روابط زناشویی

بهترین سن ازدواج و بچه دار شدن

امتیاز

بهترین سن ازدواج و بچه‌دار شدن چه زمانی است؟

بهترین سن ازدواج: چیزی آزاردهنده‌­تر از این نیست که دوست یا خویشاوندی هرلحظه از شما بپرسد: چه زمانی نامزد می­‌کنید. چه زمانی با یکدیگر زیر یک سقف زندگی می­‌کنید. چه زمانی ازدواج می­‌کنید یا بچه‌دار می‌شوید. گاهی اوقات بسیار سخت است که احساس کنید در برخی از خط سیر­های کلیشه‌ای هستید که نمی‌توانید آنطور که مناسب می‌بینید، خود را وفق داده یا بازآرایی کنید. اما اخیراً، ما شاهد سلبریتی‌­های بیشتری هستیم که این خط سیر را به طور کامل متلاطم می­‌سازند. اخیراً، کیلی‌کوکو سویتینگ فاش کرده که او و شوهر فعلی­‌اش بعد از اولین قرار ملاقات، شروع به باهم زندگی‌کردن نمودند. و سه ماه بعد نامزد شدند.

پس آن‌ها لاین سرعت را در خطر سیر رابطه انتخاب کردند. ما چه کسی هستیم که قضاوت کنیم؟ هیچ راهی برای بیان اینکه یک زن و شوهر در چه موقعیتی در رابطه‌­ی خودشان هستند، وجود ندارد. این یک طرز فکر است که به نظر می‌رسد در حال تسخیر هالیوود توسط آشفتگی است. چرا که سلبریتی‌­های دیگر نظرات خود را در مورد رهایی از قوانین روابط سنتی ابراز کرده‌اند. سینا میلر این احساسات را به اشتراک می‌گذارد. او در مصاحبه اخیر خود با نایلون گفت: «زندگی واقعاً کوتاه است. بسیاری از آنچه که ما انجام می‌دهیم، واکنشی به آن چیزی است که مردم فکر می‌کنند شما باید انجام دهید. یک بچه در ۳۰ سال داشته باشید. اسباب­‌کشی نمایید، بلکه حداقل تا این زمان با هم زندگی می‌کنند. همه­‌ی آن قوانینی که من می‌خواهم علیه آن‌ها قیام کنم.»

هی، ما فهمیدیم. هیچ‌کس نمی‌خواهد بگوید که چه زمانی تصمیمات مهمی و تغییر دهنده‌­ی زندگی را اتخاذ می‌­نماید. یا اینکه شما خیلی زود، شتاب‌زده عمل می‌نمایید. البته، این امر به‌شما و شریکتان بستگی دارد که تصمیم بگیرید آیا آماده­‌اید قدم بعدی را بردارید یا خیر. هروقت که ممکن بود. اما این سلبریتی­‌های قاعده‌شکن باعث شدند ما به این فکر کنیم که چرا این معیارها در وهله­‌ی اول وجود دارند. آیا افرادی که از آن قواعد پیروی می­‌کنند، شادتر هستند؟ سالم‌تر هستند؟ پولدارتر هستند؟ در اینجا چیزی وجود دارد که ما به آن پی برده‌­ایم:

بهترین زمان برای با هم زندگی کردن

برای سال‌ها، محققان می‌گفتند که باید صبر کنید تا ازدواج نمایید و سپس باهم زندگی کنید. این پیشنهاد براساس مطالعه‌ای است که در سال ۱۹۹۲ در مجله ازدواج و خانواده منتشر شد. این مطالعه نشان می‌داد، زوج‌هایی که پیش از ازدواج با یکدیگر زندگی می‌­کردند، به ازدواج‌هایی با رضایت بخشی کمتر رسیدند. و ۴۶ درصد بیشتر از زوج‌هایی که قبل از ازدواج باهم زندگی نمی‌کردند، احتمالا ازدواجشان به طلاق منجر می‌­شد. مساله این است که این تحقیق به‌طور جدی کهنه و منسوخ شده ‌است. در واقع بر پایه­‌ی احتمال طلاق، نه در میزان طلاق واقعی، استوار است.

