زنا با محارم

زنا با محارم

زنا با محارم عبارت است از رابطه جنسی با اشخاصی که نسبت خونی نزدیکی به فرد دارند که مطابق با فرهنگ آن جامعه نمی باشد. این نسبت خونی در جوامع و فرهنگها متفاوت است و هر فرهنگی زنا با محارم را در رابطه با نسبت های خاصی تعریف می کند.

در برخی دیگر رابطه بین عمو- برادرزاده  یا دایی- خواهر زاده  و یا خاله- خواهر زاده و عمه- برادر زاده مورد قبول بوده و در برخی جوامع دیگر زنا با محارم محسوب می شود. در برخی فرهنگها رابطه بین پسرعمو- دختر عمو و یا دختر خاله- پسرخاله آزاد است و در برخی دیگر زنا با محارم محسوب می شود.

در برخی فرهنگها طبقات ممتاز بدلیل تلاش برای طهارت خون می توانستند با خواهر یا برادر خود ازدواج کنند. بطور مثال در مصر باستان ازدواج بین خواهر و برادر در طبقه پادشاهی مجار بلکه مطلوب بود.

تئوری های اولیه دلیل تابو بودن و ممنوعیت زنا با محارم را جلوگیری از انتقال ژنهای معیوب به نسلهای بعد می دانستند ولکن این موضوع تنها زمانی صادق است که مشکلات ژنتیکی در خانواده وجود داشته باشد. ئئوری قابل قبول دیگر آن است که زنا با محارم موجب رقابتهایی می شود که اختلال در زندگی خانوادگی ایجاد کرده و نیز مانع قوت و بزرگ شدن جامعه می گردد.

زنای بین مادر و پسر تفاق نادی است و معمولا تنها زمانی اتفاق می افتد که هر دو طرف روانپریش باشند. زنای خواهر و برادر نیز چندان رایج نمی باشد و بیشتر بصورت بازیهای جنسی صورت می گیرد و روابط جنسی کامل بندرت واقع می شود. زنای پدر و دختر بیش از سایر موارد شایع می باشد و در خانواده هایی اتفاق می افتد که پدر خانواده مرتکب تخلفات جنسی دیگری نیز شده است. در تحقیقات انجام شده در سال 1986 توسط راسل مشخص شد که در آمریکا از هر 20 خانواده یک خانواده درگیر زنای پدر-دختر می باشد که از شکل خفیف مانند دستمالی تا اشکال خشن و پرخاشگرانه متغیر می باشد. در خانواده هایی که دختر با ناپدری زندگی می کند این آمار به 1 از 7 خانواده می رسد.

اثرات زنای با محارم

در مواردی که دختران مجبور به رابطه جنسی با پدر و یا برادر بزرگتر می شوند فرد قربانی احساس گناه شدید پیدا کرده و دچار تروماهای شدیدی می شود و در بسیاری از مواقع تنفر شدیدی از هرگونه عمل جنسی پیدا می کند. دخترانی که این عمل را تحمل کرده اند و یا بنوعی مجبور به پذیرش آن شده اند احساس بی ارزشی شدیدی پیدا می کنند و در بزرگسالی دچار احساس گناه شدید می شوند. آنها خود را مقصر می دانند و تصور می کنند می بایست در برابر این تجاوز و تعرض استادگی می کرده اند. این در حالیست که آنها در واقعیت تنها قربانی امیال جنسی یک بزرگسال بوده اند. از سویی دیگر گروهی از دختران که تجربه زنا با محارم را در خانه تجربه کرده اند دچار رفتار بی بند و باری جنسی می شوند.

در بسیاری از موارد فرد قربانی دچار مشکلاتی چون اضطرابهای شدید و متداوم، کابوسهای شبانه، بی رحمی و بی توجهی نسبت به خویشتن، بردگی جنسی، اختلال استرس پس از سانحه، اعتیاد به الکل و مواد، رفتارهای اروتیک و نمایشگرانه و رفتارهای جنسی نامتناسب با سن خود می شود.

شدت آسیبهای وارده بر قربانی به مدت زمان و دفعات تجاوز، نسبت فرد متجاوز با قربانی (نسبت هرچه نزدیکتر باشد آسیب شدیدتر است )، استفاده از زور، نوع سواستفاده جنسی، دخول، سن قربانی، تفوت سن قربانی و متجاوز و حمایت والد دیگر هنگام آگاهی از موضوع بستگی دارد.

