اختلال تبدیلی

کمک به فرد مبتلا به اختلال تبدیلی

اختلال تبدیلی که به آن اختلال علائم عصبی عملکردی نیز می‌گویند، یک بیماری روانی است که نسبتاً ناشایع می‌باشد.

اگر فردی مبتلا به این اختلال باشد، علائم جسمی بدون دلیل پزشکی یا فیزیکی زمینه‌ای دارد. این علائم فیزیکی معمولاً به دلیل استرس است. این اختلال می تواند با هیپوکندریا نیز اشتباه گرفته شود.

فرد مبتلا به اختلال تبدیلی نیاز به درک و حمایت دارد. شما می‌توانید برای کمک به فرد مبتلا به اختلال تبدیلی، واقعی بودن علائم او را باور کنید، او را به درمان تشویق کنید و وضعیت فرد مبتلا به این اختلال را درک کنید. در ادامه، به نکات بیشتری برای کمک به فرد مبتلا به اختلال تبدیلی می‌پردازیم.

راههای کمک به فرد دچار اختلال تبدیلی

بخش اول: حمایت از فرد عزیزتان

۱. از انکار علائم واقعی فرد خودداری کنید. اینکه به فرد مبتلا به اختلال تبدیلی بگویید که علائم او واقعی نیستند یا فقط در واکنش به استرس هستند، کمکی نمی‌کند. آن شخص احتمالاً شما را باور نخواهد کرد. سعی نکنید به آن شخص بگویید که «دلیلی» برای بیمار بودن او وجود ندارد یا این که همه چیز در ذهن اوست.

• حتی اگر عصبانی یا ناامید شوید، باید سعی کنید آرام باشید. فریاد زدن یا تلاش برای وادار کردن فرد به درک اینکه علائم او روانی هستند و فیزیکی نمی‌باشند، ممکن است باعث آسیب بیشتر شود تا اینکه مفید باشد.

۲. بر نتایج منفی آزمایش تأکید کنید. به جای تلاش برای متقاعد کردن فرد در اینکه علائمش در ذهنش هستند، از شواهدی استفاده کنید تا به او کمک کنید باور کند که علائم جسمی‌اش جای نگرانی ندارند. هنگامی که پزشکان تست‌های آزمایشگاهی را انجام می‌دهند، نتایج نشان می‌دهد که هیچ مشکل پزشکی یا فیزیکی وجود ندارد. وقتی این اتفاق افتاد، این مسئله را با آن فرد جشن بگیرید.

• به عنوان مثال، اگر فرد مبتلا به اختلال تبدیلی دارای کوری، تشنج یا ضعف باشد، پزشک تست‌هایی را انجام می‌دهد. وقتی تست‌ها منفی می‌شوند، می‌توانید بگویید: «این یک خبر عالی است! چشم و مغز شما مشکلی ندارد. این برای بهبودی کامل بسیار امیدوار کننده است.»

۳. به بهبودی امیدوار باشید. راه دیگری که می‌توانید به فرد مبتلا به اختلال تبدیلی کمک کنید این است که امیدوار باشید علائم او از بین برود. تقریباً همه افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، بهبود علائم خود را تجربه می‌کنند. پس از اینکه نتایج منفی تست‌ها را دریافت کردند و پزشکان از نظر پزشکی مشکلی پیدا نکردند، به فرد عزیزتان کمک کنید تا باور کند که علائم از بین خواهند رفت.

• به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: «از آنجایی که چشمتان از نظر پزشکی مشکلی ندارد، امیدوارم به زودی بینایی خود را به دست آورید!» یا «من خوشبین هستم که اسکن مغز شما که مشکلی در آن نیست، به این معنی است که ناتوانی شما به زودی بهبود می‌یابد.»

۴. اعتبار علائم را تأیید کنید. راه دیگر برای کمک به فرد مبتلا به اختلال تبدیلی این است که علائم او را جدی بگیرید. نباید این فرد را تحقیر کنید یا زمانی که در مورد وضعیتش صحبت می‌کنید، رفتار تحقیرآمیزی داشته باشید. اگرچه شما و پزشکان ممکن است بدانید که این یک اختلال تبدیلی است، اما فرد مبتلا واقعاً معتقد است که علائم فیزیکی ناشی از استرس نیست و آن‌ها را احساس می‌کند. به همین دلیل، این مسئله را باید تأیید کنید که علائم واقعی هستند.

• شما می‌توانید به فرد بگویید: «بدن شما پیامی برایتان ارسال می‌کند.» یا «واضحاً باید در حین تلاش برای بهبودی، آن را آسان پیش ببرید.»

۵. در زمان مناسب به مشکل روانی اشاره کنید. مشکل روانی اساسی باید شناسایی و درمان شود. با این حال، این روند باید پس از غلبه بر علائم فیزیکی فرد مبتلا انجام شود. به فرد پیشنهاد دهید که برای کشف دلیل روانشناختی که علائم فیزیکی را تجربه کرده است، کمک بگیرد.

