تعیین بهترین راه برای مدیریت رفتار ناخواسته کودک برای والدین کودک اوتیستیک میتواند دشوار باشد. زمانی که کودک اوتیستیک است، این کار میتواند حتی سختتر باشد. مهم است که به عنوان والدین یک کودک اوتیستیک، تشخیص دهید که تربیت چیزی بیش از تنبیه کودک به دلیل رفتار «اشتباه»، بلکه تغییر رفتار بد به چیزی سازندهتر است.
۱. فراموش نکنید که بیش از هر چیز دیگری، کودک اوتیستیک یک کودک است. هر کودکی ترجیحات، ویژگیها، رفتارها و واکنشهای خاص خود را دارد. هر کودکی چیزهایی دارد که آنها را دوست ندارد و دوست دارد. اوتیستیک بودن این واقعیت را تغییر نمیدهد.
هر نوع تکنیکهایی که برای تربیت استفاده میکنید، باید با درک موقعیتهای رفتاری دشوار نزدیک باشد. روی حمایت کودک خود تمرکز کنید تا بتواند خودش را کنترل کند و رفتار «اشتباه» را به اقدامات سازندهتر تبدیل کند.
۲. صبور باشید. در حالی که در مواقعی ممکن است هنگام تلاش برای درک رفتار فرزندتان ناامید شوید، مهم است به یاد داشته باشید که صبر نکته کلیدی است. با زمان و استفاده از استراتژیهای مورد نیاز، کودک اوتیستیک شما روشهای بهتری برای رفتار یاد خواهد گرفت. این امر یک شبه اتفاق نخواهد افتاد.
۳. تمرکز مثبت داشته باشید. تربیت باید بیشتر بر تشویق و تمجید متمرکز شود نه تنبیه. وظیفه شما این است که به آنها یاد دهید چگونه رفتار خوبی داشته باشند و سپس در حین یادگیری آنها را تحسین کنید.
اگر به نظر میرسد تکنیکهای شما کارساز نیستند، با یک درمانگر صحبت کنید.
۴. با احتیاط بحرانهای روانی را مدیریت کنید. بسیاری از چیزهایی که ممکن است آنها را به عنوان «رفتار بد» در کودکان اوتیستیک در نظر بگیرید، به شکل بحرانهای روانی است. واکنش نشان دادن به این امر، به خصوص در کودکان کوچکتر یا دیگرانی که از ارتباط کلامی برای ابراز ناراحتی استفاده نمیکنند، میتواند دشوار باشد.
چیزی که ممکن است در برخی شبیه یک بهانه گیری و لج از «رفتار بد» به نظر برسد، در واقع میتواند تلاشی برای بیان نیازهایشان، مقابله با تجربیات حسی ناراحت کننده یا کنترل استرس باشد.
۵. صدا و رفتار آرام داشته باشید. فریاد زدن و جنگ قدرت میتواند کودکان را مضطرب و گیج کند. اضطراب میتواند باعث آشفتگی بیشتر کودکان شود و ممکن است آنها با گریه کردن، جیغ کشیدن، فریاد زدن یا آسیب زدن به خود واکنش نشان دهند. هدف شما آرام کردن کودک است. صدای یکنواخت و آهسته داشته باشید، حتی اگر احساس ناامیدی میکنید.
اشکالی ندارد که برای خود وقت بخرید. سعی کنید بگویید «من واقعاً ناامید هستم. به زمان نیاز دارم تا بفهمم در این مورد چه کاری انجام خواهم داد.
روش دوم تربیت کودک اوتیستیک
ایجاد برنامه روزانه برای کاهش نیازهای تربیت
سازگاری هم در زندگی روزمره و هم در تربیت به کودکان کمک میکند بدانند چه چیزی باید انتظار داشته باشند و همینطور بخش مهمی از والدین مؤثر است.
۱. یک برنامه روزانه و ساختار قابل پیشبینی تعیین کنید. بچههای اوتیستیک معمولاً وقتی میتوانند فعالیتهای روز را پیشبینی کنند و دنیا را درک کنند، احساس امنیت بیشتری میکنند. مجموعهای از مکانها را ایجاد کنید که در آن فعالیتها رخ میدهند. این میتواند به کودک کمک کند آرام بماند و احساس کند کنترل همه چیز را بر عهده دارد.
