COVID-19 و خطر خودکشی
مقدمه
شیوع کرونا COVID-19 میتواند تأثیرات عاطفی و روانی به همراه داشته باشد که منجر به احساس ناامیدی و افکار مورد خودکشی شود. اقدامات و کارهایی که باید انجام شود میتواند کمک کند تا این دوران گذار را با آسیب کمتری طی کنید.
در طی بیماری همهگیر ویروس کرونا (COVID-19) ممکن است دچار اضطراب، ترس، ناامیدی، غم و تنهایی شوید. شدت این احساسات تا جایی است که ممکن است ثابت و طاقتفرسا شوند. شرایط موجود بهداشت روانی افراد جامعه و اختلالاتی از جمله اضطراب شدید و افسردگی، ممکن است شیوع بیشتری نسبت به قبل پیدا کنند. اگر احساس ناامیدی میکنید و به فکر خودکشی هستید، یا در اطرافیانتان کسی وجود دارد که چنین احساساتی را تجربه میکند، باید بیاموزید که چگونه کمک بگیرید و امید را بازگردانید.
عوامل اصلی استرسزا مربوط به بیماری همهگیر COVID-19
غالباً افکار خودکشی در نتیجهی این احساس است که وقتی با وضعیت طاقتفرسایی در زندگی روبرو میشوید، نمیتوانید با آن کنار بیایید و حل مساله کنید. هنوز اطلاعات کمی در مورد بیماری همهگیر COVID-19 و تأثیر آن بر میزان خودکشی وجود دارد، اما واضح است که بیماری همهگیر استرس شدید عاطفی و ذهنی را به زندگی مردم در سراسر جهان اضافه کرده است. ترس، اضطراب و افسردگی میتواند ناشی از طیف وسیعی از نگرانیها و تجربیات هیجانی منفی باشد. طیفی از مسائل شخصی و خانوادگی گرفته تا استرس ناشی از کار و از دست دادن شغل.
نگرانیهای شخصی و خانوادگی
شرایط هر زندگی در دوران کرونا متفاوت است، اما مسائل شخصی و خانوادگی که پیش میآیند ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ترس از اینکه شما یا عزیزانتان به کرونا مبتلا شوید.
- فرصتی برای همراهی و دلجویی از عزیزتان که به شدت بیمار است یا در بیمارستان میمیرد، نخواهد بود.
- غم از دست دادن یکی از عزیزانتان بر اثر COVID-19 یا بیماری دیگر.
- انزوای اجتماعی، به ویژه اگر تنها زندگی میکنید و ملاقاتکنندهای ندارید.
- اجبار به حبس خانگی.
- بودن خانواده که میتواند خطر اصطکاک در رابطه با شریک زندگی یا کودکآزاری را افزایش دهد.
- شروع یا بدتر شدن سوءمصرف الکل یا مواد مخدر.
- داشتن سایر اختلالات بهداشت روان، مانند افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلال استرس پس از سانحه یا اختلال اضطراب.
نگرانی های مربوط به کار
بسته به نوع شغل خود، نمونههایی از مسائل مربوط به کار عبارتند از:
- اضطراب ناشی از کار در یک محیط پر خطر مانند بیمارستان یا خانه سالمندان.
- احساس استرس زیاد در کار در مراکز درمانی بهداشتی شلوغ که افراد مبتلا به COVID-19 را معالجه میکنند، به ویژه در مکانهایی که ممکن است کمبود نیرو و تجهیزات محافظت شخصی داشته باشند.
- احساس یأس و ناامیدی بهعنوان یک نیروی مراقبتهای بهداشتی و پزشکی؛ زیرا احساس میکنید که نتوانستهاید به اندازه کافی برای افراد مبتلا به COVID-19 که فوت کردهاند، کاری انجام دهید.
- ترس و اضطراب در مورد افزایش خطر ابتلا به COVID-19 زیرا مجبور به حضور در محل کار هستید. مانند کارگری در صنایع غذایی یا حمل و نقل که شغل او نیاز به خدمترسانی حضوری به مردم دارد.
- نگرانی از دست دادن یا از دست دادن واقعی شغلتان که باعث مشکلات اقتصادی میشود.
