نگاهی به عشق در بیماران دوقطبی [ عاشق فرد دوقطبی شدم ! ]
عشق در بیماران دوقطبی
موضوع بسیار جذابی محسوب می‌شود. این افراد نیز مانند تمام مردم می‌توانند عاشق شوند. اما گاهی تغییرات خلقی این افراد می‌تواند کمی مشکلات برای آنها ایجاد نماید. بنابراین اگر قصد دارید با فردی که درگیر اختلال دوقطبی است ازدواج کنید، باید آگاهی خود را بالا ببرید. در این مقاله سعی داریم با موضوع عشق در بیماران دوقطبی بیشتر آشنا شویم.
آشنایی با اختلال دوقطبی
پیش از اینکه به موضوع مهم عشق در بیماران دوقطبی بپردازیم، باید بدانید دوقطبی یکی از بیماری‌های خلقی محسوب می‌شود که در آن شخص سرخوشی‌های متعددی را از سر می‌گذراند. به بیان دیگر تمام احساسات شخص در دو قطب درگیر نوساناتی می‌شوند.
این افراد دوره‌هایی را در فاز شیدایی یا مانیا سپری می‌کنند. به جز فاز شیدایی، درگیر افسردگی نیز می‌شوند. ولی این جمله به این معنی نیست که افرادی که درگیر دوقطبی هستند، تعادل ندارند. بلکه ممکن است این افراد برخی از روزها ثبات روحی بالایی نیز داشته باشند.
بهتر است بدانید دوره افسردگی و شیدایی در مبتلایان به اختلال دوقطبی ممکن است کمی طول بکشد. علاوه بر این افرادی که به این نوع اختلال مبتلا هستند، وضعیت روحی طبیعی را نیز تجربه می‌کنند.
بیماران دوقطبی چند دسته هستند
بیماران دوقطبی به 4 دسته تقسیم می‌شوند:
| دوقطبی نوع 1 | فرد ممکن است یک فاز شیدایی شدید را که چندین روز بطول می‌انجامد تجربه کرده و مجبور به بستری در بیمارستان شود. این فاز ممکن است به یک فاز افسردگی شدید که 2 هفته طول می‌کشد منجر بشود یا نشود. |
| دوقطبی نوع 2 | فرد در نوع دو ممکن است فاز شیدایی خفیف‌تری که آن را هیپومانیا می‌نامیم تجربه کند. فاز افسردگی ممکن است قبل یا بعد از این دوره اتفاق بیفتد. شدت افسردگی در نوع 2 شدید است. تفاوت نوع 1 و نوع 2 در شدت فاز شیدایی است. در نوع 2 وجود شیدایی برای تشخیص دوقطبی نوع 2 ضروری نمی‌باشد. |
| دوقطبی سیکلوتایمیا | در این نوع فاز شیدایی و افسردگی بیش از دو سال طول می‌کشد. |
| انواع دیگر | مدل‌های دیگر دوقطبی بدلیل سومصرف مواد که باعث تغییر خلق می‌شود، ایجاد می‌شود. |
آشنایی با عشق در بیماران دوقطبی
در این بخش به صورت واضح‌تر و روشن‌تر به عشق در بیماران دوقطبی می‌پردازیم. یکی از دشوارترین کارها برای مردان و زنانی که به اختلال دوقطبی مبتلا هستند، ابراز علاقه می‌باشد. اعتقادات و باورهای این افراد موجب می‌شود که اعتماد به نفس کافی برای ابراز علاقه نداشته باشند.
این افراد علاقه‌ای به جمع‌های خودمانی و دوستانه ندارند. بهتر است بدانید شما هیچگونه انتخابی در این اختلال ندارید. این جمله به این معنا است که ممکن است بسیاری از افراد نیز در کنار خصایص مثبت، درگیر چند ویژگی منفی نیز باشند.
افرادی که به این اختلال دچار هستند، می‌توانند در جلسات روان‌درمانی شرکت کنند. با شرکت در این جلسات اختلال این افراد کنترل خواهد شد. البته گاهی این افراد به دارو نیز احتیاج دارند. به همین خاطر حضور یک روانپزشک در زندگی این افراد بسیار لازم می‌باشد.
علایم عاشق شدن فرد دوقطبی
برای فردی که دچار دوقطبی است تشخیص اینکه آیا واقعا عاشق شده است و یا اینکه وارد فاز مانیا شده و هیجانات او ناشی از اختلال دوقطبی است، راحت نمی‌باشد. بنابراین افرادی که دچار اختلال بایپولار هستند باید درباره تعبیر هیجانات خود به عشق بشدت محتاط باشند زیرا در غیر اینصورت صدمات بسیاری به خویش می‌رسانند.
