معرفی رمان وقتی نیچه گریست
«از فاصله دور به تماشای خودت بنشین. یک چشم‌انداز وسیع همواره از شدت مصیبت می‌کاهد.
اگر به اندازه کافی صعود کنی، به ارتفاعی می‌رسی که در آن مصیبت دیگر مصیبت‌بار جلوه نمی‌کند.»
وقتی نیچه گریست اولین رمان بلند روانپزشک معروف، اروین یالوم (نویسنده‌ی جلاد عشق) است. داستان در سال 1882 در وین اتفاق می‌افتد، جایی که جوزف بروئر، پزشک برجسته و مربی سیگموند فروید، درمان گفتاری اخیراً کشف شده خود را برای زنی که از علائم متعدد هیستری رنج میبرد، اعمال کرده است. اما اکنون این بروئر است که به کمک احتیاج دارد. زیرا گرچه آنا دیگر بیمار او نیست اما بروئر خود را عاشق آنا در می‌یابد. در تعطیلاتی در ونیز، یک زن روسی از خانواده سلطنتی با نام لو سالومه، از وی خواست که با فیلسوف آلمانی، فردریش نیچه که به دلیل طرد شدن، تهدید به خودکشی کرده است، ملاقاتی داشته باشد. نیچه در وین با بروئر ملاقات می‌کند و پس از صحبت، با یک ماه جلسات روزانه برای درمان موافقت می‌کند.
در این داستان هوشمندانه و کاملاً تخیلی، یالوم دنیای محصور شده جلسات بروئر و نیچه و همچنین محیط اجتماعی و فکری آن دوره را با دقت فرا می‌خواند.
اروین یالوم: نویسنده کتاب وقتی نیچه گریست
تعداد کمی از نویسندگان می‌توانند شخصیت نیچه را آنطور که یالوم به تصویر کشیده، در داستان‌ها به تصویر بکشند. نیچه برای بسیاری از افراد آنقدر معانی مختلفی دارد که به راحتی می‌توان او را در تصویر شخصی ما از خودمان نیز تصور کرد. اما یالوم در کتاب وقتی نیچه گریست در ساخت شخصیت داستانی خود و گفتگوهای جالب بین نیچه و بروئر، بیشتر به متون نیچه نزدیک است: کاوش جذاب روان‌درمانی و فلسفه. نیچه در کلامی معروف گفت که همه فلسفه مانند یک زندگی‌نامه است. در اینجا یالوم نیم‌نگاهی به چگونگی تأثیر فلسفه نیچه در روانشناسی وی و بالعکس می‌دهد.
