ایمی پرامین Imipramine

هشدار

از داروهای ضد افسردگی برای درمان انواع بیماری‌ها از جمله افسردگی و سایر اختلالات روحی و خلقی استفاده می‌شود. این داروها می‌توانند به جلوگیری از افکار یا تلاش‌ برای خودکشی کمک‌کرده و مزایای مهم دیگری را نیز فراهم کنند. با این حال، مطالعات نشان داده است که تعداد کمی از افراد (به‌ویژه افراد کمتر از ۲۵ سال) که از داروهای ضدافسردگی برای هرگونه بیماری استفاده می­‌کنند، ممکن است بدتر شدن افسردگی، سایر علائم روانی/ خلقی، یا افکار یا تلاش‌­هایی برای خودکشی را تجربه نمایند. بنابراین بسیار مهم است که با پزشک در مورد مضرات و مزایای داروی ضدافسردگی (به‌ویژه برای افراد زیر ۲۵ سال) صحبت کنید، حتی اگر درمان موردنظر در خصوص یک بیماری روانی یا خلقی نباشد.

در صورت مشاهده وخیم شدن افسردگی یا سایر بیماری‌­های روانی، تغییرات رفتاری غیرمعمول (از جمله افکار یا تلاش‌های احتمالی برای خودکشی)، یا سایر تغییرات روانی/ خلقی (از جمله اضطراب جدید یا بدتر شدن آن، حملات پانیک، مشکل در خوابیدن، زودرنجی، احساس عصبانیت و خصومت، اقدامات تکانشی، بی‌قراری شدید، تکلم بسیار سریع) فوراً به پزشک اطلاع دهید. خصوصا هنگام شروع مصرف یک داروی ضدافسردگی یا تغییر دوز آن، مراقب این علائم باشید.

موارد کاربرد

این دارو برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. همچنین برای درمان شب ادراری کودکان با سایر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از این دارو برای درمان افسردگی می‌تواند روحیه، خواب، اشتها و سطح انرژی شما را بهبود بخشد و به شما کمک کند علاقه‌تان به فعالیت در زندگی روزمره بازگردد. ایمی پرامین می‌تواند به کودک شما کمک کند تا شب ادراری‌اش را کنترل کند. ایمی پرامین متعلق به دسته‌ای از داروها به نام داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای است. این دارو با کمک به‌ترمیم تعادل برخی مواد طبیعی خاص در مغز (انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند نوراپی نفرین) کار می‌کند. برای کنترل شب ادراری، این دارو ممکن است با جلوگیری از اثر یک ماده طبیعی خاص (استیل کولین) بر روی مثانه کار کند.

نحوه استفاده

راهنمای دارویی ارائه‌شده توسط داروسازتان را حتما بخوانید. اگر سوالی داشتید، از پزشکتان بپرسید.

این دارو را طبق دستور پزشک، معمولاً ۱ تا ۴ بار در روز، با یا بدون غذا مصرف‌کنید. اگر در روز خواب‌آلود هستید، پزشک ممکن‌است به‌شما دستور دهد کل دوز را یک‌بار در روز قبل از خواب مصرف‌کنید. دوز مصرفی ارایه شده به شما بر اساس شرایط پزشکی، و پاسخ شما به درمان است. در کودکان، دوز پیشنهادی ممکن‌است بر اساس وزن بدنشان نیز باشد. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض‌جانبی، پزشک ممکن‌است شما را راهنمایی کند که مصرف این دارو را با دوز کم شروع کرده و به‌تدریج دوز خود را افزایش‌دهید.

هنگامی‌که در کودکان برای کنترل شب ادراری استفاده می‌شود، ایمی پرامین باید یک ساعت قبل از خواب مصرف‌شود. اگر کودک شما معمولاً اوایل شب رختخواب را خیس می‌کند، دارو ممکن است زودتر از زمان خواب و در دوزهای جداگانه تجویز شود (مثلا یک دوز بعد از ظهر و یک دوز قبل از خواب).

