طرحواره درمانی

طرحواره درمانی (Schema therapy) یک روش درمانی برای درمان افرادی است که با مشکلات روانی و شخصیتی مانند اختلال شخصیت یا افسردگی مزمن روبرو هستند. این روش درمانی در دهه 1990 به وسیله‌ی دکتر جفری‌ای. یونگ (Jeffrey E. Young) در حین تحقیقات و بررسی‌های او در زمینه‌ی اختلال شخصیت مرزی توسعه یافت.

طرحواره درمانی بر این اصل تمرکز دارد که برخی از مشکلات روانی و شخصیتی به دلیل وجود طرحواره‌های نامناسب در ذهن فرد است که در گذشته شکل گرفته‌اند و به صورت نادرست برای فرد به خودش و دیگران ارجاع داده می‌شوند. این طرحواره‌ها ممکن است باعث شود که فرد در روابط و فعالیت‌های خود به مشکل برخورد کند و دچار مشکلات روانی شود.

در طرحواره درمانی، با استفاده از روش‌های مختلفی نظیر گفتگوی درمانی، تمرینات تصویرسازی، تمرینات نظم‌بخشی ذهنی و تمرینات رفتاری، سعی می‌شود که طرحواره‌های نامناسب در ذهن فرد شناسایی و تغییر داده شوند. هدف اصلی این روش درمانی، کمک به فرد برای تحول و تغییر در طرحواره‌های نامناسب و بهبود روابط او با خودش و دیگران است.

طرحواره درمانی به عنوان یک روش درمانی نسبتاً جدید، هم امکانات و قابلیت‌های خود را دارد و هم ممکن است محدودیت‌هایی داشته باشد. برای اینکه بهترین نتیجه از این روش درمانی به دست آید، مهم است که انتخاب درمانگر مناسب، تعامل موثر بین درمانگر و فرد درمانی و تعهد فرد به فرآیند درمانی به خوبی رعایت شود.