کارهایی که بعد از کات کردن باید انجام دهید

سلام اقای دکتر من دختر 37ساله هستم .4سال با پسری که پنج سال از خودم کوچیکتره رابطه داشتم اوایل اصلا راغب به این ارتباط نبودم ولی به اصرار ایشون و اینکه گفت قصدش ازدواجه قبول کردم حتی گفت مادرت هم در جریان ارتباط ما باشن ولی زمان میخواد که کارش ثبات پیدا کنه چون قراردادی بود ولی همچنان کارش هیچ تغییری نکرد بعد از یه مدت که من میگفتم رابطمون خیلی داره طولانی میشه دوباره بهونه اورد که پول ندارم و میخوام دست پر بیام خواستگاری .ناگفته نماند ایشون خیلی رفتار و اخلاق خوب و توجه زیادی داشت و ما هیچ مشکلی نداشتیم ولی چندماه اخیر که من هی اصرار میکردم اگه منو میخواد بیاد خواستگاری کم کم سرد شد بی حوصله و بداخلاق شد .دیربه دیر زنگ میزد بهونه می اورد.وقتی علت رفتارشو میپرسیدم میگفت حوصله ندارم یا کارم زیاده تا اینکه یه بار بحثمون شد و من دیگه نه پیامی دادم نه زنگ زدم و ایشونم هیج خبری ازش نشد
دوماه از این قطع ارتباط گذشت.من از قبل یه وسیله ای پیشش داشتم پیام دادم که برام بیاره تلفنی باهاش حرف زدم و حضوری رفتم گرفتم و اینکه علت بی خبری را میگفت مریض شدم و کرونا سختی گرفتم و دوباره از من وقت خواست ولی بعد از اون ملاقات دیگه هیچ خبری ازش نشد منم فقط یه بار زنگ زدم حالشو پرسیدم و از اون روز ده روزه بی خبرم لطفا منو راهنمایی کنید

سلام دکتر پسری هستم ۲۲ساله با دختری اشنا شدم که تو رابطه قبلی خودش گیر کرده به مدت چهار ماه باهاش حرف میزدم و به سختی قبول کرد که با من تو رابطه باشه و میگفت نمیتونه گذشته رو فراموش کنه هر وقتم که میخاستم رابطه رو تموم کنم میگفت من خیلی بهتر شدم و وقتی نیستی بیشتر میرم تو فکر و حالم بد میشه
و اینکه الان که باهم تو رابطه ایم هم گاهی اوقات میگه من برا رابطه بچم کاش دوست میموندیمو از این حرفا و بعضی شبا بی دلیل حالش بده خاستم بدونم باید چیکار کنم ادامه بدم یا تموم کنم؟!

سلام وقت بخیر.اقای دکتر من سابقه طلاق تونامزدی دارم یکسال پیش با یکی از دخترهای اقوام(تونامزدی جداشده) برای ازدواج اشناشدیم ولی قبل طلاق اون دختر خانم تو دلم بهش علاقه داشتم تا کار این خانم ب طلاق کشید ومنم به واسطه فامیل بهش پیشنهاد ازدواج دادیم وخانواده ها هم درجریان بودند بطوری که پیش مادرامون انگار نامزد بودیم وراحت اوایل رابطه تاشش ماه اول هیچ اختلافی نداشتیم بعد اون اوایل کار رسید به جزئیات واختلافات نظر هی دعوا وجروبحث بعد ۱۰ماه رابطه وقطع رابطه ۱۱روزه بهش پیشنهاد خواستگاری دادم ونزدیکی روزهای خواستگاری بود یک حس خفگی درگلو بهم دست داد ؟ انگار داشتم خفه میشدم مجبور به بهم زدن خواستگاری شدم.الان نزدیک یک ماه هس قطع رابطه کردیم وخانواده هامون باهم قهرهستن وبعضا وسوسه میشم برگردم چون بعضی روزها یادم میفته داغون میشم وازطرفی میترسم برگردم اون حس باز بهم دست بده؟ چیکارکنم اقای دکتر.اون حس خفگی موقع جدی شدن خواستگاری وازدواج بهم دست میداد یا شاید بخاطر جروبحثایی بوده یا ترس بوده نمیدونم.ممنون میشم راهنمایی کنید.

سلام اقای دکتر
من به مدت تقریبا هفت ماه با یه شخصی توی مجازی باهم بودیم
و خب من تو این هفت ماه وابستگی زیادی پیدا کردە بودم
به طوری باهاش حرف میزدم ارامش عجیبی میگرفتم
این احساسات کم کم به وجود امد
اون شخص هم بهم میگفت خیلی بهش حس امنیت میدم
ولی یه مشکلی داشتیم همش اینکە چرا رابطه مجازیه و چون خیلی دور بودیم نمیتونستیم فعلا ریلش کنیم
شاید یکی دو سال دیگە واقعی میشد
ولی ایشون خیلی این موضوع اذیتش میکردمولی چون احساسات داشتیم نمیتونستیم تمومش کنیم تا جدی تر شد
تا اینکە این اواخر دیدیم خیلی وابستە شدیم
خیلی اهمیت میدیم به هم
و این اونو میترسوند
قبلا هم بارها سر اینکە میترسه جدی شیم و چون مجازیه نتونه کاری کنە و اسیب ببینه
یکی دوبار خواست جدا شیم
حتی یه بار هم به مدت دو هفتە از هم دور بودیم
ولی وقتی برگشت فهمیده بود کە بدون من نمیتونه حتی چند نفر هم تو زندگی واقعی بهش پیشنهاد داده بودن قبول نکرد
درستە مجازی بود اما واقعا همو دوست داشتیم بارها بخاطر هم گریه کردیم
خوشحال شدیم خندیدم
ولی همیشه بیشتر میخواست زیاده خواه تر بود
یعنی بهش میگفتم حالا کە شرایطش نیس چرا رابطه الانمنو خراب کنی ؟
اوکی شده بود تا این اواخر کە گفتم دعوا داشتیم و حساس شده بودیم و احساساتمون زیاد شده بود یهو ترسید
امد گفت نمیتونه ادامه بده
چون مجازیه و بهم نمیرسیم و گفت توانای پیش بردنشو نداره گفت نمیتونه
گفت دوسم داره ولی شاید بتونیم فراموش کنیم بهتر از اینە کە جدی تر تر بشه
گفت یکم دوری کنیم من یکم عصبی شدم
یهو گفت نە دوست شیم دوست عادی من قبول نکردم یهو از همه شبکە های اجتماعی کە ارتباط داشتیم دیل زدم
ولی خیلی خونسردم انگار چیزی نشده
انگار هنوز قبولش نکردم…
انگار باز قراره بهم برگردیم چون همو دوست داریم و نیاز بوده کە دور شیم یه مدت و قدر مجازی بودنمونم بدونه
نمیدونم خیلی ارومم و این خیلی بده این ارامش
حتی با دوستامم در موردش حرفی نزدم یه جور رفتم تو شوک
یه جوری کە انگار میگم اروم بگیر برمیگرده
میشه بهم بگین چیشده
میتونم حداقل چندین ماه دیگە برم سمتش وبتونیم دوست بمونیم یا وارد رابطه بشیم نە با این شدت ولی جوری کە اسیب کمتری ببینیم و با مجازی بودنش کنار بیاد
یا دوست عادی بمونیم؟ چون واقعا سختە قطع ارتباط با کسی کە هر روز حرف میزدیم اینم بگم کە ما سه سال پیش هم خواستیم وارد رابطه بشیم به دلایلی بعد یه ماه تموم شد
بعد دوست بودیم
بعد یه مدت تقریبا یه سال حرف نزدیم
باز برگشتیم به هم به مدت هفت ماه تو رابطه
الان چیکار کنم به نظرتون ؟