دستورالعمل‌های پزشکتان را به‌دقت دنبال‌کنید. دوزتان را افزایش‌ندهید یا دارو را به‌دفعات بیشتر در یک شبانه‌روز یا برای مدت زمانی طولانی­تر از زمان تجویز استفاده‌نکنید. با انجام اینکار بیماریتان سریعتر بهبود نخواهد یافت و ریسک ابتلا به عوارض‌جانبی نیز در شما افزایش خواهد یافت. ایمی پرامین را به‌طور مرتب مصرف‌کنید تا بیش‌ترین بهره را از آن دریافت نمایید. برای کمک به یادآوری، هر روز آن‌را در همان ساعت(ها) مصرف‌کنید.

این دارو ممکن‌است فورا عمل‌نکند. اگر این دارو را برای افسردگی مصرف‌می‌کنید، ممکن‌است ۳ هفته طول بکشد تا اثر و مزایای کامل دارو را در خودتان احساس‌کنید.

مصرف ایمی پرامین را حتی اگر احساس خوبی دارید نیز همچنان ادامه‌دهید. مصرف این دارو را بدون مشورت با پزشک خود قطع‌نکنید. با قطع ناگهانی این دارو، برخی شرایط ممکن‌است بدتر شود. شاید لازم باشد دوز شما به‌تدریج کاهش‌یابد.

اگر این دارو به‌مدت طولانی برای شب ادراری کودکان استفاده شود، ممکن است به‌خوبی کار نکند و ممکن است به دوزهای مختلفی در طی روز نیاز باشد. اگر احساس کردید اثرات مثبت دارو متوقف شده است، با پزشکتان صحبت‌کنید.

در صورت تداوم یا بدتر شدن بیماریتان موضوع را به پزشکتان اطلاع‌دهید.

عوارض جانبی

خشکی دهان، تاری دید، سردرد، خواب‌آلودگی، سرگیجه، یبوست، حالت تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، اسهال، درد معده، افزایش یا کاهش وزن و افزایش تعریق ممکن است رخ دهد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این عوارض، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که پزشکتان ایمی پرامین را برای شما تجویز کرده است. زیرا او به این نتیجه رسیده که نفع این دارو برای شما بیش از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند دچار عوارض جانبی جدی نمی­‌شوند.

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بعید اما جدی، بلافاصله به پزشکتان اطلاع دهید، از جمله: تغییرات ذهنی/ خلقی (مثلا گیجی، افسردگی، مشکلات حافظه)، بزرگ و دردناک شدن پستان‌ها، ترشح غیرمعمول شیر مادر، قاعدگی نامنظم و دردناک، گرفتگی عضلات، بی‌قراری، صدای زنگ گوش، مشکلات جنسی (مثلا کاهش توانایی جنسی، کاهش میل جنسی)، لرزش، بی‌حسی/ سوزن سوزن شدن دست و پا، درد/ قرمزی و تورم بازوها یا پاها، مشکل در ادرار کردن.

در صورت بروز هریک از این عوارض جانبی نادر اما بسیار جدی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید: کبودی یا خونریزی آسان، علائم عفونت (مثلا تب، گلودرد مداوم)، درد شدید معده و شکم، ادرار تیره، زردی چشم و پوست.

افزایش سروتونین

این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و به‌ندرت باعث یک بیماری بسیار جدی به نام مسمومیت یا سندرم سروتونین می‌شود. اگر داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند نیز استفاده می‌کنید، این خطر افزایش می‌یابد. بنابراین لیست تمام داروهای مصرفی خود را به پزشکتان نشان دهید. در صورت بروز برخی از علائم زیر بلافاصله از کمک پزشکی استفاده‌کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع/ استفراغ شدید/ اسهال، گرفتگی عضلات، تب با علت ناشناخته، تحریک و بیقراری غیرمعمول.

