درمان دوقطبی در کودکان و نوجوانان

درمان دوقطبی در کودکان

همه آنچه که در مورد اختلال دوقطبی در کودکان باید بدانیم

کودکان نیز مانند بزرگسالان می‌توانند دچار اختلال دوقطبی (BD) شوند و بنابراین باید درمان دوقطبی در آنها انجام شود. این باعث می‌شود کودکان تغییرات شدید خلقی را تجربه کنند که بر زندگی روزمره آنها تأثیر می‌گذارد.

اختلال دوقطبی با دوره‌های متناوب خلق و خوی پایین و بالا مشخص می‌شود. طبق اعلام اتحادیه ملی بیماری‌های روانی (NAMI)، این بیماری حدود 2.8 درصد از جمعیت ایالات‌متحده را تحت‌تأثیر قرار داده است.

اگرچه میانگین سن تشخیص 25 سال است، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می‌توانند در دوران کودکی و نوجوانی نیز تشخیص داده شوند.

اختلال دوقطبی یک بیماری مادام‌العمر است که افراد با دارو و درمان آن، می‌توانند آن را مدیریت کنند. با درمان، کودکان و نوجوانان می‌توانند زندگی فعال و کاملی داشته باشند.

برای آشنایی بیشتر با علائم اختلال دوقطبی در کودکان، نحوه تشخیص و درمان آن و شرایط مربوط به سلامت روان، ادامه مطلب را مطالعه کنید.

اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی (BD) یک وضعیت سلامت روانی است که باعث تغییرات شدید در انرژی می‌شود. این اختلال بر روحیه، سطح فعالیت و تمرکز فرد تأثیر می‌گذارد.

هنگامی که کودکی کمی افسردگی دارد، ممکن است انرژی پایینی داشته باشند و علاقه خود را به فعالیت‌های لذت‌بخش از دست بدهند. در طول اپیزود بالا یا مانیک، ممکن است فردی متوجه شود که فرزندش انرژی زیادی دارد. به عنوان مثال، ممکن است سریعتر و بیشتر از حد معمول صحبت کنند. برخی از کودکان همچنین هیپومانیا را تجربه می‌کنند، که حداقل 4 روز متوالی در مقایسه با 7 روز متوالی یک اپیزود شیدایی، طول می‌کشد.

سه نوع اختلال دوقطبی وجود دارد که هر کدام ویژگی‌های متمایزی دارند.

دوقطبی I

افراد مبتلا به دوقطبی نوع I معمولاً دوره‌های شیدایی را حداقل به مدت 7 روز تجربه می‌کنند. اگر این دوره‌ها به ویژه شدید باشد، ممکن است نیاز به مراقبت پزشکی داشته باشد.

آنها همچنین ممکن است دوره‌های افسردگی را تجربه کنند که حدود 2 هفته طول می‌کشد.

دوقطبی II

مشابه دوقطبی نوع I، افراد مبتلا به دوقطبی II دوره‌های افسردگی و هیپومانیا را تجربه می‌کنند. این دوره‌های هیپومانیک کوتاهتر از دوره‌های معمولی شیدایی هستند.

اختلال سیکلوتیمیک (سیکلوتیمی)

اختلال سیکلوتیمیک باعث علائم هیپومانیا و افسردگی می‌شود که معیارهای دوره‌های هیپومانیا و افسردگی را برآورده نمی‌کند. در حالی که مشابه اختلال دوقطبی است، اما تغییرات خلقی سیکلوتیمیا کمتر شدید است. در این نوع، فرد هنوز هم می‌تواند کار کند و کارهای روزانه را انجام دهد، اگرچه لزوماً وقتی عاری از علائم هم باشد، به همان خوبی اولیه نیست.

برای تشخیص این بیماری توسط پزشک، یک فرد بالغ باید حداقل 2 سال علائم داشته باشد. در کودکان، این میزان به 1 سال کاهش می‌یابد. در این مدت، علائم هیپومانیا و افسردگی باید حداقل در نیمی یک سال وجود داشته باشد.

علائم دوقطبی در کودکان

نوجوانانی که دوره جنون یا شیدایی، هیپومانیا یا افسردگی را تجربه می‌کنند ممکن است طیف وسیعی از علائم را داشته باشند. هر اپیزود خلقی می‌تواند چند روز یا چند هفته طول بکشد و علائم ممکن است در کل تغییر کند.

علائم یک دوره شیدایی عبارتند از:

• نشان دادن شادی شدید
• شوخی طولانی‌مدت
• سریع صحبت می‌کند و از موضوعی به موضوع دیگر می‌پرد
• مشکل در به خواب رفتن
• از دست دادن قدرت تمرکز
• داشتن افکار رقابتی
• به نظر می‌رسد بیش از حد به برخی از فعالیت‌ها علاقه‌مند باشد.
• اتخاذ تصمیمات خطرناک.