درود دکترعزیز ومحترم
ضمن تشکرخدمت شما که اینچنین با حوصله وکامل زمان میزارید وجواب دوستان رو میدهید…
خودم یک خانم ۴۷ساله هستم که ۱۱ساله از همسرم جدا شدم ویه دختر دارم ،حدودهمون ۱۱ سال بایه اقایی اشنا شدم که متاهل بود که البته مشکل داشت وناراضی …وابراز علاقه میکرد وراضی از رفتار من که میگفت عکس رفتارهمسرخودش هست الان ۷ساله که همسرش رفته ومهریه هم گرفته ولی طلاق نه …وبین ماهم مشکلات زیاد شده ،ازطرف من چون اقدامی برای عقد نمیکنه بهم میریزم و بدرفتاری میکنم …ورفتاری که یه زمان ازش تعریف میکرد وخوشایندش بود الان ازش فراری ونمیتونیم کات هم کنیم ، من همچنان لای منگنه ام …شما بگید چه هدفی داره ومن چه کنم ؟؟؟
پاینده باشی دکترجان

سلام
16 سالمه با دوست صمیمیم که 7 ساله با هم دوستیم کات کردم
اگه بخوایم از رو قلبمون پیش بریم ، هنوزم همو دوست داریم و دوس داریم برگردیم و اگه بخوایم به نظرم می تونیم ، با این که شاید مثل قدیما نشیم
ولی اگه از لحاظ عقلی بگیم ، چون اون درون گراست و من برون گرا ، جدیدا دیگه نمی تونیم با هم باشیم و نمی تونیم حرفامونو حضوری و توروی هم بگیم
میشه راهنماییم کنید که کات کردن کار درستی بوده یا نه
ممنون

سلام وقت بخیر جناب دکتر دختر خانمی ۳۰ ساله هستم که با آقایی که ۵ سال از خودم کوچکتر هستند ۶ ماهی هست در محل کار آشنا شدم که از لحاظ سمت کاری هم از بنده پایین تر هستند ایشون تا یه حدی از من رابطه جنسی میخان و این برای اصول اخلاقی من ممکن نیست و هرچه به ایشون میگم یکم زمان برای شناخت هم بذاریم و رابطه جنسی رو برای زمان عقد بذاریم قبول نمیکنن و میگن اذیت میشن ما چندین بار سر این موضوع اختلاف داشتیم و جدا شدیم و برگشتیم ،ایشون خیلی خونگرم و با اخلاق و خانواده هستند فقط دراین مسئله خیلی عجول هستند بنظر شما میشه روی این رابطه اصلا حساب باز کرد ؟

سلام آقای دکتر ۶ ماهی میشه با پسری در رابطه هستم خودم ۲۳ سالمه و پسر دوسال از من بزرگتر بعد از این مدت گفت بیا کات کنیم دلیل پرسیدم گفت خانواده سخت گیرن و حتما باید خانه ای داشته باشد چون رسم دارن تا پسر خانه نسازد ازدواج نمیکند .من این پسر را واقعا دوس داشتم رابطه عالی داشتیم .دوس دارم ک بمونه ولی میدونم بهش بگم کار اشتباهیه .راهنمایی کنید لطفا

درود بر شما اقای دکتر.من ۳۲ سالمه.حدود ۲ و سال و نیم با اقایی در ارتباط بودم که همکارم بود.تا حدود ۳ هفته پیش که رابطمون تموم شد.ما رابطه بسیار عمیقی داشتیم و ایشون عاشقانه منو دوس داشتن و کاری نبود که واسه من انجام ندن.من اوایل ارتباط سخت ایشون رو قبول کردم اما بعدها علاقه ایشون رو دیدم کم کم علاقه مند شدم.ما مشکلات زیادی توی ارتباطمون بود. و قصد ایشونم از همون اول ازدواج بود.۶ ماه اخیر ایشون شروع کردن درس خوندن و دیدن ها کمتر شد بیرون رفتنا کمتر شد.حس کردم سردتر شدیم هر دو نسبت به هم به خاطر بعضی رفتارا اما دوس داشتنه هنوز بود.تا اینکه۴ هفته پیش یهو هر دو نه پیام دادیم نه زنگ زدیم.تا ۳ روز خبری از ایشون نشد.من خیلی تحت فشار بودم بهشون پیام دادم زنگ زدم و گفتم که نامردی کردی…با حالت التماس گونه و خیلی پشیمونم.تو اون شرایط باورم نمیشد اون ارتباط عمیق ما به اینجا بدل شه.بهم گفت ما با هم خوشبخت نمیشیم.حتی اگر زندگی کنیم.بعدم گفتن که به خاطر اینکه تو میخوای من برمیگردم اما نمیخوام ازدواج کنم دیگه.من برام باور کردن همه اینا مثه خواب بود…داشتم تحقیر میشدم…بهم گفت بریم پیش مشاور هر چیزی گفت همون.گفتم باشه.رفتیم یه جلسه مقرر شد جلسه بعدی هم بیایم.خوب بودیم.بهم گفت دوسم داره هنوزم.مشتاق بود ببینه مشاور چی بهمون میگه.تا اینکه دو روز قبل از رفتن پیش مشاور دعوامون شد.سر بی تفاوتیش.سر اینکه به من گفت به خاطر حرف تو و تو میریم پیش مشاوره۰.منم که حس میکردم تحقیر شدم.باهاش تند برخورد کردم و یه پیام دادم که با اره یا نه جواب بده.گفتم نظرت به رفتن هست.گفت نه اما میترسم بمونم ایندمونو خراب کنم.گفتم یه کلمه اره یا نه گفت اره.گفتم به سلامت.همین و ارتباطمون تموم شد و از اون روز هیچ خبری از ایشون ندارم.حتی یه تماس نگرفتن حالمو بپرسن یا از دوستای مشترکمون خبر بگیرن.من تحمل ندارم واقعا که ببینم یکی دو سال و نیم واسش هیچ باشه که بره پشت سرشم نگاه نکنه.اینقدر فشار روم هست که پر از حرف ناگفته ام پر از حرفای نشنیده.اونقدر حس بد دارم حس اینکه ازدواج کنه نابود میشم.حداقل دقیقا نمیدونم چرا رفت.ایا خیانتی این وسط بود…پس این همه احساس زیبا چی شد.ایشون اینقدر مشتاق رابطه و من و ازدواج بودن که خونواده من و خونواده خودشون هم تو این سالها در جریان گذاشته بودن.من به طرز وحشتناکی این مدت و تحمل کردم چون نخواستم حس ادم وابسته ای و واسش داشته باشم که یه جورایی اویزوونش هست.من موندم چه کنم با سوال های بی جواب ذهنم.میخواستم از طریق یه دوست مشترک با ایشون مثلا بدون اینکه من حرفی زده باشم صحبت بشه.کامل نتونستم همه چیز و بگم اما فقط میخوام کمکم کنید.من ۲ سال و نیم از زندگیمو پای این ادم و حسش و حس خودم گذاشتم.تمام موقعیتای زندگیمو کنار کذاشتم.الان تو سن سی و دو سالگی تصور نمیکردم که بازم شکست بخورم.راهنماییم کنید چطور میشه ایشون برگرده یا اصلا برگشت درسته یا نه.ضمنا این اواخر از لحاظ روحی هم اوکی نبودن از کارشون استعفا دادن و استرس امتحان داشتن.حتی با خونواده خودشونم برخورد مناسبی نداشتن.خودشون میگفتن از لحاظروحی اسیب پذیر شدن.اما من واقعا سختمه.من دیگه ازمون و خطا گذشته بود ازم.سختمه وارد ارتباط جدید شم.ادم جدید…شناخت جدید…من میخوام ایشون و برگردونم اما نمیدونم چطور و ایا برگشت من درسته یا نه.ممنون میشم منو از بلاتکلیفی بیرون بیارید و راهنماییم کنید.ممنونم