• اغلب، پزشک در ابتدا به فرد مبتلا نمی‌گوید که این یک اختلال تبدیلی است. به همین ترتیب، اگر پزشک در مورد تشخیص بیماری به عزیزتان نگفته است، قبل از اینکه پزشک آن را تأیید کند، به او نگویید.
• به یاد داشته باشید که مقابل آن شخص قرار نگیرید، او را تحقیر نکنید یا رفتار تحقیرآمیزی داشته باشید. در عوض، از او حمایت کنید.
• سعی کنید بگویید: «اخیراً تحت استرس زیادی بوده‌اید که حتی باعث علائم فیزیکی شما شده است. آیا به این فکر کرده‌اید که برای آن کمک بگیرید؟» یا «دکتر گفت که علائم جسمی شما ممکن است ناشی از استرس باشد. اخیراً چیزهای زیادی در زندگیتان اتفاق افتاده است. شاید صحبت کردن با یک درمانگر بتواند کمک کند.»

بخش دوم: کمک به فرد در جستجوی درمان

۱. به پزشک مراجعه کنید. هنگامی که فرد مورد علاقه شما هر یک از علائم را تجربه می‌کند، به خصوص پس از یک رویداد آسیب‌زا یا استرس‌زا، باید آن‌ها را تشویق کنید که به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند. اگر فرد در یک حادثه فیزیکی مانند افتادن از اسب یا تصادف اتومبیل درگیر شده بود، پزشک باید معاینه فیزیکی انجام دهد تا هرگونه مشکل جسمی را رد کند.

• اگر پزشک اختلال تبدیلی را تشخیص دهد، درمان روانی ضروری است.

۲. تشویق به درمان. اغلب، علائم فیزیکی اختلال تبدیلی زمانی از بین می‌روند که پزشک تست‌هایی را انجام دهد و اعلام کند که هیچ بیماری زمینه‌ای وجود ندارد. پزشکان ممکن است بلافاصله فرد را به یک روانشناس ارجاع دهند یا صبر کنند تا علائم جسمی کاهش یابد.

• فرد مورد علاقه خود را تشویق کنید تا به روانکاو مراجعه کند. یک روانشناس یا متخصص سلامت روان دیگر می‌تواند به درمان آسیب روانی یا استرس زمینه‌ای که باعث اختلال تبدیلی شده است، کمک کند.
• گاهی اوقات، این اختلال خود به خود از بین می‌رود. اگر علائم جسمی باقی ماندند یا دوباره عود کردند، فرد باید به دنبال مراقبت‌های سلامت روان حرفه‌ای برای مقابله با علائم ناشی از استرس باشد.

۳. فیزیوتراپی را در نظر بگیرید. اگر فرد دارای علائم فیزیکی است که بر حرکت تأثیر می‌گذارد، مانند ناتوانی، لرزش یا سایر ضعف اندام، ممکن است از فیزیوتراپی بهره‌مند شود. به فرد پیشنهاد دهید که به یک فیزیوتراپیست مراجعه کند تا به بهبود کنترل و هماهنگی عضلات او کمک کند.

• به عنوان مثال، اگر فرد از فلج موقت رنج می‌برد، می‌تواند به فیزیوتراپی برود تا اندام‌های خود را تمرین دهد تا در هنگام بهبودی آتروفی عضلانی ایجاد نشود یا عضلات ضعیف نشوند.

۴. درمان‌های جایگزین را با کودکان امتحان کنید. اگر فرد مورد علاقه شما کودک یا نوجوانی با اختلال تبدیلی است، شاید لازم باشد به او کمک کنید تا درمان‌های بیشتری برای مقابله با مشکلات اساسی خود دریافت کند. این به‌طور کلی در صورتی لازم است که اختلال تبدیلی کودک، مربوط به یک موقعیت آزاردهنده یا استرس‌زا در خانه باشد.

• در صورتی که کودک شرایط سختی در خانه داشته باشد، خانواده درمانی می‌تواند مفید باشد. خانواده درمانی می‌تواند روی روابط، مسائل و پویایی خانواده کار کند.
• گروه درمانی می‌تواند به کودکان مبتلا به اختلال تبدیلی کمک کند تا یاد بگیرند که چگونه اجتماعی شوند یا با موقعیت‌های استرس‌زا کنار بیایند. اگر کودک بیش از حد به خانواده خود وابسته باشد، این روش درمانی می‌تواند مفید باشد.
• اگر علائم جسمی به هیچ درمان دیگری پاسخ ندهد، احتمال دارد کودکان در بیمارستان بستری شوند. این روش می‌تواند برای کودکی که بخشی از یک خانه آسیب زننده یا مخرب است، مفید باشد.