علائم یک دوره افسردگی عبارتند از:

• احساس غم و اندوه بدون دلیل
• خیلی زود عصبانی شدن
• شکایت از درد معده و سر درد
• خواب طولانی
• از دست دادن قدرت تمرکز
• احساس ناامیدی و بی‌ارزشی
• خوردن زیاد یا کم
• نداشتن انرژی
• از دست دادن توانایی ارتباط موثر
• قطع ارتباط با دوستان
• افکار مرگ یا خودکشی

گاهی اوقات ممکن است یک کودک یک دوره ترکیبی را تجربه کند، به این معنی که علائم شیدایی و افسردگی را هر دو با هم نشان دهد.

علایم دوره‌های ترکیبی در کودکان شامل موارد زیر است:

• احساس آشفتگی
• ناراحت شدن از مسائل کوچک یا بدون هیچ دلیلی
• مشکل در خوابیدن
• خوردن زیاد یا خیلی کم
• صحبت از خودکشی

شرایط مربوط به سلامت روان

تشخیص اختلال دوقطبی ممکن است دشوار باشد زیرا علائمش با سایر بیماری‌های شایع روانی، مشترک است. علاوه بر این، کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است چندین بیماری روانی همزمان داشته باشند. برخی از این موارد، که شرایط همزمان نامیده می‌شوند، اغلب در کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی ظاهر می‌شوند. آنها عبارتند از:

• اختلال بیش‌فعالی یا کمبود توجه (ADHD)
• اختلالات اضطرابی
• سوءمصرف الکل و مواد مخدر

بدون وجود شیدایی، اختلال دوقطبی می‌تواند بسیار شبیه به اختلال افسردگی اساسی باشد زیرا افراد مبتلا به دوقطبی اغلب دوره‌های افسردگی را تجربه می‌کنند. این بدان معناست که ممکن است یک متخصص قبل از تشخیص کودک مبتلا به اختلال دوقطبی، نیاز باشد اختلال افسردگی او را رد کند.

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان

هیچ آزمایش خون یا اسکن مغزی وجود ندارد که بتواند اختلال دوقطبی را تشخیص دهد. پزشک، روانشناس یا روانپزشک در هنگام تشخیص، تعدادی سوال از کودک می‌پرسد. این سوالات عبارتند از:

• چگونگی حالت وی در طول روز
• الگوهای خواب او
• سطح انرژی‌اش
• رفتار کلی‌اش

اختلال دوقطبی ممکن است پیوند ژنتیکی داشته باشد، بنابراین پزشک باید بداند آیا اعضای خانواده دچار اختلال دوقطبی یا افسردگی هستند یا خیر.

گاهی اوقات، مصرف مواد ممکن است علائم را بدتر کند. فرد باید هرگونه ماده‌ای را که مصرف می‌کند به پزشک اطلاع دهد تا بتواند درمان مناسبی را دریافت کند.

درمان اختلال دوقطبی در کودکان

گزینه‌های درمانی متنوعی برای کودکان و نوجوانان وجود دارد. با برنامه درمانی مناسب، جوانان می‌توانند زندگی کاملی همراه با اختلال دوقطبی داشته باشند.

گزینه‌های درمانی شامل موارد زیر است:

دارو درمانی

بسته به علائم کودک، یک روانپزشک ممکن است یک تثبیت‌کننده خلق و خو یا یک داروی ضد روان‌پریشی را با یا بدون داروی ضد افسردگی برایش تجویز کند.

دوقطبی از چند جهت با اختلال افسردگی اساسی تفاوت دارد. ممکن است فرد دچار افسردگی دوره‌ای، خلق و خوی ناپایدار و رفتارهای متفاوت باشد. داروهای اختلال دوقطبی این جنبه‌های منحصر به فرد را مورد هدف قرار می‌دهند.

تثبیت‌کننده‌های خلق و خو

تثبیت‌کننده‌های خلق و خو، نوسانات خلقی را کنترل می‌کند و می‌تواند از شروع شیدایی جلوگیری کند. برخی از داروهایی که پزشک ممکن است تجویز کند شامل کاربامازپین (Tegretol) و اکس‌کاربازپین (Trileptal) است.

بسته به سن و علائم فرد، پزشکان داروهای متفاوتی تجویز می‌کنند. هنگام بحث در مورد گزینه‌های دارویی، پزشک خطرات و مزایای آن را به طور کامل برای خانواده کودک مورد بحث قرار می‌دهد.

داروهای ضد روان‌پریشی

داروهای ضد روان پریشی علائم روان‌پریشی را برطرف می‌کند که در طول دوره شیدایی، واقعیت را برای کودک از بین می‌برند. این داروها همچنین دارای اثر تثبیت‌کننده خلق و خو نیز هستند.

