بعد از کات کردن چکار کنیم ؟ | 8 کار [ بسیار مهم ] بلافاصله بعد از کات

سلام خسته نباشید
مدت شیش ماه با آقایی که پزشک و از خانواده مرفه ای بودن و همشهری هم نبودیم تو رابطه بودم و حضوری این مدت همدیگه رو میدیدم و صمیمیت و محبت زیادی بینمون شکل گرفته بود و رابطمون هیچ مشکلی نداشت و برای هم احترام و ارزش قائل بودیم.
از همون اول به قصد ازدواج با من آشنا شدن و رابطمون رو ادامه دادیم تا اینکه با خانوادش در مورد من صحبت کرد . خانواده واکنش مناسبی نشون ندادن و جوابشون منفی بود . سه بار دیگ قضیه منو مطرح کرد ولی این بار پدرش مخالف سخت بود و گفت دختر غریبه از یه شهر دیگ و با خانواد ای که وضع مالیشون در حد ما نیست و دختر غیر پزشک نمیخوام. این حرفا واقعا قلبمو شیکوندن و خودم تصمیم داشتم این رابطه رو تموم کنم ولی چون عاشقش شده بودم دل کندن ازش برام سخت بود . تا اینکه یه روز که با خانوادش صحبت کرده بود بدون اینکه نظر منو بپرسه یک طرفه این رابطه رو تموم کرد و جا زد .
کسی که میگفت اینقدر دوست دارم ولم کرد
جدایی در عین اینکه همو دوست داشتیم و مشکلی باهم نداشتیم برام سخته ولی به نظرم دوست داشتنش واقعی نبود ک برام بجنگه.
این مدت کارم شده گریه
جناب دکتر شما این آقا رو چطور ارزیابی میکنید و راهکاری برای اینکه حالمو خوب کنم بدین
ممنون از شما

سلام.متاسفانه سوالمو پیدا نمیکنم و مجبورم یکبار دیگه از شما کمک بگیرم. خانم متاهل هستم و متاسفانه به مدت دوسال و بدون دلیل به همسرم خیانت کردم و برای اولین بارم بود که وارد همچین رابطع غلطی شدم الان دارم کات میکنم عذاب وجدان داره داغونم میکنه نمیدونم چرا چتین اشتباهی کردم. اما از اونجایی که تو این دوسال بهش وابسته شدم جدایی هم برام دردناکه ولی وقتی به این فکر میکنم که دارم چه بلایی سر زندگیمو بچه هام میارم این قوت رو بهم میده که تمومش کنم. یه راهی نشونم بدید آقای دکتر که بتونم این بحران رو رد کنم و تو گذشته خودم نمونم وقتی به دوسال پیش فکر میکنم با خودم میگم من چرا همچین کاره غیر قابل جبرانی رو انجام دادم کسی هم نیست که بتونم باهاش دردو دل کنم . لطفا کمکم کنید. اصلا چرا زندگی یه ادم متاهل رو نشونه میرن من داشتم زندگیمو میکردم

سلام آقای دکتر
من ۴۱ ساله هستم و پنج ماه پیش با آقایی ۵۰ ساله که قبلا ازدواج کرده بودند و نه سال از جدایی‌شان می‌گذشت ، آشنا شدم . ایشان بعد از چند روز تقاضای ازدواج کردند و من هم تمایل داشتم . اما خانواده ام به شدت مخالفت کردند .‌‌من اما تصمیم جدی بود .‌‌ایشان از هیچ نظر با من تطابق نداشتند ..‌‌تاکیید میکنم که هیچ موردی.. به مرور به این نتیجه رسیدم که اصلا به درد هم نمی‌خوریم .‌‌ضمنا ایشون سابقه سو مصرف مواد مخدر هم داشتند . در نهایت به دلیل اینکه به مرور با شخصیت پنهان کار و دروغگوی ایشان آشنا شدم تصمیمم به ترک رابطه گرفتم .‌‌‌‌‌بلاک کردم .. اما امشب همینجوری وارد spam های پیامهام شدم که دیدم پیام داده .. ایشون همیشه تهدید به خودکشی میکنه .‌و من به هم می ریزم . میترسم وسوسه بشم باهاش حرف بزنم .‌‌امانمیدونم چطور میشه کاری کرد که هیچ ردی از پیامهاشو‌ نبینم . عذاب وجدان دارم و این دردناکه برام .