سلام
من طلاق گرفتم بنا به دلایلی محکم
و بعد از جدایی وارد رابطه ای مجازی شدم
آدم مناسبی هست با گذشت ۱سال و نیم و حدودا ۳ ماه هست که ازم درخواست ازدواج کرد
منم قبول کردم
فقط نمیتوانم ریسک کنم چون جای اشتباه ندارم
نمیدانم وقتی که مرا خواهد دید چه واکنشی نشان میدهد یا خانواده اش
چون راه ما خیلی دور است از اردبیل تا یزد
من حتی نمیتوانم یک روز بدون او را تحمل کنم
اگه کات کنم دوباره حس افسردگیه بعد از طلاق میگیرم که همین آدم باعث شد که درمانش کنم .
حال مانده ام که واقعا چه کنم
چون دیگر راه برگشتی وجود ندارد
از شما میخواهم که کمکم کنید

سلام وقت بخیر،، دوستی دارم که 15 سال باهاش صمیمی بودم (منظورم جنس مخالف نیست) ولی الان 3 ساله که ازدواج کرده از اون موقع تاکنون تقریبا میتونم بگم 80% حرفاش دروغه و مثل قبل باهام روراست نیست. معمولا دیر به پیام هام جواب میده. اصلا بهم زنگ نمیزنه. فقط من هستم که بهش زنگ میزنم و ازش یاد میکنم. خیلی حسود شده چشم دیدن پیشرفت ها و موفقیت هامو نداره. حتی به دندانپزشک رفتن من هم حسادت میکنه، یه بار بهش گفتم میرم دندونپزشکی برای درمان ریشه، بهم گفت آره منم میرم 12 میلیون خرج دندونپزشکی کردم!! … بعد از مدتی بطوز غیر مستقیم متوجه شدم مدیرعامل یه شرکت شده ولی اصلا بهم نگفته و برام نقش بازی میکنه که کارمند یه شرکت کوچک هستم…. بعضی وقتا ادای فقیرا رو درمیاره بعضی وقتا ادای پولدارا… بعضی وقتا خیلی باکلاس برخورد میکنه ولی بعضی وقتا با نیش و کنایه…. اعصابم خورده شده و دچتر ضعف اعصاب شدم… موندم چطوری حذفش کنم، یه بار 4 ماه کلا بهش نه زنگ و نه پیام دادم ولی بعدش عذاب وجدان گرفتم دوباره رفتم سمتش، الان از برقراری رابطه مجدد پشیمونم….هر موقع یادش میوفتم فشارخونم بالا میره….. چیکار کنم؟؟ چطوری آروم آروم ازش فاصله بگیرم دلش نشکنه؟؟

سلام من ۱۴ سالمه و تو فاز رابطه عشقی با جنس مخالف و از این داستانا نیستم
ولی خب از پارسال که اومدم دبیرستان با یکی دوست شدم و تا همین سه چهار هفته پیش جونمون به جون هم بند بود . ولی خب ما شخصیتامون اصلااا به هم نمی‌خورد .من اینو میدونستم ولی بهش وابسته شدم و با اینکه میدونستم یه روزی بهم آسیب میزنه بازم باهاش موندم . ولی اون به شدت برونگراست و بدون اینکه به من فک کنه با بقیه خیلییی گرم میگیره و کلا منو فراموش می‌کنه . وقتایی که حالم بده وقتایی که حوصله ندارم وقتایی که نیاز دارم پیشم باشه نیست . از دو سه ماه پیش به کات کردن باهاش فک میکردم ولی به نتیجه ای نمی رسیدم چون خیلی وابسته شده بودم . ولی خب با دیدن رفتاراش بلاخره تصمیمم رو گرفتم و برای همین سه هفته پیش باهاش کات کردم و رفتم پیش یکی دیگه نشستم . بعد اونی که پیشش نشستم هم باز نزدیک دوساله که با هم همکلاسی ایم دیگه . ازم پرسید چی شده و اینا . منم قضیه رو براش تعریف کردم اونم کلییی بهم دلداری داد و واقعا با حرفاش آروم شدم . ولی خب اونی که اول باهاش دوست بودم با امیدش دست به یکی کردن که من و اون دوست جدیدمو اذیت کنن . تیکه میندازن و یار کشی میکنن طوری که همه بچه ها بدون اینکه حرفای منم بشنون قضاوتم کردن و رفتن طرف اونا . برا همین با دوستم رفتیم پیش مشاور مدرسه مون اونم گفت بی اهمیتی بهترین راهه . ماعم گفتیم اوکی و خلاصه سرمون به کار خودمون بود و با اینکه دلمون می‌شکست هیچی نمیگفتیم . تا اینکه امروز که رفته بودم مدرسه دوست قبلیم اومد بهم گفت بیا حرف بزنیم . منم رفتم صحبت کردیم و اینا بعد بنظرش من سر خیلی چیز مسخره ای باهاش کات کردم و دنبال بهونه بودم برم با اون یکی و… . حالا اینا رو الان ولش . مشکلم اینه که کلا هر وقت به اون آدم فکر میکنم و خاطره هامون ، حرفامون ، کاراش ، رفتاراش ، یادم میاد یا همین که دو کلمه باهاش حرف میزنم به طرز خیلی کلافه کننده ای همه بدنم میلرزه . انگار کنترل دستامو ندارم و گلومم میسوزه . البته خب جلو اونا بروز نمیدم رفتارمو ولی خیلی از درون اذیت میشم . میخواستم بگم الان من چیکار کنم این واکنشمو؟من تصمیم قطعی مو گرفتم و نمی‌خوام برگردم بهش . ولی دلیل این لرزشم موقع فک کردن بهش رو نمیدونم و می‌خوام خیلی زود حالم خوب شه چیکار کنم

