اختلال add چیست ؟ | 5 درمان در بزرگسالی و کودکی

اختلال ADD در کودکان

تشخیص اختلال کم توجهی در کودکان عبارت است از حضور 6 نشانه بی‌توجهی در افراد زیر 16 سال برای مدت حداقل 6 ماه بی‌وقفه بدون وجود نشانه های بیش فعالی. این نشانه‌ها عبارتند از:

برای همه ما اغلب توجه کردن به شکلی دقیق و بی‌نقص دشوار است، با این حال برخی افراد بیش از دیگران با این مبارزه روبرو هستند. در حالی که ناتوانی در آگاهی به دردسری مداوم تبدیل می‌شود، ممکن است نشان‌دهنده اختلال کمبود توجه یا اختلال کم توجهی (ADD) باشد.

اکثر مردم، اختلال کم توجهی یا ADD را به عنوان یک بیماری دوران کودکی در نظر می‌گیرند. اما آنها فراموش می‌کنند که کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی یا ADD در نهایت به بزرگسالان تبدیل می‌شوند و بسیاری از آنها تا بزرگسالی توسط متخصص تشخیص داده نمی‌شوند. اما اختلال کم توجهی یا ADD چیست؟ علائمش چیست؟ در این مقاله، بیشتر در موردش بحث و صحبت می‌کنیم. در ابتدا به اختلال بی توجهی در کودکی و سپس به نشانه‌های آن در بزرگسالی می‌پردازیم.

اختلال کم توجهی (ADD) یا نقص و کمبود در توجه چیست؟

اختلال کم توجهی یا کمبود توجه یا نقص در توجه (ADD) یک اختلال عصبی رشدی است که توجه و کنترل رفتارهای تکانشی را برای فرد مشکل می‌کند. این بیماری مشابه اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است اما بدون بیش فعالی. یعنی مبتلایان اختلال کم‌توجهی بر خلاف افراد مبتلا به بیش فعالی ADHD فعالیت بالایی ندارند، اما در توجه و تمرکز دچار مشکلند. در حقیقت این افراد حضور فیزیکی دارند اما فکر و حواسشان جای دیگری است.

10 نشانه‌های اختلال ADD چه می‌باشند؟

7 نشانه‌های یک رفتار تکانشی چه هستند؟

تفاوت بین اختلال کم توجهی (ADD) و بیش‌فعالی (ADHD) چیست؟

اختلال کم توجهی یا ADD با بیش‌فعالی (ADHD) ، اختلالات جداگانه و منحصر به فردی در دوران کودکی هستند. کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی اغلب به عنوان تنبل، افسرده یا ناتوان در یادگیری توصیف می‌شوند، در حالی که کودکان مبتلا به ADHD اغلب به عنوان یک اختلال رفتاری نام‌گذاری می‌شوند.

اگرچه شباهت‌های زیادی بین ADD و ADHD وجود دارد، ولکن در اختلال کم توجهی مشکل فرد بیشتر با توجه و تمرکز است در حالیکه در ADHD مشکل فرد بیشتر با ثابت ماندن و قرار داشتن و تکانشی عمل نکردن می‌باشد. افرادی که نوع ترکیبی آن را دارا هستند، هم با تمرکز و توجه و هم با مشکل تکانشی بودن دست به گریبان هستند.

چه شرایطی معمولاً با اختلال کم توجهی یا ADD وجود دارد؟

تشخیص اختلال کم توجهی یا ADD دشوار است زیرا بسیاری از اختلال‌ها با این اختلال همراه هستند. این امر هنگام ارزیابی نوجوانان و بزرگسالان، بسیار مطرح می‌شود. تا زمانی که اختلال کم‌توجهی درمان نشده باقی بماند، پتانسیل ایجاد مشکلات اضافی بیشتر است.

موارد زیر، مشکلات رایج مشترک هستند:

عوارض ناشی از اختلال کم‌توجهی چیست؟

اختلال کم توجهی یا ADD می‌تواند زندگی را برای شما دشوار کند، زیرا اختلال کم‌توجهی به موارد زیر مرتبط است:

عوامل موثر در ایجاد اختلال کم توجهی

• ژنتیک: اختلال کم‌توجهی می‌تواند ارثی باشد و مطالعات نشان می‌دهند که ژن‌ها ممکن است نقشی داشته باشند.
• محیط: برخی عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب در کودکی.
• مشکلاتی در طول رشد: مشکلات سیستم عصبی مرکزی در زمان‌های خاصی از رشد.

