اختلال کم توجهی (ADD): علائم، علل و درمان

اختلال کم توجهی یا نقص و کمبود در توجه چیست؟

اختلال کم توجهی (ADD): علائم، علل و درمان

برای همه ما اغلب توجه کردن به شکلی دقیق و بی‌نقص دشوار است، با این حال برخی افراد بیش از دیگران با این مبارزه روبرو هستند. در حالی که ناتوانی در آگاهی به دردسری مداوم تبدیل می‌شود، ممکن است نشان‌دهنده اختلال کمبود توجه یا اختلال کم توجهی (ADD) باشد. اکثر مردم، اختلال کم توجهی یا ADD را به عنوان یک بیماری دوران کودکی در نظر می‌گیرند. اما آنها فراموش می‌کنند که کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی یا ADD در نهایت به بزرگسالان تبدیل می‌شوند و بسیاری از آنها تا بزرگسالی توسط متخصص تشخیص داده نمی‌شوند. اما اختلال کم توجهی یا ADD چیست؟ علائمش چیست؟ در این مقاله، بیشتر در موردش بحث و صحبت می‌کنیم.

اختلال کم توجهی (ADD – Attention Deficit Disorder) چیست؟

اختلال کم توجهی یا کمبود توجه یا نقص در توجه (ADD) یک اختلال عصبی رشدی است که توجه و کنترل رفتارهای تکانشی را برای فرد مشکل می‌کند. این بیماری مشابه اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است اما بدون بیش فعالی. یعنی مبتلایان اختلال کم‌توجهی بر خلاف افراد مبتلا به بیش فعالی ADHD فعالیت بالایی ندارند، اما در توجه و تمرکز دچار مشکلند. در حقیقت این افراد حضور فیزیکی دارند اما فکر و حواسشان جای دیگری است.

برخی از نشانه‌های کم‌توجهی چه می‌باشند؟

• مشکل در پیروی از دستورالعمل‌ها
• گیج به نظر رسیدن، در فکر فرو رفتن
• مشکل در حفظ توجه
• از دست دادن موارد لازم برای انجام وظایف
• توجه ناکافی به جزئیات
• بی‌نظم به نظر رسیدن
• بی‌دقتی کردن و بنابراین دچار اشتباهات شدن
• خواب‌آلود به نظر رسیدن
• فراموشکار به نظر رسیدن
• خیالبافی کردن

برخی از نشانه‌های یک رفتار تکانشی (یعنی  اقدامی لحظه‌ای و بدون آینده‌نگری به عواقبش) چه هستند؟

• حرف زدن زیاد
• نسنجیده حرف زدن، بی‌اختیار و بدون فکر حرف زدن
• مشکل در درانتظار ماندن
• میان حرف کسی دویدن
• مشکل در بازی کردن بی سر و صدا
• مشکل در یکجا نشستن
• بیش از حد نوشتن

چه تعداد از بزرگسالان به اختلال کمبود توجه (ADD) مبتلا هستند؟

میلیون‌ها کودک، مبتلا به اختلال کم توجهی یا ADD و/یا ADHD تشخیص داده می‌شوند، اما بزرگسالان بسیاری از این بیماری رنج نمی‌برند.

اختلال کم توجهی یا  ADD تقریباً 3-5٪ از جمعیت کودکان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. همچنین 50 تا 80 درصد درجاتی از علائم تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. احتمال ابتلا به اختلال کم توجهی یا ADD در مردان بیشتر از زنان است. این اعداد به طور قابل‌توجهی کمتر گزارش شده است، زیرا تعداد موارد ابتلا، سالانه افزایش می‌یابد.

تفاوت بین اختلال کم توجهی (ADD) و اختلال کمبود توجه- بیش‌فعالی (ADHD) چیست؟

اختلال کم توجهی یا ADD با بیش‌فعالی و بدون بیش‌فعالی، اختلالات جداگانه و منحصر به فردی در دوران کودکی هستند. کودکان مبتلا به اختلال کم‌توجهی اغلب به عنوان تنبل، افسرده یا ناتوان در یادگیری توصیف می‌شوند، در حالی که کودکان مبتلا به ADHD اغلب به عنوان یک اختلال رفتاری نام‌گذاری می‌شوند.

چه شرایطی معمولاً با اختلال کم توجهی یا ADD وجود دارد؟

تشخیص اختلال کم توجهی یا ADD دشوار است زیرا بسیاری از اختلال‌ها با این اختلال همراه هستند. این امر هنگام ارزیابی نوجوانان و بزرگسالان، بسیار مطرح می‌شود. تا زمانی که اختلال کم‌توجهی درمان نشده باقی بماند، پتانسیل ایجاد مشکلات اضافی بیشتر است.

موارد زیر، مشکلات رایج مشترک هستند:

• مشکلات عملکرد تحصیلی مانند عدم موفقیت و ناتوانی در یادگیری.
• مشکلات عاطفی مانند واکنش بیش از حد به موقعیت‌ها و اعتماد به نفس ضعیف.
• مشکلات مهارت‌های اجتماعی مانند خودخواه بودن، پرخاشگری و خودآگاهی ضعیف.
• مشکلاتی مانند دروغگویی، دزدی و حس یا تمایل ویران‌سازی.

علائم اختلال کمبود توجه (ADD) در بزرگسالان

بی‌توجهی: با نقص در توجه، حواس‌پرتی و مشکل در تمرکز ایجاد می‌شود. بزرگسالان مبتلا به اختلال کم توجهی یا ADD به خیالبافانی تبدیل می‌شوند که تلاش می‌کنند روی موضوعات موردنظرشان متمرکز بمانند.

