اختلالات اضطرابی در کودکان
تشخیص استرس در کودکان
استرس در کودکان تا حد معینی طبیعی است. این طبیعی است که کودکان هر از گاهی احساس نگرانی یا اضطراب کنند، مانند زمانی که آن‌ها مدرسه یا مهدکودک را شروع می‌کنند، یا به یک منطقه جدید نقل مکان می‌کنند.
اضطراب احساس ناراحتی است، مانند نگرانی یا ترس. این یک واکنش قابل درک در کودکان برای تغییر یا یک رویداد استرس‌زا است.
اما برای برخی از کودکان، اضطراب روزانه بر رفتار و افکار آن‌ها تأثیر می‌گذارد. این امر در مدرسه، خانه و زندگی اجتماعی آن‌ها دخالت می‌کند.
اگر فرزندتان برای مدتی مضطرب است و این حالت بر زندگی روزمره او تأثیر می‌گذارد، شاید لازم باشد با یک متخصص مراقبت‌های سلامتی صحبت کنید تا به حمایت از فرزندتان کمک کند. به عنوان مثال، اگر آن‌ها احساس می‌کنند دیگر نمی‌توانند به مدرسه بروند یا دوستان خود را ببینند.
پس از کجا متوجه شوید که اضطراب فرزندتان به این مرحله رسیده است؟
نشانه‌های تشخیص استرس در کودکان چیست؟
اضطراب و استرس در کودکان می‌تواند باعث شود کودک احساس ترس، وحشت، خجالت یا شرم کند.
برخی از نشانه‌های تشخیص استرس در کودکان که باید مراقب آن‌ها باشید عبارتند از:
- تمرکز کردن برایش سخت است
- نخوابیدن یا بیدار شدن در شب
- درست غذا نخوردن
- به سرعت عصبانی یا عصبی می‌شود و در هنگام انفجار خشم از کنترل خارج می‌شود
- نگرانی مداوم یا داشتن افکار منفی
- احساس تنش و بی‌قراری، یا استفاده اغلب از توالت
- همیشه گریه می‌کند
- همیشه از نظر عاطفی بیش از حد وابسته است (وقتی بچه‌های دیگر خوب هستند)
- شکایت از درد شکم و احساس ناراحتی
- گوشه‌گیری و عدم تمایل به انجام کارهایی که قبلاً از آن‌ها لذت می‌بردند.
فرزندتان ممکن است به اندازه کافی بزرگ نباشد تا تشخیص دهد که چرا این گونه احساس می‌کند.
دلیل اضطراب و استرس در کودکان (در صورت وجود)، بسته به سن کودک متفاوت خواهد بود. اضطراب جدایی در کودکان کوچکتر شایع است. کودکان و نوجوانان بزرگتر بیشتر نگران عملکرد مدرسه، روابط یا سلامت هستند.
کودکان و نوجوانان چه نوع اضطراب‌هایی را تجربه می‌کنند؟
انواع شایع اضطراب در کودکان و نوجوانان عبارتند از:
- ترس یا فوبیا از چیزی خاص
کودکان خردسال معمولاً از چیزهایی مانند تاریکی یا چیزهای خیالی مانند هیولاها می‌ترسند. این یک بخش طبیعی از بزرگ شدن است، اما وقتی ترس بیش از حد می‌شود و بر زندگی روزمره کودکتان تأثیر می‌گذارد، به یک فوبیا (نوعی اختلال اضطراب) تبدیل می‌شود.
- بیشتر اوقات بدون هیچ دلیلی احساس اضطراب می‌کنند
این طبیعی است که کودکان اغلب ترس و نگرانی داشته باشند. برخی از کودکان مضطرب ممکن است در هنگام بزرگ شدن، دچار بیماری به نام اختلال اضطراب فراگیر شوند.