درمان‌ اختلال کم‌توجهی یا ADD در کودک

درمانگران سلامت روان اغلب از ترکیبی از روش‌های توصیه شده‌ی زیر برای درمان این اختلال استفاده می‌کنند:

دارو درمانی

محرک‌ها: سطوح انتقال‌دهنده‌های عصبی را تقویت و متعادل می‌کنند.

داروهای ضد افسردگی: بازجذب نوراپی‌نفرین و دوپامین را مهار می‌کنند. می‌توانیم از ADHD در دوران کودکی جلوگیری کنیم تا با استفاده از داروی مناسب به سمت درمان ADD در بزرگسالی حرکت کنیم. برای دریافت داروی مناسب با روان‌درمانگر خود مشورت کنید.

درمان مبتنی بر افزایش توجه

درمان یک مراجع یا بیمار از طریق افزایش توجه می‌تواند موفقیت‌های ملموسی در پی داشته باشد. مثلا خودانگیزشی، دستیابی به اهداف و افزایش قابل ملاحظه‌ی توجه.

مدیریت عادات غذایی

ایجاد عادات غذایی سالم برای بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه – بیش‌فعالی، دشوار است. برخی غذاها در ثابت نگه داشتن انرژی و سطح قند خون افراد و بهبود تمرکز در آنها بهتر عمل می‌کنند. برای تهیه نمودار رژیم غذایی مناسب و رعایت صحیح آن، با روان‌درمانگرتان مشورت کنید.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی رفتاری (CBT) یک نوع رایج مشاوره سلامت روان است که طی آن با یک روان‌درمانگر بر اساس برنامه‌ای زمان‌بندی شده و ساختاریافته، ملاقات می‌کنید. این جلسات منظم شامل مشاوره از طریق روان‌درمانگرتان برای صحبت در مورد هرگونه اضطراب، استرس یا افسردگی در شما است.

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا به طور مداوم در شما وجود دارد و زندگی شما را مختل می‌کند، با یک پزشک سلامت روان در مورد اینکه آیا ممکن است اختلال کم‌توجهی داشته باشید یا خیر، صحبت کنید. اکثر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است بتوانند ADHD را تشخیص داده و بر آن نظارت و درمان کنند. به دنبال درمانگری باشید که در زمینه مراقبت از بزرگسالان مبتلا به اختلال کم‌توجهی، دانش و تجربه داشته باشد.

چه تعداد از بزرگسالان به اختلال کمبود توجه (ADD) مبتلا هستند؟

میلیون‌ها کودک، مبتلا به اختلال کم توجهی یا ADD و/یا ADHD تشخیص داده می‌شوند، اما بزرگسالان بسیاری از این بیماری رنج نمی‌برند.

اختلال کم توجهی یا  ADD تقریباً 3-5٪ از جمعیت کودکان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. همچنین 50 تا 80 درصد درجاتی از علائم تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. احتمال ابتلا به اختلال کم توجهی یا ADD در مردان بیشتر از زنان است. این اعداد به طور قابل‌توجهی کمتر گزارش شده است، زیرا تعداد موارد ابتلا، سالانه افزایش می‌یابد.

علائم اختلال کمبود توجه (ADD) در بزرگسالان

• بی‌توجهی: با نقص در توجه، حواس‌پرتی و مشکل در تمرکز ایجاد می‌شود. بزرگسالان مبتلا به اختلال کم توجهی یا ADD به خیالبافانی تبدیل می‌شوند که تلاش می‌کنند روی موضوعات موردنظرشان متمرکز بمانند.
• بی‌نظمی: مسئولیت‌ها و تعهدات با افزایش سن افزایش می‌یابد. بی‌نظمی در بزرگسالان در خانه یا در محیط کارشان ظاهر می‌شود، مانند نادیده گرفتن تصادفی صورت‌حساب‌ها و تکالیف، و عدم هماهنگ کردن مسائل خانوادگی.
• مدیریت زمان ضعیف: همه ما گهگاه برای آن جلسه مهم، فعالیت‌ها یا هر هدف مهم دیگری دیر می‌کنیم. با این حال، کسانی که اختلال کم‌توجهی دارند معمولاً دیر می‌کنند زیرا نمی‌توانند روی یک کار متمرکز شوند و مدت زمان انجام یک کار را دست‌کم می‌گیرند.
• رفتار تکانشی: رفتار تکانشی در ADHD بیشتر از ADD است. بزرگسالان مبتلا به اختلال کم‌توجهی قبل از فکر کردن، صحبت می‌کنند و قبل از سنجش عواقب تصمیماتشان، تصمیم می‌گیرند.
• تمرکز بیش از حد: هنگامی که یک فرد مبتلا به اختلال کم‌توجهی در یک کار یا فعالیتی که از آن لذت می‌برد شرکت می‌کند، کاملا جذبش می‌شود. در این دوره، آنها تمایل دارند همه چیز را در محیط اطرافشان نادیده بگیرند.

