نحوه برخورد با بزرگسالانی که به دنبال جلب توجه دیگران هستند
نمایش‌های هیجانی مکرر، داستان‌های اغراق آمیز و درگیری‌های بیش از حد، اغلب نشانه‌های جلب توجه هستند. اگر کسی با این رفتارها شما را آزار می‌دهد، بهترین کار این است که از حالات عجیب و غریب او چشم‌پوشی کنید.
گاهی فرد خودشیفته با فردی که قصد جلب توجه دارد با هم اشتباه گرفته می شوند لزوما یکی نمی باشند. مرزهای شخصی قوی می‌تواند به شما کمک کند آرام باشید و کنترل داشته باشید. با این حال، اگر فردی که به دنبال جلب توجه است یکی از عزیزانتان است، ممکن است بخواهید ببینید آیا می‌توانید با کمک یک متخصص سلامت روان به او کمک کنید تا بر رفتارهایش غلبه کند. در ادامه به نکاتی برای نحوه برخورد با بزرگسالانی که به دنبال جلب توجه دیگران هستند، می‌پردازیم.
روش اول: واکنش به رفتار آن‌ها
۱. اگر این نوع افراد کاری انجام می‌دهند که شما را آزار می‌دهد، آن‌ها را نادیده بگیرید. برای یاد گرفتن نحوه برخورد با بزرگسالانی که به دنبال جلب توجه دیگران هستند، ابتدا باید بدانید که نادیده گرفتن این رفتار بهترین راه برای نشان دادن این است که هیچ توجهی از سوی شما نخواهد شد. به آن فرد نگاه نکنید یا از او نخواهید که رفتارش را قطع کند. فقط به سادگی وانمود کنید که انگار آن رفتار را ندارند.
بسیاری از بزرگسالانی که به دنبال جلب توجه دیگران هستند، درست مانند توجه مثبت، از توجه منفی نیز لذت می‌برند. به عنوان مثال، آن‌ها ممکن است سوت بزنند زیرا می‌دانند که این کار شما را آزار می‌دهد و باعث می‌شود برخورد تندی با آن‌ها داشته باشید. هر چقدر هم که سخت باشد، در آینده سوت زدن را نادیده بگیرید. در حین وقوع، می‌توانید از گوش گیر استفاده کنید یا به موسیقی گوش دهید.
اگر شخص مورد نظر از داستان‌ها برای جلب توجه شما استفاده می‌کند، بهانه‌ای بیاورید که به آن‌ها گوش ندهید. به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: «الان باید کارم را تمام کنم» یا «متأسفم، اما در حال حاضر سرم شلوغ است».
۲. در طول حالات عجیب و غریب آن‌ها آرام بمانید. اگر نمی‌توانید شخص را نادیده بگیرید، سعی کنید در هنگام تعامل با او هیچ احساسی از خود نشان ندهید. عصبانیت، ناامیدی یا هیجان را ابراز نکنید. تظاهر به علاقه‌مندی هم نکنید. فقط یک بیان خونسرد و آرام داشته باشید.
به عنوان مثال، اگر همکارتان کنار شما نشست و شروع به صحبت در مورد مشاجره با رئیستان کرد، فقط سرتان را تکان دهید. وقتی صحبتشان تمام شد، به آن‌ها بگویید که باید به سر کار خود برگردید.
سعی کنید زمانی که آن‌ها در حال گفتن داستان هستند، هیچ سؤالی نپرسید. به جای آن از جملات کوتاهی مانند «خوب است» یا «بله» پاسخ دهید.
با این حال، اگر آن شخص ایده واقعاً خوب یا داستانی سرگرم کننده دارد، از نشان دادن علاقه خود نترسید. همه افراد در مواقعی به توجه واقعی نیاز دارند. اگر واقعاً به سرگرمی‌ها یا داستان‌های آن‌ها علاقه‌مند هستید، ممکن است از گفتگو لذت ببرید.
۳. اگر آن‌ها سعی می‌کنند نقش قربانی را بازی کنند، فقط حقایق را بخواهید. ایفای نقش قربانی روشی متداول برای افرادی است که به دنبال جلب توجه هستند چرا که با این کار می‌خواهند همدردی و تعاریف دیگران را دریافت کنند. آن‌ها ممکن است داستان پرشوری را تعریف کنند که در آن مورد هدف و توهین قرار گرفته‌اند. در واکنش، به جای احساسات یا دیدگاه فرد مورد نظر، سؤالات عینی در مورد حقایق داستان بپرسید.
به عنوان مثال، اگر آن‌ها درباره رفتار بی‌ادبانه یک صندوقدار با خودشان غر می‌زنند، می‌توانید بگویید: «آن‌ها دقیقاً چه گفتند؟ آیا آن‌ها واقعاً همچین حرفی را به شما زدند؟ مدیر کجا بود؟»
۴. یاد بگیرید که در موقعیت‌های خطرناک یا شدید دور شوید. هدف این نوع افراد از کاری که انجام می‌دهند، دریافت واکنش است. برخی ممکن است برای جلب توجه در نمایش‌های پرشور فزاینده شرکت کنند. اگر وضعیت بیش از حد از کنترل خارج می‌شود، فاصله بگیرید. این کار به آن‌ها نشانه‌ای می‌دهد که حالات عجیب و غریبشان واکنشی را که می‌خواهند به آن‌ها نمی‌دهد.
