آیا من دوقطبی دارم ؟ علائم اختلال دوقطبی از کودک تا جوان
اختلال دوقطبی می‌تواند در افراد مختلف بسیار متفاوت به نظر برسد. علائم می‌تواند به طور گسترده‌ای در الگو، شدت و فرکانس آنها متفاوت باشد. بعضی از افراد بیشتر مستعد شیدایی یا افسردگی هستند، در حالی که دیگران به‌طور مساوی بین دو نوع دوره‌ها متناوب هستند. بعضی از آنها اغلب دچار اختلال خلق و خوی می‌شوند، در حالی که دیگران فقط چند مورد از آن را در طول زندگی تجربه می‌کنند.
چهار نوع دوره خلق و خوی در اختلال دوقطبی وجود دارد: شیدایی، نیمه‌شیدایی، افسردگی و دوره‌های مخلوط. دوره‌های خلق و خوی در هر نوع اختلال دوقطبی، دارای مجموعه‌ای منحصر به فرد از علائم است.
علائم اختلال دوقطبی چیست ؟
1 . علائم شیدایی
در دوره شیدایی اختلال دوقطبی، تجربه‌ی احساس انرژی، خلاقیت و شادی رایج است. اگر در حال تجربه یک دوره شیدایی هستید، ممکن است حجم زیادی از مکالمه را در یک دقیقه صحبت کنید، خیلی کم بخوابید و بیش از حد فعال باشید.
همچنین ممکن است احساس کنید که کاملاً قدرتمند، شکست ناپذیر یا مقدر برای عظمت هستید. اما در حالی که شیدایی در ابتدا احساس خوبی دارد، معمولاً از کنترل خارج می‌شود. شما ممکن است در طول یک دوره شیدایی، بی‌پروا رفتار کنید: به عنوان مثال قمار کردن پس‌انداز خود، مشارکت در فعالیت جنسی نامناسب یا سرمایه‌گذاری‌های تجاری ناعاقلانه.
همچنین ممکن است عصبانی، تحریک پذیر و پرخاشگر شوید؛ دعوا کنید، وقتی دیگران با برنامه‌های شما همراه نیستند، برخورد تندی داشته باشید و هر کسی را که از رفتارتان انتقاد می‌کند سرزنش کنید. بعضی از مردم حتی دچار توهم می‌شوند یا شروع به شنیدن صداها می‌کنند.
علائم و نشانه‌های رایج شیدایی عبارتند از:
- احساسغیرمعمول«حالت خلقی بالا»و خوش بینانه یا بسیار تحریک پذیر.
- باورهایغیرواقعی وبزرگدر موردتوانایی‌ها یا قدرت‌های خود.
- خواب بسیار کم امااحساس انرژی بسیار زیاد.
- صحبتکردن با سرعتیکه دیگراننمی‌توانند آن را دنبال کنند.
- افکار مسابقه‌ای؛ پرشسریعاز یک ایده به ایده دیگر.
- حواس‌پرتی بالا، عدم تمرکز.
- اختلال در قضاوتو تکانشگری.
- بی‌پروا عملکردن بدونفکرکردن به عواقب آن.
- توهماتوهذیانات (در مواردشدید).
2 . علائم نیمه‌شیدایی
نیمه‌شیدایی یک شکل از شیدایی با شدت کمتر است. در حالت نیمه‌شیدایی، احتمالاً احساس خوشبختی ، انرژی و بهره‌وری خواهید کرد، اما هنوز هم قادر خواهید بود زندگی روزمره خود را بدون از دست دادن ارتباط با واقعیت ادامه دهید. به نظر دیگران ، ممکن است به نظر برسد که شما فقط در یک خلق و خوی غیرمعمول خوب هستید. با این حال، نیمه‌شیدایی می‌تواند منجر به تصمیمات بدی شود که به روابط، شغل و شهرت شما آسیب می‌رساند. علاوه بر این، نیمه‌شیدایی اغلب به شیدایی کامل تبدیل می‌شود یا با یک دوره افسردگی عمده دنبال می‌شود.