پزشک ممکن است داروهای ضد روان‌پریشی مانند کوئتیاپین (Seroquel)، اولانزاپین (Zyprexa) و زیپراسیدون (Geodon) تجویز کند.

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی علائم یک دوره افسردگی را کاهش می‌دهند. با این حال، آنها ممکن است علائم شیدایی را بدتر کنند، بنابراین پزشکان آنها را فقط به عنوان بخشی از درمان ترکیبی تجویز می‌کنند.

پزشکان همچنین داروهای ضد افسردگی را به خاطر افزایش تفکر و رفتار خودکشی در کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی شدید و سایر اختلالات روانی، مرتبط دانسته‌اند.

پزشک ممکن است داروهای ضدافسردگی از جمله سرترالین (زولوفت)، اسکیتالوپرام (لکساپرو) و سیتالوپرام (سلکسا) تجویز کند.

روان‌درمانی

روان‌درمانی یا گفتاردرمانی به کودکان این امکان را می‌دهد تا تشخیص دهند که چه زمانی دچار یک دوره شیدایی یا افسردگی می‌شوند. آنها با کمک یک متخصص می‌توانند یاد بگیرند که علائم خود را تشخیص داده و مدیریت کنند.

علاوه بر روان درمانی، کودک به احتمال زیاد درمان شناختی رفتاری (CBT) را نیز دریافت خواهد کرد. این نوع درمان به افراد کمک می‌کند تا افکار، احساسات و رفتارها را درک کرده و کنترل کنند.

اگرچه روان‌درمانی بخش مهمی از برنامه درمانی کودک است، اما اغلب همراه با دارو استفاده می‌شود. هر فرد علائم و نیازهای متفاوتی دارد و برنامه درمانی آنها متناسب با آنها طراحی می‌شود.

خطرات اختلال دوقطبی

هنگامی که یک کودک یا نوجوان، اختلالش را درمان نکرده باشد، ممکن است رفتارهای خطرناکی داشته باشد. در برخی موارد، آنها ممکن است ناخودآگاه خود را در معرض خطر قرار دهند.

جوانان مبتلا به دوقطبی همچنین در معرض خطرات زیر هستند:

• ترک تحصیل
• عدم ایجاد روابط پایدار
• دچار مشکلات مالی یا حقوقی شوند
• مصرف مواد مخدر
• افکار یا اقدامات خودکشی

یک مطالعه روی کودکان و نوجوانان مبتلا به دوقطبی نشان داد که 57 درصد از شرکت‌کنندگان در آن تحقیق، در معرض خطر بالای خودکشی (بالاتر از حد معمول) بودند. همچنین شرکت‌کنندگانی که مبتلا به اختلالات کابوس بودند، دو برابر بیشتر در معرض خطر خودکشی قرار داشتند. بنابراین، مهم است که خانواده‌های جوانان مبتلا به دوقطبی از این خطر آگاه بوده و در صورت نیاز به دنبال حمایت باشند.

حمایت از کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی بر یک نفر تأثیر نمی‌گذارد، بلکه بر کل خانواده تأثیر می‌گذارد. یک کودک مبتلا به BD ممکن است برای درک وضعیت خود مشکل داشته باشد و ممکن است احساس انزوا کند. ممکن است اعضای خانواده با ناتوانی در کمک به کودک، با این مشکلات سخت کنار بیایند.

برای کمک و حمایت از کودک، برخی از خانواده‌ها در درمان خانواده محور (FFT) شرکت می‌کنند که مداخله‌ای مبتنی بر شواهد است که شامل هم فرد مبتلا به BD و هم مراقب (ها) می‌شود. FFT بر آموزش، مهارت‌های ارتباطی و حل مشکلات تمرکز دارد. یک تحقیق نشان داد که 12 جلسه FFT، شدت علائم را در افراد مبتلا به دوقطبی کاهش داده است.

خلاصه

اختلال دوقطبی می‌تواند کودکان و بزرگسالان را درگیر کند. تشخیص آن در کودکان دشوار است زیرا علائمش مشابه سایر بیماری‌های همزمان مانند ADHD و اختلالات اضطرابی است.

درمان اختلال دوقطبی شامل ترکیبی از درمان‌ها (مانند روان‌درمانی و CBT) و دارو درمانی (مانند تثبیت‌کننده‌های خلق و خو، داروهای ضد روان‌پریشی و داروهای ضد افسردگی) است.

اگرچه دوقطبی یک بیماری مادام‌العمر است، اما با درمان کودکان و نوجوانان می‌توان زندگی شاد و رضایت‌بخشی را برایشان به ارمغان آورد.

منبع:

https://www.medicalnewstoday.com/articles/bipolar-disorder-in-children#summary