بهتر است بگویم نمی‌توان مرز روشنی بین عاشق شدن واقعی و فعال شدن فاز مانیا در یک فرد دوقطبی ترسیم کرد. زیرا هیجانات عاطفی فرد می‌تواند منجر به وارد شدن فرد به فاز مانیا شود. آنچه فرد دوقطبی لازم است بداند آن است که هر زمان هیجان عشق در او ایجاد شد باید دایما خود را تحت کنترل و مدیریت قرار دهد زیرا در غیر اینصورت همراه شدن هیجان عشق با فاز مانیا به علاقه شدید او به نزدیک شدن و صمیمیت بیشتر با فرد مورد علاقه بدون هرگونه تفکر و شناختی و تنها بر اساس هیجانات بسیار می‌انجامد.
فرد در این حالت احساس پذیرفته شدن و درک شدن عمیق از سوی فرد مورد علاقه می‌کند. اما این هیجانات دایمی نبوده و بر اساس خلق فرد دوقطبی بالا و پایین می‌شود.
در این دوران فرد شریک عاطفی خود را بطور غیر واقع‌بینانه‌ای ایده‌آل و بدون نقص می‌بیند و مشکلات موجود در رابطه را نمی‌بیند و تنها بر نقاط مثبت شریک عاطفی و رابطه تاکید دارد.
فرد دوقطبی بسرعت وارد مرحله شیفتگی شدید می‌شود و آرزو دارد هر لحظه در کنار فرد مورد علاقه باشد. او برای کنار محبوب بودن دست به انجام کارهای خطرناک می‌زند. از جمله ممکن است به خواسته‌های غیرمنطقی طرف مقابل بدون فکر آری گوید.
هیجانات مرحله مانیا باعث می‌شود بسیار سریع و بدون تفکر وارد رابطه جنسی شود.
فرد دوقطبی ممکن است از هر اختلافی در رابطه دچار وحشت طردشدگی شود و رفتارهای کنترل‌گرایانه نشان دهد.
آیا می توان با فرد دوقطبی ازدواج پایداری داشت
اگرچه دوقطبی بودن نمی‌تواند مانعی برای یک رابطه سالم و بلندمدت شود ولکن این موضوع می‌تواند مشکلات بسیاری در رابطه ایجاد کند که نیازمند آگاهی و مهارت مواجهه با آن می‌باشد. زمانی که یک فردی با اختلال دوقطبی در رابطه دچار مشکل می‌شود احتمال بسیاری دارد که این مشکل ناشی از نشانه های اختلال دوقطبی باشد. بنابراین علاوه بر خود فرد شریک عاطفی او نیز باید آگاهی کافی درباره نشانه‌ها و علایم این اختلال داشته باشد و همچنین با روشهای حمایت فرد دوقطبی آشنا باشد.
رابطه با فرد دوقطبی می‌تواند مشکلاتی در زمینه حفظ و تداوم شغل- رابطه جنسی- مصرف الکل- پرخاشگری و … داشته باشد. فرد دوقطبی ممکن است در فاز مانیا عطش و هوس بیش از معمولی برای رابطه جنسی داشته باشد و در فاز افسردگی از هرگونه رابطه جنسی اجتناب کند. ترس از بروز نشانه های دوقطبی شریک عاطفی او را در یک اضطراب مداوم نگاه می‌دارد و همواره ترس از بروز این نشانه‌ها را در مکان‌ها و زمان‌های نامناسب دارد.
شریک عاطفی فرد دوقطبی ممکن است مجبور باشد وقت بسیاری را برای حمایت از شریک عاطفی خود اختصاص دهد. احتمالا بیشتر مسئولیت مراقبت از فرزندان و نیز خانه بر عهده‌اش می‌باشد.
در نهایت تحقیقات نشان می‌دهد احتمال طلاق زوجی که یک طرف آن به اختلال دوقطبی دچار است بیشتر می‌باشد. اما موفقیت ازدواج آنها به تلاشی بستگی دارد که دو طرف انجام می‌دهند. وجود یک مشکل ذهنی و روانی یک چالش مضاعف بر مشکلات معمول زندگی است که نیازمند یک تلاش مضاعف نیز می‌باشد. اما حفظ یک رابطه سلامت و موفق با صرف انرژی و قبول درمان امکان پذیر است.