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی بسیار جدی، بلافاصله با اورژانس یا پزشکتان تماس بگیرید. مانند: ضربان قلب آهسته یا سریع و نامنظم، بیهوش شدن، تشنج، مشکل در تکلم، احساس ضعف در یک طرف بدن، درد/ تورم/ قرمزی چشم، گشادشدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین‌کمان در اطراف چراغ‌ها در شب).

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله موارد زیر، به پزشکتان اطلاع دهید و کمک پزشکی بخواهید: اگزما، خارش/ تورم (به‌خصوص صورت/ زبان/ گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی.

مواردی که در بخش‌های بالا ذکر شد، لیست کاملی از عوارض‌جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه عوارض دیگری شدید که در بالا ذکر نشده، حتما با پزشکتان تماس بگیرید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف ایمی پرامین، در صورتی‌که به آن یا به سایر داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای (مانند دزیپرامین، آمی تریپتیلین) حساسیت دارید یا اگر مبتلا به انواع دیگری از آلرژی‌‌ها هستید، در این‌باره با پزشکتان صحبت‌کنید. این دارو ممکن‌است شامل مواد غیرفعالی باشد که موجب واکنش‌­های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت‌کنید.

اگر بیماری پزشکی خاصی دارید نباید از این دارو استفاده کنید. قبل از استفاده از این دارو، در صورت بروز: حمله قلبی اخیر، با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک اطلاع دهید. به‌خصوص: مشکلات تنفسی (مانند آسم، برونشیت مزمن)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم یا آب‌سیاه چشم (نوع زاویه بسته)، دیابت، اختلالات خوردن (مانند پرخوری عصبی)، مشکلات قلبی (مانند آریتمی، بیماری عروق کرونر)، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی سایر شرایط روحی/ خلقی (مانند اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی)، تشنج، پرکاری تیروئید، مشکل در ادرار کردن (مانند بزرگ شدن پروستات)، هر شرایطی که ممکن است خطر تشنج را افزایش دهد (از جمله وابستگی به الکل و آرام‌بخش‌ها، استفاده از درمان الکتروشوک، آسیب مغزی و بیماری مانند سکته مغزی)، انواع خاصی از تومورها (مانند فئوکروموسیتوما، نوروبلاستوما).

QT طولانی

ایمی پرامین ممکن‌است شرایطی را ایجاد کند که بر ریتم قلب تأثیر بگذارد (QT طولانی). QT طولانی می‌تواند به‌ندرت باعث ضربان قلب سریع و نامنظم (به‌ندرت کشنده) و علائم دیگری (مانند سرگیجه شدید، غش‌کردن) شود که بلافاصله به مراقبت پزشکی نیاز دارد.

اگر شرایط پزشکی خاصی داشته‌باشید یا داروهای دیگری مصرف‌کنید که ممکن‌است باعث QT طولانی شود، خطر QT طولانی افزایش‌می‌یابد. قبل از استفاده از ایمی پرامین، فهرست تمام داروهای مصرفی و یا داشتن هر یک از شرایط زیر را به پزشکتان اطلاع‌دهید: برخی مشکلات قلبی (مانند نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، QT طولانی در EKG)، سابقه خانوادگی برخی از مشکلات قلبی (QT طولانی در EKG، ایست قلبی ناگهانی).

سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن‌است خطر QT طولانی را افزایش‌دهد. این خطر ممکن‌است درصورت استفاده از داروهای خاص (مانند داروهای ادرارآور/ «قرص‌های آب») یا داشتن شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش‌یابد. در مورد استفاده بی‌خطر ایمی پرامین با پزشکتان صحبت‌‌کنید.

قبل از جراحی، به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید که این دارو را مصرف می‌کنید.