اختلال اضطراب فراگیر باعث می‌شود که شما در مورد طیف گسترده‌ای از موقعیت‌ها و مسائل، به جای یک رویداد خاص، احساس اضطراب کنید. این احساس ترس یا وحشت مداوم است که انجام کارهای روزانه را به دلیل احساس اضطراب دشوار می‌کند.
افراد مبتلا به این اختلال اغلب روزها احساس اضطراب می‌کنند و تلاش می‌کنند تا آخرین باری را به یاد آورند که احساس آرامش کردند.
- اضطراب جدایی
اضطراب جدایی به این معنی است که کودک نگران این باشد که در کنار والدین یا مراقب ثابت خود نباشد.
این اختلال در کودکان خردسال شایع است و معمولاً در حدود ۶ ماهگی رشد می‌کند. این امر ماندن در مهدکودک، مدرسه یا با یک پرستار کودک را بسیار دشوار می‌کند.
اضطراب جدایی در کودکان بزرگتر ممکن است نشانه‌ای از احساس ناامنی در مورد چیزی باشد. برای مثال، شاید این حالت واکنش آن‌ها به تغییرات خانه یا مدرسه باشد.
- اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی اختلالی است که وقتی به آن مبتلا هستید، نمی‌خواهید در جمع به بیرون بروید، دوستان خود را ببینید یا در فعالیت‌ها شرکت کنید.
«خجالت» اجتماعی برای برخی از کودکان و نوجوانان کاملاً طبیعی است. با این حال، زمانی این حالت به یک مشکل به عنوان «اختلال اضطراب اجتماعی» تبدیل می‌شود که فعالیت‌های روزمره مانند خرید یا صحبت کردن با تلفن باعث ترس شدید و نگران کننده می‌شود. کودکان مبتلا به آن، تمایل دارند از انجام یا گفتن چیزی که فکر می‌کنند تحقیرآمیز خواهد بود، بترسند.
اختلال اضطراب اجتماعی می‌تواند بر کودکان بزرگتری که به بلوغ رسیده‌اند، تأثیر بگذارد.
- اضطراب مبتنی بر مدرسه
برخی از کودکان نگران رفتن به مدرسه می‌شوند. این امر می‌تواند در مورد کارهای مدرسه، دوستی یا قلدری باشد، به خصوص اگر آن‌ها مدرسه را تغییر دهند یا به سطح بالاتری از تحصیل برسند.
شاید آن‌ها همیشه این نگرانی‌ها را با شما به اشتراک نگذارند و در عوض بگویند که شکم درد دارند یا احساس بیماری می‌کنند. یکی از نشانه‌های این حالت، گریه کردن یا خسته به نظر رسیدن در صبح است.
این مشکلی می‌باشد که اگر به طور قابل توجهی بر زندگی روزمره آن‌ها تأثیر بگذارد، باید به آن رسیدگی شود.
- اختلالات اضطرابی که کمتر شایع هستند
اختلال استرس پس از سانحه و اختلال وسواس فکری عملی، انواع دیگری از اختلالات اضطرابی هستند که گاهی اوقات کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهند، اما معمولاً در بزرگسالان دیده می‌شوند.
اضطراب چه زمانی یک اختلال است که نیاز به درمان دارد؟
شما باید در صورت تجربه موارد زیر، برای اضطراب فرزندتان کمک بگیرید:
- احساس می‌کنید که او بهتر نمی‌شود، بدتر می‌شود و تلاش برای مقابله با آن به تنهایی جواب نداده است.
- فکر می‌کنید این حالت سرعت رشد آن‌ها را کند می‌کند یا تأثیر قابل توجهی بر تحصیلات یا روابط آن‌ها می‌گذارد.
- این اتفاق برایشان خیلی زیاد می‌افتد یا آن‌ها همیشه احساس اضطراب می‌کنند.
- این حالت باعث می‌شود که آن‌ها احساس ناراحتی جسمی کنند مانند احساس بیماری یا سردرد مداوم.