سلام دکتر من یک ساله نامزد کردم ۲۹ سالمه و نامزدم ۳۳ سال خیلی عاشق همیم ولی قبل نامزدی ی سری داشتیم بحث میکردیم گفت قبل از تو دخترای زیادی توی تهران دیدم که شاید بعضی ها از تو خیلی خوشگلتر یا پولدارتر بودن ولی من دنبال این چیزا نبودم که با اونا بسازم تو واسه من همزمان همه چیز داری هم خوشگلی هم خانومی که عاشقت شدم هم خانوادت خیلی با اصالتن الان بهش میگم چرا گفتی دختر از تو خیلی خوشگلترم دیدم میگه اصلا یادم نمیاد تو خوشگلترین دختری واسه من بعدشم میگه هرکی بذارن جلو من باز من میگم تو خوشگلی این ارزش داره ازش جدا شم؟ خدایی جز اون یک حرف هیچوقت چیز بدی ازش ندیدم همیشه هم میذارتم رو سرش جلو همه و ازم تعریف میکنه. ما خانواده هامون از هم شناخت سی ساله دارن و این مسئله برای شروع خیلی واسمون مهم بوده از نظر ظاهری هم من واقعا زیبا هستم اینو همه میگن ولی همسرم اینجوری گفت من ناراحت شدم. میگه منظورم این بود درگیر فقط خوشگلی نبودم برای ازدواج! چیکار کنم دکتر؟ واقعا از چهرم راضیه ولی این حرفشو فراموش نمیکنم که چند ماه پیش زده! واسه این حرف تنها ازش جدا نشم؟ هفته دیگه هم عقدمونه بعد یک سال نامزدی

سلام دکتر من با دوست دخترم دو سال ارتباط داشتم خیلی همو دوست داشتیم ولی از اول همیشه فکر میکرد اون بیشتر دوسم داره و من کمتر و همیشه بهم میگفت درکش نمیکنم و خودخواهم
یک هفته است که رابطمون رو تموم کرده و بلاکم کرده ولی من به زور باهاش ارتباط گرفتم چند روز و التماسش میکردم برگرده خودش هیچ علاقه ای نداشت ارتباط داشته باشیم موقع جدایی هم خوشحال نبود خیلی گریه میکردیم جفتمون
ولی واقعا قصدش تموم شدن رابطه بود دوباره از همه جا بلاکم کرده و باهام بد حرف زد که با شماره دیگه ای بهش پیام ندم نمیدونم چیکار کنم نمیدونم برمیگرده یا نه خیلی دلم براش تنگ شده

سلام وقتتون بخیر
من حدود یکسال و ۴ماه با یه پسری که ارتباط خانوادگی کمی باهم داریم دوست بودم اون واقعا منو دوست داشت حتی اوایل رابطه حدودا ۵ یا ۶ ماه به پای من موند تا بهش علاقه مند بشم من کلا دختری با اخلاق خشکی هستم بخاطر شرایطی ک دارم
از علاقه ای ک بهم داره کاملا مطمعنم
ولی حدود ۸ ماه پیش با رضایت هر دوتامون رابطمون رو تموم کردیم چون من یکسری اهدافی داستم ک با وجود رابطه نمیتونستم بهش برسم و ایشون هم همینطور ولی هر از گاهی باهم صحبت میکنیم میدونم هنوز عاشقمه ولی خب میگه نیاز به یه رابطه جنسی دارم اگر اجازه میدی یه صیغه چندساعته با خانمی بخونم و نیازمو اوکی کنم الان از من میخواد اجازه هم بگیره که یک وقتی من ناراحت نشم یا از چشمم نیوفته ولی خب ما ۸ ماهه کات کردیم ولی خیلی دوسش دارم
نمی دونم چیکار کنم لطفا راهنماییم کنید

