اعتیاد نوجوان به بازیهای رایانه ای آنلاین

۱۰ نکته برای والدین جهت ترک اعتیاد نوجوانان به بازی‌های کامپیوتری

از زمانی که بازی‌های رایانه‌ای به خانه‌های ما راه پیدا کرده‌اند، دغدغه والدین همیشه این بوده است که آیا بازی‌های ویدیویی خشن ممکن است بر کودکان و نوجوانان تأثیر منفی بگذارد و موجب اعتیاد به بازیهای رایانه ای شود؟

امروزه والدین هنوز نگران تأثیرات بازی‌های رایانه‌ای خشن هستند. و البته این موضوع همچنان یک موضوع محبوب برای رسانه‌ها است. با این حال، شاید والدین با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی و بدل شدن اینترنت به بخشی از زندگی و افزایش تعداد کودکان و نوجوانانی که وقتشان را بیش از حد صرف بازی‌های رایانه‌ای می‌کنند، بیش از تأثیرات بازی‌های ویدئویی خشن، باید نگران اعتیاد نوجوانان به بازی‌های رایانه‌ای باشند.

بررسی تحقیقات نشان می‌دهد محققانی که اعتیاد نوجوانان به بازی‌های رایانه‌ای را مطالعه می‌کنند، گاهی اوقات در مورد نسبت کودکان و نوجوانان معتاد به بازی‌های رایانه‌ای آنلاین اختلاف‌نظر دارند. با این حال، اکثر مطالعات نشان می‌دهند ۵ تا ۱۰ درصد نوجوانانی‌که بازی‌های رایانه‌ای انجام می‌دهند، به بازی‌ها معتاد می‌شوند.

در مقایسه با سایر مشکلات روانی (مانند افسردگی و اضطراب)، اعتیاد نوجوانان به‌بازی‌های رایانه‌ای برای خانواده‌هایشان، مشکلی نسبتاً جدید است. به همین خاطر، والدین ممکن است اطلاعات دقیق یا مفیدی درباره علائم اعتیاد به بازیهای رایانه ای، عوامل خطر و راهکارهایی برای کمک به نوجوانان معتاد به بازی‌های رایانه‌ای نداشته باشند. جای امیدواری است که امروزه درمانگران و روانشناسان بیشتری درگیر این مساله شده‌اند. به‌همین دلیل اطلاعات ما در مورد اعتیاد نوجوانان به بازی‌های رایانه‌ای آنلاین در حال گسترش است. اما هنوز هم در مورد اینکه اعتیاد به بازیهای رایانه ای دقیقاً چیست و اینکه چگونه والدین می‌توانند به نوجوانی که به‌نظر می‌رسد علاقه بیشتری به بازی در دنیای مجازی دارد تا زندگی در دنیای واقعی، کمک کنند، سردرگمی زیادی وجود دارد.

به والدینی‌که سعی در کمک به‌نوجوانان معتاد به بازی‌های رایانه‌ای خود دارند توصیه‌می‌شود ده نکته مهم زیر را به‌یاد داشته‌باشند.

ترک اعتیاد نوجوانان به بازیهای رایانه ای

۱- در حال حاضر، اعتیاد به بازیهای رایانه ای یک اختلال روانشناختی رسمی نیست.

احتمال گنجاندن اعتیاد به بازیهای رایانه ای در نسخه‌های بعدی کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی درحال بحث است. اما فعلاً فقط اصطلاحی‌ست برای توصیف شخصی که به‌نظر می‌رسد زندگی‌اش بیش از حد تحت‌تأثیر بازی‌های آنلاین قرار گرفته است. پس این موضوع هنوز یک اعتیاد شناخته‌شده نیست.

۲- هرچقدر نوجوان بیشتر به بازی‌های رایانه‌ای بپردازد، احتمال درگیری‌اش‌ با این بازی‌ها و آسیب‌های روحی و روانی‌اش بیشتر می‌شود.

