مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی SRRS
مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی (SRRS)
هولمز و راهه (۱۹۶۷) پرسشنامهای با عنوان مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی (SRRS) برای شناسایی رویدادهای پر استرس زندگی ایجاد کردند. هر یک از ۴۳ رویداد پر استرس زندگی، با توجه به نوع آسیبپذیری که توسط نمونه بزرگی از شرکتکنندگان به دست میآید، یک واحد از تغییرات را در زندگی بهوجود میآورد. ارزش کلی در خصوص رویدادهای استرسزای زندگی میتواند با جمع کردن نمرات هر رویدادی که طی یک دوره ۱۲ ماهه تجربه شده است، برآورد شود.
اگر یک نفر ۱۵۰ واحد تغییر در زندگی خود داشته باشد، احتمال ابتلا به استرس در او ۳۰٪ است. فرد دارای ۱۵۰ تا ۲۹۹ واحد تغییر در زندگی، به احتمال ۵۰ درصد از استرس رنج می برند. بیش از ۳۰۰ واحد تغییر در زندگی به این معنی است که یک فرد دارای احتمال ۸۰٪ برای ابتلا به بیماریهای مرتبط با استرس است.
پرسشنامه مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی (SRRS): درجه بندی رویدادهای پر استرس زندگی
ارزش امتیازی هریک از این حوادث که در طول سال گذشته در زندگی فرد اتفاقافتاده علامتگذاریمیشود. در پایان این امتیازات بایکدیگر جمع بستهمیشوند.
پرسشنامه
| شماره | رویداد زندگی | امتیاز |
| ۱ | فوتهمسر | ۱۰۰ |
| ۲ | طلاق | ۷۳ |
| ۳ | جدایی یا متارکه بدونطلاق | ۶۵ |
| ۴ | بازداشت در زندان یا سایر موسسات قضایی | ۶۳ |
| ۵ | فوت اعضای نزدیک خانواده | ۶۳ |
| ۶ | جراحت یا بیماری شدید | ۵۳ |
| ۷ | ازدواج | ۵۰ |
| ۸ | اخراج از کار | ۴۷ |
| ۹ | آشتی در زندگی زناشویی | ۴۵ |
| ۱۰ | بازنشستگی در کار | ۴۵ |
| ۱۱ | تغییراتعمده در سلامت یا رفتار عضوی از خانواده | ۴۴ |
| ۱۲ | بارداری | ۴۰ |
| ۱۳ | مشکلاتجنسی | ۳۹ |
| ۱۴ | پذیرش عضوی جدید در خانواده (مثلا تولد، قبول فرزندخواندگی، نقلمکان و …) | ۳۹ |
| ۱۵ | تعدیل بزرگ تجاری | ۳۹ |
| ۱۶ | تغییر عمده در وضعیتمالی (خیلی بدترشدن یا بهترشدن نسبتبه وضع معمول) | ۳۸ |
| ۱۷ | فوت دوستنزدیک | ۳۷ |
| ۱۸ | تغییر وضعیتشغلی (از مکانی بهمکان دیگر) | ۳۶ |
| ۱۹ | تغییر عمده در تعدد مشاجرات با همسر (بسیار بیشتر یا کمتر از معمول در پرورشکودک، عاداتشخصی و … مشاجرهکنند) | ۳۵ |
| ۲۰ | وامگرفتن (برای خرید خانه، کسب و کار …) | ۳۰ |
| ۲۱ | بازپرداخت وام یا قرض | ۳۰ |
| ۲۲ | تغییر مسئولیت در محلکار (مثلا ارتقا، نزول …) | ۲۹ |
| ۲۳ | ترک پسر یا دختر از خانه (ازدواج، دانشگاه، سربازی) | ۲۹ |
| ۲۴ | مشکلات و مسایل قانونی | ۲۹ |
| ۲۵ | دستاوردهای برجسته شخصی | ۲۸ |
| ۲۶ | شروع یا خاتمهکار همسر در خارج از منزل | ۲۶ |
| ۲۷ | شروع یا پایان تحصیلاتدانشگاهی | ۲۶ |
