نوموفوبیا چیست؟
نوموفوبیا چیست؟
آیا من به گوشی‌ام معتاد هستم؟
پیشرفت تکنولوژی در زندگی ما اهمیت زیادی دارد. با آخرین پیشرفت‌های تکنولوژیکی که به‌ویژه در گوشی‌های هوشمند دیده می‌شود، آنها به ابزاری ضروری و بسیار سازنده تبدیل شده‌اند. با این حال، استفاده بیش از حد از تکنولوژی، اینترنت و به طور خاص تلفن های همراه اثرات منفی بسیاری دارد که می تواند باعث اعتیاد به تلفن یا نوموفوبیا شود.
نوموفوبیا، یا «بی‌گوشی هراسی» (Nomophobia- NO Mobile Phone Phobia) یک گروه روانشناختی از علائم است که در آن فرد، ترس یا اضطراب هنگام عدم دسترسی به تلفن همراه خود را تجربه می کند.
در حالی که برخی از افراد ممکن است از این ایده که برای مدت طولانی بدون تلفن خود بمانند، خوششان نیاید، اما برخی دیگر در مورد عدم دسترسی به تلفن همراه خود، ترس یا اضطراب را تجربه می کنند. این حالت به نوموفوبیا معروف است.
نوموفوبیا مشابه سایر شرایط روانی، مربوط به ترس از چیزهای خاص است. همچنین ارتباط زیادی با انواع دیگر اختلالات اضطرابی مانند فوبیای اجتماعی دارد.
مقاله زیر چیستی نوموفوبیا، علل احتمالی، درمان‌ها و موارد دیگر را تعریف و بررسی می‌کند.
تعریف نوموفوبیا
نوموفوبیا به ترس از عدم دسترسی به تلفن همراه اشاره دارد. این عدم دسترسی می تواند باعث وحشت یا اضطراب برای فردی شود که آن را تجربه می کند.
مقاله ای در سال 2019 در مجله پزشکی خانواده و مراقبت های اولیه بیان کرد که چندین وضعیت روانی بالقوه، مانند اضطراب اجتماعی یا اختلال هراس، ممکن است قبل از ایجاد نوموفوبیا در فرد ظاهر شود. با این حال، محققان همچنین خاطر نشان می‌کنند که هنوز مشخص نیست که آیا این اختلال ناشی از یک اختلال اضطرابی در فرد است یا از اعتیاد به تلفن همراه.
سایر محققان نیز یافته های مشابهی را بیان کرده اند. در یک مطالعه در سال 2016، محققان پیشنهاد کردند که نوموفوبیا به احتمال خیلی کم، یک فوبیا یا اضطراب خاص است و بیشتر یک اعتیاد میباشد. آنها پیشنهاد دادند دسته یا طبقه‌ای به نام «اختلال اعتیاد به گوشی‌های هوشمند» ایجاد شود.
در حال حاضر، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، نوموفوبیا را به عنوان یک اختلال واقعی به رسمیت نمی شناسد. با این حال، محققان در تلاشند تا نام نوموفوبیا را در دسته اختلالات اعتیادی ثبت کنند.
آمارهای به دست آماده از میزان استفاده از گوشی‌های هوشمند در جهان
- تا سال 2020، بیش از 3.5 میلیارد نفر صاحب گوشی هوشمند بودند.
- در سال ۲۰۱۹، ۱۹۴ میلیارد اپلیکیشن دانلود شد.
- اکنون دو سوم جهان از طریق دستگاه های تلفن همراه به هم متصل هستند.
- 58 درصد از کاربران گوشی های هوشمند نمی توانند یک ساعت بدون چک کردن گوشی خود بمانند.
- یک کاربر به طور متوسط گوشی هوشمند خود را در طول روز، 2617 بار لمس کرده و 150 بار قفل آن را باز می کند.
- 45 درصد از کاربران گوشی های هوشمند در نیمه شب گوشی خود را چک می کنند.
- 71 درصد از کاربران گوشی های هوشمند معمولا کنار تلفن همراه خود می خوابند.
- اکثر کودکان تا سن هفت سالگی صاحب تلفن همراه می شوند.
علائم نوموفوبیا
علائم نوموفوبیا مشابه سایر فوبیاها و اختلالات اضطرابی است. این علائم عبارند از:
- اضطراب
- تغییرات تنفسی
- لرزش
- تعریق
- تحریک‌پذیری
- سرگردانی
- ضربان قلب سریع و کوبنده
در میان علائم نوموفوبیا که در بالا ذکر شد، سایر اختلالات روانی مانند فوبیای اجتماعی، اضطراب اجتماعی و اختلال هراس یا پانیک نیز ممکن است تشدید شوند. تشخیص اینکه آیا بیمار به دلیل اعتیاد به تلفن همراه نوموفوبیک می شود یا اختلالات اضطرابی موجود به صورت علائم نوموفوبیک ظاهر می شود، بسیار دشوار است.