همچنین بین دنیای مجازی که ساخته و دنیای واقعیش اختلاف خواهد افتاد. با این حال، چون اعتیاد به بازیهای رایانه ای یک تشخیص رسمی نیست، تعداد مشخصی از ساعات در روز وجود ندارد که نشان‌دهنده اعتیاد باشند. بنابراین، علاوه بر اندازه‌گیری میانگین ساعات بازی او در روز، شاید بررسی اهمیت تداخل بازی‌های رایانه‌ای در روابط اجتماعی، عملکرد مدرسه، خلق و خوی و رشد مهارت‌های فردی نوجوان از اهمیت بیشتری برخوردار باشد.

۳- والدینی که نگرانند نوجوانشان وقت زیادی را به انجام بازی‌های رایانه‌ای و غفلت از سایر فعالیت‌ها بپردازد،

نباید تصور کنند که فرزندشان سرانجام از بازی‌های ویدیویی خسته خواهد شد و بازی کردن به‌سادگی در یک مرحله متوقف می‌شود. درست است که برخی از نوجوانان معتاد به بازیهای رایانه ای سرانجام علایق دیگری پیدا می‌کنند و بازی کردنشان ممکن است کمتر شود، اما در این میان عده‌ای نیز هستند که با افزایش سن حتی بیشتر از قبل به بازی‌های رایانه‌ای آنلاین وابسته می‌شوند. اینجاست که نیاز نوجوان به والد آگاه بیشتر از قبل اهمیت پیدا می‌کند. موضوع اعتیاد به بازیهای رایانه ای زمانی‌که والدین تشخیص دهند به اختلالی قابل‌توجه در سایر زمینه‌های مهم زندگی نوجوانان تبدیل شده است، باید مورد بررسی قرار گیرد.

۴- بیشتر کودکان و نوجوانان بدون نشان‌دادن علائم وابستگی و اعتیاد، بازی‌های رایانه‌ای را انجام می‌دهند.

با این حال، برخی از نوجوانان زندگی روزانه و تحصیلی خود را با بازی‌های رایانه‌ای مختل می‌کنند. برای این نوجوانان، بازی‌های رایانه‌ای نسبت به سایر فعالیت‌ها اولویت دارند. و توسعه در زمینه‌های دیگر (مثلا مدرسه، روابط، باشگاه‌ها و ورزش) فدامی‌شود تا بتوانند وقت‌بیشتری را مقابل صفحه‌رایانه خود صرف‌کنند. واقعاً مهم نیست که به این مورد «اعتیاد» می‌گویند یا نه. مهم این است که اگر او با وجود تجربه عواقب منفی قابل توجه در سایر زمینه‌های زندگی خود به بازی ادامه دهد (به‌عنوان مثال، نادیده گرفتن مدرسه یا دوستان)، بازی کردن او یک مشکل اساسی است که باید بررسی شود.

۵- یکی از نکات مهم برای والدین در مورد نوجوانان معتاد به بازی‌های رایانه‌ای آنلاین،

تأثیری است که این بازی‌ها بر عملکرد تحصیلی نوجوان می‌گذارد. اگر دانش‌آموزی قبل از اینکه مجذوب بازی‌های رایانه‌ای شود، مرتباً نمرات خوبی به‌دست می‌آورد، اما اکنون فقط نمرات ضعیفی از خود به خانه می‌آورد، والدین باید قوانین بسیار روشنی در مورد بازی (از جمله امکان ممنوعیت و ساعات بازی) وضع کنند تا آسیب‌ها از بین بروند. علاوه بر تنظیم و وضع قوانین، کنترل آنها و نظارت و اعمال جریمه در پی نقض آنها بسیار مهم است. تعیین محدودیت و نداشتن نظارت به نوجوان این پیام را می‌رساند که می‌تواند باز هم از حدود فراتر رود. و اتفاق خاصی در پی آن نخواهد افتاد.

۶- درمان نوجوانان معتاد به بازی‌های رایانه‌ای مستلزم اینست که

تمام رایانه‌ها یا کنسول‌های بازی از اتاق وی خارج شوند. البته مطمئناً این تنها مداخله ممکن نیست. اما نکته اینجاست که اگر کودک در خلوت اتاق خواب بتواند به بازی دسترسی پیدا کند، تقریباً غیرممکن است که والدین با موفقیت، محدودیت‌هایی را برای بازی در نظر بگیرند.

