چرا یک رابطه شکست خورده، یک شکست شخصی نیست

شکست عشقی

هیچ راهی برای رسیدن به عشق، بدون اینکه خودتان را در معرض رنج قرار دهید، وجود ندارد. (شکست عشقی)

این یک چیز خوب است.

وقتی نوبت به شکست عشقی می‌رسد، همه ما تصور می‌کنیم آن کسی که در این میان از پا درمی‌آید، فرد «ضعیف» است، به این دلیل که «افراد قوی» می‌دانند چگونه از خودشان محافظت کنند. اما من معتقدم غالبا عکس این مورد رخ می­‌دهد، اغلب آن طرفِ قوی است که قطعا به‌وسیله­‌ی ضربات پی در پی عشق و شکست عشقی از بین می‌رود، زیرا آن‌ها کسانی هستند که مایل به قبول خطر آسیب در وهله­‌ی اول می‌­باشند.

عشق برای قلب‌­های ضعیف یا کسانی که در گوشه‌ای مردد می­‌باشند ساخته نشده است. شما باید فوق‌العاده شجاع باشید، فوق‌العاده بی‌پروا، تا که به دل طوفان بزنید. شما باید به توانایی خود ایمانی باور نکردنی داشته باشید، تا یک قلب شکسته را ترمیم کنید تا خطر فروافتادن در آغوش یک معشوق را بپذیرید، کسی که شما انگیزه­‌هایش را هرگز به طور کامل نمی‌­توانید درک کنید.

در یک حس عمیق، شور و شوق به معنای انعطاف‌پذیری است. این امر برای کسانی است که می‌دانند راه خود را بر روی زمین سخت و ناهموار پیدا خواهند کرد و مهم نیست که تا چه اندازه به‌طور بد سقوط می­‌کنند. شور و شوق برای کسانی معنی دارد که مطمئن هستند دلسردی­‌های عشق، آنها را فراتر از جبران­‌ها و دوباره­ ساختن‌­ها مورد تاخت و تاز قرار نمی­‌دهد، و همچنین برای کسانی که تصدیق می‌­نمایند گاهی از اوقات یک عشق عظیم در پسِ یک شکست عظیم، باشکوه‌­تر از یک زندگی موفقِ خائفانه است.

آیا ما کار اشتباهی انجام داده‌ایم؟

آسان است که فکر کنیم زمانی که عشق شکست خورد، دلیل آن این است که ما کار اشتباهی انجام داده‌­ایم. ما به راحتی خود را به خاطر عدم پیروی از قانون X، یا انجام کار A در هنگامی که باید کار B را انجام می­‌دادیم، سرزنش می‌کنیم. بسیاری از ماها، با سرزنش کردن خودمان به خاطر اشتباهاتی که فکر می‌کنیم مرتکب شده‌ایم، در عواقب بعدی عشقبازی بسر می بریم‌. اما ممکن است چنین باشد که عشق اغلب به این دلیل ساده‌ که ذاتاً بی‌ثبات و دمدمی‌مزاجانه است، شکست می‌خورد.

بیشتر امور عاشقانه، برای دوام آوردن ساخته نشده‌­اند. وقتی که شما به زوج­‌های شاد نگاه می‌کنید، این امر واضح است که بسیاری از آن‌ها قبل از این که یک ارتباط پاداش دهنده را بنا نهند، باید از مقدار زیادی نا­امیدی­‌ها و دلسردی­‌های رمانتیک عبور کنند. و ما می‌دانیم که بسیاری از روابطی که اکنون شاد به نظر می‌رسند در نهایت به یک پایان (گاهی تلخ) می‌رسند.

بنابراین ممکن است فرض کردن اینکه ماموریت عشق، خوشحال ساختن ما است؛ خطایی از قضاوت باشد. ممکن است که عشق طرح‌ها یا اهداف دیگری داشته باشد، طرح­‌ها یا اهدافی که بسیار اسرار آمیزتر هستند.

شکست عشقی با شکست‌های زندگی متفاوت است

شکست عشقی همان شکست‌های زندگی نیستند. وقتی که عشق به فرجام بدی منتهی می‌­گردد و به شکست عشقی منجر می‌گردد، ما باید به خودمان یک استراحت کوتاه بدهیم. ما باید به خودمان اجازه­‌ی شکست خوردن بدهیم، حتی باید آن را به شکلی پرشکوه انجام دهیم. ما آموزش ‌دیده­‌ایم که فکر کنیم تنها عشقی ارزش دارد که دوام می‌آورد. من به شدت مخالف هستم. من فکر می­‌کنم که برخی از روابط عشقی بسیار وسیعی که ما را در برمی­‌گیرد، آن‌هایی هستند که شکست می‌خورند. با استثنای احتمالی روابط ناگوار، هر عشق چیزی به ما می‌دهد، و گاهی اوقات این روابط عشقی شکسته شده، چیزهای بیشتری به ما می‌­دهند. بعضی اوقات بزرگ‌ترین شکست ما منجر به بزرگ‌ترین موفقیت­‌های ما می‌شود. در این حالت، اشتباهات کمی در عشق وجود دارد- اشتباه نکنید، بلکه صرفا فرصت‌های تازه برای رشد و پیشرفت نفس.

هیچ راهی برای عشق بدون اینکه خود را در معرض خطر رنج قرار دهیم، وجود ندارد، چون هیچ راهی برای تبدیل شور و شوق به چیزی امن و کنترل‌شده وجود ندارد. اما این یک مصیبت نیست. این امر در چشم یک طراح بزرگ، یک عیب تراژیک محسوب نمی­‌گردد. کاملا بر عکس: من فکر می‌کنم اگر ما قادر بودیم امنیت حیات عشقی خودمان را مقاوم سازیم، این یک تراژدی بزرگ خواهد بود. این کار نه تنها ممکن است موجب اندوه ما شود، بلکه همچنین ما را از موقعیت‌های مهم برای تحقق بخشیدن به عمیق‌ترین پتانسیل بشری محروم می‌سازد. این امر ما را با شانسِ تبدیل شدن به افرادی چند بعدی و جالب­تر فریب می‌­دهد.

رنج عشق

اوقاتی هست که رنج عشق‌های گذشته، ایجاد عشق عمیق‌تر در حال حاضر را ممکن می‌سازد. به‌همین دلیل است که من در پذیرش این ایده که ما باید به‌دنبال عاشقانی بدون «مشکلات» باشیم، اندکی مقاومت دارم. هر کسی دارای مشکل است. افرادی‌که کارهای پیچیده‌ای دارند، اغلب بسیار جالب‌تر از افرادی هستند که مساله­‌ی اصلیشان صرفا انتخاب یک جفت‌کفش مناسب درصبح است. البته، این امر به وضعیت رنج آن‌ها نیز بستگی زیادی دارد. اگر درد و رنجِ مربوط به گذشته در درون آن‌ها مورد رسیدگی و پرداختن قرار نگرفته و بدون یک راه نجات آسان و ملایم رها شده باشد، ممکن است بعضی چیزها مشکل‌ساز شوند.

درد و رنج­‌های مخفی نگه داشته و حل و فصل نشده، می‌توانند باعث ایجاد زمین‌لرزه‌های احساسی شوند. که پایه‌های عشق جدید را بی‌ثبات و منجر به شکست عشقی می‌شوند. اما اگر این درد و رنج به اندیشمندی و دلسوزی تبدیل شده‌باشد، در پایان می‌تواند رابطه‌­ی جدید را تقویت‌کرده. و رشته‌های خرد و دانایی را به آن اضافه کند.

منبع:

https://www.psychologytoday.com/