آیا بیماران دوقطبی می توانند عاشق شوند
بله. بیماران دوقطبی می‌توانند عاشق شوند و اتفاقا عشق آنها شدیدتر و همراه با هیجانات و احساسات بیشتری می‌باشد. عشق در بیماران دوقطبی می‌تواند منجر به آغاز فاز مانیا در آنها شود بنابراین می‌تواند به رفتارهای ریسکی و پرخطر در رابطه منجر شود. آنها در هنگام عاشق شدن تنها به وصل و نزدیکی و صمیمیت می‌اندیشند و مشکلات را یا نمی‌بینند و یا آنها را ناچیز و بی‌اهمیت در نظر می‌گیرند.
بهتر است بیمار دوقطبی در حین عاشقی هیچ تصمیم بلندمدتی نگیرد زیرا تصمیمات او هیجانی و بدور از منطق خواهد بود. فرد دوقطبی بهتر است تا زمان نرمال شدن هیجانات و خلقش صبر کند و اقدامی نکند زیرا در اینصورت فاز شیدایی را در دوران بیماری طولانی‌تر می‌کند.
هر تغییری در روتین زندگی می‌تواند باعث آغاز فاز شیدایی در فرد دوقطبی شود. عاشق شدن نیز همین کارکرد را در فرد دوقطبی دارد. بنابراین تشخیص علاقه واقعی از فاز شیدایی در بیمار دوقطبی دشوار است و تنها گذشت زمان و صبوری می‌تواند آنها را از یکدیگر متمایز کند. بهترین راهکار به تاخیر انداختن هرگونه تصمیم بلندمدت است تا در شرایط طبیعی و منطقی فرد درباره علاقه خود تصمیم بگیرد.
رابطه جنسی در بیماران دوقطبی
اختلال دوقطبی می‌تواند بر رابطه جنسی نیز تاثیر بگذارد. بیماران دوقطبی معمولا در فاز مانیا دچار بیش‌فعالی جنسی می‌شوند و رفتارهای جنسی آنها افزایش پیدا می‌کند. این رفتارهای جنسی بسیاری از مواقع بدون فکر و همراه با ریسک بالا بوده و فرد را دچار مشکلات آتی مانند بیماری‌های عفونی و یا حاملگی ناخواسته می‌کند.
رفتارهای جنسی فرد در دوره مانیا در قیاس با خود او در زمانی که در فاز مانیا قرار ندارد، غیرنرمال محسوب می‌شود. رفتارهای بیش‌فعالی فرد در دوره مانیا را می‌توان با شرح زیر بیان کرد:
| افزایش رفتارهای جنسی (رابطه جنسی- لمس- لاس زدن- کلمات جنسی) بدون آنکه از این رفتارها احساس رضایت جنسی داشته باشد. |
| رابطه جنسی با افراد متعدد و ناآشنا |
| خودارضایی افراطی |
| رابطه‌های جنسی مداوم بدون اینکه به آسیب‌های ناشی از آن به رابطه‌اش فکر کند |
| درگیری ذهنی با افکار جنسی |
| افزایش تماشای پورنوگرافی |
| ناتوانی در مدیریت عطش جنسی |
در فاز افسردگی فرد دوقطبی ممکن است هرگونه علاقه به فعالیت جنسی را از دست بدهد و از رفتار جنسی اجتناب کند. این عدم تمایل ممکن است به رابطه فرد آسیب وارد کند زیرا شریک عاطفی شما ممکن است شما را درک نکند و این عدم تمایل را به عدم جذابیت خویش و یا عدم علاقه شما به خودش نسبت دهد. فاز افسردگی ممکن است مشکلاتی مانند اختلال نعوظ در مردان و افزایش تنش جنسی در زنان ایجاد کند.
علایم نشان دهنده دوقطبی بودن شریک عاطفی
اگر شریک عاطفی شما به دوره‌های افسردگی و سرخوشی (پرانرژی و یا حالات عجیب) دچار می‌شود، باید اختلال دوقطبی را در او بررسی کنید. او در دوره‌های سرخوشی احساس انرژی زیادی می‌کند و پرحرف می‌شود. افکار زیادی به مغزش خطور می‌کند و تلاش دارد این افکار را با شما در میان بگذارد. در این دوره رفتارهای خطرناک از خود نشان می‌دهد و گویی نترس شده است.