والدینی که زنای با محارم انجام می دهند از نظر روانی دچارهای آسیب های شدید هستند. آنها با وجود آنکه به غلط بودن کار خویش آگاهند ولکن نمی تواندد جلوی خود رابگیرند و به کار خویش مداوما ادامه می دهند. خودشان در اکثر موارد قربانیان تجاوزدر کودکی  بوده اند و این الگو را در زندگی خود بازتولید می کنند. گروهی از آنها نیز با تجاوز به دیگران احساس قدرت و تسلط بر زندگی می کنند.

درمان قربانیان زنا با محارم

درمان آسیب های ناشی از زنای با محارم سخت و دردناک می باشد. درمان قربانیان زنای با محارم  اگر همراه با صبوری باشد می تواند به بهبودی چشمگیر کیفیت زندگی آنها منجر شده و آنان را از چرخه قربانی بودن خارج سازد.

نکته مهم در بهبود قربانیان زنای با محارم توانمند سازی آنها در اتخاذ تصمیمات و احساس کنترل بر زندگی خویش است. فرد قربانی باید آگاهی درباره فضایی که او را مجبور به اتخاذ تصمیمات کرد پیدا کند. قربانی باید یاد بگیرد تا سکون خویش را درباره راز خود بشکند. زیرا در غیر اینصورت همچنان خویشتن را مقصر دانسته و احساس شرمساری و گناه می کند.

گاهی درمان قربانیان زنای با محارم نیازمند استفاده از دارو بجهت تسکین اضطرابها، کابوسهای شبانه و تنشهای ناشی از تجاوز است.

زنای عاطفی و یا زنای پنهان

زنای عاطفی یا پنهان زمانی رخ می دهد که والدین یا مراقب اصلی کودک تکیه به حمایتی از سمت کودک می کند که بطور معمول باید از یک شریک عاطفی و رمانتیک توقع داشت. در زنای عاطفی هیچ سواستفاده جنسی انجام نمی شود.

تشخیص زنای پنهان براحتی قابل تشخیص نمی باشد و در مقایسه با زنای محارم کمتر شناخته شده است.

زنای پنهان نوعی سواستفاده عاطفی است و زمانی اتفاق می افتد که والد یا مراقب کودک بطور مداوم حد و مرزهای بین خود و کودک را رعایت نمی کنند و کودک مجبور است تا نیازهای فرد بزرگسال را در اولویت قرار دهد و همچنین بزرگسال نیز نیازهای خوئیش را بر نیازهای کودک ترجیح داده و در اولویت قرار می دهد.

نحقیقات نشان می دهد اثرات تجاوز عاطفی همانند اثر تجاوز فیزیکی آسیب زا می باشد. از جمله به موارد زیر می توان اشاره کرد:

رابطه عشق و نفرت با مراقبین خود

احساس رها شدگی

مشکل در تشخیص و شناخت نیازهای شخصی خود بجهت توجه بیش از بر نیازهای دیگران

احساس ناکافی بودن و بی ارزشی

ناکارایی در سکس

رفتار وسواسی و اعتیاد

مشکل در ایجاد دوستی های پایدار و صمیمی

تحقیقات نشان می دهد زنای عاطفی بطور معمول زمانی اتفاق می افتد که نیازهای عاطفی زن یا شوهر توسط شریک عاطفی اش و یا والدینش پاسخ داده نشده است و بنابراین او قصد دارد این نیازها را با فرزند خویش جبران کند. عوامل زیر زنگ خطر برای زنای عاطفی هستند:

طلاق

خیانت

ناکارآمدی رابطه

احساس رها شدگی

سوگ و از دست دادن

سو استفاده خانگی

نتیجه گیری

زنای با محارم از جمله انحرافات جنسی است. این اختلال چنان آسیبهای شدیدی بر روی قربانی باقی می گذارد که در صورت عدم رسیدگی به آن تا بزرگسالی ادامه داشته و زندگی فرد را دچار مشکلات جدی می کند. بعضا فرد قربانی با تکرار الگوی تجاوز بر روی دیگران چرخه ای را ایجاد می کند که متاسفانه به نسلهای بعد منتقل می شود. لازم است توجه جدی در این ارتباط از لحاظ حمایتهای قانونی و روانی از فرد قربانی صورت گیرد تا زنجیره آن در جایی قطع شود.