در حال‌حاضر، یک مطالعه­‌ی جدید می­‌گوید زندگی‌کردن با یکدیگر پیش از ازدواج، خطر طلاق شما را افزایش نخواهد داد. این پژوهشگران می‌گویند که تمامی داده‌های پیشین، زوج‌­ها را براساس سنشان در زمان ازدواج مقایسه کرده‌اند. به این معنی که زوج‌هایی که در ابتدا باهم زندگی می‌کردند، هنگامی‌که یک تعهد بزرگ به‌عمل می‌آوردند، جوان‌تر بودند. اما هنگامی که زوج‌ها را براساس سن و سالی که آنها با یکدیگر زندگی می‌­کنند با هم مقایسه می‌­نمایید (یا قبل یا درست بعد از ازدواج)، هیچ ریسک بالاتری از طلاق، برای آنهایی که قبل از ازدواج با هم زندگی می­‌کنند وجود ندارد. این یافته‌ها نشان‌می‌دهند که ممکن‌است این سنتان باشد که باعث‌می‌شود کاندید خوبی برای زندگی با جنس‌مخالف (بدون‌ازدواج) باشید، نه‌وضعیت رابطه‌­تان.

بنابراین، چه سنی برای اینکه چمدان خود را بسته و راهی زندگی کردن با یک نفر شویم مناسب است؟ براساس گزارش مرکز پیمایش ملی رشد خانواده (NSFG)  در سال‌های ۲۰۱۰-۲۰۰۶, زنان ۲۵ تا ۲۹ ساله احتمالاً پس از سه سال با شرکای زندگی خود ازدواج خواهند کرد. در ضمن، زنان زیر ۲۴ سال به احتمال زیاد با شریکی که با او زندگی می­‌کنند ازدواج کرده و به احتمال زیاد پس از سه سال از یکدیگر جدا می­‌شوند. به علاوه، زنانی که قبل از زندگی با یکدیگر با هم نامزد شده بودند یا کسانی که زندگی کردن با یکدیگر را به عنوان یک گام قطعی برای ازدواج می‌دیدند، به احتمال زیاد به ازدواج‌های پایدار می­‌رسیدند.

حکم:

زندگی کردن با هم قبل از ازدواج، به منزله­‌ی حکم مرگ یک رابطه نیست، اما به نظر می‌رسد که منتظر ماندن تا سن حداقل ۲۵ سالگی، شانس شما را برای یک رابطه پایدار را افزایش دهید. عوامل دیگری مانند نامزد شدن یا دیدن این موضوع به عنوان یک گام به سمت ازدواج، نشانه‌های بسیار مهمی هستند که باید به دنبال آن بگردید. در حالی که این امر قطعا ً یک تصمیم شخصی است، اما مطمئن شوید که این چیزها را قبل از زندگی کردن با جنس مخالف زیر یک سقف در نظر بگیرید.

بهترین سن ازدواج

بسیاری از زنان برای رسیدن به سن معینی (بهترین سن ازدواج) تحت‌فشار قرار می‌گیرند. حتی با وجود اینکه «مادر پرینستون» می‌گوید باید قبل از فارغ‌التحصیل‌شدن از کالج شوهر کنید، این داده‌ها دقیقاً باهم موافق نیستند. براساس آمار و ارقام اداره آمار آمریکا در سال ۲۰۱۳، سن متوسط برای ازدواج اول در حدود ۲۷ سال برای زنان و ۲۹ سال برای مردان است. در حالی که قطعاً این امر بدین معنی نیست که شما باید این عدد را هدفگذاری نمایید، اما پژوهش حاکی از آن است که این سن زمان بدی برای شروعِ جستجوی یک شوهر ایده‌­آل نیست.