سلام دکتر، من چند وقت پیش از یک رابطه ی بسیار سمی یکو نیم ساله اومدم بیرون، خیلی نگذشته بود که یه نفر بمن اعتراف کرد ک دوستم داره و واقعا ادم خوب و سالمی بود، منم با زخم های رابطه ی قبلی با اون وارد رابطه شدم، و کم کم بهش علاقه پیدا کردم، ولی شدید نبود، اون هروز بیشتر عاشق من میشد و محبت و خوبی میکرد ولی بعد از یمدت دعوا بینمون زیاد شد، من نمیتونستم کامل اعتماد کنم و شک های زیادی داشتم، دروغ میگفتم گاهی، و خطر قرمزای اون طرف رو میشکوندم و خیلی ناراحتش کردم، الانم رابطمون خیلی در وضع بدیه، نمیخوام قبلشو بشکونم و رابطه مونو خراب کنم، ولی نمیدونم واقعا چیکار کنم، حس میکنم هنوز کامل اثرات رابطه ی قبلی خوب نشده، میشه بگید چیکار کنم این اوضاع درست بشه؟؟!

سلام اقای دکتر دختری 25 ساله هستم و 4ساله با یه پسر 3سال بزرگتراز خودم دوستم.ایشون منو به مادرش معرفی کرده و از همون اول پیشنهاد دوستی برپایه ازدواجوداد و همچنین روابط جنسی.ما تاحدودی روابط جنسی هم داشتیم.خانواده هامون از لحاظ مالی و عقاید و فرهنگ کاملا باهم فرق دارن و خانواده ی من بسیار به نام هست .البته ایشون از لحاظ مالی جدا از خانوادشون بسیارمستقلن.چندوقت پیش از طریق یکی از دوستانم باخبر شدم ک ایشون یسری از روابط دوستیشو که گروه های دخترونم بوده از من مخفی کرده و چندشب پیش هم متوجه شدم که با دختر دیگه ای بیرون رفته ووقتی بهش گفتم حاشا کرد وگفت از هیچی خبر نداره .ولی من دیگه کششی برای ادامه ی رابطه ندارم و از طرفی بسیار وابسطشم .بنظرتون چجوری میتونم رابطه رو تموم کنم که کمتر اسیب نبینم ؟و اگه قراره پیامی بهش بدم چه پیامی بدم؟

سلام‌،۷سال با اقایی در ارتباط هستم سال ۵رابطمون بنا ب دلایلی ازدواج کردن هم همسرشون هم خانوادشون میدونستن ک منو دوست داره بعداز ازدواجشون بازهم ادامه دادیم اما الان عقلم اجازه نمیده ادامه بدم روانم بهم‌ ریخته چندبار تصمیم ب جدایی گرفتم‌اما بازم خودم برگشتم اما الان نمیدونم چجوری باید ب حسم غلبه کنم و این رابطه سمی رو تموم‌ کنم,کل وجودم پر شده از اون اقا نه میتونم بمونم نه میتونم برم،لطفا راهنماییم کنید خیلی توو عذابم

سلام دکتر دختری ۲۰ ساله هستم و نزدیک یک سالو نیم با پسری که ۶ ماه از خودم کوچیکتر بود رل زدم اوایل رابطه از هم دور بودیم و ماهی ۴ ۵ ساعت همو میدیدیم ولی از وقتی که هر روز همو میبینیم یه سری مسائل پیش میاد و باعث دعوای پا میشه یه بار کات کردیم ولی بعد از یه هفته گفت نمیتونه طاقت بیاره و بک زدیم و بعد دوماه دوباره همو دیدیم و دوباره بحثمون شد این بار به من گف ما دنیاهامون متفاوته و تو لوسی و نمیتونم بیشتر از این تحملت کنم من خیلی براش غرورمو شکوندم ولی لازم حرف خودشو میزنه و جدا شد اما شرایطمون جوری هست که هر روز همو میبینیم و از این بابت من واقعا زجر میکشم چه کاری میتونم انجام بدم؟؟ لطفا راهنمایی کنید

سلام دکتر من۳۳سالمه یکسال پیش با پسری ۳۵ساله آشنا شدم که تازه از همسرش جدا شده بود اول قصد و هدف خاصی نداشتیم ولی بعد یک ماه هر روز همو میدیدیم و علاقمون بیشتر شد تا اینکه باهم ۶ماه زندگی کردیم و باز هم همه چی عالی بود و‌خود ایشون گفت تا اخر سال عقد کنیم و هر روز بمن میگفت که دوستم داره اما از نظر مالی خیلی خوب نبود اما من بودم و از پس زندگی برمیومدیم و‌کلی خوشحال بودیم یروز بمن گفت سر مهریه ک‌مشکلی نداریم گفتم من خواسته هامو بگم گفتم و خیلی رفتارش عوض شد و بهانه گیری کرد و اصلا حتی نخواست توافق کنه فقط نه قطعی داد و گفت زمین به اسمون بیاد نه خواسته هاتو انجام نمیدم و‌منم گفتم باشه پس جدا میشیم‌چون حس کردم میخواد کنار من فقط اوضاع مالیش خوب شه و‌بعد بدون هیچ ضرری جدا بشه و راحت بره و ایشون بهم توهین کرد و رفت و تو این ۳ماه ک رفت به بهانه وسیله هاش که پیشم بود چند باری پیام داد و‌منم محترمانه گفتم با اسنپ میفرستم و دو هفته پیش فرستادم و یه پیام درد دلی هم نوشتم براش و رابطه تموم شد تولدم منتظر پیامش بودم خبری نشد خیلی این روزا حالم بده و نمیدونم چیکار کنم همش خودمو و‌گناهکار میبینم و دلتنگی میکنم

سلام آقای دکتر وقت بخیر.
من چهار سال پیش از یه دختر جواب نه شنیدم. حتی بهش گفتم هدفم از اشنایی ازدواجه وکای اصرار داشتم بر اینکه نظرشو جلب کنم نشد… که کلا یکبار همو حضوری دیدیم و بیشتر صحبت هامون در طول یکسال اشنایی مجازی بود و در یک برهه کوتاه یکم راضی شد بعد دوباره برگشت سر نه و.. نهایتا هم دیگه به مدت چهار سال بود که قطع شد.
خلاصه بعد چهار سال دوباره واتس اپ اون شماره ای ک اون ازم داشتو نصب کردم دیدم هنوز اونم شماره منو داره و هر استوری که میزارم سریع چک میکنه(3 ماهه) در حالی که من استوریاش چک نمیکنم یا خیلی کم. بنظرتون هدفش چیه؟ راهکارتون چی هست. ممنونم