در این دوره این افراد رفتارهای پرخطر جنسی از خویش نشان می‌دهند و ممکن است رابطه‌های متعدد با افراد مختلف داشته باشند. این در حالی است که شریک عاطفی دوقطبی در دوره افسردگی ممکن است از هرگونه رابطه جنسی اجتناب کند.
اگر شریک عاطفی شما در دوره مانیک یا پرانرژی بودن نشانه‌های زیر را از خود نشان می‌دهد، با یک متخصص گفتگو کنید:
| ۱. انرژی استثنایی |
| ۲. بیقراری |
| ۳. اختلال در تمرکز |
| ۴. احساس یوفوریا (خوشحالی بیش از حد) |
| ۵. رفتارهای خطرناک |
| ۶. کم‌خوابی |
در فاز افسردگی نیز علایم زیر را دارند:
| ۱. خستگی |
| ۲. اختلال در تمرکز |
| ۳. تحریک‌پذیری |
| ۴. تغییر در عادات خواب |
| ۵. تغییر در عادات غذا خوردن |
| ۶. افکار خودکشی |
علایم بیماری دوقطبی در مردان
اگرچه نشانه‌های کلی بیماری دوقطبی در مردان و زنان تفاوت ندارد، ولکن می‌توان به اختلافاتی نیز اشاره کرد.
| ۱. شروع اختلال دوقطبی در مردان زودتر از زنان است. |
| ۲. تغییر نوسانات خلقی در زنان بیشتر از مردان است و تغییرات خلق آنها شدت بیشتری دارد. |
| ۳. دوقطبی نوع 2 در مردان شیوع بیشتری نسبت به زنان دارد که معنای آن کمتر بودن فاز افسردگی است. |
| ۴. وجود همزمان دوقطبی با سایر اختلالات روان در زنان بیش از مردان است. |
| ۵. سواستفاده مواد در مردان دچار دوقطبی بیش از زنان است. |
| ۶. زنان دچار اختلال دوقطبی بیشتر دچار چاقی، تیروئید، میگرن و اضطراب هستند. |
| ۷. مردان در فاز مانیا بیشتر مستعد پرخاشگری هستند. |
| ۸. فاز افسردگی در زنان و فاز مانیا در مردان قوی‌تر است. |
در شریک عاطفی دوقطبی افسردگی به چه شکل است
علائم افسردگی در فردی با اختلال دوقطبی همانند فردی با افسردگی بالینی می‌باشد. این علائم شامل دوره‌هایی از ناراحتی و ناامیدی می‌باشد. شریک عاطفی شما همچنین ممکن است علاقه‌‌اش را نسبت به کسانی که قبلا از وقت گذرانی کنار آنها لذت می‌برد یا فعالیت‌هایی که دوست داشت، از دست بدهد.
6 نشانه فاز افسردگی شامل خستگی- اختلال در تمرکز- تحریک‌پذیری- تغییر در عادات خواب- تغییر در عادات غذا خوردن و افکار خودکشی می‌باشد.
چگونه به شریک زندگی ام بگویم اختلال دوقطبی دارم
پیش از اینکه وارد هرگونه تعهد بلندمدت با شخصی شوید، حتما به او درباره مشکل دوقطبی خود بگویید.
به شریک عاطفی خود درباره تغییر حالات خود در زمان بروز دوره‌های مانیک یا افسردگی توضیح بدهید و بگویید ممکن است چه حالاتی به شما دست بدهد. همچنین برای او توضیح دهید که چه ابزارهایی برای مدیریت این تغییر خلق خود دارید. در اینصورت شریک عاطفی شما از تغییر هیجانات و رفتارهای شما شوکه نمی‌شود.
باید منتظر هرگونه واکنشی از سوی او باشید زیرا ممکن است این موضوع برای او بسیار سنگین و غیرقابل هضم باشد. واکنش‌های او را بخود نگیرید زیرا ممکن است اطلاعات نادرستی از دوقطبی داشته باشد و یا اطلاعات او به روز نباشد.
بهتر است زمانی به شریک عاطفی خود درباره دوقطبی خویش بگویید که در مود مناسبی هستید و از نظر هیجانی افسرده و یا مانیک نیستید. منتظر زمانی مناسب در یک مکان مناسب باشید.
درباره نشانه‌های آغاز یک دوره مانیا یا افسردگی به او توضیح دهید. نشانه‌هایی مانند پرحرفی- کم‌خوابی و … .
