احساس گناه برای مرگ عزیزان

احساس گناه برای مرگ عزیزان

غم و اندوه عواطف و تجربیات پیچیده‌ای است که تأثیر متفاوتی بر همه ما خواهد گذاشت. احساس گناه برای مرگ عزیزان خیلی بیشتر از چیزی رایج است که اکثر مردم تصور می‌کنند.

ممکن است بسیاری از افراد حتی تصوری از  اینکه این احساس گناه از کجا ناشی می‌شود نداشته باشند. گاهی اوقات، این احساس ممکن‌است کاملاً بنیادین باشد یا شاید نتیجه یک دعوا یا اختلاف.

در مواقع دیگر، این احساس ممکن است به‌نظر برسد که از ناکجا آباد آمده است و در کنترل آن احساس ناتوانی کنیم.

گاهی درک نقشی که گناه در روند سوگ بازی می‌کند دشوار است. به ویژه اگر خودتان متوجه نشوید که این حس از کجا ناشی می‌شود.

همچنین اگر افرادی که در زندگی شما هستند با گفتن اینکه احساس گناه نکنید، به احساسات شما پاسخ می‌دهند، پردازش و کنار آمدن با هرگونه احساس گناه را دشوارتر می‌کنند.

احساسات ممکن است از جایی درست در درون ما ناشی شوند، اما این موضوع لزوما روند تحمل آن را آسان نمی‌کند.

شاید بپرسید چه لزومی دارد که با این احساس کنار بیاییم؟

تلاش برای کنار آمدن با احساسی که تجربه می‌کنیم، آن هم زمانی که در سوگ یک عزیز هستیم، بسیار مشکل است.

اما این تلاش یک گام عظیم در ادامه روند طبیعی کنار آمدن با خود برای ادامه راه می‌باشد.

چرا در سوگواری برای عزیزانمان احساس گناه می‌کنیم؟

گناه می‌تواند مانعی واقعی برای سوگواری باشد و مانع از ادامه زندگی و تمرکز بر آنچه مهم است شود. یعنی یادآوری شخصی که از دست داده‌ایم.

با این حال، اگر نمی‌دانیم که این احساس از کجا ناشی می‌شود یا در چگونگی برخورد و مقابله با هرگونه حس تقصیر ناتوان باشیم، ادامه روند طبیعی زندگی دشوار است.

گاهی اوقات، تشخیص علت احساس گناه ما بسیار آسان است زیرا این امر به دلیل:

اختلاف‌نظر حل‌نشده یا کاری است که به اشتباه مرتکب شده‌ایم و فرصتی برای جبران آن پیدا نکرده‌ایم و ناگهان فرد موردنظر را از دست داده‌ایم.

این دلایل بعضی اوقات می‌تواند سخت‌ترین واقعیت‌هایی باشد که باید با آنها سازگار شویم. احساس گناه برای مرگ عزیزان پس از دست دادن حتی لزوماً نیازی به دلیل یک اختلاف یا دعوا نیز نخواهد بود.

شاید این امر ناشی از یک رازداری یا مخفی نگه‌داشتن اطلاعاتی از شخص متوفی باشد.

متأسفانه، گاهی‌اوقات به‌عنوان یک انسان اشتباهاتی خواهیم کرد. نکته مهم این است که اگر این اشتباهات مانع از عزاداری و سوگواری ما می‌شود، پس باید این مسئله را برطرف کنیم و با خود صادق باشیم.

همچنین مواردی وجود دارد که ما احساس می‌کنیم احساس گناهمان باید منطقی داشته باشد. اما در واقع این ما هستیم که بدون علت مشخص عذاب وجدانی عظیم را برای خودمان به‌وجود آورده‌ایم.

بین پشیمانی نسبت به اختلافات خانوادگی یا احساس گناه از صدمه‌زدن واقعی به شخص و از دست دادن فرصت جبران خسارت، یک دنیا تفاوت وجود دارد.

ممکن است هرگز وقت کافی برای دیدن عزیز خود نگذاشته باشیم، یا می‌توانستیم بیشتر با او تماس بگیریم.

اینها  تعدادی از دلایلی هستند که می‌تواند ما را تا مرز دیوانگی پیش ببرد. اما فقط به این دلیل که احساس گناه می‌کنیم بدان معنا نیست که واقعاً مقصر یا گناهکار هستیم.

احساس گناه غالباً هنگام غم و اندوه به عنوان راهی برای یافتن کنترل و نظم در چیزی اتفاق می‌افتد که متأسفانه غالباً تصادفی و غیرقابل پیش‌بینی است.

در این دوران که دنیا با یک بیماری همه‌گیر جهانی روبرو است، این نیاز به نظم حتی بیشتر می‌شود.

اما تحت هر شرایطی اگر عزیز شما فوت کرده است، طبیعی است که بخواهید مقصری در ذهنتان در نظر بگیرید و متأسفانه هر وقت کسی نباشد که تقصیر را به گردن او بیندازیم، در عوض خود را مقصر می‌دانیم.

متأسفانه یکی از دشوارترین مواردی که به‌عنوان انسان بعضاً باید با آن کنار بیاییم اینست که همه‌چیز تحت‌کنترل ما نیست.

این بدان معناست که هرچقدر هم که تلخ باشد، اما بازهم نمی‌توانستیم از مرگ شخصی که دوستش داریم جلوگیری کنیم.

