پاسخ به سوالات شما با موضوع اضطراب کودک

سلام آقای دکتر.من یک نوجوان هستم که ۱۴سالمه و از سن ۹ تا ۱۰ سالکی حدودا استرس و اضطراب داشتم و همیشه احساس میکردم پدرم در راه خانه قراره تصادف کنه و انگار یک شخصی و یا حسی درونم میگفت اگه دستتو مثلا به زمین نزنی تصادف میکنه یا رو نوک پات راه تری و هزار نو چرت و پرت تصادف میکنه انقدر این ادامه پیدا کرد که یک شب این کارو نکردم و پدرم واقعا تصادف کرد خیلی عجیب بود و اما بعد از اون افکارت تغییر کرد و دیگه زیاد برام مهم نبود بعد از اون من اینطوری شدم که نباید هیچ چیز منفی و یا با شخص منفی و کسی که بد منو میاد رفت و آمد کنم و به زندگیم راه بدم این شد که هی حواسم بود ولی از شانس بده من اینطوری این کارو انجام میدادم که سرم رو انگار خالی میکردم یا سرم ی حرکاتی انجام میدادم که انگار سرم دو تیکه میشد و این طوری شد که من انرژیک بیش از اندازه شد کلی تو درونم بور و انگار توانایی هیجان زده بودن رو نداشتم و حالا تبدیل شد به یک افسردگی
من مدام به مرگ و قبرستان و آمبولانس و هزار جور چیز دیگه فکر میکنم و خودم رو در اون تصور میکنم کخ مثلا افکار اون مرده ها داره به سمت من میاد یا من دارم اونا میشم و فکر میکنم به هر جور و هزار نوع از اینا…ذهنم رو دیگه دوست ندارم.انگار دیوانه شدم آخه اینا علامت ی مغز سالم نیست که…بدجور اذیت میشم و همش فکر میکنم میتونم فکر های بقیه رو بخونم و بدزدم و خودم رو جای اونا کنم ذهنم دیگه وای نمی ایسته…۳ ماه پیش ۱ لار رفتم روانشناس و به من دارویی که سرترالین نام داشت رو دادن و استفاده میکنم الان
دوست دارم از این افکار رهایی یابم
چون از کار و زندگیم افتادم و خودم رو تنها میبینم و احساس پوچی میکنم