3 . علائم افسردگی دوقطبی
در گذشته، افسردگی دوقطبی با افسردگی معمولی همراه بود، اما تحقیقات رو به رشد نشان می‌دهد که تفاوت‌های قابل توجهی بین این دو وجود دارد، به ویژه هنگامی که به درمان‌های توصیه شده می‌رسد. اکثر افراد مبتلا به افسردگی دوقطبی توسط داروهای ضدافسردگی درمان نمی‌شوند. در واقع، این خطر وجود دارد که داروهای ضدافسردگی، اختلال دوقطبی را بدتر کنند، شیدایی یا نیمه‌شیدایی را ایجاد کنند، تغییرات سریعی بین حالت‌های خلق و خوی ایجاد کنند یا با سایر داروهای تثبیت کننده خلق و خوی تداخل داشته باشند.
علیرغم شباهت‌های زیاد، علائم خاص در افسردگی دوقطبی بیشتر از افسردگی معمولی رایج است. به عنوان مثال، افسردگی دوقطبی بیشتر احتمال دارد که شامل تحریک پذیری، احساس گناه، تغییرات غیرقابل پیش‌بینی خلق و خوی و احساس بی‌قراری باشد. با افسردگی دوقطبی، ممکن است آهسته حرکت و صحبت کنید، زیاد بخوابید و وزن اضافه کنید. علاوه بر این، احتمال ابتلا به افسردگی روانی، شرایطی که در آن ارتباط با واقعیت را از دست می‌دهید و مشکلات عمده‌ای را در کار و عملکرد اجتماعی تجربه می‌کنید، بیشتر است.
علائم شایع افسردگی دوقطبی عبارتند از:
- احساس ناامیدی، غم واندوه یا پوچی.
- تحریک پذیری.
- ناتوانیدرتجربه لذت.
- خستگییا از دست دادن انرژی.
- تنبلی جسمی و روحی.
- تغییر اشتهایاوزن.
- مشکلات خواب.
- مشکلات تمرکزو حافظه.
- احساسبی‌ارزشییاگناه.
- افکارمرگیا خودکشی.
4 . علائم یک دوره مخلوط
یک دوره مخلوط از اختلال دوقطبی، علائم هر دو دوره شیدایی یا نیمه‌شیدایی و افسردگی را نشان می‌دهد. علائم رایج یک دوره مخلوط شامل افسردگی همراه با بی‌قراری، تحریک‌پذیری، اضطراب، بی‌خوابی، حواس‌پرتی و افکار مسابقه‌ای است. این ترکیب انرژی بالا و خلق و خوی پایین باعث می‌شود که خطر خودکشی به ویژه بالا باشد.
3 نوع شایع از اختلال دوقطبی
از آنجا که علائم می‌تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد، اختلال دوقطبی اغلب به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که با الگوی شیدایی و افسردگی شناسایی می‌شود.
1 . اختلال دوقطبی نوع اول (یک دوره شیدایی یا مخلوط)
این شکل کلاسیک افسردگی-شیدایی از بیماری دوقطبی است که حداقل با یک دوره شیدایی یا مخلوط مشخص می‌شود. معمولاً، اما نه همیشه، اختلال دوقطبی نوع اول همچنین شامل حداقل یک دوره افسردگی است.
2 . اختلال دوقطبی نوع دوم (نیمه‌شیدایی و افسردگی)
در اختلال دوقطبی نوع دوم، شما دوره‌های شیدایی کامل را تجربه نمی‌کنید. در عوض، این بیماری شامل دوره‌های نیمه‌شیدایی و افسردگی شدید است.
3 . سیکلوتایمیا (نیمه‌شیدایی و افسردگی خفیف)
سیکلوتایمیا، یک شکل خفیف‌تر از اختلال دوقطبی است که شامل نوسانات خلق و خوی چرخشی است. با این حال، علائم کمتر از شیدایی کامل یا افسردگی شدید است.
نوع نامشخص یا انواع دیگر
اگر علائمی را تجربه کنید که در دسته دیگری قرار نمی‌گیرند یا از یک بیماری دیگر مانند سوءمصرف مواد مخدر ناشی می‌شوند، پزشک ممکن است آن را به عنوان اختلال دوقطبی نامشخص تشخیص دهد.