علائم دیگر عبارتند از فقدان توانایی در انجام همزمان چند کار، نوسانات خلقی، بی‌حوصلگی، مهارت‌های ضعیف گوش دادن، فراموشی، عزت‌نفس پایین و اختلالات خواب.

مشکلات زندگی با اختلال ADD در بزرگسالی

اختلال کم توجهی یا ADD می‌تواند بسیار ناتوان‌کننده باشد. این اختلال کم توجهی کیفیت زندگی را بسیار پایین می‌آورد، احتمال سومصرف مواد، بیکاری، صدمات تصادفی، خودکشی و مرگ زودرس را بالا می‌برد. همچنین اختلال کم توجهی هزینه بسیاری را برای درمان به فرد و خانواده تحمیل می‌کند.

افرادی که دچار ADD یا ADHD هستند با احتمال 3 برابر بیشتر دچار افسردگی می‌شوند. همچنین نیمی از این افراد به طیفی از اختلال دوقطبی دچار هستند. 70 درصد آنها دچار ناتوانی در تنظیم هیجانات هستند که این امر به پاسخ‌های رفتاری هیجانی و نادرست می‌انجامد. تقریبا تمامی این افراد ترس شدید از طرد شدگی و انتقاد دارند که باعث حساسیت شدید آنها به طرد شدگی و انتقاد و در نتیجه ایجاد درد شدید در انها می‌شود.

این افراد حافظه کارکردی ضعیفی دارند و لیست خرید را به‌سادگی فراموش می‌کنند. گروهی از آنها نسبت به زمان ادراک کمی دارند و قادر به تنظیم و مدیریت زمان برای انجام کارها نمی‌باشند. از نگاه دیگران این افراد تنبل و پشت هم انداز بنظر می‌رسند.

ارتباط اختلال بی توجهی و اهمالکاری

انگیزه این افراد برای انجام کارها تنها با زمان نزدیک شدن به از دست رفتن فرصت بالا می‌رود و نمی‌توانند از قبل برای انجام کارها اقدام کنند. دلیل به‌تعویق انداختن کارها در افراد دچار ADHD آن است که این افراد توانایی تصمیم‌گیری درباره زمان شروع کار، نحوه انجام آن و نحوه نظارت بر پیشرفت خود را ندارند. آنها به‌سادگی حین انجام کار دچار حواس‌پرتی شده و به کار دیگری جذب می‌شوند.

این افراد هر کاری را در لحظات آخر بهتر انجام می‌دهند زیرا کمتر دچار تردید و افکار ناخواسته می‌شوند. مشکل به‌تعویق اندازی کارها از نظر اقتصادی برای آنها بسیار مشکل‌ساز است و زندگی‌شان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مثلا قبض‌های خانه تا لحظه آخر پرداخت نمی‌شود، نامه نگاری‌های اداری تا آخرین فرصت‌ها انجام نمی‌شود و کارهای محوله در محیط کار تا لحظه آخر به‌تعویق انداخته می‌شود.

به‌تعویق اندازی همچنین روابط  فرد دچار اختلال بی توجهی را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. زیرا افراد نزدیک به او احساس بی اهمیتی در  نحوه رفتارش می‌کنند. در طول زمان ناتوانی در انجام وظایف و کامل کردن آنها باعث کاهش عزت نفس، احساس گناه و شرم در فرد می‌شود. طی یک چرخه منفی این احساسات خود به افزایش تعویق اندازی و انجام ندادن وظایف منجر می‌شود. در نتیجه فرد نشانه های اضطراب و افسردگی را نیز نشان می‌دهد.