سلام آقای دکتر، وقتتون بخیر باشه
من ۲۷ ساله هستم و ۹ سال پیش با پسری که دوسال از خودم بزرگتر بود وارد رابطه شدیم. خیلی همو دوست داشتیم طی این سالها و واقعا به پیشرفت هم کمک کردیم. اما این دوسال اخیر، بخاطر روابط ایشون با بقیه خانم ها( برای خوش گذرونی نه رابطه عاطفی) خیلی دعوا و جر وبحث داشتیم ک هردفعه ایشون میرفت و منو تنها میزاشت و از همه جا بلاکم میکرد، اما وقتی برمیگشت متاسفانه من قبول میکردم. البته برای مسائل خیلی سطحی دیگه هم ایشون منو تنها میزاشت طی این دوسال. دو ماه پیش هم سر یک بحث واقعا الکی و سطحی منو تنها گذاشت و دیگ جوابم رو نداد و از همه جا بلاکم کرد و فقط گفت میخواد دوستی با دخترهای دیگ رو تجربه کنه و الان هم ۲،۳ تا دوست اجتماعی دختر داره و خیلی خوشحاله باهاشون و من رو دیگ اصلا نمیخواد.
هدفمون از رابطه هم این بود که بعد از قبولی در مقطع دکتری، ازدواج کنیم.
الان این شرایط برای من خیلی سخته، نمیتونم حتی بعد این همه رفت و برگشت طی دوسال، باور کنم که رفته و با افراد دیگه ای در ارتباط هست.
میشه لطفا راهنمایی کنید باید چیکار کنم؟
ممنونم

سلام اقای دکتر اگه میشه کمکم کنید من یه دختر20 ساله هستم و 4ماه بایه پسر28ساله دوست شدم اولین بارم بود که وارده رابطه عاطفی میشدم و از طرفی سال 4 کنکورم بود و میترسیدم که داشتن رابطه باعث افت درسم نشه چون هدفم یه رشته خوب بود .ولی از یه طرف دلم میگفت بمون عقلم میگفت تموم کن .اون پسر به من گفت که دنبال ازدواج نیس ولی خیلی دوستم داشت جوری که گفت اولین دختری هستم که دوستم داره . و براش مهم بود که من قبل اون با هیچ پسری نبوده باشم .خب واقعا اون اولین دوست پسرم بود وقتی بهش گفتم باور نکرد هر چقدر که میگفتم باور نمیکرد.تا این که یه بار مجبور شدم یه دروغ کوچیک بگم برای حفظ ابروی کس دیگه.و همین دروغ باعث شد که کلا اعتمادشو از دست بده و فقط با قسم و دست گذاشتن رو قران گذشته پاکمو باور کنه ومجبورم کرد که هر چی که از گذشته بوده حتی کوچیک ترین چیز رو بگم حتی دست دادن به پسر و منم همه چیزو گفتم هیچی ازش مخفی نکردم ولی نمیدونم چرا از دست گذاشتن رو قران میترسیدم با این که همه حقیقتو گفتم و باعث شد بهانه بیارم و اونم میگفت اگه میخوای این رابطه بمونه باید حتما رو قران دست بزاری من همه چیزو بهش گفتم ولی نمیدونم چرا ترسیدم و این کارو نکردم بهم گفت هر وقت ببینتم باید حتما براش قسم بخورم و منم بهانه اوردم و باعث شد تموم کنه رابطه رو قبلا هم چندین بار به خاطر ترس از اینده و این که من بعد ها برم دانشگاه میخواست کات کنیم ولی من نمیخواستم من دوستش دارم الانم که کات کردیم نمیدونم کارمون درست بوده یا نه و این که ایشون زود عصبانی میشن الان به نظرتون این رابطه برمیگرده ؟اگه برگرده ادامه دادنش درسته؟