علائم دوقطبی در زنان چیست ؟
مردان و زنان در آمار و ارقامی برابر، در خصوص اختلال دوقطبی تشخیص داده شده اند. با این حال، نشانه‌های اصلی این اختلال ممکن است بین دو جنس متفاوت باشد. در بسیاری از موارد، یک زن مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است:
- دیرتر، و دهه‌های ۲۰ تا ۳۰ سالگی عمر خود مورد تشخیص قرار گیرد
- دوره‌های ملایمتری از شیدایی را به خود اختصاص داده‌اند
- تجربه دوره‌های افسردگی در آنها بیشتر از دوره‌های شیدایی است
- داشتن چهار یا تعداد بیشتری از دوره‌های شیدایی و افسردگی در طی یک سال، که اصطلاحا «تناوب ﺳﺮﯾﻊ» نامیده شده است
- شرایط دیگری را به طور همزمان تجربه می‌کند، از جمله بیماری تیروئیدی، چاقی، اختلالات اضطرابی، و میگرن‌ها
- داشتن ریسک اختلال مصرف نوشیدنی‌های الکلی در تمام عمر.
زنانی که اختلال دوقطبی دارند، همچنین ممکن است بیشتر درگیر عود باشند. این امر ناشی از تغییرات هورمونی ناشی از قاعدگی، بارداری و یا یائسگی است. اگر شما یک زن هستید و فکر می‌کنید که ممکن است اختلال دوقطبی داشته باشید، برای شما مهم است که به حقایق دست یابید.
“Bipolar disorder is not just about mood swings, it’s about extreme shifts in energy, behavior, and perception that can be devastating to someone’s life.”
— Dr. Kay Redfield Jamison
نشانه‌های دوقطبی در مردان چیست ؟
مردان و زنان هر دو نشانه‌های معمول اختلال دوقطبی را تجربه می‌کنند. با این حال، مردان ممکن است نشانه‌ها را متفاوت از زنان تجربه کنند. مردان با اختلال دوقطبی ممکن است:
- زودتر در زندگی تشخیص داده شود
- بیشتر دوره‌های شدید و به ویژه دوره‌های شیدایی را تجربه می‌کنند
- مسائل مربوط به سواستفاده از مواد مخدر را دارند
- در طی دوره‌های شیدایی جنون‌آمیز تخلیه هیجانی یا برون‌ریزی دارند.
مردانی که اختلال دوقطبی دارند، کمتر از زنان مبتلا به دنبال مراقبت پزشکی از خود هستند. همچنین احتمال مردن آنها از طریق خودکشی نیز بیشتر است.
اختلال دوقطبی در کودکان چیست ؟
تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان بحث‌برانگیز است. این امر عمدتاً به این دلیل است که کودکان همیشه علائم دوقطبی مشابه بزرگسالان را نشان نمی‌دهند. حالات و رفتارهای آنها ممکن است از استانداردهای پزشکان برای تشخیص اختلال در بزرگسالان پیروی نکند. بسیاری از نشانه‌های دوقطبی که در کودکان رخ می‌دهند، با علایمی از طیف وسیعی از اختلالات که ممکن است در کودکان رخ دهد، از قبیل اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی (ADHD)، همپوشانی دارند.
با این حال، در چند دهه گذشته، پزشکان و متخصصان سلامت روانی، به‌سراغ تشخیص وضعیت کودکان آمده‌اند. یک تشخیص می‌تواند به کودکان کمک کند درمان شوند، اما رسیدن به یک تشخیص ممکن است هفته‌ها و یا ماه‌ها به طول انجامد. کودک شما ممکن است نیاز به مراقبت ویژه از جانب یک متخصص که برای درمان کودکان دارای مشکلات بهداشت روانی آموزش دیده داشته باشد.