احساس خواب‌آلودگی

این دارو ممکن‌است شما را گیج یا خواب‌آلود کند یا بینایی شما را تار کند. تا زمانی‌که احساس خواب‌آلودگی یا بینایی ضعیف دارید، از رانندگی، استفاده از ماشین‌آلات و کارهایی که نیاز به هوشیاری یا دید واضح دارند، خودداری کنید. همچنین از مصرف نوشیدنی‌های الکلی نیز خودداری کنید. در صورت استفاده از ماری‌جوانا (شاهدانه) با پزشکتان صحبت‌کنید.

برای کاهش خطر سرگیجه، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده، به آرامی بلند شوید.

این دارو ممکن است حساسیت شما را نسبت به آفتاب بیشتر کند. وقت خود را در زیر نور آفتاب محدود کنید. از تجهیزات و مواد برنزه کننده و چراغ‌های آفتاب پرهیز کنید. در فضای باز از ضد آفتاب استفاده کنید و لباس محافظ بپوشید. در صورت آفتاب سوختگی یا تاول‌های پوستی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر دیابت دارید، این دارو کنترل قند خون را دشوار می‌کند. قند خون خود را طبق دستور به طور منظم بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر علائمی مانند افزایش تشنگی و ادرار دارید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. ممکن است پزشک نیاز ببیند داروی دیابت شما را تنظیم کند یا دستور یک برنامه ورزشی یا رژیم غذایی بدهد.

افراد مسن، کودکان و زنان باردار

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی ایمی پرامین، به‌خصوص سرگیجه (بیشتر در حالت ایستاده)، خواب‌آلودگی، یبوست، مشکل در ادرار کردن، تغییرات ذهنی/ خلقی (مانند گیجی، تحریک‌پذیری) و QT طولانی حساس باشند. سرگیجه، خواب‌آلودگی و گیجی می‌تواند خطر زمین خوردن را در سالمندان افزایش دهد.

تجویز این دارو به کودکان با احتیاط انجام می‌شود.

در دوران بارداری، این دارو باید فقط در مواردی که به بسیار موردنیاز است استفاده شود. نوزادانی که از مادرانی که در دوران بارداری از داروهای مشابه استفاده کرده‌اند متولد شده‌اند ممکن است علائمی مانند اختلال در ادرار، خواب‌آلودگی طولانی مدت، لرزش و تشنج داشته باشند. در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو با پزشکتان صحبت کنید.

از آنجا که مشکلات ذهنی/ خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، اضطراب، اختلال وحشت) می‌تواند یک بیماری جدی باشد، مصرف این دارو را قطع نکنید، مگر اینکه به دستور پزشکتان انجام شود. اگر قصد بارداری دارید یا احتمال می‌دهید باردار باشید، فورا با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.

این دارو به شیر مادر منتقل می‌شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر نوزاد شیرخوار بگذارد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروهای شما را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض‌جانبی جدی را افزایش‌دهد. مقاله حاضر شامل فهرستی جامعی از همه تداخلات دارویی احتمالی نیست. لیستی از تمام موادی که مصرف‌می‌کنید (شامل داروهای بدون‌نسخه و محصولات‌گیاهی) تهیه‌کنید و آن را با پزشکتان به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک، دوز داروها را شروع، قطع یا تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای آنتی کولینرژیک (مثلا آتروپین، آلکالوئیدهای بلادونا، اسکوپولامین)، داروهای خاصی برای فشار خون بالا (مانند کلونیدین، ​​گوانادرل، گوانتیدین)، دیگوکسین، دیسوپیرامید، مکمل‌های تیروئید، اسید والپروئیک.

داروهای مهارکننده MAO

مصرف داروهای مهارکننده MAO با این دارو ممکن‌است باعث تداخل دارویی جدی (احتمالاً کشنده) شود. در طول درمان با این دارو، از مصرف داروهای مهارکننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساگیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانسیل پرومین) خودداری کنید. اکثر بازدارنده‌های MAO نیز نباید به‌مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشکتان در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.