علل نوموفوبیا
علت دقیق نوموفوبیا به طور کامل شناخته نشده است.
برخی محققان معتقدند که یک اختلال اضطرابی یا فوبیای موجود ممکن است منجر به ایجاد نوموفوبیا شود. برخی دیگر نیز بیان کردند که ارتباط فوری و رضایت فوری که تلفن های هوشمند ارائه می دهند، می تواند منجر به رفتار اعتیاد آور و اجباری شود.
در یک مقاله در سال 2020، محققان پیشنهاد کردند که علل یا پیش‌بینی‌کننده‌های احتمالی عبارتند از:
- افکار وسواسی و رفتار اجباری مربوط به گوشی هوشمند
- وجود اختلالات فردی مانند احساس حقارت شخصی و اضطراب اجتماعی.
- تعداد ساعات استفاده از گوشی هوشمند در طول روز.
درمان ها
از آنجایی که نوموفوبیا یک اختلال رسمی شناخته شده نیست و نسبتاً جدید است، در حال حاضر هیچ درمانی وجود ندارد. در عوض، یک پزشک یا روانشناس احتمالاً گزینه های درمانی مشابه درمان سایر فوبیاها را توصیه می کند.
موارد زیر برخی از گزینه‌های احتمالی است که پزشک ممکن است در صورت مشکوک شدن به نوموفوبیا، به شما توصیه کند.
۱-درمان های رفتاری
یک رویکرد درمانی استاندارد برای فوبیا شامل انواع درمان های رفتاری است. این درمان ها به رفع ترس ها و باورهای اساسی پیرامون فوبیا کمک می کند.
در مورد نوموفوبیا، این روش‌های درمانی می‌توانند به ترس افراد از گم شدن تلفن، وصل نبودن و پیامدهای دسترسی نداشتن به تلفن کمک کنند.
برخی از درمان‌های فوبیا عبارتند از:
درمان شناختی رفتاری: در این درمان، فرد با افکار زیربنایی که به شکل‌گیری فوبیا کمک می کند، مقابله می کند.
حساسیت زدایی یا مواجهه درمانی: این رویکرد شامل قرار دادن تدریجی فرد در معرض چیزی است که از آن می ترسد. در نوموفوبیا، پزشک ممکن است فرد را در معرض عدم دسترسی به تلفنش قرار دهد.
هیپنوتیزم درمانی: هیپنوتیزم درمانی شامل یک درمانگر است که فرد را از طریق تصویرسازی راهنمایی می کند تا در هنگام مواجهه با عدم دسترسی به تلفن، از تکنیک های خودآرام بخشی استفاده کند.
۲- گروه‌های حمایتی
ممکن است فردی بتواند یک گروه پشتیبانی یا حمایتی پیدا کند که به رفع ترس و اضطراب ناشی از عدم دسترسی به تلفن کمک کند.
۳- دارو درمانی
یک روانپزشک ممکن است داروهایی مانند کلونازپام و ترانیل سیپرومین را برای کمک به درمان علائم نوموفوبیا مانند اضطراب تجویز کند.
همچنین برخی روانپزشکان خاطرنشان می کنند که داروهای زیر می توانند به درمان فوبیا کمک کنند:
- مسدود کننده های بتا
- آرام بخش ها
- داروهای ضد افسردگی
۴- خود مراقبتی
یک فرد می تواند استراتژی های مراقبت از خود را به تنهایی تمرین کند. آنها می توانند اقدامات زیر را برای مدیریت فوبیای خود انجام دهند:
- بیشتر بدانید که چه چیزی باعث فوبیایتان می‌شود
- تمرین آرام سازی پیشرونده عضلانی، که شامل تمرکز بر آرام کردن عضلات است
- تمرین تکنیک های مختلف تنفس
یک مطالعه در سال 2021 نشان داد که کمک به دانش‌آموزان برای بهبود عزت‌نفس، درمان مؤثری برای نوموفوبیا ارائه می‌دهد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر فردی معتقد است که دارد علائم نوموفوبیا را تجربه می کند، باید با یک پزشک صحبت کند. والدین یا سرپرستان کودک باید مراقب علائم نوموفوبیا باشند و در صورت مشاهده علائم با یک پزشک تماس بگیرند.
پزشک می تواند فرد را برای کمک به تشخیص و درمان نوموفوبیا، به روانشناس یا متخصص دیگر ارجاع دهد.
https://www.medicalnewstoday.com/articles/nomophobia
https://www.mentalup.co/blog/phone-addiction