- فرزند شما بسیار عقب می‌ماند و نگران انجام کارهایی است که قبلاً از آن‌ها لذت می‌برد.
این اختلال چقدر می‌تواند جدی باشد؟
اضطراب طولانی مدت به شدت در رشد شخصی، زندگی خانوادگی و تحصیل کودک اختلال ایجاد می‌کند.
اختلالات اضطرابی که از کودکی شروع می‌شوند، اغلب در سال‌های نوجوانی و اوایل بزرگسالی ادامه می‌یابند.
نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب می‌توانند این موارد را نیز داشته باشند:
- افسردگی بالینی را تجربه کنند
- احساس ناامیدی کنند
- سوءمصرف مواد مخدر داشته باشند.
چه کاری می‌توانم برای کمک به فرزندم انجام دهم؟
اگر کودک دچار اضطراب شود، والدین و مراقبان زیادی می‌توانند برای کمک به او اقدام کنند. اول، مهم است که به کودکتان در مورد اضطراب یا نگرانی‌هایش گوش دهید.
از کجا باید کمک بگیرم؟
شما می‌توانید با پزشک خود یا شخصی در مدرسه فرزندتان مانند پرستار مدرسه صحبت کنید. شاید بخواهید این کار را به تنهایی یا با فرزندتان انجام دهید، ممکن است فرزندتان بتواند بدون شما قرار ملاقات داشته باشد. متخصص مراقبت‌های سلامتی باید به نگرانی‌های شما گوش دهد و توصیه‌هایی در مورد آنچه که باید انجام دهید ارائه دهد.
شاید فرزندتان به خدمات محلی سلامت روان کودکان و نوجوانان ارجاع داده شود. کارکنان این مراکز، با طیف گسترده‌ای از مشکلات جهت کمک به جوانان آموزش دیده‌اند. افراد حرفه‌ای که در خدمات این مراکز کار می‌کنند عبارتند از:
- روانشناسان
- روانپزشکان
- پرستاران
- کاردرمانگران
- فیزیوتراپیست‌ها
- و سایر متخصصان آموزش دیده.
آن‌ها باید به والدین، مراقبان و همچنین کودک کمک کنند و از او حمایت کنند.
خدمات مشاوره جوانان
اگر فرزند شما نمی‌خواهد به پزشک مراجعه کند، ممکن است بتواند از یک سرویس مشاوره محلی جوانان کمک بگیرد.
خدمات مشاوره جوانان به طور خاص برای جوانان ایجاد شده است تا در مورد آنچه که آن‌ها را نگران می‌کند صحبت کنند و مشاوره بگیرند.
کمک تلفنی یا آنلاین
تلفن یا خدمات آنلاین می‌تواند برای کودکان و جوانان مفید باشد. شاید آن‌ها احساس کنند که صحبت کردن با کسی که آن‌ها را نمی‌شناسد، آسان‌تر است.
چگونه اختلالات اضطرابی را درمان می‌کنید؟
نوع درمان ارائه شده به علت اضطراب کودک شما بستگی دارد.
این می‌تواند برای کودکتان مفید باشد که با اعتماد به نفس در مورد آنچه که آن‌ها را نگران می‌کند، با یک فرد آموزش دیده صحبت کند، به خصوص کسی که آن‌ها را نمی‌شناسند.
اگر فرزند شما در این مراکز دیده شود ، ممکن است به یک روان درمانگر کودک و نوجوان یا یک روانشناس بالینی مراجعه کند. اگر آن‌ها در یک سرویس مشاوره جوانان هستند، شاید یک مشاور جوانان آموزش دیده یا روان درمانگر برایشان باشد.
این جلسات به آن‌ها کمک می‌کند تا بفهمند که چه چیزی آن‌ها را مضطرب می‌کند و چگونه می‌توانند با این وضعیت مقابله کنند.