سلام و ادب
من مشکلی دارم دکتر 17 سال اذواج کردم .خواهرانم اذواج کردن بسیار حسود و بخیل و تهمت زن و ….هستن .خوب بلحاظ ظاهری زشت و به لحاظ مالی یک خونه دارن و من مستاجرم.نیشو کنایه و عقده ای بازی زیاد در میارن طوری که دیگه کات کردم
حالا بنظر شما کار من درسته قطع رابطه البته اونها هم اصراری به رابطه ندارن .فقط فضول هستن و سالی یک بار زنگ میزنن .
چرا میگم حسود چون مثلا خواهریم اما من بینی عمل کردم یکی شون زود گفت منم برم عمل کنم منو مجبور کرد از دکتر خودم و کارهاشو و نگه داریشو انجام بدم که کردم و دوسش داشتم خوشحال باشه .اون یکی دیگه گفت اه یک خال بیرنگ دقت کنی به اندازه ارزن زیر گونه داری .یعنی عیوب داری .اون یکی هم گفت دوستم همه جوره عمل کرد و ماشین و فلان سر چهارراه سکته کرده مرد .یعنی زنهای بزرگ صاحب بچه و شوهر یکیشون تبریک بلد نبود و اما جاریم عمل کرد خنده و شادی خانوادش بود .خواهرهای من بلحاظ ظاهری زشت و شوهرانی زشت دارن اما کارمند و …و پز ما پولداریم.کنار هم میشینن و میگن ما پولدارها با هم .احمق کجای ایران یک خونه 75 متری و حقوق 7 تومان پولداری هست .اگه پولدار بودین اینقدر عقده ای نمیشدین البته اینو تو دلم میگم .و هیچ گاه جز احترام ندیدن از من .دو تاشون به مذهبی بودن و …میگن اونها بهشتی هستن و من جهنمی .اما چرا اگه جلوی پسر 14 ساله من محجبن چرا تولد و عروسی حجاب ندارن جلوی مردها میگن یک شبه عکس میگیریم و بشدت طوری زاویه میگیرن که منم تو عکسشون باشم شعور ندارن من نمیخوام تو عکس اونها باشم.و یکیشون گفته شوهرم عاشق سوفیاست اخه احمق وقتی من همسرم رو انتخاب کردم .دیگه هر ابلهی عاشق من بشه من میرم اون سمت من دارای عقل و شعورم بعد بلحاظ ظاهر همسراشون کوتوله و سیاه و زشتن.و شوهرانشون نمیگن خود خواهران من میگن شوهرمون عاشق سوفیا هستن .خوب من چه تقصیری دارم من که سالی دو دفعه منزل مادرم میاین میبینمتون.چرا خفه نمیشین.بسیار مذهبی های فاسد فکر و در دروغ و تهمت استاد با نام دین به من تهمت میزنن و به مادرم میگن اون مادر بیسواد منم باور میکنه .البته 75 سالشه .
روابط با اینها انگار خواهران تناردیه رو دارم و کلا خانوادم دقیقا تناردیه هستن
چه کنم راه درست بازم روابط داشتن با اینهاست .چقدر لبخند بزنم به رسم ادب چرا اونها احترام نمیزارن اینقدر حسود چرا

سلام
۲۷ سالمه
من با یه خانمی ۸ ماه باهمیم همه چی خوب بود
ایشون از لحاظ روحی کمی دچار مشکل شدن البته از سمت من نبوده این اشفتگی روحی
خیلی بی رمق شدن و از من مدتی زمان خواستن برای تنهایی که یه مقدار خودشونو پیدا کنن
تغییر رفتار داشتن یه مقدار نسبت به قبل کم اهمیت تر بودن با من ولی من گذاشتم رو حساب حال روحی نامناسبشون
الان ۲ هفته هیچ ارتباطی نداریم باهم که پیامی نیومده از طرفشون
منم پیام نمیدم بهش برای اینکه به تنهایی نیاز داره الان میخوام بدونم بنظرتون این به منزله ی کات کردن هست یا واقعا احتیاج به تنهایی؟
و من چیکار باید کنم تو این شرایط؟

درود بر شما.دکتر من ۳۲ سالمه.اقای دکتر.دو سال و نیم یا اقایی بودم که منو واسه ازدواج خواستن و عاشقانه منو دوس داشتن.رابطه بسیار عمیق و تجربه کردم با ایشون.هیچوقت حتی گمان نمیکردم بخواد بره.خیلی ماجراها اتفاق افتاد.خونواده ها در جریان قرار گرفتن….که این اقا اواخر مهر امسال یهو گفتن دیگه نمیخوان و رفتن.من رابطمونو دوس داشتم.رفتم بهش گفتم برگرد چون ایشون منو اونقدری میخواستن که منو بارها برگردوندن اما ایندفعه نه.۲۰ روز گذشت خبری نشد تا اینکه طاقت نیاوردم.برگشتم بهش گفتم بیا درست کنیم همه چیز و به هیچ صراطی مستقیم نشد.و من یه جورایی بعد یه مدت حس کردم حکم یه ادم اویزوون و براشون داشتم.کلی پیام بهش دادم که احساس منو به بازی گرفتی و دیگه تموم کردم.من نمیخواستم به هر نحوی شده ایشون و از دست بدم چون دوسش داشتم.خیلی جاها منو دلداری دادن که میگذره یادت میره ووو…من موندم تو تمام این مدت چطور واسه ایشون این همه راحت گذشت…که حتی یه پیامم ندادن واسه احوالپرسی از من حتی.دیدمشون گفتن که دوسم دارن اما به صلاح هر دومون هست رفتن.دکتر ایشون ادمی بود که واسه رفتن من گریه میکردن خودشونو به اب و اتیش میزدن.من موندم چطور این همه بی رحمی از جانب ایشون دیدم…میخوام یه جوری برشون گردونم که خودمو کوچبک نکنم.به هر راهی بگید زدم اقای دکتر اگر با صحبت درست میشد.دنبال یه راه حلم.نظر شما چیه؟من اینقدر از ایشون محبت دیده بودم جز این اواخر که ذره ذره اش یادمه و نمیخوام ایشون برن از زندگیم چون میدونم هیچوقت کسی نمیتونه اندازه ایشون کنارم باشه و البته هیچکسم نمیتونه به اندازه ایشون بعد این رابطه بذاره اینقدر بیخیال بره.لطفا کمک کنید من چطوری میتونم ایشون و دوباره علاقه مند کنم و برگردونم.