سلام ببخشید من ۲۷ سالمه این اولین رابطه منه با یه اقا پسری ک همکارم بود دوست شدم خودش چند بار درخواست داد و من قبول کردم دقیقا ما یک ماه بود که باهم دوست بودیم ایشون پدر مادرش جدا شده بودن خودش تنها خونه عموش زندگی میکرد حتی به مادرشم سر نمیزد کلا تمام زندگیش شده بود فیلم دیدن و بازی موبایل با اذیت کردن انکاری چیزی از رابطه نمیدونست چون وقتی میگفتمش چرا زنگ یا پیام نمیدی نمیفهمید مشکل چیه ک من تو عصبانیت گفتمش بیا کات کنیم و کات کردیم چون انگار خودشم میخواس که تنها باشه حس میکردم سختشه تو رابطه باشه الان از محل کارش اخراج شد ولی باز برگشت ولی کسی محلش نمیده و من جلو چشممه دلم خیلی میسوزه از اونطرفم دلم میخادپیامش بدم حالش بپرسم میترسم از ضایع شدن چکار کنم تو دوراهی بدی موندم

سلام منو همسرم همسن ۱۶ سالگی هستیم خیلی مشکل داریم و باهم اختلاف هر ساعت هم دعوا مون میشه مثلا اون نمیزاره من ارایش کنم یا زیادی بیرون برم خودش هم بیست چهار ساعتی بیرونه اولش بهش گفتم ها باید دیگه دوستات رو ول کنی بچسبی به زندگی ولی دیگه حرف من براش مهم نیس هر چی اون میگع شد که شد ولی اگه نشد دعوا راه میاندازه میخواستم ببینم ایا،این تغییر میکنه یا نه

سلام من دختر سیزده ساله هستم
من هیچ وقت فکر نمیکردم انقد وابسته کسی شم.
من وابسته پسری شدم که همکلاسیم بود و تقریبا هم سن خودم بود.
اول فکر نمیکردم بهش وابسته شم و کم بهش پیام میدادم به بهانه های مختلف .
جالب اینجاست منو و اون اختلاف های زیادی داشتیم ،و این اختلاف نظر بیش از حد رو مخم بود.
حدود یک سال میگذشت و ما واقعا با هم صمیمی شده بودیم ،من وقتی این موضوع رو با یکی از صمیمی ترین دوستانم در میان گذاشتم که ادم بزرگ و با تجربه ای بود از من خواست کناره گیری کنم و گفت این رابطه به روح و جسم و تحصیلت ضربه میزنه،منم که منتظر اتفاقی بودم که کم کم خودمو جمع و جور کنم به حرفاش گوش کردم .
اون پسر ادمی بود که خودشم اعتراف میکرد با دختران زیادی بوده و این اذیتم میکرد که بعد از منم راحت با دیگران میگیره.
خلاصه یه روز امتحانش کردم اونم خداخواسته جوابی که میخواستم داد و من بهانه کردم و به روز همه چی یو تموم کردم.
با اینکه سخت بود اما به حرفای دوستم فکر میکردم میدیدم راست میگه،تمام عکس هارو و پیام ها رو پاک کردم.
حدود چند ماه میگذره و به دلیل شرایطی اونو نمیبینم ولی واقعا واسم سخت میگذره
تمام روز بهش فکر میکنم و با خاطرات خوشحال و ناراحت میشم .
احساس میکنم دارم دیوانه میشم و واقعا سخته.
من واقعا در سنی نیستم که به این پیزا فکر کنم ، اما واقعا میتونم بگم دارم دیوونه میشم.
باید چکار کنم؟

سلام دکتر
لطفا جوابمو بدید. من تقریبا ۳ سال با ی پسر درارتباط بودم و تو این مدت من واقعا عاشقش شده بودم هرکاری ازم میخاست انجام میدادم صرفا واسه اینکه ناراحت نشه یا اخلاقش باهام عوض نشه بعد ی روز خیلی اتفاقی گفت که میخاد بره سرکار و چون کارش دولتیه نمیتونه مثلا رل داشتع باشع چون تحقیق میکنن و فلان بعدشم رفت. الان من تقریبا هر لحظه بهش فکر میکنم و روزی نیست که گریه نکنم و بعضی وقتا خودمو مقصر میدونم شاید زیادی ابراز علاقه کردم و اون خوشش نیومده یا اصلا از من و ظاهرم خوشش نمیومده درکل من هنوزم با اینکه ۶ ماهع از این جریان میگذره دارم فکر میکنم که چرا رفته من چیکار کنم که فراموشش کنم؟کلیم خودمو مشغول میکنم ولی فایده ندارع

سلام لطفا پیام من رو بزارید
من دوساله که با دوس پسرم هستم و از اول رابطه هدفمون جدی بود برای ازدواج و رابطه خوبی داشتیم منتها ایشون متوجه پیام های من ب پسر ها شدن و راجب قضیه ازدواج دو به شک شدن و قرار شد بریم مشاوره تا اوکی شه .من چند روز پیش پرندمو دادم بهش تا برام نگهش داره و مادرم به مادرش زنگ زد ۱۰ بار تا تشکر کنه ولی مادرش برنمیداش بعد ک گفتم چرا مادرت اینجوریه گفت خیلی خوبه و مدلشه و از خیلیا بهتره و من گفتم نشونه بی شخصیتیه و ایشون بعد دوسال برای اولین بار گفتن گوه خوردی ک اینجوری میگی و تهدیدم کرد که یک دهنی از خودت و خونوادت میشکونم و گفت دهنو اب بکش اسم خونوادمو میاری و به مادرمم گفت به دخترتون بگید ب من ن زنگ بزنه و ن پیام بده .الان ۱۰ روزه از هم بیخبریم .آقای دکتر ب نظرتون من چیکار کنم