۲. برای ایجاد نظم از «برنامههای تصویری» استفاده کنید. برنامههای تصویری به توضیح فعالیت بعدی کودک کمک میکنند. این برنامهها ابزارهای فوقالعادهای هستند که والدین میتوانند برای راهنمایی برخی از کودکان اوتیستیک از طریق فعالیتهای مختلفی که در طول روز انجام میدهند، استفاده کنند. این به بهبود ساختار در زندگی کودک کمک میکند، به ویژه به این دلیل که کودکان اوتیستیک اغلب در نگه داشتن یک نمای کلی از فعالیتهای روزانه خود مشکل دارند.
۳. با برنامه هماهنگ باشید. این به کودک کمک میکند تا احساس امنیت کند. اگر لازم است تغییری ایجاد شود، به کودک هشدار و توضیح دهید تا کمتر احساس ناراحتی کند. برای ایجاد یک سیستم سازگار با سایر مراقبین (مانند معلمان و درمانگران) همکاری کنید.
۴. با رشد فرزندتان، برنامه را به روشهای کوچک تطبیق دهید. در حالی که برنامه باید نسبتاً ثابت باقی بماند، این بدان معنا نیست که جایی برای توسعه فعالیتها و نظم و انضباط فرزندتان وجود ندارد زیرا کودک شما به عنوان یک فرد، پیشرفت طبیعی خود را در توسعه و رشد انجام میدهد.
۵. زمان زیادی را برای استراحت کودک خود در نظر بگیرید. کودکان اوتیستیک میتوانند به ویژه در برابر استرس آسیبپذیر باشند، بنابراین برای آنها بسیار مهم است که «زمان استراحت» کافی داشته باشند. زمان استراحت مخصوصاً زمانی مهم است که کودک شما احساس میکند که چیزهای زیادی در جریان است و حواس او بیش از حد به کار برده شده است. وقتی فرزندتان به دلیل این تحریک بیش از حد مضطرب یا ناراحت میشود، این نشان دهنده نیاز به زمان استراحت است. به سادگی کودک خود را به یک مکان امن و ساکت ببرید و به او اجازه دهید در یک محیط ساده تحت نظارت گاه به گاه «آرامش» داشته باشد.
۶. زمان زیادی را برای تفریح در نظر بگیرید. کودکان اوتیستیک، درست مانند سایر کودکان، برای بازی و لذت بردن از فعالیتهایی که خودشان انتخاب میکنند، به زمان نیاز دارند. از آنجایی که استرس میتواند برای کودکان اوتیستیک مشکلساز باشد، زمان استراحت به ویژه حیاتی است. بازی خودگردان به کودک کمک میکند تا شاد و از نظر عاطفی متعادل بماند.
۷. برای دریافت انرژی برنامهریزی کنید، به خصوص اگر کودک تمایل به بیشفعالی دارد. برخی از بچهها نمیتوانند برای مدت طولانی بنشینند یا یک کار تکراری انجام دهند. اگر این در مورد فرزند شما درست است، مطمئن شوید که زمان زیادی را برای او در نظر بگیرید تا انرژی خودش را تخلیه کند و از برخی انرژی اضافی خود استفاده کند. ورزشها و بازی در بیرون، اغلب برای بچههای فعال خوب است.
۸. هر گونه مشکل خواب یا پزشکی را برطرف کنید. اگر کودک شما به اندازه کافی نمیخوابد یا از درد یا بیماری رنج میبرد، طبیعی است که ناراحتی خود را ابراز کند که ممکن است به اشتباه به عنوان «رفتار مشکلساز» تعبیر شود.
روش سوم تربیت کودک اوتیستیک
پیشگیری از مشکلات رفتاری
تمجید، آیندهنگری و نگرش مثبت میتواند به کاهش مشکلات رفتاری کمک کند.
۱. الگوی خوبی باشید. کودکان به الگوهای رفتاری بزرگسالان نگاه میکنند تا به آنها کمک کند که بفهمند چگونه باید رفتار کنند. رفتار خوب خود را در اعمالتان نشان دهید، حتی زمانی که مطمئن نیستید کودک در حال تماشای آن است.