۷- محبوب‌ترین رویکرد درمانی برای اعتیاد به بازیهای رایانه ای، درمان شناختی-رفتاری (CBT) است.

CBT برای اعتیاد به بازی شامل به چالش کشیدن و جایگزینی افکار ناسالم (شناخت‌ها) در مورد بازی‌های رایانه‌ای است. به‌عنوان مثال، «بازی من به کسی آسیب نمی‌رساند». سپس ایجاد تغییرات رفتاری تدریجی برای کاهش زمان صرف بازی‌های ویدیویی. به‌عنوان مثال، پاداش برای پیروی از قوانین جدید، عواقب مناسب برای تخلفات محدودیت زمانی، یادآوری‌های برنامه‌ریزی شده برای توقف بازی، راه‌حل‌های نرم‌افزاری، درگیر شدن در سایر فعالیت‌ها، شناسایی و کاهش رفتارهای آسیب‌زا، کنترل کردن عوامل محیطی مانند دوستان و غیره.

۸- والدینی که از یک درمانگر یا روانشناس کمک می‌گیرند،

باید قبل از اولین جلسه کودکشان، با روانشناس ملاقات داشته باشند و در مورد وضعیت کودکشان با وی صحبت کنند. اگرچه مسئله نوجوانان معتاد به بازی‌های رایانه‌ای آنلاین توسط روانشناسان با جدیت بیشتری مورد توجه قرار می‌گیرد، اما امکان دارد روانشناس علت اصلی علاقه نوجوان به این بازی‌ها را در علت دیگری جستجو کند. درمانگر این احتمال را که اعتیاد به بازیهای رایانه ای مشکل اصلی است در نظر می‌گیرد. و در صورت لزوم درمان مستقیم این مسئله را ارائه می‌دهد. اما گاه پناه آوردن نوجوان به این بازی‌ها علت‌های دیگری دارد که آنها نیز باید مورد بررسی قرار گیرند. به‌عنوان مثال، مشکلات ارتباطی نوجوان با والدین.

۹- بعضی مواقع، اعتیاد به بازیهای رایانه ای علامت یک مشکل روانی، عاطفی یا بین‌فردی دیگر است.

درست است که علاقه به بازی‌های رایانه‌ای می‌تواند مسئله اصلی بروز مشکلات باشد، اما شواهد قابل‌توجهی هست که استفاده بیش از حد از رایانه را می‌توان با مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و ضعف مهارت‌های اجتماعی ارتباط داد. به‌عنوان مثال، نوجوانی که با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند ممکن است از بازی‌های رایانه‌ای استقبال کند. زیرا احساس می‌کند توانایی مقابله با مشکلات دنیای واقعی را ندارد. البته بعیدست روی‌آوردن به بازی‌های آنلاین باعث‌شود چالش‌هایی که او در دنیای واقعی با آن روبرو است از بین برود. و به‌طور بالقوه آنها را حتی بدتر می‌کند. در اینجا درمانگر نه تنها باید اعتیاد به بازی‌ را درمان کند، بلکه باید به‌بررسی افسردگی و علل آن در نوجوان بپردازد.

۱۰- والدین هرگز نباید نوجوان معتاد به بازیهای رایانه‌ای خود را رها کنند.

علی‌رغم چالش‌ها و ناامیدی‌های اجتناب‌ناپذیر در برخورد با اعتیاد به بازیهای رایانه ای نوجوانان، والدین باید به‌یاد داشته باشند که هرگز نوجوانان معتاد به بازی‌های رایانه‌ای را رها نکنند. اگرچه تغییر عادت‌های ناسالم در مورد بازی‌های آنلاین همیشه آسان نیست؛ اما اگر والدین اطلاعات مهم و استراتژی لازم برای برنامه‌ریزی موفقیت‌آمیز جهت رفع اعتیاد به بازی‌های ویدیویی را داشته باشند، این مشکل قابل درمان خواهد بود.

منبع:

http://www.techaddiction.ca/teenagers-addicted-to-computer-games.html