پاسخ به سوالات شما با موضوع رابطه عاطفی ۱

سلام آقای دکتر وقتتون بخیر…من بک سوال کوچیک داشتم که ترجیح میدم با این توضیحات آغازش کنم تا بعد بپرسم…
سه سال پیش یادم میاد من توی ماشین نشسته بودم و خب کاملا بدون آرایش و هیچی…نمیدونم چرا اما این واقعیته که سعی میکردم خودم رو نشون ندم در هر حالاما متوجه یک پسری شدم که از نظرم خیلی جذاب اومد و با خودم گفتم ای کاش با این ریخت و قیافه نبودم و یخورده معضب نمیشم…احساس می‌کردم خیلی از من سرتره و خودم رو در حدش نمیدونستم و فقط داشتم از دیدگاهش دور میشدم…که همون لحظات بود که اون داشت بهم نزدیک میشد و راه میرفت و شماره خودش رو میخوند اما با توجه به اینکه پدرم بیرون از ماشین بود و داشت از فروشگاهی میومد به سمت ماشین و مادرم جلوی ماشین نشسته بود و من پشت ماشین و همینطور عدم دسترسی به گوشی من تصمیم گرفتم هم برای اینکه شان و آبروم رو حفظ کنم و هم در یک سن خیلی کم این عمل رو انجام ندم کاملا بیخیالانه بهش نگاه نمی‌کردم و خداروشکر چند دقیقه بعد با خانوادم رفتیم اما اون رو دیدم که با افسوس نگاه میکرد…و بعد از ۲ سال دوباره دیدمش که باز هم من توی ماشین نشسته بودم و داشتم با سرویس از مدرسه میومدم و همین که سرم رو چرخوندم دیدم باز خودشه و داره به طور خیره نگاه میکنه…اما با یک فرق اینکه اون دیگه اون آدم سابق برام نبود چون اون کاملا بیریخت و حال بهم زن شده بود و از این که حتی بخوام نگهش کنم بدم میومد اما نکتش اینجاست که ایشون بعد از چند سال هنوز اون بار رو یادش بوده و اما من با کلی فکر تازه متوجه شدم اون بوده و ایشون به صورتی که اصلا بهم لبخند نمیزد و انگار یک غم بسیار بسیار بزرگی رو داشت در درونش نگاه میداشت و همینطور چشم هاش غمگین و گریه مانند بهم نگاه میکرد و اصلا براش انگار اهمیتی نداشته که من دارم نگاش میکنم یا ن…ماشینی داشت بهش میزد ولی عین خیالش نبود و فقط زوم کرده بود بهم…البته ی‌ک چیزی رو که بهش اشاره نکردم اینکه ایشون با دوستانش بود و دوستان بهم پشت کرده و ایشون رو به من برگشته بودن و وقتی دوستاشون متوجه این صحنه میشن و همینطور اینکه من و سرویس از جایی که وایساده بودیم داشتیم میرفتم به زور بردنش…اما اون نمیخواست…انگار خشکش زده بود و پاش رو از زمین به زور میکند و همینطور خودش رو انگار میخواست سمت من پرتاب کنه…اما من باز هم طبق معمول واکنش نشون ندادم و با یک ریز لبخندی اون جا رو ترک کردم…اما سوالم اینکه آیا اون واقعا عاشقه؟به علاوه اینکه من گناه کردم؟و اینکه من دیگه ندیدمش و واقعا نمیشناسمش و باید چیکار کنم؟

سلام وقتتون بخیر.. خواهش میکنم کمکم کنید خیلی حالم بده. من 3سال هست ک عاشق پسر همسایمون شده بودم و دی ماه امسال رفتم متاسفانه براش پیام دادم و فکر میکردم خیلی خوبه که دوست باشیم. بعد فهمیدم اونم عاشق من بوده. و حدود 5سال منو دوست داشته و قصد داشته بیاد خواستگاریم. همون موقه اتیش گرفتم. و پشیمونیم شروع شد ک چرا اصلا پیشقدم شدم. بعدش ما خیلی همو دوست داشتیم و من هنوزم عاشقشم و اون بهترین مرد زندگی من میتونه باشه. بعدش ما حتی لب به هم دادیم و بغل و بوس . و خیلی همه چی خوب بود. بیرون میرفتیم چت می کردیم. اما متاسفانه خانوادع هامون فهمیدن. اول که خانوادع من فهمید،،،خب بابام کلی دعواش کرد .. بعدش ک خانواده اون فهمیدن ،، اون رو هم خانوادش خیلی دعوا کردن… بعد بهم گفت دیگ بیا رل نباشیم چون همینجوری پیش بره بدتر میشه.. چون اخه ما هدفمون ازدواج بود.. وقتی ام خب ابرو ریزی شد جلو خانواده ها شانس خیلی کمی داریم برا ازدواج ..و گفت چون بدتر میشه بیا باهم نباشیم… منم خودم چون خیلی پشیمون بودم قبل این ک بگه بش گفتم خیلی اشتبا کردیم… الانم دیگ باهم نیستیم… اما من الان واقعت دارم داغون میشم.. من خیلی عاشقشم خیلی. شدید.. بدون اون ابدا نمیتونم زندگی کنم… خب بعد الانم از کجا بدونم یروزی میاد خواستگاریم،.همش استرس دارم ،،همش حالم بد میشه و گریه میکنم،. من جلو مامان و باباش خیلی خراب شدم،.، ایا دیگ هیچ وقت باهم ازدواج نمی کنیم؟ یا من اعتماد کنم و چون که هرچقدم کسی یکیو بخاد یروزی ازدواج میکنه باش بدونم اگه واقعا منو بخاد بام ازدواج میکنه؟
من الان16سالمه و اون 18.