- نگرانی از این که اگر برای مدت زمان غیرقابل پیشبینی بیکار باشید یا شغل خود را از دست بدهید، نیازهای اساسی خود و خانوادهتان را چگونه تأمین کنید.
علائم هشدار دهنده خودکشی
خواه فکر خودکشی دارید یا کسی را میشناسید که افکار خودکشی دارد، علائم هشدار دهنده خودکشی و چگونگی کمک فوری و درمان حرفهای را بیاموزید. ممکن است بتوانید زندگی خود یا شخص دیگری را نجات دهید.
علائم و افکار هشدار دهنده خودکشی شامل موارد زیر است:
صحبت در مورد خودکشی: به عنوان مثال اظهاراتی مانند «من خودم را میکشم» یا «کاش میمردم».
تهیه وسیلهای برای نابودی زندگی شخصی: مانند خرید اسلحه یا ذخیره قرص
قطع تماس با دیگران بیش از حد معمول: حتی اگر ماندن در خانه در طول بیماری همهگیر COVID-19 توصیه شود، قطع تماس با افراد نباید صورت پذیرد. به عنوان مثال، عدم پاسخگویی به هر نوع ارتباط از طریق دیگران مانند تماسها، پیامکها یا پیامهای ایمیل و غیره، علامت خطرناکی خواهد بود.
نوسانات خلقی: مانند اینکه یک روز از نظر احساسی شاد و سرحال باشید و روز دیگر عمیقاً دلسرد.
فکر به مرگ، باعث دلمردگی میشود.
تفکرات منفی طول دوران قرنطینه
- احساس گرفتاری یا ناامیدی نسبت به یک موقعیت
- استفاده بیش از حد از الکل یا مواد مخدر
- تغییر روال عادی زندگی، از جمله الگوی غذا خوردن یا خوابیدن
- انجام کارهای خطرناک یا خودآزاری، مانند استفاده از مواد مخدر یا رانندگی بیپروا
- خداحافظی از مردم طوری که گویی دیگر آنها را نخواهید دید
- تغییر رشد شخصیت یا بهشدت مضطرب یا تحریک شدن
شرایط منحصر به فرد بیماری همهگیر COVID-19، از جمله تعاملات اجتماعی اندک، ممکن است شناسایی افراد در معرض خطر خودکشی را با چالش بیشتری روبرو کند. علائم هشداردهنده همیشه واضح نیستند و ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشند. برخی از افراد نیت خود را روشن بیان میکنند، در حالیکه برخی دیگر افکار و احساسات خودکشی را مخفی نگه میدارند.
برای گرفتن کمک تماس بگیرید
در طی بیماری همهگیر COVID-19، شما هنوز هم میتوانید با حفظ نکات بهداشتی و ایمنی به دیگران مراجعه کرده و از آنها کمک بخواهید. خواه از طریق تلفن، پیامک یا ایمیل یا یک بستر قابل اعتماد در شبکههای اجتماعی. نترسید که دیگران فکر کنند شما احساس ضعف شدید کردهاید و نیاز به کمک دارید. مکالمه را با فرد متخصص شروع کنید.
اگر فکر میکنید ممکن است به خود آسیب بزنید یا اقدام به خودکشی کنید، بلافاصله با انجام یکی از اقدامات زیر کمک بگیرید:
- برای مقابله با افکار خودکشی، با پزشک یا یک روانشناس تماس بگیرید.
- با شماره اورژانس اجتماعی تماس بگیرید.
- با یک دوست نزدیک یا یکی از عزیزان خود تماس بگیرید.
- با یک فرد قابل اعتماد، شخص معنوی یا شخص دیگری که به وی ایمان و اعتماد دارید، تماس بگیرید.
حتی پس از عبور فوری از بحران، برای درمان مناسب افسردگی افکار و احساسات خودکشی و یادگیری راهکارهای مقابلهای موثر، بهدنبال کمک باشید. لیستی از شمارههایی را که به راحتی در دسترس هستند، نگه دارید. در لیست خود، شمارههای تماس با پزشک، روانشناس و مراکز بحران و همچنین دوستان یا عزیزان مورد اعتماد خود را قرار دهید.