همانند بزرگسالان، کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی، دوره‌های دارای احساسات اوج گرفته را تجربه می‌کنند. آنها می‌توانند بسیار خوشحال ظاهر شوند و نشانه‌هایی از رفتار تحریک‌پذیر را از خود نشان دهند. سپس این دوره‌ها افسردگی را در پی دارد. در حالی که همه کودکان تغییرات خلق و خو را تجربه می‌کنند، اما تغییرات ناشی از اختلال دوقطبی بسیار مشخص هستند. آنها معمولا ً نسبت به یک نوسان خلق و خوی عادی در کودکان، بیش از حد شدیدتر می‌باشند.
سایر تشخیص‌های احتمالی
برخی از مسائل رفتاری که ممکن است در کودک خود شاهد آن باشید، می‌تواند نتیجه‌ی شرایط دیگری باشد. اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی یا ADHD و دیگر اختلالات رفتاری می‌تواند در کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی رخ دهد. با پزشک فرزندتان کار کنید تا رفتارهای غیرمعمول کودک خود را ثبت نمایید، چرا که این کار به تشخیص بیماری کمک می‌کند. پیدا کردن تشخیص درست می‌تواند به پزشک کودکتان کمک کند تا درمانی را تعیین کند که می‌تواند به کودک شما کمک نماید تا زندگی سالمی داشته باشد.
اختلال دوقطبی در نوجوانان چیست ؟
رفتار مملو از احساس بیم و نگرانی، چیز جدیدی یک پدر و مادر معمولی یک نوجوان نیست. تغییر در هورمون‌ها، به اضافه‌ی تغییرات زندگی که با بلوغ رخ می‌دهد، می‌تواند سبب شود تا حتی یک نوجوان بسیار مودب و خوشرفتار، هر چند وقت یکبار اندکی آشفته و یا بسیار هیجانی به‌نظر برسد. با این حال، برخی از نوسانات خلق و خوی نوجوانی ممکن است نتیجه‌ی شرایط جدی‌تر، مانند اختلال دوقطبی باشد.
تشخیص اختلال دوقطبی در اواخر نوجوانی و اوایل بزرگسالی بیشتر شایع است. برای نوجوانان، نشانه‌های رایج یک دوره شیدایی شامل موارد زیر می‌شود:
- بسیار خوشحال بودن
- «تخلیه هیجانی» یا بدرفتاری کردن
- شرکت در رفتارهای خطرناک
- سوء مصرف مواد مخدر
- بیش از حد معمول به مسائل جنسی فکر کردن
- بیش از حد درگیر مسائل جنسی بودن و یا از لحاظ جنسی فعال بودن
- در عین داشتن مشکل در خوابیدن، اما نشانه‌های مربوط به فروماندگی و خستگی را از خود نشان نمی‌دهد
- داشتن خلق و خوی بسیار گستاخانه
- داشتن مشکل در تمرکز، یا به راحتی حواس پرت شدن.
برای نوجوانان، شایع‌ترین علائم بروز افسردگی عبارتند از:
- کم خوابی یا پرخوابی
- کم خوری یا پرخوری
- احساس ناراحتی زیاد و نشان دادن اندکی تحریک‌پذیری
- کناره‌گیری از فعالیت‌ها و دوستان
- فکر کردن درباره‌ی مرگ و خودکشی.
تشخیص و درمان اختلال دوقطبی می‌تواند به نوجوانان کمک کند تا زندگی سالمی داشته باشند. در مورد اختلال دوقطبی در نوجوانان و نحوه‌ی درمان آن بیشتر بیاموزید.
تشخیص اختلال دوقطبی چگونه است ؟
چگونه پزشک می‌تواند اختلال دوقطبی را تشخیص دهد؟
تشخیص دقیق اختلال دوقطبی همیشه آسان نیست. تشخیص تغییر خلق و خوی اختلال دوقطبی می‌تواند از سایر مشکلات مانند افسردگی عمده، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و اختلال شخصیت مرزی دشوار باشد. برای بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، زمان و مراجعه‌های متعدد به پزشک قبل از شناسایی و درمان صحیح مشکل لازم است.