۲. مطمئن شوید که به فرزندتان توجه مثبت زیادی دارید. اگر بچهها احساس میکنند مورد بیتوجهی قرار گرفتهاند، ممکن است به امید اینکه توجه شما را جلب کنند، رفتاری از خود نشان دهند. شما میتوانید با اطمینان از اینکه آنها بدون نیاز به متوسل شدن به رفتار بد، توجه مثبت را به خود جلب میکنند، احتمال این اتفاق را کاهش دهید.
۳. با کودک در مورد راههای کنترل احساسات صحبت کنید. بچهها ممکن است ندانند چگونه احساسات خود را تشخیص دهند و با آن کنار بیایند. کودکان اوتیستیک ممکن است به راهنمایی بیشتری نیاز داشته باشند.
در مورد شخصیتها صحبت کنید. به راحتی میتوانید سؤالاتی مانند «به نظرت او به جای فریاد زدن برای کنترل خشم خود چه باید میکرد؟» بپرسید.
۴. اگر میتوانید بگویید کودکی در حال مبارزه است، او را از آن موقعیت استرسزا دور کنید. اگر میتوانید بگویید که تحمل کودک دارد تمام میشود، او را از آن موقعیت خارج کنید. ممکن است پیشنهاد دهید آن موقعیتها را ترک کنند، یا میتوانید یک کار انفرادی به آنها بدهید که میدانید برایشان بسیار آسان یا لذتبخش است. به این ترتیب، آنها میتوانند زمانی را برای آرامش و تمرکز مجدد اختصاص دهند.
۵. در مورد چیزهای کوچک استرس نداشته باشید. بچههای اوتیستیک دمدمی مزاج خواهند بود و این اشکالی ندارد. همینطور همه بچهها درست مثل بزرگترها حالتهای بد و روزهای بد دارند. نیازی نیست هر نمونه از رفتار غیرعادی یا دارای عیب را به درگیری تبدیل کنید. با عیب و نقص صلح کنید.
۶. اطمینان حاصل کنید که انتظارات شما منطقی است. کودکان اوتیستیک دارای تأخیر در رشد هستند و این بدان معناست که گاهی اوقات در یادگیری برخی چیزها کندتر میشوند. اگر آنها مکرراً نتوانستند انتظارات شما را برآورده کنند، ممکن است این انتظارات خیلی زیاد باشد یا مسئله دیگری در راه آنها قرار گرفته باشد. سعی کنید در مورد موضوع با…
سایر مراقبین (کودک شما و بهطور کلی کودکان اوتیستیک یا ناتوان)
معلمان
درمانگران
بزرگسالان اوتیستیک
روش چهارم تربیت کودک اوتیستیک
استفاده از استراتژیهای تربیت خاص
۱. در صورت لزوم ابتدا روی آرام کردن کودک کار کنید. اگر کودک جیغ میزند، گریه میکند یا ناراحت است، او را آرام کنید. هنگامی که آنها به اندازه کافی آرامش دارند که بتوانند به شما گوش دهند، میتوانید نظم را اعمال کنید.
۲. هنگامی که رفتار بدی از کودک میبینید، یادآوریهایی با کلمات مثبت بدهید. بچهها، به خصوص بچههای کوچک، حافظه و کنترل تکانه محدودی دارند. این بدان معنی است که آنها ممکن است گاهی اوقات فراموش کنند که قوانین را رعایت کنند. یک یادآوری ممکن است برای اصلاح آنها کافی باشد، بدون اینکه مجازات لازم باشد. به آنها بگویید چه انتظاری از آنها دارید. برای مثال، «لطفاً راه برو» مفیدتر از «دویدن ممنوع» است، زیرا کودک را تشویق میکند تا رفتار خوب را تجسم کند.
۳. اگر آنها به یادآوری شما گوش نکردند، هشدار دهید. اگر کودک پس از یادآوری شما از اصلاح رفتار خود امتناع کرد، به او هشدار دهید که در صورت ادامه، عواقبی وجود خواهد داشت. این به آنها فرصت نهایی برای توقف و پیروی از قوانین را میدهد.