امکان دارد شریک عاطفی‌تان از شما بپرسد که در مواردی که دچار مانیک یا افسردگی می‌شوید، او چه کمکی به شما می‌تواند بکند. لیستی از موارد را آماده کنید تا با او در میان بگذارید.
ارتباط با شخص مبتلا به دوقطبی چه مسئولیت هایی دارد؟
عشق در بیماران دوقطبی کمی متفاوت است. زیرا این افراد بیشتر از سایر افراد احساسات بیشتری را تجربه می‌کنند. کسی که شریک این افراد می شود، یک زندگی تازه‌تر و پرهیجان‌تری را تجربه خواهد کرد.
استاد جامعه‌شناسی به نام دیوید کاپ در مورد این اختلال، نظر خود را اینگونه بیان می‌کند: در حقیقت، مراقبت از فردی که درگیر بیماری روحی است، بیشتر از فردی است که دچار بیماری سرطان است. زیرا اختلال دوقطبی اندکی مسئولیت بیشتری را به فرد محول خواهد کرد.
برخی از افراد با خود فکر می‌کنند که هویت خود را از دست داده‌اند. آنها احساس می‌کنند به خاطر این مسئولیت، سلامت خود را به خطر انداخته‌اند.
مطالعات نشان می‌دهد عشق در بیماران دوقطبی اندکی با پیچیدگی همراه است. به یاد داشته باشید اگر شما به شخصی علاقه‌مند هستید، که به اختلال دوقطبی مبتلا باشد. باید نقش یک مراقبت‌کننده را ایفا نمایید. اما شما نباید به هیچ عنوان از خودتان غفلت کنید. زیرا شما ممکن است درگیر افسردگی و دیگر مشکلات شوید. به همین دلیل حتما باید یک زمان به خصوصی را برای خودتان در نظر بگیرید.
زمانی که شما با شخصی که درگیر این اختلال است، یک رابطه را شروع می‌کنید باید حتما چالش‌های زیادی را از سر بگذرانید. همانطور که گفته شد زندگی با این افراد کمی نوسان دارد.
به همین خاطر شما باید حتما توانایی‌های خود را نیز در نظر بگیرید. یک نکته که حتما باید به یاد داشته باشید، این است که آیا شما توانایی رویارویی با شرایط سخت را برای همه عمر دارید؟
نکاتی برای همسر بیمار دوقطبی
اگر شما همسر دوقطبی دارید، ممکن است خانواده و دوستانتان درک درستی از آنچه که تجربه می‌کنید، نداشته باشند. به دلیل همین ناآگاهی مردم از برخی اختلالات روانشناسی و آثار آن، همسر این افراد خود به مراقبت‌ها و درک ویژه‌ای نیاز دارند تا زندگی برایشان راحت‌تر شود.
در اختلال دوقطبی کنار آمدن با نوسانات خلقی، دوره شیدایی، افسردگی و احتمالاً طغیان‌های عاطفی همسر دوقطبی برای شما بسیار سخت و ناباورانه خواهد بود. اگرچه معمولاً افراد زمانی که صحبت از اختلال دوقطبی می‌شود به‌یاد «شیدایی» و «افسردگی» این افراد می‌افتند، اما باید در نظر داشت یک سری علائم دیگر نیز وجود دارد که ممکن است افراد مبتلا به این بیماری از خود نشان دهند و شما به عنوان شریک زندگی مسئول کمک به آنها هستید.
کنار آمدن با دوره‌های شیدایی، کنار آمدن با افسردگی، مقابله با تهدید به خودکشی، مواجهه با تجربه خشم و ناامیدی در همسر دوقطبی، عدم پایبندی به دارو و خوددرمانی همسر دوقطبی همگی از مواردی هستند که همسر یک بیمار دوقطبی با آنها مواجه می‌شود و لازم است درباره نحوه مواجهه با آنها آگاهی و دانش کافی کسب کند.
توصیه هایی برای زندگی با فرد دوقطبی
1. گفتگو درباره بیماری دوقطبی:
براحتی درباره بیماری دوقطبی بگویید و بشنوید. اینکار به فرد دوقطبی کمک می‌کند تا احساس درک شدن و پذیرفته شدن کند. از فرد دوقطبی درباره احساسشان سوال کنید. سعی نکنید بیماری آنها را کوچک نشان دهید. به آنها نگویید این تجربیات را دیگران نیز در مواقع مشکل دارند. در اینصورت او احساس درک نشدن می‌کند. سعی کنید تا از شما نظری نخواسته است، فقط گوش کنید و نصیحت نکنید.