| ۲۸ | تغییر عمده در شرایط زندگی (خانه جدید، بازسازی، وخامت اوضاع در محله یا خانه و …) | ۲۵ |
| ۲۹ | تجدیدنظر در عادتهای شخصی (شیوه لباس پوشیدن، ترک سیگار و …) | ۲۴ |
| ۳۰ | مشکلات با رئیس | ۲۳ |
| ۳۱ | تغییرات عمده در ساعات کاری یا شرایط کاری | ۲۰ |
| ۳۲ | تغییرات اقامتی | ۲۰ |
| ۳۳ | رفتن بهمدرسه جدید | ۲۰ |
| ۳۴ | تغییرات عمده در نوع یا میزان تفریح | ۱۹ |
| ۳۵ | تغییرات عمده در خصوص فعالیتهای مذهبی | ۱۹ |
| ۳۶ | تغییرات عمده در فعالیتهای اجتماعی | ۱۸ |
| ۳۷ | قرض گرفتن (ماشین، تلویزیون، فریزر و …) | ۱۷ |
| ۳۸ | تغییر عمده در عادات خواب (بیشتر یا کمتر از معمول خوابیدن) | ۱۶ |
| ۳۹ | تغییر عمده در تعداد اعضای خانواده | ۱۵ |
| ۴۰ | تغییرات عمده در عادات غذا خوردن (مصرف غذای بیشتر یا کمتر یا ساعتهای غذاخوردن یا محیط بسیار متفاوت صرفغذا) | ۱۴ |
| ۴۱ | مرخصی | ۱۳ |
| ۴۲ | تعطیلات عمده | ۱۲ |
| ۴۳ | تخلف جزیی در قانون (بلیطهای اتوبوس یا مترو، عبور از چراغقرمز، برهم زدن آرامش و …) | ۱۱ |
تفسیر
اکنون، تمام امتیازاتی که کسبکردهاید باهم جمعکنید. ۱۵۰ یا کمتر، بهمعنای مقدار تغییر نسبتا کم در زندگی و حساسیت کم نسبتبه اختلالات سلامت ناشی از استرس میباشد. ۱۵۰ تا ۳۰۰ امتیاز با احتمال ۵۰٪ اختلال عمده در سلامت در ۲ سال آینده در ارتباط است. باتوجه بهمدل پیشبینی آماری هلمز-راهه، احتمال ابتلا به اختلال در افرادیکه امتیاز ۳۰۰ یا بالاتر بهدست آوردهاند، حدود ۸۰٪ است.
تحقیقات تجربی (راهه، ۱۹۷۰)
هدف از این مطالعه، بررسی این مورد است که آیا نمرات یا امتیازات مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی (SRRS) هلمز و راهه با شروع بیماری همراه بوده است یا خیر.
روش:
۲۵۰۰ ملوان مرد آمریکایی برای ارزیابی اینکه چه تعداد رویداد را در طی ۶ ماه گذشته در زندگی خود تجربه کردهاند، SRRS را ارائه دادند. نمره کل مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی (SRRS) برای هر شرکتکننده ثبت شد.
سپس در طی مدت شش ماه دیگر که آنها به کار و سفرهای خود میپرداختند، اطلاعات مربوط به وضعیت سلامت هر ملوان ثبت و نگهداری میشد. تعداد واحدهای تغییر ثبت شده در زندگی آنها، با نمرات مربوط به بیماری ملوانان همبستگی داشتند.
یافتهها:
بین نمرات تغییرات زندگی و نمرات بیماری، همبستگی مثبت ۰٫۰۱۱۸ وجود داشت. اگرچه همبستگی مثبت کوچک بود (یک همبستگی مثبت کامل برابر با ۱ مثبت است)، اما این امر نشان داد که بین واحدهای تغییر زندگی و سلامت رابطه معنیداری وجود دارد (این مورد اغلب به عنوان یک همبستگی آماری قابل توجه است). به همان نسبتی که واحدهای تغییر زندگی افزایش مییابد، تعداد و تناوب بیماری نیز افزایش داشته است.