تشخیص اختلال دوقطبی حتی برای متخصصان آموزش دیده می‌تواند مشکل باشد، بنابراین بهتر است به جای یک پزشک خانوادگی یا نوع دیگری از پزشک، به روانپزشک با تجربه در درمان اختلال دوقطبی مراجعه کنید. یک روانپزشک، متخصص در سلامت روان است و به احتمال زیاد در مورد آخرین تحقیقات و گزینه‌های درمانی نیز اطلاع دارد.
در طول معاینه تشخیصی چه انتظاری داشته باشید؟
یک معاینه تشخیصی برای اختلال دوقطبی به طور کلی شامل موارد زیر است:
-
ارزیابی روانشناختی: پزشک یا متخصص اختلال دوقطبی، سابقه کامل روانپزشکی را بررسی می‌کند. شما به سؤالات مربوط به علائم، سابقه مشکل، هر درمانی که قبلاً دریافت کرده‌اید و سابقه خانوادگی اختلالات خلق و خوی خود پاسخ خواهید داد.
-
سابقه پزشکی و جسمی: هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای شناسایی اختلال دوقطبی وجود ندارد، اما پزشک شما باید سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی را انجام دهد تا بیماری‌ها یا داروهایی را که ممکن است باعث علائم شما شوند، رد کند. غربالگری برای اختلالات تیروئید به ویژه مهم است، زیرا مشکلات تیروئید می‌تواند باعث تغییر خلق و خوی شود که اختلال دوقطبی را تقلید می‌کند.
علاوه بر گرفتن سابقه روانپزشکی و پزشکی، پزشک شما همچنین ممکن است با اعضای خانواده و دوستان در مورد خلق و خوی و رفتارهایتان صحبت کند.
برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی فاقد بینش در مورد بیماری خود هستند، شرایطی که به عنوان «انوسوگنوزیا» شناخته می‌شود. داشتن این اختلال به این معنی است که ممکن است از بیماری خود بی‌خبر باشید یا آن را به درستی درک نکنید. برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، انوسوگنوزیا می‌تواند دلیل اصلی امتناع از پذیرش درمان باشد. اغلب، کسانی که به شما نزدیک هستند ممکن است بتوانند تصویر دقیق‌تر و عینی‌تری از علائم شما ارائه دهند.
توجه به تفاوت‌ها با افسردگی معمولی و سایر اختلالات خلقی
اختلال دوقطبی معمولاً به اشتباه به عنوان افسردگی تشخیص داده می‌شود زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، در دوره افسردگی این بیماری، به دنبال کمک هستند. آنها وقتی در دوره‌یی شیدایی هستند، مشکل را تشخیص نمی‌دهند. علاوه بر این، بیشتر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، درصد بسیار بیشتری از زمان را در مقایسه با شیدایی یا نیمه‌شیدایی، افسرده هستند.
تشخیص اشتباه به عنوان افسردگی، یک مشکل بالقوه خطرناک است زیرا درمان افسردگی دوقطبی با افسردگی معمولی متفاوت است. در واقع، داروهای ضدافسردگی می‌توانند اختلال دوقطبی را بدتر کنند. بنابراین مهم است که به یک متخصص اختلال خلق و خوی مراجعه کنید تا بتواند به شما کمک کند که بفهمید واقعاً چه اتفاقی می‌افتد.
مثالهایی واقعی از فرد دچار شیدایی:
- در حالت شیدایی، فرد ممکنه یک شبه تصمیم به مهاجرت یا راه‌اندازی یک کسب‌وکار میلیاردی بگیره بدون هیچ برنامه‌ای.
- فرد ممکنه کل پس‌اندازش رو یه شبه خرج خرید وسایل غیرضروری، لباس‌های برند یا وسایل لوکس کنه.
- امکان دارد روابط جنسی پرخطر و بدون فکر به نتایج آن داشته باشد.