وقتی شخص دیگری قصد خودکشی دارد
اگر کسی گفت که به فکر خودکشی است یا رفتاری دارد که باعث میشود فکر کنید ممکن است خودکشی کند، آن فرد یا شرایطش را نادیده نگیرید. اگر نگران دوست یا عزیزتان هستید، بسته به شرایط، اقدامات زیر را انجام دهید:
- به فرد فرصت دهید در مورد احساساتش صحبت کند، اما بهخاطر داشته باشید که شما نمیتوانید جایگزین یک روانشناس شوید.
- فرد را تشویق کنید که با مرکز بحران سلامت روان یا اورژانس اجتماعی تماس بگیرد.
- فرد را تشویق کنید که به دنبال درمان حرفهای باشد.
استراتژیهای پیشگیری
در طی شیوع و پس از همهگیری COVID-19، مسائل مربوط به سلامت روان نیاز به توجه بیشتری دارند تا خطراتی مانند خودکشی را کاهش دهند. در سطح وسیع این موضوع بدان معنی است که خدمات بهداشت روان عمومی و خصوصی و ارائهدهندگان باید در یافتن، ارزیابی و درمان افراد در معرض خطر خودکشی خلاق باشند. وسعت خدمات شامل تمامی اقشار و گروهها خواهد بود. بهعنوان مثال، بهبود شرایط کار و ارائه خدمات بهداشت روان بیشتر برای تلاشگران در خط مقدم مبارزه با بیماری، فراهم آوردن فرصت استراحت کافی، ارائه مشاوره از راه دور و ارائه کمکهای غذایی و مالی به افرادی که شغل خود را از دست دادهاند.
اقدامات فردی نیز به همین میزان مهم است، خصوصاً در مواقعی که قرنطینه و رعایت فاصله فیزیکی توصیه میشود. اگر نگران هستید که فردی افسرده است یا ممکن است خودکشی کند، بهطور منظم با او در ارتباط باشید. در صورت نیاز به رعایت فاصله اجتماعی، از تماسهای تلفنی، پیام کوتاه، مکالمه تصویری یا سایر روشهای پیامرسانی استفاده کنید. همینطور از کمک متخصص استفاده کنید.
در صورت توان، به افراد برای رفع نیازهای اساسیشان یاری دهید. به عنوان مثال، ممکن است اقدام به تهیه مواد غذایی یا داروخانهای کنید یا شخص را با یک سازمان خیریه که میتواند به وی کمک کند، مرتبط کنید.
اهمیت داشتن برنامه روزانه
داشتن یک روتین به نظم زندگی شما کمک میکند و با مشغول کردن خود، کمتر دچار افکار منفی و در نتیجه افکار خودکشی خواهید شد. به عنوان مثال، سعی کنید هر روز در یک ساعت مشخص از خواب بیدار شوید و بخوابید و وعدههای غذایی منظم داشته باشید.
فعالیت بدنی را حتما در برنامه بگنجانید. فعالیتهایی مانند پیادهروی منظم، انجام حرکات کششی و کارهای فیزیکی در خانه مانند باغبانی.
فعالیت ذهنی را به برنامه اضافه کنید. فعالیتهایی را انجام دهید که ذهن را تحریک میکنند. این فعالیتها ممکن است شامل یادگیری یک مهارت یا سرگرمی جدید یا مشاهده ویدیو بهصورت آنلاین باشد.
پیشنهاد میشود زمان صرف شده برای خواندن اخبار را محدود کنید. اخبار منفی ممکن است اضطرابتان را افزایش دهد. برای بهروزرسانی اطلاعاتتان در مورد COVID-19، به وبسایتهای معتبر بروید.
درست است که شما مسئولیتی در قبال جلوگیری از خودکشی افراد ندارید، اما حمایت و مداخله شما ممکن است به فرد کمک کند تا ببیند گزینههای دیگری برای ایمن ماندن در این دوران و درمان وجود دارد. پس با در نظر گرفتن موارد گفته شده، خطر افکار خودکشی در دوران بیماری کرونا را کاهش دهیم.
منبع:
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/coronavirus/in-depth/covid-19-suicide-risk/art-20490350