سلام دکتر سنایی بزرگوار
پیام قبلی من رو در سایت درج نکردید لطفا نادیده نگیرید من به کمک شما نیاز دارم. ۲۱ ساله هستم.
من با دختری ۲ سال فقط از طریق مجازی در ارتباطم و رابطه مان هم بر پایه دلبستگی و دلتنگی اما از طریق رفاقت بود.
از روزی که میشناختمش تا الان چند باری رل زده بود و جایگاه من در حد دوست معمولی بود یکی دو بار وقتی رابطه ما میخواست عمیق شود‌ پای شخصی باز میشد و معاشرت ما کمرنگ میشد. اما این اواخر رابطه اش با آن فرد را تمام کرد و ما بهم بیشتر نزدیک شدیم.
چون این دختر خودش خرج خانواده اش را میداد همیشه فکر میکردم شبیه مادرم هست که برای ما زحمت زیادی میشکد.این اواخر جاهای دیگری که پسر هست مشغول بازی و سرگرمی مجازی هست که گاها پرسش و پاسخ های جنسی برگزار میکنن.
از چت های اخیر ما متوجه شدم که نگاهش به من متفاوت هست و اینکه حس و میل جنسی به من ندارد و فقط من را به چشم یک رفیق دوست دارد البته رفتار من همیشه طوری بود که قصد سوء استفاده را ندارم و میخواستم حداقل احساس امنیت کند.
اما فهمیدن اینکه من برای او شاید کافی نباشم و نمیتوانم از جنبه صحبت های جنسی و این مسائل نیازش را برطرف کنم برایم بسیار گران بود.
چند روز هست که بخاطر این موضوع نمیتوانم خوب بخوابم این قضیه مصادف شده با از دست دادن منبع درآمدم که درد مضاعفیست.
هر دفعه به این فکر میکنم که ممکن هست با شخص دیگه ای چت های جنسی کند غم خفه کننده ای رو در سینه ام‌ حس میکنم.احساس میکنم ممکنه پسر دیگه ای جای من رو بگیره و برای اون دختر بی اهمیت شم.ما بار ها به شکل های مختلف بهم ابراز علاقه کردیم.
در تخیلات من همیشه رقیب دارم.
من ترجیح میدم پیش از اونکه ترک شم، با او قطع ارتباط کنم چون نمیتوانم روزی را ببینم که برای او دیگه مهم نباشم!
و احساس و زمانی که برای او گذاشتم بیهوده شود.
این افکار چند روزی هست که حال من رو بد کرده
میخواهم بدانم آیا این نشانه تله رها شدگی هست؟
و آیا رفتارش باعث بیداری این تله شده؟
چون تا پیش از این اتفاقات اخیر من همچین حس بدی نداشتم که بر خواب و خوراکم تاثیر بگذارد.
من چه باید بکنم؟
نگرانم از قطع ارتباطم با او حرف بزنم و اذیت شود ،چند باری این را مطرح کرده بودم اما هر دفعه گفت که در زندگی تنهاست و دوست خاصی ندارد و فقط من را که دارد و با من درد و دل میکند.
من دارم اذیت میشم دکتر چه کار کنم؟

سلام من دختری هستم ۱۶ ساله با یک پسر ۲۳ساله که خیلی دوستش داشتم وارد رابطه شدم(اون هم منو دوست داشت) البته ک ما از طریق انلاین اشنا نشدیم همدیگرو میدیدیم و با هم ارتباط داشتیم من خیلی دوستش دارم و داشتم اما رابطه ما بخاطر اینکه اون از من عکس لختی خواست به این مبنا که اگر همدیگرو دوست داریم نباید این چیزا برامون مهم باشه ولی من فبول نکردم و بحث هایی پیش اومد و سر همین مسائل رابطه ما تمام شد .

الان احساسی که دارم اینه که شاید دیگه نتونم کسی مثل اون رو پیدا کنم

سلام دختری هستم ۲۵ساله با اقایی همسن خودم آشنا شدم ایشون خیلی تلاش کردن بالاخره باهم اوکی شدیم ایشون میگفتن خانوادشون فقط موافق ازدواج فامیلی هستن و با غریبه وصلت نمیکنن اما ایشون میگفتن که هر طور شده حتی طرد بشن عقب نمیکشن تا اینکه به اصرار مادر ایشون دیدار صورت گرفت و مادرها هم و ملاقات کردن بعد از این دیدار ایشون اومدن گفتن مادرم میگن قول صد درصد نده شاید نشه این دختر گناه داره و این صحبت ها و یه سری صحبت های دیگه من هم با توجه به این مسائل به ایشون گفتم اگر میترسن طرد بشن از ارث محروم بشن و دیگه نمی‌خوان مثل قبل محکم پای من وایسن این رابطه رو تموم کنیم که ایشون هم موافقت کردن ازتون میخواستم راهنماییم کنید و اینکه نظر شما نسبت به رفتار این آقا چیه؟

سلام اقای دکتر وقت بخیر
من ۳ساله با اقای در رابطه بودم بعد از دوسال و نیم خطای کردم توی محیط کارم با اقا پسری اشنا شدم تو واتساپ باهم صحبت کردیم تمام حرفامو به دوست صمیمیم گفته بودم اونم نامردی نکرد و به دوست پسرم گفت.ما ازاول رابطه قصدمون ازدواج بود ولی دوستم یه سری حرفای اضافه گرفته بود که من رفتم خونه اون پسره که تو محیط کارمه.الانم هرچی میگم دوست پسرم قبول نمیکنه و میگه تو خیانت کردی الان ۱ماه هست کات کرده هرچی بهش پیام میدم که بیا ببینمت باهم صحبت کنم بخدا قول میدم اشتباهی نکنم اصلا قبول نمیکنه میگه دیگ نمیخامت.
کلی قسمش دادم التماسش کردم اما فایده نداره.
حتی قبول کردم که اشتباه کردم گفتم پیشمونم یه فرصت دیگ بهم بده اصلا قبول نمیکنه.
میگه اگر با تو مطمئنم بشم زندگیم خوب میشه اصلا دیگ نمیخامت.گلی زنگ زدم گریه کردم التماس کرد اما میگه مهم نیست برام.
حتی تو خیابون جلوی چشمم ماشین بهت بزنه مثل یه غریبه رد میشم.
توروخدا دکتر کمکم کنید خیلی بهم ریختم.

سلام
آقای دکتر من 35 سالمه پارسال با یک دختری 25 ساله آشنا شدم
یک ماه با هم بودیم و ایشان در آن یک ماه واقعا من و دوست داشتن و ازم تعریف می کردن
که یه روز به دلیل یه کار من (موقع که تماس تصویری گرفته بود ازش اسکرین شات گرفتم واقعا هم قصد خاصی نداشتم)، بعدش به من گفت خداحافظ و رابطه تموم شد
الان بعد از یک سال
من چند بار براش از موفقیت هام و کارهایی که کردم عکس فرستادم
مه این باعث شد مجددا منو تو اینستاگرام فالو کنه
حقیقتا دوستش دارم و می خوام باهاش ازدواج کنم ولی راستش
نمی دونم چیکار کنم می ترسم بهش پیشنهاد رابطه مجدد بدم به من بگه نه
نمی دونم شاید باید صبر کنم اون پیام بده