سلام وقت بخیر اقای دکتر.
من ۳۶ سالمه و عاشق کسی شدم که ۲۲ سالشه.یهنی ۱۴ سال اختلاف سنی داریم.
الان من عاشقم.اونم عاشق.
من از این میترسم که فردا من میشم ۵۰ ساله و خانمم میشه ۳۶ ساله.
میخوام بدونم مشکلی پیش نمیاد اینجوری از نظر روحیات و…
چون واقعا دوسش داشتم و نمیتونم ازش جدا بشم.
توروخدا جوابمو بدین.
ممنونم

سلام آقای دکتر
من به شدت به کمک و توصیه شما نیاز دارم. خواهش میکنم من رو کمک کنین.
من دختری 30 ساله هستم. حدود دو سال پیش با آقایی که الان 42 سال دارن آشنا شدیم. هردو ما مجرد هستیم و تا حالا ازدواج یا نامزدی نداشتیم. فقط هر دو ما مثل اکثر هم سن و سال هامون رابطه ی عاطفی شکست خورده داشتیم در گذشته که تموم شده.
من مدرس زبان انگلیسی هستم و ایشون عکاس هستن و تا چند وقت پیش توی یک کارخونه کار میکردن که تعدیل نیرو شد و از اون کار بیرون اومدن.
ابتدای آشنایی ما حرفی از ازدواج نبود ولی رابطمون خوب بود و ایشون آدم با ادب و محترم و منطقی و در عین حال مهربون بودن. رابطه تا 6 ماه خوب پیش رفت تا جایی که من گفتم دنبال یک رابطه هدفمند و ازدواجم و ایشون گفتن فعلا شرایطش رو ندارن. به ایشون گفتم لطفا با هم در ارتباط نباشیم و شما فکرهات و بکن و اگه دیدی میتونی و میخوای ازدواج کنی اون وقت به من پیام بده. اگر هم نخواستی لطفا پیام نده و اجازه بده من کنار بیام با این جدایی. ایشون بعد یک ماه پیام دادن و قبول کردن بیان خواستگاری. با هم پیش مشاور هم رفتیم. و نظر مشاور هم در نهایت مثبت بود.بعدش با مادر من و مادر ایشون 4 نفری رفتیم بیرون و قرار شد تا یک ماه بعدش که ایام محرم تموم بشه بیان خواستگاری.
توی همین مدت سر یک موضوع ساده همه چی به هم ریخت. من کرونا گرفته بودم و 14 روز قرنطینه بودم و توی این مدت کلافه و دلتنگ بودم. بعد از اینکه قرنطینه من تموم شد ایشون یه روز زنگ زدن و اصلا حرفی از اینکه همدیگرو ببینیم نزدن. منم کلا کلافه و بهونه گیر شده بودم گفتم اصلا دلت تنگ نشده؟ نمیخوای ببینیم همو؟ که بعد تازه گفت اره چرا میام عصر دنبالت. منم گفتم نه میخوام ببینمت نه میخوام باهات حرف بزنم. میدونم اشتباه بود و فقط از روی فشار روحی و دلتنگی بود که این مدت متحمل بودم. میخواستم یکم نازم و بکشه به قولی. ولی بعدش بهم پیام دادم و ازش بابت رفتارم عذرخواهی کردم و گفتم دلیلش کلافگی و دلتنگی واسه تو بوده. ایشون بعد چند روز جواب داد و گفت رابطه رو مرور کرده و به این نتیجه رسیده که میخواد رابطه رو تموم کنه. خیلی خواهش کردم و تا ماه ها تلاش کردم رابطه رو بازسازی کنم ولی نشد. ایشون گفتن مشکل تو نیستی من کلا آدم ازدواج و زندگی مشترک نیستم.
ماه ها تلاش کردم با همه شرایط ایشون کنار اومدم. چون میدونستم واقعا وضع مالی خیلی عالی ندارن گفتم بعد ازدواج هزینه ها رو تقسیم میکنیم و مهریه هم نمیخوام و… خیلی چیزهای دیگه. میخواستم شرایط ازدواج رو واسه کسی که دوستش داشتم تسهیل کنم تا موانع کنار بره. واقعا هم مشکلی نداشتم با این سبک زندگی که هر دو کار کنیم و من هم سهیم باشم در اداره زندگی.
ولی تمام این تلاش ها به جایی نرسید. ایشون واقعا نمیخواست ازدواج کنه و حاضر هم نبود رابطه رو ادامه بده چون میگفت تو اذیت میشی.
تا اینکه چند روز قبل نوروز 1401 خداحافظی کامل کردم و تا الان که 8 ماه میگذره قطع ارتباط کامل بودیم . نه پیامی نه حرفی نه زنگی. ایشون ولی من رو توی اینستاگرام کلوز فرند گذاشته و متن های معنی دار میزاره. من خودم استوری ها رو باز نمیکنم ولی ایشون دوست صمیمی من رو هم توی کلوز فرند گذاشته و دوستم بهم گفت که متن ها چی بودن . مثلا یکی از متن ها این بود که ” اگه دلت برام تنگ شده بهم پیام بده چون نگفتن فقط ما رو از هم دورتر میکنه”
آقای دکتر من با گذشت 8 ماه از قطع ترتباط هنوز دوسش دارم و نتونستم کامل کنار بیام و منتظرم برگرده . به نظرتون منتظرش بمونم که شاید برگرده؟ موقعیت ازدواج زیاد دارم ولی دلم فقط با ایشون هست.
هر از گاهی سیگنال های غیر مستقیم میفرسته مثلا به محض اینکه من عکس پروفایلم رو عوض میکنم ایشون هم عوض میکنه. خیلیییی غیر مستقیم.
ممنون میشم راهنمایمم کنین.