محققان نتیجه گرفتند که واحدهای تغییر زندگی، با نمرات مربوط به بیماری رابطه مثبت دارند و تجربههای حاصل از رویدادهای زندگی باعث افزایش شانس بروز اختلالات سلامتی ناشی از استرس میشود. چنانچه که همبستگی کامل نبود، حوادث زندگی نمیتوانست تنها عامل ایجاد کنندهی بیماری باشد.
ارزیابی:
مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی (SRRS) تفاوتهای فردی را در نظر نمیگیرد. این مقیاس فرض میکند که هر یک از عوامل استرسزا به شیوهای یکسان افراد را تحتتاثیر قرار میدهد. این امر لزوما درست نیست. به عنوان مثال طلاق برای برخی از افراد بسیار استرسزا است و این در حالی است که برای برخی دیگر میتواند دوستداشتنی و یا حتی یک تسکیندهنده و آرامشبخش باشد.
اکثر مردم رویدادهای مهم و عمده را به ندرت در زندگی خود مشاهده میکنند. بنابراین، برای اندازهگیری بهتر استرس، باید به تنش و فشارهای زندگی روزمره نگاه کرد. این موارد «دردسرهای روزانه» نامیده میشوند، برای مثال گم کردن کلیدها.
منبع استرس: دردسرها و موفقیتهای روزانه
اکثر ۴۳ تغییر زندگی در SRRS رویدادهای روزمره نیستند. کانر و همکاران او (۱۹۸۱) یک مقیاس در خصوص دردسرها که ۱۱۷ مورد را در بر میگیرد و شامل نگرانی در مورد از دست دادن چیزها، ترافیک، مشاجرات، ناامیدی، کاهش یا افزودن وزن و ظاهر فیزیکی است را ارائه دادهاند. دردسرهای روزانه؛ خواستههای عذابآور، خستهکننده و ناراحت کنندهای است که تا حدودی در تعاملات روزانه با محیط مشخص میباشند (Kanner 1981).
مطالعه تجربی کانر و همکاران او (۱۹۸۱)
هدف: کانر و همکاران (۱۹۸۱) او به جای بررسی وقایع و یا رویدادهای بزرگ زندگی که بیشترین استرسزایی را دارا هستند، علاقهمند به بررسی این موضوع هستند که این وقایع دردسرهایی روزانه میباشند یا خیر.
آنها یک مقیاس ۱۱۷ عاملی در خصوص دردسرها و یک مقیاس ۱۳۵ عاملی در خصوص موفقیتها را برای بررسی ارتباط بین مشکلات و سلامت توسعه دادند.
روش: از یک نمونهی ۱۰۰ نفری در آمریکا، که شامل ۵۲ زن و ۴۸ مرد سفیدپوست، تحصیلکرده و از طبقه متوسط بودند خواسته شد که رویدادهایی را که در ماه گذشته تجربه کرده بودند را در هر دو مقیاس جای دهند. آنها باید این کار را با توجه به شدت (برای دردسرها) و تناوب (برای موفقیتها) انجام میدادند. هر شرکت کننده یک بار در ماه و برای ۱۰ ماه متوالی با استفاده از دو روش اندازهگیری استرس (یعنی موفقیتها و دردسرها) همراه با دو آزمون روانسنجی دیگر بهمنظور بررسی رفاه روانی تحت آزمایش و بررسی قرار گرفتند.
| ۱۳۵ موفقیت روزانه | ۱۱۷ دردسر روزانه |
| تفریح | موارد مربوط به وزن |
| روابط با دوستان | افزایش قیمتها |
| هوای خوب | رسیدگی به خانه |
| ارتقای شغلی | از دست دادن برخی چیزها |
| خوردن غذا در بیرون | ظاهر فیزیکی |
| خواب کافی | جرم و بزه |
نتایج: آنها دریافتند که مقیاس دردسرها، پیشبینی دقیقتری را نسبت به مقیاس درجه بندی سازگاری اجتماعی (SRRS) در خصوص مشکلات مرتبط با استرس مانند اضطراب و افسردگی ارائه داده است. موفقیتها، تأثیر مثبتی بر سطح استرس زنان داشت، اما در مردان اینگونه نبود.