- ممکنه فکر کنه یک نابغه است و توانایی نجات جهان رو داره، یا با موجودات برتر در ارتباطه
- ممکنه برنامه ریزی های عجیب و بلندپروازانه ای بگیره. مثلا طراحی یک اپلیکیشن و یا یک شرکت
در طول یک دوره شیدایی، شاید شما به‌طور ناگهانی شغل خود را ترک کنید، مبالغ زیادی از کارت‌های اعتباری خود خرج کنید یا بعد از دو ساعت خواب احساس کنید که به اندازه کافی استراحت کرده‌اید. در طول یک دوره افسردگی، شاید شما بیش از حد خسته باشید تا از رختخواب بلند شوید، و پر از نفرت نسبت به خود و ناامیدی در مورد بیکاری و بدهی باشید.
علل اختلال دوقطبی به‌طور کامل درک نشده است، اما اغلب به نظر می‌رسد که ارثی است. اولین دوره شیدایی یا افسردگی اختلال دوقطبی، معمولاً در سال‌های نوجوانی یا اوایل بزرگسالی رخ می‌دهد. این علائم می‌تواند مبهم و گیج کننده باشد؛ بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نادیده گرفته می‌شوند یا به اشتباه تشخیص داده می‌شوند که این امر، منجر به رنج غیرضروری می‌شود.
از آنجا که اختلال دوقطبی بدون درمان بدتر می‌شود، مهم است که بدانید علائم و نشانه‌های آن چگونه هستند. تشخیص مشکل این اختلال، اولین قدم برای احساس بهتر و بازگرداندن زندگی به مسیر درست است.
تشخیص اختلال دوقطبی از افسردگی
اختلال دوقطبی معمولاً به اشتباه به عنوان افسردگی تشخیص داده می‌شود زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، در دوره افسردگی این بیماری، به دنبال کمک هستند. آنها وقتی در دوره‌یی شیدایی هستند، مشکل را تشخیص نمی‌دهند. علاوه بر این، بیشتر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، درصد بسیار بیشتری از زمان را در مقایسه با شیدایی یا نیمه‌شیدایی، افسرده هستند.
تشخیص اشتباه به عنوان افسردگی، یک مشکل بالقوه خطرناک است زیرا درمان افسردگی دوقطبی با افسردگی معمولی متفاوت است. در واقع، داروهای ضدافسردگی می توانند اختلال دوقطبی را بدتر کنند. بنابراین مهم است که به یک متخصص اختلال خلق و خوی مراجعه کنید تا بتواند به شما کمک کند که بفهمید واقعاً چه اتفاقی می‌افتد.
آیا افسردگی یا اختلال دوقطبی دارم؟
شاخص‌هایی که مشخص کند افسردگی شما واقعاً اختلال دوقطبی است، عبارتند از:
- شما بارها و بارها دچار افسردگی شدید شده‌اید.
- شما اولین دوره افسردگی شدید خود را قبل از سن ۲۵ سالگی داشتید.
- شما یک خویشاونددرجهیک با اختلال دوقطبی دارید.
- وقتی افسردهنیستید، سطح خلق و خوی و انرژی شما بالاتر از اکثر افراد است.
- وقتی افسردههستید، بیش از حد می‌خوابید و می‌خورید.
- دوره‌های افسردگیشدیدشما کوتاهاست(کمتر از ۳ ماه).
- در حالی که افسرده هستید ارتباط خود را با واقعیت از دست داد‌اید.
- شما قبلاً افسردگی پس از زایمان داشته‌اید.
- شما در حین مصرف داروی ضدافسردگی، دچار شیدایی یا نیمه‌شیداییشده‌اید.
- داروی ضدافسردگیشما بعد از چند ماه تأثیر ندارد.
اختلال دوقطبی و خودکشی
مرحله افسردگی اختلال دوقطبی اغلب بسیار شدید است و خودکشی یک عامل خطر عمده است. در واقع ، افرادی که از اختلال دوقطبی رنج می‌برند بیشتر احتمال دارد که خودکشی کنند تا کسانی که از افسردگی معمولی رنج می‌برند. علاوه بر این، تلاش‌های خودکشی آنها کشنده‌تر است.
خطر خودکشی در آن دسته از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که دوره‌های افسردگی مکرر، دوره‌های مخلوط ، سابقه سوءمصرف الکل یا مواد مخدر، سابقه خانوادگی خودکشی یا شروع زودهنگام بیماری دارند، حتی بیشتر است.