۵. سعی کنید از عود بیماری جلوگیری کنید. اگرچه بیشتر افراد از علائم فیزیکی ناشی از اختلال تبدیلی بهبود می‌یابند، تقریباً ۲۵ درصد از بیماران در طول سال اول، عود آن را تجربه می‌کنند. شما باید برای عود بیماری آماده باشید تا در صورت بروز آن، بتوانید شرایط را مدیریت کنید. سعی کنید با تشویق فرد به ادامه ملاقات با پزشک و روانشناس خود برای رفع مشکلات اساسی ادامه دهید تا از عود بیماری جلوگیری کنید. مدیریت و بهبودی پس از تروما، یکی از راه‌های پیشگیری از عود بیماری است.

• راه دیگر برای جلوگیری از عود بیماری، حمایت از فرد است. شاید مدتی طول بکشد تا فرد از تروما یا استرس عاطفی بهبود یابد، بنابراین در این مدت کنار فرد باشید و از او حمایت کنید. زمانی را با فرد بگذرانید و او را در نظر بگیرید تا بتواند به زندگی عادی خود بازگردد.
• سعی کنید به فرد عزیزتان کمک کنید تا استرس خود را محدود کند. استرس بیش از حد می‌تواند باعث عود بیماری شود.

بخش سوم: درک اختلال تبدیلی

۱. فرد عزیزتان را به‌خاطر ابتلا به اختلال تبدیلی سرزنش نکنید. در تمام مدت استرس ناشی از کنار آمدن با بهبودی فرد، مراقب خود باشید. به یاد داشته باشید که فرد عزیزتان از چه چیزی رنج می‌برد: اختلال تبدیلی یک وضعیت روانی است که در آن فرد استرس روانی را از طریق علائم فیزیکی نشان می‌دهد. این اختلال از نوعی رویداد آسیب‌زا ایجاد شده است که از نظر عاطفی یا ذهنی آزاردهنده می‌باشد.

• افرادی که اختلال تبدیلی دارند تظاهر به این بیماری نمی‌کنند یا علائم خود را به وجود نمی‌آورند. علائم آن‌ها واقعی است و باید به این ترتیب درمان شود.
• علائم غیرارادی هستند. فرد آن‌ها را به وجود نیاورده است و نمی‌تواند به واکنش فیزیکی بدن خود کمک کند. اگرچه ممکن است علائم ناشی از استرس روانی باشند، اما آن‌ها واقعی هستند و بر شخص تأثیر می‌گذارند.
• اگر به دلیل وضعیت عزیزتان با خشم یا رنجش روبرو هستید، به دنبال درمان فردی یا گروه درمانی حمایتی باشید.

۲. علائم را بشناسید. علائم اختلال تبدیلی به‌طور ناگهانی پس از یک رویداد آسیب‌زا یا استرس‌زا رخ می‌دهد. این رویداد ممکن است فیزیکی، مانند تصادف ماشین یا روانی باشد. علائم فیزیکی هستند و اغلب بر اندام‌ها یا حواس تأثیر می‌گذارند. علائم رایج عبارتند از:

• فلج
• ضعف، به خصوص در اندام‌ها
• لرزش، تشنج یا حمله ناگهانی
• مشکل در راه رفتن، از دست دادن تعادل یا عدم هماهنگی
• مشکل در قورت دادن
• بی‌تفاوتی
• بی‌حسی یا از دست دادن حس لامسه
• ناتوانی در صحبت کردن، گفتار نامفهوم یا لکنت زبان
• نابینایی
• ناشنوایی
• به عنوان مثال، شخصی ممکن است از اسب بیفتد و پایش فلج شود، تصادف رانندگی کند و بازویش فلج شود یا در طول جنگ نبردی را تجربه کند و توانایی صحبت کردن، راه رفتن یا شنیدن را از دست بدهد.

۳. مشخص کنید این بیماری چه کسانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اختلال تبدیلی یک بیماری روانی نادر است. کسانی که به اختلال تبدیلی مبتلا می‌شوند اغلب یک رویداد شدید را تجربه می‌کنند که باعث استرس روانی زیادی می‌شود. نمونه‌هایی از موقعیت‌هایی که ممکن است باعث اختلال تبدیلی شوند عبارتند از آسیب، مرگ فرد نزدیک، موقعیت خطرناک یا ترومایی که منجر به آسیبی به فرد نمی‌شود.

• اگر فردی در یک تصادف رانندگی قرار گیرد اما آسیب نبیند، به خصوص اگر دیگران صدمه ببینند، ممکن است دچار اختلال تبدیلی شود. سربازانی که در جنگ شرکت کرده‌اند اما مجروح نشده‌اند نیز ممکن است دچار آن شوند.

منبع:

https://www.wikihow.com/Help-Loved-Ones-with-Conversion-Disorder