2. یادگیری درباره آغازگرها:
افراد دوقطبی پس از مدتی هر یک درک می‌کنند که آغاز یک فاز تغییر خلق با چه شرایطی پیش از آن همراه است. مثلا استرس- بی‌خوابی و یا غذا نخوردن می‌تواند منجر به آغاز یک فاز تغییر خلق باشد. درباره این آغازگرها با فرد دوقطبی حرف بزنید و آنها را شناسایی کنید. رفتارهایی که فرد دوقطبی قبل از شروع یک فاز انجام می‌دهد را بشناسید تا از این طریق بتوانید از آنها اجتناب کرده یا آن را مدیریت کنید.
آغازگرهای دوران شیدایی می‌تواند موارد ذیل باشد: حرف زدن تند و زیاد، بی‌خوابی یا کم خوابی، شروع کارهای متعدد بطور همزمان، ریسک‌پذیری، ولخرجی بدون منطق، باوهای غیرواقعی درباره میزان توانایی خویش، ناتوانی در درک میزان محدویت‌های خود، احساس سرخوشی و خوب بودن غیرمعمول، تحریک‌پذیری و زودعصبانی شدن.
آغازگرهای فاز افسردگی می‌تواند موارد ذیل باشد: خواب زیاد یا خواب بی‌موقع، از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزانه، شکایت از دردهای فیزیکی مانند درد در ماهیچه یا شکم و یا سردرد، افکار خودکشی، کنار کشیدن از وظایف اجتماعی، گریه بی‌دلیل، تغییر در عادات غذایی، احساس بی‌ارزشی، گناه یا شرم، احساس غم بی‌دلیل.
3. برنامه داشتن برای زمان‌های دشوار:
در زمان‌هایی که فرد دوقطبی در شرایط نرمال است با او گفتگو کنید که چگونه در هنگام تغییر خلق می‌توانید به او کمک کنید. قراردادی را با هم امضا کنید تا در هنگام بحران شما مجاز باشید آنها را اجرا کنید. این قرارداد با توافق فرد دوقطبی انجام می‌شود. مثلا در این دوران فرد دوقطبی کارت بانکی خود را به شما بدهد. یا طبق قرارداد در زمان‌های شیدایی او نباید پشت فرمان بنشیند.
4. تداوم برنامه منظم سالم روزانه:
آنچه بیماران دوقطبی را بهم می‌ریزد، تغییرات زیاد در زندگی است. سعی کنید برنامه منظمی برای زندگی داشته باشید. زمان خواب و بیداری منظم، زمان منظم غذا خوردن، ورزش هر روزه و اجتناب از مواردی مانند الکل یا مواد که باعث آغاز و تشدید بیماری می‌شود.
5. از خودتان مراقبت کنید:
زندگی کردن با فرد دوقطبی دشوار است بنابراین لازم است وقت و انرژی بیشتری برای مراقبت از خود بگذارید. زمان‌هایی را برای ریلکس کردن و لذت بردن از زندگی اختصاص دهید. با فردی که مورد اعتماد است (دوست، عضو خانواده، گروههای حمایتی یا رواندرمانگر) گفتگو کنید. اگر افراد قابل اعتمادی در اطراف خود دارید سعی کنید مسیولیت‌ها را تقسیم کنید و از آنها نیز کمک بگیرید و زمان زیادی را برای استراحت کردن خودیش در نظر بگیرید. با خود مهربان باشید و اجازه کامل نبودن و اشتباه کردن بدهید.
6. صبور و خوشبین باشید:
اختلال دو قطبی یک بیماری طولانی مدت است، بنابراین علائم در طول زندگی فرد پدیدار می‌شوند. این اختلال غیرقابل پیش‌بینی است، دوره‌های عاری از علائم با دوره‌های خلقی شدید متناوب می‌شوند. به خاطر شخص مبتلا به اختلال دو قطبی سعی کنید صبور و خوشبین باشید. این موضوع می‌تواند به آنها کمک کند تا در مسیر زندگی سالم و کامل قرار بگیرند.
7. آگاه باشید چه زمانی به کمک نیاز دارید:
هیچ کس بهتر از متخصصانی که برای درمان آن آموزش دیده‌اند نمی‌دانند چگونه از عهده اختلال دو قطبی برآیند. اگر به یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی کمک می‌کنید و احساس می‌کنید کنترل همه چیز بسیار دشوار است، بلافاصله با یک متخصص پزشکی یا رواندرمانگر تماس بگیرید.