در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند، خطر سندرم یا مسمومیت سروتونین افزایش می‌یابد. مثلا می‌توان به داروهای خیابانی مانند MDMA/ اکستازی، عصاره گل راعی، داروهای ضدافسردگی خاص (از جمله SSRIهای دیگر مانند فلوکستین/ پاروکستین، SNRIها مانند دولوکستین/ ونلافاکسین)، و سایر موارد اشاره کرد. خطر ابتلا به سندرم یا مسمومیت سروتونین، ممکن‌است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.

سایر داروها می‌توانند در حذف ایمی پرامین از بدن شما تأثیر بگذارند، که ممکن است بر عملکرد ایمی پرامین تأثیر بگذارد. مثلا می‌توان به باربیتورات‌ها (مانند فنوباربیتال)، سایمتیدین، ​​سیساپرید، هالوپریدول، داروهای خاصی برای ریتم قلب (مانند فلکائینید، پروپافنون)، هالوفانترین، برخی از مهارکننده‌های پروتئاز HIV (مانند فوزامپرناویر)، فنوتیازین‌ها (مانند تیوریدازین)، پیموزید، داروهای ضد تشنج (مانند فنی توئین)، تربینافین، ترازودون و غیره اشاره کرد.

بسیاری از داروها در کنار ایمی پرامین ممکن است بر ریتم قلب (QT طولانی در الکتروکاردیوم) تأثیر بگذارند. از جمله آمیودارون، سیزاپراید، دوفتیلید، پیموزاید، پروکایین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی‌بیوتیک­‌های ماکرولید (مانند اریترومایسین) و مواردی از این قبیل. بنابراین، قبل از مصرف ایمی پرامین، نام تمام داروهایی که در حال حاضر استفاده می‌­کنید را به پزشکتان اطلاع دهید.

محصولاتی که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند

در صورت استفاده از سایر محصولات که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند مانند داروهای تسکین‌دهنده درد یا سرفه (مانند کدئین، هیدروکدون)، الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، داروهای خواب‌آور یا کاهش دهنده اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل‌کننده­‌های عضلانی (مانند کاریسوپرودول، سیکلوبنزاپرین)، یا آنتی هیستامین­‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

برچسب موجود روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (مانند داروهای ضد آلرژی یا ضد سرفه و سرماخوردگی) زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب‌آلودگی می‌­شوند. از داروساز خود نحوه مصرف ایمن داروها را بپرسید.

سیگار کشیدن، سطح این دارو را در خون کاهش می‌دهد. اگر سیگار می‌کشید یا اخیراً سیگار را ترک کرده‌اید به پزشک خود اطلاع دهید.

ایمی پرامین بسیار شبیه دزیپرامین است. هنگام استفاده از ایمی پرامین از داروهای حاوی دیزیپرامین خودداری کنید.

اوردوز یا مصرف بیش از حد

اگر بیش از حد از این دارو مصرف کرده‌اید و علائم جدی مانند از دست دادن تنفس یا مشکلات تنفسی دارید، فورا با پزشکتان تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل این موارد باشد: سرگیجه شدید، ضربان قلب سریع و نامنظم، غش کردن، توهم، تشنج.

نکات

ایمی پرامین را با دیگران به اشتراک نگذارید.

تست­‌های آزمایشگاهی یا پزشکی (مانند شمارش خون، الکتروکاردیوگرام، عملکرد کلیه) ممکن است هر از چند گاهی برای کنترل وضعیت بهبود شما یا بررسی عوارض جانبی انجام شود. تمام قرار ملاقات­‌های پزشکی را حفظ کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید.

دوز فراموش شده

اگر یک دوز از ایمی پرامین را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک زمان دوز بعدی است، از دوز فراموش شده صرف‌نظر کنید. دوز بعدی را در همان زمان معین مصرف کنید. دوز مصرفی را برای جبران دو برابر نکنید.

نحوه نگهداری

ایمی پرامین را در یک ظرف کاملاً بسته در دمای اتاق بین 68-77 درجه فارنهایت (20-25 درجه سانتیگراد) دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.