اطلاعات مرکز تحقیقات پو حاکی از آن است، افرادی‌که پیش از ۲۳ سالگی وصلت می‌­نمایند، به احتمال بیشتری طلاق می‌گیرند. در همین‌حال، یک مجله‌­ی اقتصادی‌سیاسی در سال ۲۰۰۸ دریافت هرسالی که ازدواجتان را به‌تعویق می‌­اندازید، باخطر کمتری به‌سرانجامِ طلاق روبرومی‌شوید. بدون شک سطح بلوغ شما می‌تواند یک عامل در اینجا باشد. اما تحصیل نیز نقشی ایفا می‌کند. براساس یک مطالعه در خصوص روابط خانوادگی در سال ۲۰۱۳، به تعویق انداختن ازدواج تا زمانی که مدرک دانشگاهی خود دریافت نمایید، باعث می‌شود که شما کم‌تر از زوج‌های دارای تحصیلات کم‌تر طلاق بگیرید. بنابراین به نظر می‌رسد که ازدواج دیرتر در زندگی – حداقل بعد از کالج – می‌تواند مفید باشد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۶ در خلاصه­‌ی مقالات بین المللی به چاپ رسید. و بیش از ۹۰۰ نفر را که سه سال یا بیشتر از ازدواجشان گذشته بود مورد بررسی و پیگیری قرار داد. آنها دریافتند زوج‌هایی که پیش از ازدواج به‌مدت طولانی باهم ملاقات می­‌کنند، تمایل به داشتن بیش‌ترین پیوندهای رضایتمندی را دارند. (در ضمن، زوج‌های متاهلی که کم‌تر از شش ماه قبل از ازدواج با یکدیگر قرار ملاقات داشتند، به احتمال زیاد از هم جدا می­‌شوند.)

علی‌رغم آنچه‌که دوست یا فامیل­ فضولتان ممکن‌است به‌شما بگوید، مزایای زیادی برای به‌تأخیر انداختن ازدواج تا سنین سی‌سالگی وجود دارد. با توجه به گزارش سال ۲۰۱۳ (پروژه­ی ملی ازدواجِ) نات یِت: مزایا و هزینه­‌های تأخیر ازدواج در آمریکا؛ در حقیقت زنان مجرد تحصیل­کرده در کالج در سنین سی‌سالگی به طور متوسط سالانه بیش از ۱۸، ۰۰۰ دلار، بیشتر از زنانی که پیش از ۳۰ سالگی ازدواج‌کرده اند، درآمد دارند.

حکم:

هیچ سن جادویی و یا طول رابطه­‌ای وجود ندارد که سعادت زناشویی را پیش‌بینی کند (بهترین سن ازدواج). با این وجود، تحقیقات نشان می‌دهد که صبر کردن تا حداقل اواسط دهه­‌ی بیست زندگی شما، به دست آوردن یک مدرک دانشگاهی و قرار ملاقات گذاشتن برای یک دوره­‌ی زمانی مشخص (حداقل بیش از شش ماه)، می‌تواند منجر به یک پیوند بهتر شود- لازم نیست به حواله­‌ی بهتری اشاره نمایم.

بهترین زمان برای بچه‌دار شدن

منطقی به نظر می‌رسد که زوج‌های تازه ازدواج‌کرده حداقل یک سال صبر می‌کنند تا به بچه‌دار شدن فکر نمایند. هر چه باشد، بیشتر مردم می‌خواهند قبل از آوردن یک عضو دیگر از خانواده، به زندگی زناشوئی خود بپردازند. اما جالب اینکه بنا بر گزارش مرکز ملی آمار بهداشت در سال ۲۰۱۲، زوج‌هایی که پیش از اولین سالگرد ازدواجشان بچه‌دار می‌شوند، نسبت به زوج‌های تازه ازدواج‌کرده‌­ای که زمان بیشتری برای شروع یک خانواده (آوردن یک بچه به زندگی) در نظر می­‌گیرند، احتمال بیشتری دارد که پس از ۱۵ سال؛ همچنان متأهل باقی بمانند. البته، قبل از اینکه شما تصور کنید –هزینه­‌ی خالص کودکان به ذهن می‌رسد- که هیچ‌گونه فشاری وجود ندارد، باید آگاه باشید که چیزهای بسیار زیادی وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

