از شایع‌ترین طرحواره‌ها دانست. نیاز به عشق همانند نیاز به آب و غذا ضروری است و این موضوع شاید یکی از بی‌رحمانه‌ترین طعنه‌های طبیعت و فطرت انسانی باشد. با این وجود تقریباً هیچ کس در مسیر دشوار عشق جان سالم به در نمی‌برد و صدمات ناشی از آن از جمله طرد شدگی حتمی است.

در حقیقت، تحقیقات نشان می‌دهند که نزدیک به ۱۰۰ درصد از مردم توسط شخصی که عمیقاً دوستش داشته‌اند، طرد شده‌اند و به همین تعداد نیز افرادی را که عاشق آنها بوده‌اند، کنار گذاشته‌اند.

طرد شدن و احساس طرد شدگی برای انسان‌ها دشوار است. نظرسنجی‌ها در مورد افرادی که به‌تازگی این اتفاق را تجربه کرده‌اند، نشان می‌دهند که آنها تقریباً همیشه بیش از ۳/۴ ساعت از مدت زمان بیداری خود را به فردی فکر می‌کنند که آنها را ترک کرده است و در این مدت، اشتیاق برای ارتباط مجدد با او را دارند. اسکن‌های مغزی نشان داده‌اند که طرد شدگی، همان بخش‌هایی از مغز را فعال می‌کند که هنگام میل به کوکائین و سایر داروهای اعتیادآور فعال می‌شوند.

با این حال ما می‌توانیم به طریق دیگری از طردشدگی نجات پیدا کنیم. علم و دانش می‌تواند به ما در درک آنچه پس از طرد شدگی اتفاق می‌افتد، کمک کند. طردشدگی می‌تواند به دو مرحله اصلی (مهم) تقسیم شود که بسیاری از افراد آن را تجربه می‌کنند.

دو مرحله از طرحواره طرد شدگی

۱. مرحله اعتراض در طرحواره طرد شدگی

خشونت و پرخاشگری زمانی اتفاق می‌افتد که افراد عاشق توسط عوامل خارجی از یکدیگر جدا می‌شوند. با این حال، کسی که به تازگی طردشده، واکنش مشابهی نسبت به این اتفاق دارد. این امر به دلیل ترشح دوپامین در مغز است. پاداش زمان سپری شده با معشوق به اندازه‌ای که انتظار می‌رفت نیست. بنابراین مغز دوپامین و نوراپی نفرین بیشتری را به سیستم عصبی مرکزی منتقل می‌کند. درحالی که همزمان ترشح سروتونین متوقف می‌شود. این امر باعث خواستن بیشتر (ترشح بیشتر دوپامین) و آرامش کمتر می‌شود (کاهش سروتونین).

متأسفانه سیستم خشم اولیه نیز به قسمت‌هایی از قشر کورتکس (پیش‌پیشانی) متصل می‌شود که منتظر پاداش برای رفتار موردنظر هستند. هنگامی‌که شریک طردشده شروع به درک این امر می‌کند که پاداشی در کار نیست، خشم مطمئنا احساس بعدی خواهد بود. این سیستم‌های عصبی درحال رقابت باعث می‌شوند فرد طردشده گاهی به‌سرعت، میان دلهره و خشم، نوسان احساسات را تجربه کند.

این احساسات قوی که به‌سرعت در حال تغییر هستند، در مرحله اعتراض به طرد شدن آشکار می‌شوند. در طول این مرحله، شریک طرد شده همواره تلاش می‌کند تا با روش‌هایی مانند بدخلقی و خشم که اغلب ناامید کننده هستند و باعث جدایی بیشتر ‌می‌شوند، عشق خود را مجدد به دام اندازد. آیا جای تعجب نیست که بسیاری از اعمال عاشقانه ناشی از خشونت مانند اسیدپاشی در طول فاز اعتراضی رخ می‌دهند؟

۲. تسلیم و ناامیدی در طرحواره طرد شدگی

مطمئنا ما نمی‌توانیم در چنین وضعیت عاطفیِ شدیدی برای همیشه زندگی کنیم. درنهایت شریک طردشده شروع به پذیرش این امر می‌کند که رابطه تمام شده و به مرحله بعدی، یعنی تسلیم و ناامیدی حرکت می‌کند. این زمانی‌ست که شریک طردشده از فکر کردن و تمرکز بر شریک از دست رفته دست برمی‌دارد و احساس غمگینی و بی‌علاقه شدن می‌کند. این امر به دلیل کاهش ناگهانی دوپامین و نوراپی نفرین همراه با بازگشت سروتونین اتفاق می‌افتد.

در طول این مرحله، افراد طردشده در معرض خطر بالقوه ابتلا بهافسردگی بالینی، مرگ ناشی از حمله قلبی یا سکته مغزی و حتی خودکشی هستند. احساس حزن و دلسردی کاملا طبیعی است. اما نظارت بر خودتان و افرادی‌که به‌تازگی طرد شده‌اند، برای یافتن نشانه‌هایی از واکنش شدید به این احساس، مهم می‌باشد.

اگرچه هر دو مرحله‌ طرحواره طرد شدگی بسیار شدید هستند، اما باعث ایجاد تغییرات سودمندی نیز می‌شوند. مرحله اعتراض، قطعیت و پایان را به وجود می‌آورد که باعث می‌شود بین طرفین رابطه، شکاف و جدایی اتفاق بیفتد. همچنین آنها را مجبور می‌کند تا هرکدام به راه خود ادامه دهند. مرحله تسلیم و ناامیدی به شریک طردشده زمان و فضای موردنظر برای کشف حقیقت می‌دهد تا وضعیت پیش‌آمده را به‌وضوح بررسی کند. همچنین درس‌های مهمی که بعداً می‌تواند آنها را در روابط آینده اعمال کند، یاد گیرد. این امر همچنین باعث می‌شود که شریک طردشده با افراد دیگر ارتباط برقرار کند، روابط دوستی قبلی را حفظ کند و به ایجاد روابط جدیدی بپردازد که ممکن است در شکل دادن به روابط موفق آتی، موثر و سودمند باشند.

منبع:

  https://theanatomyoflove.com/blog/the-phases-of-rejection