علائم هشداردهنده خودکشی شامل موارد زیر هستند:
- صحبت کردن در مورد مرگ، خودآزاری یا خودکشی
- احساس ناامیدی یا بیچارگی
- احساس بی‌ارزش بودن یا یک بار اضافه برای دیگران
- بی‌پروا رفتارکردن، مانند کسی که«آرزوی مرگ» دارد.
- مرتب کردن امور شخصی یا خداحافظی کردن
- فرد به دنبال سلاح‌هایا قرص‌هایی باشد که می‌تواند برای خودکشی استفاده شود.
هر فکر یا حرف مربوط به خودکشی را جدی بگیرید؛ اگر شما یا کسی که به او اهمیت می‌دهید حالت خودکشی دارد، با خط ملی خودکشی یا اورژانس تماس بگیرید. همچنین می‌توانید مطالبی در مورد پیشگیری از خودکشی بخوانید.
علل و عوامل تحریک کننده اختلال دوقطبی
اختلال دوقطبی هیچ علت واحدی ندارد. به نظر می‌رسد که افراد خاصی از نظر ژنتیکی مستعد اختلال دوقطبی هستند، اما همه افراد دارای آسیب‌پذیری ارثی، به این بیماری مبتلا نمی‌شوند؛ این امر نشان می‌دهد که ژن‌ها تنها علت نیستند. برخی از مطالعات تصویربرداری مغز، تغییرات فیزیکی در مغز افراد مبتلا به اختلال دوقطبی را نشان می‌دهد. تحقیقات دیگر به عدم تعادل انتقال دهنده‌های عصبی، عملکرد غیرطبیعی تیروئید، اختلالات ریتم روزانه و سطوح بالای هورمون استرس کورتیزول اشاره می‌کند.
عوامل محیطی و روانی خارجی نیز در ایجاد اختلال دوقطبی دخیل هستند. این عوامل خارجی، محرک نامیده می‌شوند. محرک‌ها می‌توانند دوره‌های جدیدی از شیدایی یا افسردگی را ایجاد کنند یا علائم موجود را بدتر کنند. با این حال، بسیاری از دوره‌های اختلال دوقطبی بدون یک محرک آشکار رخ می‌دهد.
استرس. حوادث استرس‌زا در زندگی می‌تواند باعث اختلال دوقطبی در فردی شود که آسیب‌پذیری ژنتیکی دارد. این حوادث معمولاً شامل تغییرات شدید یا ناگهانی، خوب یا بد، مانند ازدواج، رفتن به دانشگاه، از دست دادن یک عزیز، اخراج شدن یا نقل مکان است.
سوءمصرف مواد. در حالی که سوءمصرف مواد باعث اختلال دوقطبی نمی‌شود، اما می‌تواند یک دوره را ایجاد کند یا روند بیماری را بدتر کند. داروهایی مانند کوکائین، اکستازی و آمفتامین می‌توانند باعث شیدایی شوند، در حالی که الکل و آرام‌بخش‌ها می‌توانند باعث افسردگی شوند.
دارو. داروهای خاص، به ویژه داروهای ضدافسردگی، می‌توانند باعث شیدایی شوند. داروهای دیگری که ممکن است باعث شیدایی شوند، شامل داروهای بدون نسخه سرماخوردگی، داروهای سرکوب کننده اشتها، کافئین، کورتیکواستروئیدها و داروهای تیروئید هستند.
تغییرات فصلی. دوره‌های شیدایی و افسردگی اغلب از یک الگوی فصلی پیروی می‌کنند. دوره‌های شیدایی در تابستان شایع‌تر است و دوره‌های افسردگی در پاییز، زمستان و بهار شایع‌تر است.
کم خوابی. از دست دادن خواب، حتی به اندازه چند ساعت استراحت، می‌تواند باعث بروز شیدایی شود.
منبع:
https://www.helpguide.org/mental-health/bipolar-disorder/bipolar-disorder-signs-and-symptoms