در واقع، تحقیقات نشان می­‌دهد که عجله برای داشتن یک کودک، بهترین گزینه برای روابط شما و آینده شما نیست. همان مجموعه داده‌ها دریافتند، زوج‌هایی که قبل از ازدواج باردار شده‌اند، در طولانی‌مدت کمتر با هم می‌مانند. علاوه بر این، یک گروه رو به رشد از تحقیقات نشان می‌دهد که داشتن یک کودک در سنین نوجوانی (کمتر از ۱۹ سالگی) می‌تواند به گروه بزرگی از موانعی در آینده­‌ی شما منجر شود. بنابر گزارش مرکز شویلر در خصوص تحلیل و دفاع در مورد حاملگی نوجوانان در سال ۲۰۰۸، مادران نوجوان به احتمال کم‌تری دبیرستان را تمام می‌کنند، احتمال بیشتری وجود دارد که به آسایش تکیه کنند. و همچنین احتمال بیشتری وجود دارد که نوزادان زودرس را به دنیا آورده یا بچه‌هایی با مشکلات رشدی داشته باشند.

البته یک حقیقت یا واقعیت آشکار، ساعت بیولوژیک شما است. متخصصان می‌گویند که شروع تلاش برای بچه­‌دار شدن تا زمانی که شما ۳۵ ساله می‌شوید، هوشمندانه است. این امر بدین خاطر است که تخمک‌­های –آماده یا غیرآماده‌­ی- شما در این سن و سال آسیب‌پذیری بیشتری دارند. و شما نمی­‌دانید آیا زمانی که سعی می‌­کنید باردار شوید مشکلی خواهید داشت یا خیر. خبر خوب؟ یک مطالعه جدید در مورد تولیدمثل نشان داد ۶۵ درصد زنانی‌که اقدام به حامله‌شدن در سن ۴۰ سالگی کرده‌اند موفق‌بوده‌اند. بنابراین فرض نکنید که قبل از ۴۰ سالگی باید یک کودک داشته باشید.

حکم:

تحقیقات نشان می‌دهد که منتظر ماندن برای بچه‌دار شدن تا پس از ازدواج، ممکن است به بهترین نتایج – هم از لحاظ رمانتیک و هم از لحاظ مالی- منتهی شود. به گفته­‌ی این تحقیقات، بسیاری از عوامل دیگری وجود دارند که باید قبل از بچه‌دار شدن در نظر گرفته شوند و پیشرفت پزشکی این امر را برای برخی از زنان ممکن می‌سازد که مادر شدن خود را بیش از آنچه که در گذشته امکان داشت، به تاخیر بیاندازند.

منبع:

https://www.parents.com/

نوشته های مشابه

9 دیدگاه

  1. من احمد متولد ۱۳۷۴ هستم میخاستم نظر شما درمورد من را بدانم مادر و پدر من می گویند الان ازدواج کن من به ایشان میگم که اول باید خونه و طلا و همه چیزو مهیا کنم بعد من فرزند آخر هستم و شرایطم برای ازدواج مهیاست وسایل جهیزیه هم تقریبا همه چی خریدم و تو یه شرکت در تهران کار می کنم و از نظر خواستگاری و یک زن خوب پیدا کردن مشکلی ندارم زود میتونم زن زندگیم پیدا کنم در آمدم هم ماهی چهار ملیون این همه زندگی منه و می خاستم نظر شما را دربارهی این که آیا ازدواج کنم یا نه

    1. سن ازدواج بستگی به فرهنگ خانواده نیز دارد. اگر خانواده شما همگی زود ازدواج می کنند شاید ۲۵ سالگی که شما هستید زود نباشد. شما مشغول تحصیل نیستید و کار می کنید. بنابراین هدف خاصی ندارید که بگوید باید تمام شود و بعد ازدواج کنم. درامد نیز هر قدر باشد می شود بیشتر هم در نظر گرفت پس اگر مورد مناسبی برای ازدواج پیدا کردید پس از صرف وقت جهت آشنایی و اطمینان از مناسب بودن می توانید ازدواج کنید. البته نزد یک مشاور نیز بروید تا از بلوغ روانی اجتماعی عاطفی شما و همسرتان اطمینان حاصل شود