8. در درمان آنها فعال باشید:
درمان افراد مبتلا به اختلال دوقطبی معمولاً شامل بسیاری از جلسات درمانی و ویزیت پزشک است. گرچه لزوماً نباید در این قرارها شرکت کنید، اما می‌توانید همراه با کسی که مبتلا به اختلال دوقطبی است بیایید و سپس منتظر بمانید تا وی جلسه‌اش را به پایان برساند. این قرارها گاهی اوقات برای افراد مبتلا به اختلال دو قطبی پیچیده یا ترسناک به نظر می‌رسد. وجود کسی در آنجا که بتواند از او پشتیبانی کرده و با وی صحبت کند ممکن است به کاهش استرس یا اضطراب آنها کمک کند.
9. حامی همیشگی:
فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ، گاهی اوقات می‌تواند احساس کند که همه دنیا علیه اوست. اطمینان از اینکه در کنار او هستید می‌تواند به او کمک کند تا ثبات بیشتری داشته باشد. لازم نیست با رفتارها و عمل شخص موافقت کنید، اما گفتن اینکه همیشه حمایت‌کننده او هستید، می‌تواند بسیار سودمند باشد.
آیا فردی که بیماری دوقطبی دارد می تواند به شخصی علاقه نشان دهد؟
در پاسخ به سوال آیا فردی که بیماری دوقطبی دارد می‌تواند به فردی علاقه نشان دهد؟ باید به این جمله توجه کنید که دوره‌های شیدایی و افسردگی در شخص می‌توانند موجب شوند که روحیات فرد دچار نوسان شوند. این افراد امکان دارد زمانی که در دوره شیدایی به سر می‌برند، انرژی بیش از حدی داشته باشند.
اما زمانی که در دوره افسردگی هستند، به هیچ عنوان علاقه‌ای به ارتباط گرفتن با کسی نداشته باشند. اما بهتر است بدانید این افراد نیز می‌توانند مانند سایرین عاشق شوند و زندگی خوشایندی نیز داشته باشند.
چه اقداماتی باید در ارتباط با بیماران دوقطبی انجام دهیم؟
در بخش‌های قبل به صورت اساسی به موضوع عشق در بیماران دوقطبی پرداختیم. در این بخش به اقداماتی که باید در ارتباط با بیماران دوقطبی انجام دهیم، می‌پردازیم.
| شما باید به خودتان اهمیت دهید. | نخستین مرحله که باید به آن توجه کنید، این مسئله می‌باشد. |
| درباره نوسانات خلقی شریک زندگی‌تان آگاه باشید. | شما باید حتما از شریک زندگی‌تان این سوال را بپرسید، برای مدیریت نوسانات خلقی خود چه اقداماتی باید انجام دهد. سعی کنید در شرایط سخت روحی همراهش باشید. |
| باید در مواجهه با احساسات شریک زندگی‌تان صبور باشید. | اگر رفتار و خلق و خوی شریک زندگی‌تان در زمان دوره درمانی دچار تشویش شد، حتما باید صبر داشته باشید. آرامش خودتان را حفظ نمایید. در این مواقع حتما باید شرایط را در دست بگیرید. سعی کنید یک پیاده‌روی یا مسافرت کوتاه را در آخر هفته با شریک زندگی‌تان داشته باشید. |
| شما باید به طور کامل با شریک زندگی‌تان ارتباط برقرار نمایید. | حتما به او بگویید که چه احساسی دارید. ولی نباید به هیچ عنوان فردی که درگیر اختلال دوقطبی است را سرزنش کنید. |
| درباره شرایط روحی شریک زندگی‌تان مطالعه نمایید. | حتما باید درباره زندگی و رفتارهای شریک زندگی‌تان مطالعه نمایید. زیرا باید حتما به این نکته توجه داشته باشید که شریک شما در برابر احساسات شما چه رفتارهایی از خود نشان می‌دهد. |
| شریک زندگی خود را حمایت کنید. | شما باید حامی شریک زندگی‌تان باشید. برنامه درمانی مشخصی را برای او طراحی کنید و با او همراه باشید. |
نقش خانواده و دوستان در حمایت از رابطه عاشقانه بیمار دوقطبی
خانواده و دوستان می‌توانند نقش پراهمیتی در روابط عاطفی بیمار دوقطبی داشته باشند. همانطور که بیان شد احساسات عاشقانه در بیمار دوقطبی می‌تواند به شروع فاز مانیا بیانجامد و در نتیجه قوای شناختی و منطقی فرد دوقطبی را مختل می‌کند. به‌همین دلیل هنگام بروز احساسات عاشقانه لازم است افراد مورد اعتماد بیمار در کنار او حضور داشته باشند و فرد دوقطبی را تشویق به صبوری و عمل نکردن به افکار آنی خود کنند. بهترین کار آن است که به فرد دوقطبی گفته شود برای بعمل درآوردن تصمیمات خود صبر کرده و اجازه دهد زمانی سپری شود. این زمان به او کمک می‌کند تا از حمایت‌های درمانی برخوردار شود و از فاز مانیا خارج شود.