سلام من یه دختر ۱۸ ساله هستم.امروز از دوستم که خیلی بهم علاقه داشت(پسر هستن ایشون) به دو دلیل محکم جدا شدم.اول اینکه زیاد دوستشون نداشتم دوم اینکه می خوام امسال خیلی خوب واسه کنکور درس بخونم.
وقتی موضوعو باهاشون مطرح کردم خیلی ناراحت شدن و اصرار کردن و بهم گفتن خیلی نامردی که این کارو با من می کنی.
ولی من رو تصمیمم ایستادم چون احساس کردم آیندم مهم تر از دوستی و رابطه عاشقانه ایه که معلوم نیست سرانجامش چیه(دوستیمون مجازیه و یه ماه دوستیم).ولی از ظهر که ازش دورم خیلی احساس دلتنگی می کنم. عقلم با قاطعیت میگه هرگز نباید به این رابطه برگردم و باید رو درسم تمرکز کنم اما احساسم میگه گناه داره اینجوری به احساساتش لطمه بزنم و شاید بتونیم خاطره های خوبی با هم بسازیم. حالا چیکار کنم برگردم یا نه؟(هر وند علاوه بر عقلم، غرورم هم اجازه برگشتن نمیده ولی نمیدونم این احساس علاقه لعنتی که پیدا کردم چیه)

سلام من حدود هفت ماهه تو رابطه ام و الان میگه که من قیافه برام مهم بود و تورو دوست ندارم و سلیقم نیستی من خیلی عاشقشم خیلی بلاکم کرد،زنگ زدم اصرار کردم انبلاک کنه و رابطمون مجازی بوده… چیکار باید بکنم

سلام من پسری ۱۸ساله هستم من الان با دختری توی رابطه هستم تقریباً از رابطه مون دوسالی گذشته و اینکه من قبل ایشون به یکی از دخترای فامیل طرف مادرم علاقه شدیدی داشتم با اینکه سن کمی داشتم و به همین خاطر بلد نبودم چیکار کنم و هنوز هم که هنوز وقتی میبینمش یا یادش میفتم همون علاقه قبل رو بهش دارم خلاصه بخوام بگم دو دلم بخاطر اینکه به کسی الان باهاش تو رابطه هستم کات کنم یا نه ؟!
و اینکه دختری که باهاش رابطه دارم رو تا حالا از نزدیک ندیدم چون شهرهامون از هم دوره و قرار گذاشتیم که من برم خواستگاری دختر ولی خودش هم میگفت که شاید بهم جواب بله رو ندن و اینکه بعضی وقتا بهم میگه که باهام حاضره فرار کنه ولی من قبول نمیکنم میدونم هنوز سن زیادی ندارم و اینکه اینم بگم که باهاش قبلا دو سه باری میشه کات کردم ولی باز الان باهمیم علتش رو نمیدونم بعضی وقتا همین مسائل خیلی ذهنم رو درگیر میکنه و شبا بیخواب میشم خیلی وقتا با خودم میگم چقد احمق بودم که دوست داشتم با دختری رابطه داشته باش و میگفتم ای کاش هیچ وقت وارد رابطه نمیشدم و فقط به اون علاقه ایی که به دختر فامیلمون داشتم پایبند بودم .
این خلاصه مشکلی بنده داشتم بود