  2. یک سوال دیگه هم داشتم دکتر گرامی
    یکی دوبار پیش اومده ک نامزد سابقم رو توی خیابون دیدم ولی اون منو ندیده!اگه یوقتی پیش اومد و بازم دیدمش اونم منو دید چه واکنشی نشون بدم بهتره؟چشامو لبو دهنمو جمع کنم به معنی اینکه ازت متنفرم،یا خودمو خیلی خوشحالو شاد نشون بدم به این معنی ک بدون تو هم خیلی خوشحال و خوشبختم،یا اینکه خیلی بی تفاوت و بدون هیچ واکنشی از کنارش رد شم؟!
    خودم که با مورد سوم موافقم ،اما نظر شمارو هم میخواستم بدونم!

  3. سلام آقای دکتر عزیز
    آقای دکتر عرضی داشتم خدمت شما
    من خیلی دلم میخواد که ازدواج کنم شرایطشو هم دارم از تمام جنبه ها،۲۷ سالمه،کارشناسی ارشدم،معلم هستم ،توی مرکز استان خوزستان یعنی اهواز زندگی میکنم(منظور اینه تو یه روستا یا جای دور افتاده‌ای زندگی نمیکنم که شرایط مهیا نباشه توی شهر و مرکز استان زندگی میکنم) ،از لحاظ اجتماعی خیلی اکتیوم و دختری هستم که توی اجتماع فعالیت زیادی دارم،ورزشکار هستم و مرتب به باشگاه میرم و هیکل و تناسب اندامم خیلی برام مهمه! واز لحاظ ظاهرو چهره و همینطور خانواده هم شرایطم خوبه،اینجوری هم که دیگران بهم میگن دختر خوش بیان و مهربونی هستم،و تقریبا فکر میکنم تمام فاکتورهای لازم برای ازدواج‌رو رعایت کردم و دارم ، ولی هنوز ازدواج نکردم ،واقعا گاهی از لحاظ روحی و حتی نیاز جنسی این کمبود رو حس میکنم.
    حدودا کمتر از یکسال پیش یبار نامزد کردم به مدت خیلی کوتاه به اندازه یک ماه ونیم اما عقاید و طرز فکر فرد مورد نظر با من یکی نبود من از لحاظ عقیدتی از یه خانواده خیلی معمولی بودم ولی اون از یک خانواده خشک مذهب بود ،خیلی از لحاظ فکری فاصله داشتیم،و فرد مورد نظر بشدت وابسته به خانواده بخصوص مادر بود و اصلا نمیتونست خودش تنهایی تصمیم بگیره برای زندگیش،خلاصه اینکه مستقل فکری و حتی مالی نبود
    به همین خاطر نمیتونستم بهش تکیه کنم! و نامزدیم با این فرد به عقد منتهی نشد و بهم خورد! باوجود اینکه من خیلی از لحاظ عاطفی اذیت شدم،نسبت به ازدواج حس بدی نداشتم، چون واقعا دلم میخواست زندگی تشکیل بدم،و همچنان دوس دارم و اشتیاق دارم با مردی آشنا بشم که فاکتور های ایده آل منو داشته باشه و احساس کنم میتونم بهش تکیه کنمو باهاش ازدواج کنم،
    سعی میکنمم مرتب فعالیت اجتماعی داشته باشم و توی جمع ها شرکت کنم، اما هنوز ازدواج برام رخ نداده!دکتر شما منو راهنمایی کنید!کاری مونده از دید شما که من باید انجام میدادم ولی به ذهنم خطور نکرده و هنوز انجام ندادم؟!
    دوست هم ندارم بشینم منتظر تا یه خاستگار رد بشه بیاد دید بزنه آیا خوشش میاد از من یا نه، بعد باهام در زمینه ازدواج وارد مذاکره بشه!دوست دارم خودم اول آشنا بشم با طرفم مقابلم