به شیرین کاری‌ها یا شوخی‌های خطرناک با توجه پاداش ندهید. اگر فرد مورد نظر برای جلب توجه درگیر فعالیت‌های مخاطره آمیز می‌شود، واضحاً به آن‌ها بگویید: «من دوست ندارم ببینم شما به خودتان آسیب می‌زنید. اگر این روند ادامه پیدا کند، مطمئن نیستم که بتوانیم با هم معاشرت کنیم.»
اگر فکر می‌کنید که فرد در خطر آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری است، در اسرع وقت کمک بگیرید. برخی از نشانه‌هایی که نشان می‌دهد آن‌ها ممکن است به فکر خودکشی باشند عبارتند از صحبت کردن در مورد مرگ، بخشش دارایی‌هایشان یا افزایش مصرف الکل یا مواد. در نظر بگیرید که خودتان با مشاوره تماس بگیرید یا آن‌ها را تشویق کنید که در اسرع وقت برای کمک تماس بگیرند.
اگر فرد دارای نمایش‌های عمومی متعددی از گریه، جیغ یا فریاد است، ممکن است بخواهید به او پیشنهاد دهید که به یک متخصص سلامت روان مراجعه کند.
روش دوم: تعیین مرزها
۱. به آن‌ها بگویید چه رفتاری را تحمل می‌کنید و چه رفتاری را تحمل نمی‌کنید. مطمئن شوید که فرد مورد نظر درک می‌کند که شما با رفتارهای خاصی برخورد نخواهید کرد. اگر آن‌ها بدانند که فعالیت خاصی مورد توجه شما قرار نمی‌گیرد، ممکن است در آینده از انجام آن دست بکشند.
به عنوان مثال، اگر نمی‌خواهید آن‌ها شما را لمس کنند، می‌توانید بگویید: «آیا می‌توانید زمانی که می‌خواهید توجهم را جلب کنید بهم ضربه‌ای نزنید یا لمسم نکنید؟ اگر به من نیاز دارید، چطور است روی میزم ضربه بزنید؟» هرگونه لمس را در آینده نادیده بگیرید.
همچنین می‌توانید چیزی شبیه به این بگویید: «می‌دانم که شما به پارکور علاقه دارید، اما وقتی ویدیوهایی از پریدن افراد از ساختمان‌ها به من نشان می‌دهید عصبی می‌شوم. لطفاً دیگر آن‌ها را به من نشان ندهید.»
۲. محدودیت زمانی برای مکالمات و گفتگوها تعیین کنید. چنین افرادی می‌توانند به سرعت روزتان را با داستان‌ها و نیازهایشان پر کنند. برای کمک به فاصله گرفتن، در ابتدا به آن‌ها بگویید دقیقاً چه مدت باید با هم معاشرت یا صحبت کنید. وقتی زمان تمام شد، گفتگو تمام می‌شود.
به عنوان مثال، اگر آن‌ها با شما تماس بگیرند، می‌توانید بگویید: «سلام، من فقط ۱۵ دقیقه می‌توانم صحبت کنم. چه خبر؟»
اگر با آن‌ها در حال معاشرت هستید، سعی کنید چیزی مانند «بیایید ناهار بخوریم، اما من باید تا ساعت ۲ بروم» بگویید.
زنگ ساعتی را روی تلفن خود تنظیم کنید تا به شما بگوید چه زمانی باید مکالمه را قطع کنید. وقتی آن زنگ خاموش می‌شود، به شما و طرف مقابل سیگنالی می‌دهد که باید مکالمه را پایان دهید.
۳. دنبال کردن حساب‌های رسانه‌های اجتماعی آن‌ها را متوقف کنید. برخی از افراد ممکن است بیش از حد در رسانه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک، اینستاگرام و توییتر فعالیت داشته باشند یا بیش از حد پست بگذارند. اگر این پست‌ها شما را آزار می‌دهند، فقط آن شخص را از حالت دوستی خارج کنید یا پست‌های او را از صفحه اصلی خود حذف کنید.
پست گذاشتن بیش از حد در رسانه‌های اجتماعی ممکن است نشانه‌ای از این باشد که فرد بیشتر به دنبال ارتباط انسانی است. اگر فرد مورد نظر شخصی است که به او اهمیت می‌دهید، از طریق تلفن یا به صورت حضوری با او ارتباط برقرار کنید و از او بخواهید که با یکدیگر معاشرت کنید.
اگر آن‌ها مطالب بحث انگیزی را در رسانه‌های اجتماعی پست می‌کنند، ممکن است وسوسه شوید که نظر بگذارید یا واکنش نشان دهید. سعی کنید در برابر این خواسته مقاومت کنید.
به همین ترتیب، اگر شخص به جستجوی واکنش‌ها در پست‌هایتان ادامه دهد، می‌توانید او را از نظر گذاشتن در پست خود بلاک کنید.
۴. اگر آن‌ها باعث استرس، اضطراب یا آزار می‌شوند، ارتباط را به حداقل برسانید. اگر فرد مورد نظر بار زیادی در زندگیتان ایجاد می‌کند، در صورت امکان ارتباط را قطع کنید. اگر این امکان پذیر نیست، تعاملات خود را تا حد امکان کاهش دهید.
می‌توانید برای اعضای خانواده یک تماس تلفنی در ماه برنامه‌ریزی کنید یا در رویدادهای خانوادگی به تبادل نظر بپردازید. با این حال، مجبور نیستید دائماً تماس‌هایشان را جواب دهید.
اگر همکاران شما از این نوع افراد هستند، به آن‌ها بگویید که ترجیح می‌دهید فقط در مورد مسائل مربوط به کار، به خصوص در دفتر صحبت کنید. اگر سعی می‌کنند با ماجراهای پرشور اداری به سراغتان بیایند، قبل از بازگشت به کار به آن‌ها محدودیت زمانی بدهید.
روش سوم: حمایت از عزیزان
۱. مشخص کنید که آیا دلیلی برای رفتار آن‌ها وجود دارد یا خیر. رفتارهای این نوع افراد گاهی می‌تواند نتیجه تروما، بی‌توجهی یا سایر موقعیت‌های استرس‌زا باشد. همچنین می‌تواند نشانه‌ای از عزت نفس پایین یا احساسات بی‌کفایتی باشد. اگر فرد مورد نظر شخصی است که شما به او اهمیت می‌دهید، سعی کنید زمانی را برای صحبت پیدا کنید تا ببینید آیا چیزی باعث این رفتار شده است یا خیر.
ممکن است این مکالمه را با گفتن چنین جمله‌ای شروع کنید: «هی، من می‌خواهم از شما خبر بگیرم. آیا اخیراً همه چیز خوب پیش رفته است؟»
اگر طرف مقابل نمی‌خواهد صحبت کند، مجبور نیست. شما می‌توانید به سادگی چیزی مانند این جمله بگویید: «اگر می‌خواستید صحبت کنید، به من اطلاع دهید».
۲. وقتی فعالانه به دنبال توجه نیستند، عزت نفس آن‌ها را تقویت کنید. فرد مورد علاقه‌تان ممکن است نگران باشد که اگر دائماً به دنبال جلب توجه و تأیید نباشد، کسی به او اهمیت نمی‌دهد. به او اجازه دهید تا بداند که شما او را دوست خواهید داشت، حتی زمانی که مستقیماً به او توجه نمی‌کنید.
ممکن است یک متن تصادفی برای آن‌ها بفرستید که می‌گوید: «هی، من فقط داشتم به شما فکر می‌کردم. امیدوارم روز خوبی داشته باشید!» یا «فقط می‌خواهم بدانید که چقدر از هر کاری که انجام می‌دهید قدردانی می‌کنم».
حتی می‌توانید به آن‌ها بگویید: «حتی اگر از هم دور باشیم، شما هنوز برای من مهم هستید.»
این مهم است که خودتان به آن‌ها نزدیک شوید تا فرصتی برای جلب توجه شما نداشته باشند؛ این کار به آن‌ها اطمینان می‌دهد که برای جلب توجه مثبت نیازی به متوسل شدن به ماجرای پرشور یا درگیری ندارند.
۳. اگر فکر می‌کنید که آن‌ها به خودشان صدمه می‌زنند، پیشنهاد دهید که از کمک حرفه‌ای بهره‌مند شوند. رفتار افراطی ممکن است به صورت تهدید به صدمه زدن یا کشتن خود، حبس کردن خود در اتاق‌ها یا شکست خوردن در اثر رویدادهای جزئی ظاهر شود. این موارد معمولاً نشانه‌هایی از مشکلات زمینه‌ای سلامت روان هستند. خبر خوب این است که فرد مورد علاقه‌ی شما می‌تواند از یک متخصص سلامت روان حمایت و درمان دریافت کند.
می‌توانید به فرد مورد علاقه‌تان بگویید: «متوجه شده‌ام که اخیراً واقعاً ناراحت به نظر می‌رسید. من شما را دوست دارم و می‌خواهم مطمئن شوم کمکی را دریافت می‌کنید که به آن نیاز دارید.»
این رفتارها ممکن است فراخوانی برای کمک باشد. سعی کنید این تهدیدها را صرفاً به عنوان جلب توجه برداشت نکنید؛ چرا که ممکن است آن‌ها بسیار توجیه پذیر باشند.
اختلالات شخصیت مانند اختلال شخصیت نمایشی یا اختلال شخصیت مرزی ممکن است باعث شود افراد درگیر رفتارهای جلب توجه شدید شوند.