چگونه بااحساسات خود کنار بیاییم؟

اولین قدم برای مقابله با احساس گناه در هنگام غم و اندوه به همان روشی است که باید با هر نوع احساسی که در این مدت داریم برخورد کنیم.

یعنی صادق بودن با احساس.

غالباً در جامعه انتظار می‌رود که هرچه سریعتر غم و اندوه خود را پشت‌سر بگذاریم تا بتوانیم به زندگی منظم برگردیم و دیگر «باری» برای سایر افراد زندگی خود نباشیم.

در نتیجه، ما مجبور می‌شویم هرگونه احساسات منفی را که ممکن است در طول روند عزاداری داشته باشیم، سرکوب کنیم.

با این حال این نادیده گرفتن احساسات فقط روند عزاداری را سخت و طولانی می‌کند و می‌تواند آسیب جدی به سلامت روان ما وارد کند.

بسیارمهم است که یک نگاه صادقانه به خود بیندازیم و بپذیریم که آنچه احساس می‌کنیم، حس گناه است.

صحبت با دیگران در مورد احساس خود می‌تواند راهی عالی برای رفع غم و اندوه و احساس گناه شما باشد. به خصوص اگر آنها نیز همین دوران را پشت‌سر می‌گذارند و شما را قضاوت نمی‌کنند.

گاهی اوقات آگاهی از دیدگاه شخصی دیگر هنگام کنار آمدن با افکار و احساسات بسیار ارزشمند است.

در مورد گناه خود صادق باشید

همانطور که پی‌بردیم، گناه می‌تواند منطقی و غیرمنطقی باشد و اگر احساس می‌کنید که گناه شما ناشی از اتفاقی ناخوشایند است یا اینکه ما واقعاً اشتباهی مرتکب شده‌ایم، این موردی است که باید آن را برطرف کنید.

ما فکر می‌کنیم با مجازات کردن خود، می‌توانیم هر اشتباهی که رخ داده را اصلاح کنیم. با این حال، باید به یاد داشته باشیم که افراط در این حس گناه، افرادی که دوستشان داریم را باز نمی‌گرداند و همچنین تغییری در گذشته ایجاد نخواهد کرد.

آنچه بسیار مثمر ثمر است، این است که بدانید چگونه می‌توانید از اشتباهات درس بگیرید و یک تغییر مثبت در آینده ایجاد کنید.

مثلا اگر شما موفق به جبران محبتی که فرد از دست رفته برای شما کرده است نشده‌اید، سعی کنید در مقابل سایرین طوری رفتار کنید که بعدا باعث پشیمانیتان نشود.

نوشتن یا نامه‌نگاری اغلب یک روش محبوب برای رویارویی با احساس عزاداری است. از این طریق افراد با کسانی که از دست داده‌اند ارتباط برقرار می‌کنند و غم خود را تسکین می‌دهند.

نوشتن نامه و بیرون آوردن چیزهایی که هرگز فرصتی برای گفتن آنها نداشته‌اید، ممکن‌است مانند برگرداندن زمان به عقب نباشد. اما گاهی‌اوقات فقط قرار دادن افکار روی کاغذ، به‌جای اینکه آنها را در سر خود نگه‌دارید، می‌تواند اثر تسکین‌دهنده‌ای داشته‌باشد.

مهم این است که فعال باشید. هر عمل نادرستی را بپذیرید اما یاد بگیرید خود را ببخشید و برچیزهایی تمرکز کنید که اکنون قادربه تغییرشان هستید.

احساس جدیدی از نظم ایجاد کنید

اگر یک‌چیز در زندگی وجود داشته باشد که نتوانیم کنترل کنیم، آن مرگ است. مرگی که می‌تواند ما را در غم و اندوه غیرمنطقی قرار دهد.

احساس گناه برای مرگ عزیزان این جمله را به ذهن ما می‌آورد که ای کاش متفاوت رفتار می‌کردیم. اگرچه این نوع گناه کاملاً رایج است و نباید از آن به عنوان احساسی «احمقانه» یا «بی‌دلیل» نام برد. اما تشخیص اینکه این حس بر اساس حقیقت نیست نیز مهم است.

تلاش برای به دست آوردن کنترل دوباره بر جهان قابل درک است و این احساس بسته به چگونگی از دست دادن یک عزیز متفاوت خواهد بود.

اما هدایت این انرژی به مواردی که قادر به کنترل آنها هستید به شما کمک می‌کند تا احساسات خود را به روشی سالم پردازش کنید.

در مقیاس کوچکتر، حتی اشتغال به سرگرمی‌های جدید، مرتب‌سازی مجدد مبلمان، پایبند بودن به‌نوعی روال معمول، همه مواردی است که می‌تواند به ما در یافتن آن ساختار و نظمی که فرایند عزاداری گاهی اوقات از ما می‌گیرد کمک کند.

تمام این موارد بدان معنا نیست که غم و اندوه‌مان را به یک طرف معطوف‌‌کنیم یا آن را سرکوب کنیم. بلکه تمرکزمان را از احساس گناه در مورد رویدادی که نمی‌توانیم مانعش شویم، به‌یک زمانی برای یادآوری و تأمل تغییرمی‌دهیم.

منبع:

   https://hwfunerals.co.uk/dealing-with-the-guilt-of-grief/