سلام. امیدوارم پیام منرا بخوانید و بهم کمک کنید.
چند سال پیش زمانی که دانشجوی سال آخر لیسانس بودم داخل دانشگاه با پسری که دانشجوی فوق لیسانس بود آشنا شدم. بعد از چندماه به من پیشنهاد برقراری رابطه برای آشنایی بیشتر به قصد ازدواج را دادن و من پذیرفتم. از آن روز تا الان ۶ سال میگذره، ایشون درسشون را تمام کردن، سربازی رفتن و استخدام بانک شدن. من هم مقطع لیسانس ، فوق لیسانس را تمام کردم و اکنون دانشجوی دکتری و استاد دانشگاه هستم.
با درست شدن شرایط ازدواجمون، خانوادشون را در جریان قرار دادن منتها بعد از چند روز ک شماره تماس مادر منرا گرفته بودن تا مادرشون تماس بگیرن، خواهرشون با من تماس گرفتن و گفتن اگر قول میدی برای زندگی به شهر ما بیای(برای همیشه) همراه خانوادم برای خواستگاری خدمت میرسیم(من ساکن اصفهان و ایشون ساکن ایلام هستن). طی این مکالمه من بهشون این قول را ندادم و در نهایت ایشون گفتن برادرم به این ازدواج اصرار دارن اما اینکار فقط باعث میشه پدر و مادر من از بین بروند(بخاطر دوری از پسرشون).
آقای دکتر من زمانی که پیشنهاد آشنایی این آقا را پذیرفتم این شرط را گذاشتم ک برای کار و زندگی تشریف بیارن اصفهان. درواقع با این شرط پیشنهادشون را قبول کردم. بنظر شما بی رسمی خواهرش را چجوری باید پاسخ بدم؟ چند روز هست مدام به حرفایی که زدن فکر کردم اما چیزی جز از غصه نصیبم نشده. چرا با من تماس گرفتن! چرا به بزرگترم احترام نگذاشتن! چرا به من میگن اگه این قول را بدی میایم خواستگاری! چرا منو باعث از بین رفتن پدر و مادرشون میدونن! و هزار چرای دیگه.
لطفا راهنماییم بفرمایید. متشکرم

سلام
من ۱۹ سالمه و کسیم که به هیچ وجه با کسی نه وارد رابطه شدم نه قصدش رو دارم کلا به روابط این مدلی باور ندارم چون هیچ تضمینی ندارن
اما جدیدا با یه پسره آشنا شدم که هم سنمه وبهم چند بار گفته که خیلی میخوامت و تا آخرش هستم و اینجور حرفا
منم خب بهش گفتم به اینجور رابطه ها اعتماد نمیکنم و اینکه اصن برنامه ای برای اینکارا ندارم و اونم گفت عب نداره من قانعت میکنم منم گفتم ب هر حال من برا خودت میگم چون میدونم این چیزا الان برام جایگاهی ندارن ولی اون همش بهم ابراز علاقه کرد و مدام حالمو میپرسید و چون شغلم حوریه که با مردم در ارتباطم می‌گفت ج همه پسرا رو نده چون قصد همشون کاری نیست و ایناا خلاصه خییییییلیییی حساس بود و همش ناراحت میشد منم دلم نمیومد ی جوری از دلش درآوردم
بعد اون مدام ازم درخواست های عجیب رابطه جنسی و اینا میخواست منم بهم برمیخورد و میگفتم حواسش باشه من از اولش بهش چی گفتم و اینکه خودش خواست تلاش کنه و اینکه بهش گفتم من حتی اگه با کسی وارد رابطه بشم اونیه که باهاش ازدواج کردم
بعد از اینکه اینو گفتم گفت باشه من میخواستم برات همه کار کنم و خودت نخواستی و اینجور حرفا بعد گفت مطمعنی منم گفتم آره بعد گفت اوک (من از اول بهش گفتم با دوست معمولی اوکیم نه رابطه و اینا) دوست معمولی
من که خوشحال شدم چون از طرفی اذیت بودم که یکی اینجوری ابراز علاقه کنه و من هیچ کاری ازم برمیاد
ولی اون معلومه حالش خیلی خرابه هم اینکه حساسه و اصن شکسته ولی خب من نمی‌خوام اینجوری باشه دلیلشم من باشم می‌خوام کمکش کنم کاری ازم برمیاد؟
میتونم به عنوان همون دوست معمولی کمکش کنم ؟