بهتر است با فرد دوقطبی پیش از آنکه عاشق شود درباره احتمال غلیان احساسات عاشقانه و تدابیر لازم برای آن گفتگو کنید. در زمانی که از لحاظ خلقی و هیجانی در شرایط طبیعی قرار دارد قراردادی را با او امضا کنید تا در هنگام بروز احساسات عاشقانه به او یادآوری کنید. از مفاد این قرارداد بتاخیر انداختن تصمیم‌گیری و تایید گرفتن از فرد مورد اعتماد برای هرگونه اقدامی تا زمان طبیعی شدن هیجانات می‌باشد. در قرارداد به نشانه‌های آغازگر فاز شیدایی یا افسردگی اشاره می‌شود و طبق نشانه‌ها از فرد دوقطبی خواسته می‌شود تا رفتارهایی را برای بازگشت به شرایط طبیعی رعایت کند. مثلا خوردن غذا بصورت منظم و طبق ساعت، خوابیدن سر وقت و … .
خانواده در صورتی که بیمار دوقطبی توجهی به خوردن داروی خویش ندارد می‌تواند نقش بسیار مهمی در یادآوری خوردن دوزهای دارویی ایفا کند.
دلایل بروز اختلال دوقطبی
دلیل قطعی اختلال دوقطبی روشن نمی‌باشد. متخصصین باور دارند در بروز دوقطبی فاکتورهای متفاوتی دخیل هستند و زمانی که این فاکتورها در یک فرد جمع می‌شوند، اختلال دوقطبی در فرد ظاهر می‌شود. 3 عامل فیزیکی- محیطی و اجتماعی در بروز دوقطبی دخیل هستند.
| ژنتیک | احتمال بیماری دوقطبی در فردی که یکی از بستگان به این اختلال دچار است بیشتر می‌باشد و این افراد در معرض ریسک بیشتری هستند. یک ژن خاص مسئول بیماری دوقطبی نمی‌باشد بلکه مجموعه‌ای از ژن‌ها در ابتلا نقش دارند. |
| عدم تعادل هورمونی | نوروترانسمیترهای سروتونین، نورآدرنالین و دوپامین در بروز دوقطبی نقش دارند. عدم تعادل در هر یک از این نوروترانسمیترها باعث بروز نشانه های دوقطبی می‌شود. |
| آغازگرهای محیطی و اجتماعی | شکست عشقی، از دست دادن فرد مورد علاقه، قرار گرفتن در معرض سواستفاده جنسی، روانی و عاطفی، مشکلات شدید و پراسترس در کار و زندگی، بیماری فیزیکی و مشکلات خواب. |
بهترین کتاب برای فرد دوقطبی
کتابهای تخصصی زیادی در زمینه اختلال دوقطبی وجود دارد اما بهترین کتاب برای اختلال دوقطبی کتابی است که به زبانی ساده اختلال دوقطبی را توضیح داده و روشهای مواجهه با آن را چه بعنوان بیمار و چه همسر یا یکی از اعضای خانواده بیمار، تشریح می‌کند.
https://www.nami.org/Personal-Stories/Bipolar-Disorder-and-Love
چگونه میتونم تعادلی بین نیازهای شخصیم و نیازهای رابطهام پیدا کنم؟
سوال شما بسیار کلی است
ببخشید من یک سوال داشتم میخواستم ببینم آیا افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیاز به حمایت‌های خاصی در روابط عاشقانه دارن؟
بله. بیمار دوقطبی نیازمند حمایت‌های ویژه ای در روابط عاشقانه است
سلام اقای دکتر آیا داروهای بیماران دوقطبی بر احساسات عاشقانه تأثیر میگذارن؟
بله. این داروها برای ایجاد تعادل هیجانی و احساسی در بیمار است و بر احساسات عاشقانه موثر است