درمان‌های روانشناختی
درمان های روانشناختی واقعاً می‌توانند به اضطراب کمک کنند. آن‌ها روش‌های گفتاردرمانی مبتنی بر شواهد هستند، مانند درمان شناختی رفتاری که ثابت شده است کمک می‌کند.
درمان شناختی رفتاری (CBT) یک درمان گفتاری است که به کودکتان کمک می‌کند تا مشکلات خود را با تغییر شیوه تفکر و رفتارش مدیریت کند.
این روش ثابت شده است که به اضطراب کمک می‌کند و معمولاً به جوانان مضطرب ارائه می‌شود.
فرزند شما با روانشناس همکاری خواهد کرد تا راه‌هایی برای تغییر طرز فکر خود پیدا کند. آن‌ها به کودک شما کمک می‌کنند تا استراتژی‌هایی برای مقابله با شرایطی که مضطربشان می‌کند، پیدا کنند.
دارو
اگر مشکل اضطراب کودکتان بهتر نشده است، ممکن است پزشکتان در مورد امتحان دارو با شما صحبت کند.
نوعی داروی ضدافسردگی که مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) نامیده می‌شود، می‌تواند به کودک شما کمک کند تا احساس آرامش و متفاوتی در مورد مسائل داشته باشد.
داروهای ضدافسردگی معمولاً حدود ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد تا به درستی کار کنند، بنابراین شما یا فرزندتان ممکن است بلافاصله متوجه تفاوت نشوید.
طبیعی است که نگران عوارض جانبی باشید. کودک شما باید از هرگونه عوارض جانبی احتمالی آگاه باشد و در صورت بروز آن‌ها، به شما یا پزشک خود اطلاع دهد.
چرا تنها بعضی از کودکان تحت تأثیر اضطراب قرار می‌گیرند؟
برخی از کودکان به سادگی عصبی‌تر و مضطرب‌تر به دنیا می‌آیند و کمتر از سایر کودکان قادر به مقابله با استرس هستند.
گاهی اوقات حوادث زندگی آسیب‌زا مانند بیماری یا تصادف باعث اضطراب می‌شود. این حالت می‌تواند اتفاق بیفتد حتی اگر فرزندتان قبلاً از نظر طبیعی اعتماد به نفس داشته است.
شخصیت مضطرب کودک ممکن است تا حدی توسط ژن‌هایی که از والدین خود به ارث برده است، تعیین شود. شاید والدین کودکان مضطرب علائم را تشخیص دهند و به یاد آورند که در جوانی احساس و رفتار مشابهی داشتند.
رویدادهای زندگی
برخی از کودکان نیز ممکن است پس از یکسری اتفاقات دشوار زندگی، دچار اضطراب شوند. شاید آن‌ها بتوانند با یکی از این رویدادها کنار بیایند، اما چندین رویداد دشوار با هم، یا یک رویداد تک که آسیب زا است، می‌تواند برای آن‌ها بیش از حد باشد. نمونه‌هایی از این موارد عبارتند از:
- خانه و مدرسه را به طور مکرر عوض کنید – وقتی همیشه انتظار تغییر وجود داشته باشد، تسکین یافتن دشوار می‌شود
- طلاق یا جدایی والدین
- مرگ یک خویشاوند یا دوست نزدیک
- در یک تصادف به شدت بیمار یا مجروح شدن
- داشتن شخصی در خانواده که بیمار یا معلول است
- مسائل مربوط به مدرسه مانند تکالیف، امتحانات، مشکلات قلدری یا دوستی
- درگیر شدن در جرم
- سوءاستفاده یا بی‌توجهی
شرایط پزشکی
کودکان مبتلا به شرایط خاصی مانند اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) و اختلالات طیف اوتیسم ممکن است اضطراب را به عنوان بخشی از علائم بیماری خود تجربه کنند. این امر به دلیل تفاوت در نحوه عملکرد مغز آن‌هاست.
منبع:
https://www.nhsinform.scot/illnesses-and-conditions/mental-health/anxiety-disorders-in-children/