تحقیقات نشان می‌دهد حل کردن مشکل تعویق‌اندازی و اهمالکاری به بهبود نشانه های اضطراب و افسردگی کمک می‌کند.

درمان اختلال add در بزرگسالان

درمانهای استاندارد برای اختلال کم توجهی در بزرگسالان عبارتند از درمان دارویی، آموزش، فراگیری مهارت‌ها و مشاوره روانشناختی. تحقیقات نشان می‌دهد بکارگیری همزمان این روش‌ها بیش از استفاده از هر یک بتنهایی موثر می‌باشد. این روش‌ها کمک می‌کند نشانه های اختلال ADHD مدیریت شود، اگرچه باعث درمان نمی‌شود.

درمان های دارویی شامل داروهای محرک از جمله متیل فندیت و آمفتامین‌ها است. درمانهای دارویی دیگر شامل آتومکستین و ضدافسردگی‌ها می‌شود. پیدا کردن داروی درست و دوز مناسب برای فرد ممکن است مدتی زمان ببرد.

درمان روانشناختی شامل آموزش مهارت‌ها از جمله مدیریت زمان، نحوه کنترل رفتارهای تکانشی، مهارت حل مساله، نحوه کنار آمدن با شکست‌ها، افزایش عزت نفس و مهارت ارتباط با افراد خانواده و دوستان می‌شود.

ارتباط ADD و خلاقیت

بنظر می‌رسد هیچ شاهد محکمی بر ارتباط بین ADD و خلاقیت وجود ندارد، اما تحقیقاتی نیز وجود دارد که این امر را به چالش می‌کشاند. ویژگی‌های رفتاری که در ADD  وجود دارد و باعث می‌شود فرد خلاف ساختار همیشگی و پذیرفته شده حرکت کرده و از آنها تبعیت نکند، ممکن است باعث ایجاد خلاقیت در فرد شود. مثلا ویژگی تکانشی می‌تواند منجر به ایجاد افکار ناب و بدیع شود. زیرا این افراد مانع‌های درونی برای عدم اظهار و یا انجام ندادن آنچه به ذهن آنان می‌رسد، ندارند. این ویژگی همچنین باعث می‌شود وقتی طرح و یا ایده آنان به مشکل برخورد، خودانتقادگری نداشته باشند و در نتیجه طرح ایده‌های جدید را متوقف نکنند.

افراد ADHD یا ADD همچنین به‌سرعت حواسشان پرت می‌شود. این ویژگی نیز مزایایی دارد و باعث می‌شود آنها المنتهای محیطی را به شکل جدیدی با یکدیگر ترکیب کنند که خود منجر به خلق یک ایده تازه می‌شود.

در تحقیقی که بر روی گروهی از دانشجویان انجام شد، افرادی که ADHD داشتند علاقمندی بیشتری به ایده‌های جدید در قیاس با افرادی که ADHD نداشتند از خود نشان دادند. همچنین افراد ADHD در حوزه‌های هنری، خلاقیت نوشتاری و اکتشافات علمی عملکرد بهتری از گروه دیگر داشتند.

آیا بازی‌های کامپیوتری باعث تشدید اختلال کم توجهی می‌شود؟

بازی‌های کامپیوتری باعث ایجاد اختلال کم توجهی نمی‌شود، ولکن می‌تواند به تقویت مغز ADD بیانجامد. این موضوع باعث می‌شود بسیاری از والدین سوال کنند آیا بازی‌های کامپیوتری دلیل ایجاد ADHD در کودک است؟ پاسخ خیر می‌باشد. اما یکی از نشانه های ADD و ADHD علاقمندی زیاد این کودکان به بازی‌های کامپیوتری است. بنابراین باید گفت بازی‌های کامپیوتری باعث ایجاد اختلال کم توجهی نمی‌شود ولکن علاقمندی بیشتر این کودکان به بازی‌های کامپیوتری باعث می‌شود به این بازی‌ها اعتیاد پیدا کرده و از فعالیت‌ها و مهارت‌های دیگر مانند فعالیت‌های جسمانی و روابط اجتماعی بازمانند.

منبع:

https://lifecarecounselling.in/blog/attention-deficit-disorder-add-symptoms-causes-and-treatment/…12