میشه راهنمایی ام کنین ممنونم از شما

سلام آقای دکتر
ممنون میشم راهنماییم کنید
بنده ۳ سال پیش وقتی ۲۰ سالم بود و همزمان هم کار میکردم و هم خدمت میرفتم با دختری ۱۷ ساله دوست شدم ، بعد از یک سال و نیم کات کردیم که دلایل مختلفی داشت و اصلی ترین دلیلش بحث و دعوا بود که گذاشتم پای سن کم و تجربه ی کمش.
من شخصیت مودی و صبوری دارم اما اگر از حد بگذره ازونور بوم میفتم و ممکنه هر رفتار یا حرفی ازم سر بزنه! و بعدش پشیمون میشم
و ایشون هم شخصیت زودرنج و حساسی داشتن
ما بعد چند ماه با هم برگشتیم و دوباره و دوباره کات کردیم
یعنی سه دفعه بطور کامل کات کردیم و هردفعه با یکسری ذهنیت جدید برگشتیم ولی به مشکلات جدید برمیخوردیم
از آخرین باری که کات کردیم ۶ ماه میگذره و چون هم محلیم چند بار چشم تو چشم شدیم و هردفعه از دوستان مشترکمون میومدن به من خبر میدادن که داره چیکار میکنه
واسه من ناخوشایند بود و بهش پیام دادم که اگر به این دوستامون سپرده که اینارو به من بگن ، این موضوع اذیتم میکنه که گفت من اصلا با اونا ارتباط ندارم.
و ما دوباره صحبت کردنمون شروع شده و جفتمون هم مایلیم که برگردیم. من به شخصه آدم مودی ای هستم و ایشون حساس ، بیشتر نگرانم که بعد از اینهمه داستانی که داشتیم دوباره برگردیم و دوباره بحثا شروع شه و رابطه تموم . و فقط این وسط از سر دلتنگی با آبروی خودمون بازی کرده باشیم و خودمون رو دوباره انگشت نما کنیم . هرچند که از رفتارش مشخصه که خیلی تغییر کرده و این تغییرش رو من نامحسوس متوجه شدم و مستقیم نگفته که تغییر کردم و …
از طرفی هم حرف دیگران واقعا عذابم میده چه خانواده چه دوستان ، واقعا واسم معضله که به بقیه چی میخوام بگم وقتی بفهمن بعد چند بار کات باز برگشتیم و نمیشه رابطه رو پنهان کرد.
بنظر شما من چه کاری بکنم بهتره؟

سلام دکتر لطفا راهنماییم کنید ممنون میشم،،من در مجازی به مدت ۳ ماه با یه پسر به قصد ازدواج چت کردم ،،درسته مجازی بود ولی ما تو یه شهر کوچیک بودیم حتی خونشون هم نزدیک خونه ی ما بود،،قرار بود بعد اشنایی بیاد هم دیگه روببینیم که اگ از هم دیگ خوشمون اومد بیاد خانوادم رو در جریان بزاره،،تو این ۳ ماه اون پسر عکس فرستاد و ابراز علاقه میکردو میگفت میخوامت و دوست دارم،،ولی من نه عکس بهش دادم و نه بهش ابراز علاقه میکردم ولی باهاش بر خورد بدی هم نداشتم به خودش هم گفته بودم گفت عیب نداره تو بعدداینکه نامزدشدیم اون موقع تو هم ابراز علاقه کن،،همین جوری رابطمون ادامه تا چن روز پیش گفتم نمیشه اینجوری ادامه بدم خانوادم درجریان نیستن اونم گفت من خو تاحالا ندیدمته،،منم گفتم بعد اینکه اومدی مرخصی اجازه میدم منو ببینی،،گفتم ولی باید قول بدی که اگ منو دیدی و پسندیدی باید خانوادم رو درجریان بزاری که یه دفعه گفت نه قول نمیدم دو تا داداش دارم از خودم بزرگ تر که اول اونا باید ازدواج کنن،،منم گفتم تو باید این حرفا رو از اول بهم میگفتی من نمیتونم بدون اجازه خانوادم تو هم چین رابطه ای باشم،،دیدم هیچی نگفت بعد یک رو اومد گفت فعلا مزاحمت نمیشم و منو انفالو کرد،،،حالا نظرتون درباره این رابطه چیه ممنون میشم پاسخ بدید

سلام
من نزدیک یک سال با یک پسری رل بودم دعوا هم زیاد داشتیم ولی واقعا هم دیگرو دوس داشتیم که یک دفعه گفت با یک دختری که بدخواهه منه رفیق شده و میگه دختر خوبیه و تو نمیشناسیش منم سر همین باهاش کات کردم چون اونو به من ترجیح داد واقعا ناراحتم دلم شکسته ولی دیگه بهم پیام نمیدیم ولی میدونم هنوزم دوسم داره چیکار کنم الان بنظرتون برمیگرده یک روزی یا نه

هیچ برنامه ای برای زندگیم ندارم
خیلی دلم میخواد زندگیمو تموم کنم ولی راهی پیدا نمیکنم
خیلی خسته شدم
همه ادمای دورم رفتن به هیچکسی نمیتونم اعتماد کنم
از ابراز احساسات میترسم خیلی سخته واسم تنهایی نمیتونم دیگه:)

سلام من دختر هستم
داخل مدرسه یه دوست جدید پیدا کردم و خیلی هم دوسش داشتم و واقعا دختر خوب و مهربونی بود اما من متوجه شدم اون یه کاری کرده و بعد خیلی ناراحت شدم و مسدودش کردم بعد داخل مدرسه اصلن با هم حرف نمیزدیم و بعد از یه مدت کوتاه فهمیدم دوستم با یکی از دوسته دیگم دوست شده و دیگه بهم توجه نمیکنه و با اون دوستش صمیمی شدن و همش پیشه هم بودن و با هم میومدن مدرسه و منم وقتی میدیدمشون زیاد ناراحت نمی‌شدم ولی خوب وقتی به این فکر میکردم که اون هر کاری میکنه که اذیتم کنه این منو بیشتر از هر چیزی ناراحت می‌کرد و من بعد از یه ماه فهمیدم اون کاری که فک کردم دوستم کرده تخصیر اون نبوده و بعد من کم کم شروع کردم باهاش حرف زدم و اونم حرف می‌زد ولی نه مثل قبلا. بعد حالا چند تا سوال دارم
چرا اون دیگه منو مثل اونموقع دوست نداره و دیگه اصلن براش مهم نیستم؟؟