۴. در صورت امتناع از سازگار کردن رفتار کودک، عواقب فوری را به همراه داشته باشید. اگر یادآوری و اخطار کارساز نبود، ممکن است لازم باشد تنبیهها را دنبال کنید. عواقب را فوراً مدیریت کنید. (انتظار میتواند اثربخشی آن را کاهش دهد.)
۷. از تنبیههایی که باعث درد فیزیکی میشوند، مانند کتک زدن، سیلی زدن یا قرار گرفتن در معرض محرکهای شدید خودداری کنید. پاسخ دادن به خشونت با خشونت میتواند این را در کودکتان تقویت کند که اشکالی ندارد در هنگام ناراحتی، خشن شود. اگر از دست فرزندتان خیلی عصبانی هستید، همان استراتژیهای مربوط به آرام کردن خود را اجرا کنید که دوست دارید فرزندتان آنها را به کار ببرد. این کار کودک را تشویق میکند تا زمانی که احساس عصبانیت یا ناامیدی میکند، از شما تقلید کند.
۸. به جای کودک، از رفتار انتقاد کنید. از زدن برچسب «بد» یا «اشتباه» به کودک بپرهیزید. برای تشویق اقدامات اصلاحی، به رفتار نادرست کودک اشاره کنید.
۱. یک سیستم پاداش ایجاد کنید که مستقیماً با رفتار خوب مرتبط باشد. درست مثل تنبیه، کودک شما باید این درک را داشته باشد که در نتیجه مستقیم رفتار مناسب او، پاداشی (مانند تمجید یا برچسب ستارههای طلایی) دریافت میکند. این امر به مرور زمان باعث اصلاح رفتار میشود و به تربیت فرزند کمک میکند.
۲. به فرزندتان پاداش حسی بدهید. پاداشهای حسی گاهی اوقات سختتر میتوانند پاداش محسوب شوند، اما یک پاداش عالی شامل چیزی است که به درستی فعالیت حسی را نیز ارتقا میدهد. با این حال مراقب باشید که از کودک خود بیش از حد کار نکشید، زیرا ممکن است باعث ناراحتی او شود. پاداشها میتواند شامل موارد زیر باشد:
بینایی: چیزی که کودک دوست دارد به آن نگاه کند، مانند یک کتاب جدید، یک فواره آب، حیوانات (به خصوص ماهیها خوب هستند) یا تماشای پرواز یک هواپیمای مدل.
صدا: موسیقی آرامشبخش ملایم سازهای ساده مانند پیانو یا خواندن یک آهنگ.
طعم: این پاداش چیزی فراتر از خوردن است. این شامل چشیدن غذاهای مختلفی است که آنها دوست دارند، مانند مجموعهای از میوههای شیرین، چیزهای شور و هر گونه چیزهایی که به نظر کودک شما لذتبخش است.
بو: بوهای متفاوتی برای تشخیص کودکتان داشته باشید: اکالیپتوس، اسطوخودوس، پرتقال یا گلهای مختلف.
لمس: شن، استخر توپ، بستهبندی مواد غذایی مثلاً بسته چیپس، نایلون حباب دار ضربه گیر، ژله یا خمیر بازی.
۳. اعتدال را در سیستم پاداش خود تمرین کنید. از پاداشها میتوان بسیار کم یا بیش از حد استفاده کرد.
دسترسی به چیزهای مورد علاقه کودک نباید به رفتار او وابسته باشد. به عنوان مثال، کودک باید بتواند حیوان عروسکی مورد علاقه خود را در هر زمانی داشته باشد، حتی اگر روز بدی داشته باشد. جوایز باید پاداشهای ویژه باشد.
در استفاده از غذا به عنوان پاداش زیادهروی نکنید. این میتواند منجر به عادات ناسالم با بزرگ شدن کودک شود.
استفاده بیش از حد از پاداشهای فیزیکی میتواند انگیزه درونی کودک را کاهش دهد. در مورد تبدیل زندگی کودک به مجموعهای از نشانهها و مبادلات محتاط باشید. آنها همچنین باید یاد بگیرند که خوب بودن را بهخاطر خودشان دوست داشته باشند. از تحسین استفاده کنید و پاداشهای فیزیکی را حذف کنید تا با بزرگتر شدن کودک کمتر رایج باشند.