سلام
من نزدیک به ۶ سال هست که با پسری تو رابطم
خانواده دو نفر کامل در جریان بودن و گاهی اوقات حرف ازدواج میشد و همه چیز خوب میرفت جلو تا این که یهو میزد زیر همه چیز و منو مقصر میکرد که بخاطر رفتارای تو نمیتونم کامل بیام جلو خودتو عوض کن تا بیام خلاصه این رفتار همیشگیشه
تا حدی که تمام اعتماد به نفس منو گرفته تو این ۶ سال اخرین بارم گفت خانواده من مخالفن و لبخند خانوادم برام مهم تره منم رابطرو تموم کردم که بعد ۲ ماه با کلی بهانه برگشت
نزدیک به ۱ ساله هیچ گونه توجهی به من نداره هر بار که جدا شدیم دوباره با خواهش برگشته ولی رابطمون بدتر از قبل میشه منم هربار که برمیگرده کلا لال میشم نمیتونم جوابشو ندم
با وجودی که از همه نظر از اون بهترم ولی انقدر حس پوچی به من داده که حس میکنم هیچی نیستم و بجز اون دیگه کسی محل من نمیزاره
میشه راهنماییم کنید لطفا که چطوری خودمو بکشم بیرون از رابطه

سلام دختری ۱۷ ۱۸ ساله هستم.‌همکلاسی بودیم و به خاطر علاقه شون به تکنولوژی خیلی از گوشی ها اطلاع داشتن، منم میخواستم گوشی بگيرم و داشتم تحقیق میردم. این بهانه شد و پیام دادم و خدایی خیلی کمک ام کردن. خلاصه که شدن رفیق شفیقم و حس شون رو براز کردن و منم بعد چند ماه اوکی دادم. هدف مون ازدواج بود و هر دو جدی هستیم. تحقیق کردم و دیدم واقعا ادم خوبی یه.. بعد از یک سال و چندی، بهمن ماه متوجه شدم بدن من نقصی داره که هرگز نميتونم باردار بشم.. مطرح کردم و گفتم ميخوام جدا بشم اما همه جوره حمایتم کرد و نزاشت جدا بشیم. الان بعد شیش هفت ماه دکتر رفتن ودرمان و و غیره نتیجه ای نگرفتم و حتی بدتر هم شد.. دیگه هیچ امیدی بهم نیست. خودم نااميد نشدم اما حقیقت رو هم انکار نمیکنم. قرار شد تا بعد کنکور ارتباطی نداشته باشیم و بکوب درس مون رو بخونیم. هر دو شاگردایی هستيم که خيلی‌ها رومون سرمایه گذاری کردن.. میخوام ازش جدا بشم چون اینده ای نخواهم داشت با ازدواج.. چطور باهاش کنار بیام یعنی بعد کات چطوربه اینفکر نکنم چه اسیبی میبینه طرف ام و چطور بعد کنکور بهش بگم.. ممنون تون میشم بهم کنید. سپاس

سلام آقای دکتر
من ۲۵سالمه با پسری ک ی سال از خودم بزرگ تر بود آشنا شدم بعد ۶ماه منو ب خانوادشون معرفی کردن و مادرش ی بار اومد منو دید و دیگه نیومد و تلفنی ح میزد از همون اول مخالف ازدواج بودن چون می‌خوان دختر دایی شو براش بگیرن ی جوری شد ک رفته رفته هر وقت بحث من بود دعوا می‌کردند تا این ک پسره گفت دیگه نمیتونه ادامه بده خانوادش صفت و سختن کوتاه نمیان حتی بیشتر لج میکنن گفت از نظر اعصاب و روان داغون شده دیگه نمی‌خواد بیشتر از این ادامه بده الان ی ماه باهم ح نمیزنیم خیلی هم اصرار کردم اما گوش ندادن الان چ کار کنم ی پیام بدم حالشو بپرسم