سلام.وقتتون بخیر
آقای دکتر من اوایل دوران دانشجویی با همکلاسیم وارد رابطه شدم.ما هردو خوابگاهی بودیم اونجا و شهرای خودمون مسافت زیادی باهم داشت.از لحاظ مذهبم با هم تفاوت داشتیم و ایشون سنی بودن من شیعه که این مسئله برامون مشکل ساز نبود هیچ وقت.۶ سال باهم در ارتباط بودیم و از همون اول خیلی برای معرفی من به خانواده و اقوام و همه تلاش میکردن و قصدشون ازدواج بود و خیلی دوسم داشتن ،البته بگم که شکاک و تاثیر پذیر از بقیه هم بودن همین مسئله خیلی وقتا باعث دعوا میشد ،بعداز یه مدتی دیگه اعتماد کردن به من و اونطوری شکاک نبودن اما هنوز تاثیر پذیر هستن ،بعدازتموم شدن دانشگاه و سربازی ایشون ،شرایط برای خواستگاری فراهم شد و همیشه هم برای خواستگاری پافشاری میکردن و چنباری هم تماس گرفتن خانوادشون با خانواده من برای خواستگاری،من راستش این اواخر چنتا شرط گذاشتم که گفتم حق طلاق و اشتغال و سکونت و تحصیل و…میخوام،خانوادشون مخالفت کردن و گفتن با این شرایط خواستگاری نمیایم.اقوامشونم بهشون گفتن این شرطارو گذاشته چون واسش خواستگار اومده و میخواد بهونه بگیره.
اونم گفت اگه این شرایطو کنار نذاری من نمیتونم راضی کنم که خانوادم بیان خواستگاری ،منم گفتم باشه،خوشبخت بشی.دیگه چیزی نگفت..بعداز یکماه من رفتم با اکانت فیک اینستاگرامش رو فالو کردم و خودش بهم پیام داد ،و متوجه شدم چنتا قرار رفته تو این یکماه و در تلاشه تا با بالاخره وارد رابطه بشه دوباره.البته از جداییمون هم خیلی ناراحت بود.اینارو صادقانه داشت واسه اکانت فیک من تعریف میکرد،منم بهش گفتم بیا قرار بذاریم و قبول کرد.بعد که خودمو لو دادم بهش ،خیلی به هم ریخت و گفت بعد رفتنت همه چیو خراب کردی و اقوام گفتن به خاطر خواستگار دیگه ای ولت کرده و حالا من تبدیل شدم به این آدم و خدافظی کرد.فرداش مادرش زنگ زد به خونه ما و به مادرم گفت به دخترت بگو به پسر من زنگ نزنه ، و گفت اونروز که من بهش با اکانت فیک پیام دادم.حالش بد شده و سروصدا کرده و وسایلو شکسته طوری که همسایه هاشون پلیس خبر کردن.شبم حالش بد شده بردنش بیمارستان تا صبح.به خاطر همین گفت دیگه من با پسرش ارتباطی نگیرم. من الان تو وضعیت خیلی بدی ام نمیدونم چطور فراموشش کنم و به زندگی برگردم.
نمیدونم آدمی که اینقدر وفادار بود ،حالا چطور اینقد تلاش میکرد هرطور شده وارد رابطه بشه دوباره.
اگه دوباره برگرده ،به نظرتون درسته که قبولش کنم دوباره؟

سلام
من سانیا هستم و ۲۴ سالم هست
۲ سالی هست که توی رابطه هستم
ما دوتا بهم خیلی وابسته ایم و علاقه ی شدیدی بهم داریم
دیروز اکسه دوست پسرم به ایشون پیام داده و گفته که اگر برنگردی خودمو میکشم و از این حرفا
دوس پسر من هم حرف ایشون رو ندید گرفته و بلاکشون کرده ینی از اینکه با من تو رابطس خیلی خوشحاله و کسی رو ب جز من دوست نداره
اما من مشکل دارم با خودم
احساس بدی بهم دست داده همش دلم برای اون دختر میسوزه و میترسم
توی دو راهی گیر کردم
همش با خودم میگم بهتره کات کنم تا اون دختر اتفاقی براش نیوفته از این ورم با خودم میگم اخه چجور میشه رابطه ی دو ساله ای که دو نفر ادم انقدر بهم دیگ وابسته هستن رو تموم کرد؟
به دوس پسرمم گفتم که از هم جدا شیم و ایشون گفتن هرگز این حرف رو تکرار نکن
لطفا کمکم کنید من هم زیره باره عذاب وجدانم و خودم رو مقصر میدونم اگر اون دختر بهش اسیبی برسه هم از این ناراحتم که کسی رو ک دوسش دارم باید ترکش کنم

سلام دکتر من چند وقته سرنخ زندگی از دستم در رفته
نمیتونم درست تصمیم بگیرم بیخیال شدم نه میتونم برم سر کار کلا بیخیال شدم شب تصمیم میگیرم صبح پشیمون میشم انگار یه چیزی منو ففل کرده الان چهل سالمه نه زنی نه زندگیه نه کاری نمیدونم چیکار کنم

سلام اقای دکتر من ۱۸ ساله هستم و تا همسن چند وقت پیش با پسری وارد رابطه عاطفی نشده بودم
سه ماه پیش پسری ۱۸ ساله به من پیشنهاد رابطه عاشقانه داد که قبول کردم و اول احساس میکردم خیلی بهم شبیه هستیم
اما بعد متوجه شدم که چون تک فرزند هستش خیلی تنهاس و با مادرش ارتباط خوبی نداره در کل دچار کمبود محبت بود و اینو خودش میگفت
از من درخواست کرد بریم بیرون تا همدیگرو ببینیم اما خب هردو مشغول مطالعه برای کنکور بودیم من بهش علاقه داشتم اما نمیتونستم برای بیرون رفتن از درس های خودم عقب بیوفتم البته سعی میکرد تحمل کنه دوری رو ولی مشکل اصلی از اینجا شروع شد
که با دختری قبل از اشنایی من دوست بود و خواهر صداش میکرد
وقتی من وارد زندگیش شدم اون دختر هم بود
من چند بار ازش غیر مستقیم مطرح کردم که از این شرایط راضی نیستم که تغییری نداد تا اینکه مستقیم باهاش صحبت کردم
اما اون به جای اینکه حرف منو درک کنه فکر کرد که به من به اون به اصطلاح خواهرش حسودی میکنم
اما من واقعا برای اینده خودش دلسوزی کردم
چون هسچ خانمی دوست نداره با پسری در رابطه باشه که با چند دهتر دیکه همزمان دوست و خواهر و این چیزاس
درکل من باهاش رابطه رو تموم کردم چون عقلم میگفت
اما الان اون اسرار داره که برگردم و میترسم قلبم یکار کنه که برگردم
به نظر شما چکار کنم؟ یعنی با این مسئله کنار بیام که با اون دختر دوست باشه یا کلا برم؟؟

سلام وقتتون بخیر ،من یک هفته با اقایی اشنا شدم راه دور ،ایشون پیشنهاد دادن و خیلی ابراز علاقه کردن،ولی گفتن شماره همو نداشته باشیم وقتی برگشتن ایران شماره منو میگیرن که صحبت کنیم ،یک استوری گذاشت اول اسم منو گذاشت چون من استوری گذاشتم اول اسمشو ننوشتم میگه شما با تمام پسرا فالورات در ارتباطی ،و رفته بود کامنت ۱سال پیش منو دراورده بود که چرا برای فلان شخص قلب گذاشتی و منو انفالو کرد من رفتم تقاضا کردم خواهش کردم که فرصت بدیم بهم این یک بهونه الکیه اما فقط گفت نه نمیخوام برو با همونا ،میدونم خیلی اشتباه کردم التماس گونه بهش پیام دادم اما میخوام ببینم که کارم راجع به اینکه استوریش نکردم اشتباه بوده و اون حق داشته ناراحت شه؟ایا دیگه پیام بهش ندم؟

سلام
رل من چند روزی هست که باهام کات کرده هر چقدر هم بهش پیام میدم جوابمو نمیده فقط میگه خدافظ انگار اصلا دوست نداره با من باشه با من حرف بزنه
هر روز کارم شده گریه
بهش میگم خب چرا اینطوری میکنی من کاری نکردم که،هر کاری که از دستم بر میاد میکنم که برگرده ولی هیچ فایده ای نداره
یه بارم بهش گفتم دوسم نداری گفت ن
خیلی دوسش دارم چیکار کنم برگرده؟
آیا بازم بهش پیام بدم یا ن؟
بازم امیدی برای برگشتش هست؟