بی‌نظمی: مسئولیت‌ها و تعهدات با افزایش سن افزایش می‌یابد. بی‌نظمی در بزرگسالان در خانه یا در محیط کارشان ظاهر می‌شود، مانند نادیده گرفتن تصادفی صورت‌حساب‌ها و تکالیف، و عدم هماهنگ کردن مسائل خانوادگی.

مدیریت زمان ضعیف: همه ما گهگاه برای آن جلسه مهم، فعالیت‌ها یا هر هدف مهم دیگری دیر می‌کنیم. با این حال، کسانی که اختلال کم‌توجهی دارند معمولاً دیر می‌کنند زیرا نمی‌توانند روی یک کار متمرکز شوند و مدت زمان انجام یک کار را دست‌کم می‌گیرند.

رفتار تکانشی: رفتار تکانشی در ADHD بیشتر از ADD است. بزرگسالان مبتلا به اختلال کم‌توجهی قبل از فکر کردن، صحبت می‌کنند و قبل از سنجش عواقب تصمیماتشان، تصمیم می‌گیرند.

تمرکز بیش از حد: هنگامی که یک فرد مبتلا به اختلال کم‌توجهی در یک کار یا فعالیتی که از آن لذت می‌برد شرکت می‌کند، کاملا جذبش می‌شود. در این دوره، آنها تمایل دارند همه چیز را در محیط اطرافشان نادیده بگیرند.

علائم دیگر عبارتند از فقدان توانایی در انجام همزمان چند کار، نوسانات خلقی، بی‌حوصلگی، مهارت‌های ضعیف گوش دادن، فراموشی، عزت‌نفس پایین و اختلالات خواب.

عوارض ناشی از اختلال کم‌توجهی چیست؟

اختلال کم توجهی یا ADD می‌تواند زندگی را برای شما دشوار کند، زیرا اختلال کم‌توجهی به موارد زیر مرتبط است:

• عملکرد ضعیف در مدرسه یا کار
• روابط ناپایدار
• سلامت جسمی و روحی ضعیف
• بیکاری
• مشکلات مالی
• مشکل با قانون
• سوء استفاده از الکل یا مواد دیگر
• تصویر ضعیف از خود
• اقدام به خودکشی

علل اختلال کم توجهی یا ADD چیست؟

ژنتیک: اختلال کم‌توجهی می‌تواند ارثی باشد و مطالعات نشان می‌دهند که ژن‌ها ممکن است نقشی داشته باشند.

محیط: برخی عوامل محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سرب در کودکی.

مشکلاتی در طول رشد: مشکلات سیستم عصبی مرکزی در زمان‌های خاصی از رشد.

درمان‌های ممکن برای اختلال کم‌توجهی یا ADD چه هستند؟

درمانگران سلامت روان اغلب از ترکیبی از روش‌های توصیه شده‌ی زیر برای درمان این اختلال استفاده می‌کنند:

• دارو درمانی
• درمان‌های مبتنی بر افزایش توجه
• مدیریت عادات غذایی
• درمان شناختی رفتاری (CBT)

دارو درمانی

محرک‌ها: سطوح انتقال‌دهنده‌های عصبی را تقویت و متعادل می‌کنند.

داروهای ضد افسردگی: بازجذب نوراپی‌نفرین و دوپامین را مهار می‌کنند. می‌توانیم از ADHD در دوران کودکی جلوگیری کنیم تا با استفاده از داروی مناسب به سمت درمان ADD در بزرگسالی حرکت کنیم. برای دریافت داروی مناسب با روان‌درمانگر خود مشورت کنید.

درمان مبتنی بر افزایش توجه

درمان یک مراجع یا بیمار از طریق افزایش توجه می‌تواند موفقیت‌های ملموسی در پی داشته باشد. مثلا خودانگیزشی، دستیابی به اهداف و افزایش قابل ملاحظه‌ی توجه.

مدیریت عادات غذایی

ایجاد عادات غذایی سالم برای بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال کمبود توجه – بیش‌فعالی، دشوار است. برخی غذاها در ثابت نگه داشتن انرژی و سطح قند خون افراد و بهبود تمرکز در آنها بهتر عمل می‌کنند. برای تهیه نمودار رژیم غذایی مناسب و رعایت صحیح آن، با روان‌درمانگرتان مشورت کنید.

درمان شناختی رفتاری (CBT)

درمان شناختی رفتاری (CBT) یک نوع رایج مشاوره سلامت روان است که طی آن با یک روان‌درمانگر بر اساس برنامه‌ای زمان‌بندی شده و ساختاریافته، ملاقات می‌کنید. این جلسات منظم شامل مشاوره از طریق روان‌درمانگرتان برای صحبت در مورد هرگونه اضطراب، استرس یا افسردگی در شما است.

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا به طور مداوم در شما وجود دارد و زندگی شما را مختل می‌کند، با یک پزشک سلامت روان در مورد اینکه آیا ممکن است اختلال کم‌توجهی داشته باشید یا خیر، صحبت کنید. اکثر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است بتوانند ADHD را تشخیص داده و بر آن نظارت و درمان کنند. به دنبال درمانگری باشید که در زمینه مراقبت از بزرگسالان مبتلا به اختلال کم‌توجهی، دانش و تجربه داشته باشد.

منبع:

https://lifecarecounselling.in/blog/attention-deficit-disorder-add-symptoms-causes-and-treatment/…12