    1. سلام. شما نباید دیدگاهتون محدود باشه. فرقی نمی کنه از چه طریقی اشنا بشید و اغاز رابطه چگونه باشه. مهم ان است که مراحل اشنایی را بطور کامل انجام بدید. شاید اشنایی کاملا سنتی صورت بگیره و هیچ اشکالی نداره ولی مهمه که با خصوصیات هم پیش از هرگونه قدم جدی اشنا بشید. خوشبختانه شما اعتماد به نفس خوبی دارید و بنابراین به انتخاب هر کسی راضی نمی شوید و همین امر کمی ازدواج شما را به تاخیر می اندازه. این موضوع بدی نیست. مثلا اگر کسی هدفش دیپلم گرفتن باشد مسلما زودتر به هدف میرسد تا کسی که هدفش فوق لیسانس است. ولی مسلما ارزش ایندو با هم فرق دارد. شما نیز چون معیارهایتان بالا است مسلما باید تلاش و صبوری بیشتری کنید. محیطهایی را که احتمال اشنایی در ان بیشتر است برای خود مهیا کنید. اگاه باشید دوستی که در یک میهمانی مجردی پیدا می کنید کمتر قابل اعتماد است تا کسی که در کوهنوردی و یا یک مرکز فرهنگی پیدا می کنید. البته این سخن نیز نسبی است و مطلق نمی باشد.

      1. دکتر عزیز سپاسگزار از پاسخگویی شما
        اما من به این خاطر که نامزدیم از یک خاستگاری کاملا سنتی بود ،ازدواج سنتی در منظرم خیلی تیره شده!و اصلا حس خوبی به این موضوع ندارم و دوست دارم خودم آشنا بشم ،شناخت پیدا کنم ، و ببینم و متوجه بشم با فرد مورد نظر اتفاق نظر دارم یا نه ،بعد اقدامات خاستگاری انجام بشه!
        توی شهر ما هنوز خاستگاری بصورت سنتی اتفاق میوفته،ینی با یک ردوبدل شدن شماره تماس، خانواده فرد بدون هیچ شناخت قبلی‌ای به خاستگاری دختر میان،اما دکتر عزیز خاستگاری‌ای که بدون ذره‌ای شناخت اتفاق میوفته آیا بنظرتون به نتایج خوبی منتهی میشه؟!اینجا اینجور شده ،گاهی بعضی خانواده‌ها انگار برای سرگرمی میان خونه مردم!و اصلا آداب خاستگاری رفتن رو فراموش کردن یا بلد نیستن،بسکه ازین خونه به اون خونه رفتن!ینی یجور لُس شده اینجا قضیه خاستگاری سنتی!
        این تجربه من از خاستگاریهای سنتیه!
        حالا این حق رو به من میدید نسبت به خاستگاری و ازدواج سنتی حس خوبی نداشته باشم و بخوام خودم آشنا بشم؟
        از طرفی بله کاملا درسته حرفه شما من ایده‌آل هام یه مقدار بالا هستن و تمام اطرافیام از دوستام و دخترهای فامیل ازدواج کردن،اما همه با یک موقعیت های خیلی معمولی ،ولی هیچکدوم هم سنتی نبوده و حداقل یکی دوسال با هم در ارتباط بودن،دیدن اینها این حس رو در من ایجاد میکنه که چقدر منم دلم میخواد ازدواج برام اتفاق بیوفته ولی نه به هر شرایطی!و تمایل داشته باشم مثل بقیه خودم پیدا کنم، خودم با همسر آیندم آشنا بشم!

        1. عزیزم سنت یعنی ما به یک باور بدون در نظر گرفتن درست و غلط ان بچسبیم. سنت یعنی من بدون در نظر گرفتن شرایط و نامتناسب با ان عمل کنم. سنت این یا ان کار نیست. به این ترتیب شما از سنت در نیامده اید بلکه فقط به یک سنت جدید چسبیده اید. ضمن اینکه قرار نیستبدون اشنایی ازذواج کنید. حتما لازم است حداقل ۶ ماه با هم اشنا شوید. این دو مقوله متفاوت است که در ذهن شما یکی فرض شده است. معرفی شدن توسط کسی مساوی عدم شناخت و بدون اگاهی ازدواج کردن نیست. امیدوارم با دقت این پاسخ و پاسخ قبلی را مطالعه کنید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا