اختلال شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیت اجتنابی یا بیماری اجتنابی، یکی از اختلالات شخصیتی است که با تمایل به اجتناب از روابط اجتماعی و فعالیت‌های اجتماعی و به‌طور کلی شدیداً مؤثر بر فعالیت‌های روزانه فرد می‌شود.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی، ممکن است ترس از رفض، ترس از ارائه نظرات و ترس از شرکت در فعالیت‌های گروهی را تجربه کنند. آنها ممکن است به دنبال فعالیت‌های تکی و مستقل باشند و تمایل داشته باشند تا برای مدت طولانی در خانه باشند.

علل این بیماری هنوز به طور دقیق مشخص نشده‌اند، اما می‌تواند به دلیل ترس از شرایط ناخوشایند، تجربه‌های ناخوشایند در گذشته، ناامیدی، کمبود اعتماد به نفس و اضطراب اجتماعی باشد.

درمان اختلال شخصیت اجتنابی شامل مشاوره روانشناختی و در برخی موارد، درمان دارویی است. درمان روانشناختی می‌تواند به بهبود ارتباطات اجتماعی فرد و کمک به غلبه بر ترس و اضطراب اجتماعی کمک کند. درمان دارویی نیز می‌تواند به کنترل علائم شدید اضطراب و افسردگی کمک کند.

هدف از درمان این بیماری، بهبود کیفیت زندگی، کاهش علائم اختلال شخصیتی و بهبود روابط اجتماعی و شغلی فرد است. درمان می‌تواند به کمک به فرد در درک بهتر از خود، تغییر الگوهای نامناسب رفتاری و احساسی و بهبود روابط کمک کند.