روش ششم تربیت کودک اوتیسم
درک علت رفتار بد
۱. بهخاطر داشته باشید که کودکان اوتیستیک «بهطور مشخص» فکر میکنند. این بدان معناست که آنها اغلب چیزها را به معنای واقعی کلمه میبینند و به همین دلیل باید مراقب نحوه صحبت کردن با آنها باشید. قبل از اینکه بتوانید فرزندتان را تربیت کنید، باید بفهمید که چرا او رفتارهای ناخوشایند دارد. اگر علت را درک نمیکنید، ممکن است آنها را به گونهای تنبیه کنید که از نظر آنها در واقع رفتار بد را تقویت کند.
۲. هدف پشت رفتار فرزندتان را درک کنید. وقتی یک کودک اوتیستیک رفتار بدی از خود نشان میدهد، آن رفتار در واقع در خدمت یک هدف است. با درک هدف فرزندتان، میتوانید نحوه جلوگیری از رفتار ناخواسته را بیابید و در جهت جایگزینی آن با اقدامات مناسبتر تلاش کنید.
۳. مشخص کنید که بهطور خاص چه چیزی باعث این رفتار بد میشود. یکی از سرنخهای کلیدی برای فهمیدن اینکه فرزند شما در حال انجام کدام کار است (اجتناب از موقعیت یا جلب توجه) این است که آیا کودک شما با توجه به یک سناریوی خاص بهطور مداوم «بد رفتار میکند». اگر کودک برای فعالیتی که معمولاً از آن لذت میبرد «غیر معمول» رفتار میکند، این میتواند نشان دهنده توجه بیشتر باشد.
نکات
به یاد داشته باشید که پیشنهادات ذکر شده مؤثر هستند اما بسته به نیازهای خاص فرزند شما میتوانند متفاوت باشند.
اگر کودک شما در محیطهای بیش از حد آزاردهنده مانند فروشگاههای مواد غذایی یا مرکز خریدهای شلوغ، بحران روانی را تجربه میکند، ممکن است فرزندتان مبتلا به اختلال پردازش حسی باشد. درمان یکپارچگی حسی میتواند به افزایش تحمل کودک شما در برابر محرکهای دردناک کمک کند.
به یاد داشته باشید که فرزند شما یک انسان است. به غرایز خود اعتماد کنید و با یک کودک اوتیستیک طوری رفتار نکنید که با یک کودک عصبی رفتار نمیکنید.
هشدارها
استفاده بیش از حد از سیستمهای پاداش یا تنبیه ممکن است به توانایی فرزند شما برای فکر کردن به خود و دوست داشتن چیزها آسیب برساند. مطمئن شوید که فرزندتان همچنان میتواند به چیزهایی که دوست دارد دسترسی داشته باشد، بدون اینکه ابتدا آنها را «به دست بیاورد» و همینطور سیستمهای تربیتی زندگی، او را بیش از حد تحت تأثیر قرار نمیدهند.
به یاد داشته باشید که برخی از اشکال تحلیل رفتار کاربردی (ABA) و سایر درمانها ناشی از فرهنگ توهین آمیزی هستند و متخصصان ممکن است تربیت مضر را توصیه کنند. هرگز از روشهای تربیتی استفاده نکنید که اگر در مورد یک کودک غیر اوتیستیک به کار گرفته شود، توهینآمیز، دستکاری یا بیش از حد کنترل کننده به نظر برسد.
سر فرزندتان فریاد نزنید. آنها متوجه نمیشوند که چرا رفتارشان اشتباه است. برخی از آنها حتی ممکن است رفتار بدی از خود نشان دهند.
برای بهترین نتایج در اجرای تکنیکهای ذکر شده، توصیه میشود که با پزشک خود صحبت کنید تا یک درمانگر رفتاری خوب که در کودکان اوتیستیک متخصص است، به شما معرفی کند.
از مقایسه یا متمایز کردن کودک اوتیستیک خود جلوگیری کنید.
