منظور از میل جنسی پایین چیست؟
میل جنسی پایین، کاهش علاقه به فعالیت جنسی را توصیف می‌کند. این امری رایج و معمول است که علاقه به برقراری رابطه‌ی جنسی به مرور زمان کاهش یافته و سطوح میل جنسی در طول زندگی دستخوش تغییرات شود. همچنین این امر نیز برای شما غیرمعمول نخواهد بود که در زمان‌های مختلف با همسر خود در حالتی هماهنگ و منطبق قرار نداشته باشید.
با این حال، کم بودن میل جنسی مردان در مدت زمانی طولانی ممکن است برای برخی از افراد نگران‌کننده باشد. گاهی اوقات، پایین بودن میل جنسی مردان می‌تواند نشانه‌ای از وضعیت سلامت عمومی باشد. در اینجا چند علت بالقوه برای پایین بودن میل جنسی مردان بیان می‌گردد.
تستوسترون پایین
تستوسترون یک هورمون مردانه مهم است. در مردان، این هورمون بیشتر در بیضه تولید می‌شود. تستوسترون مسئول ایجاد عضلات و توده استخوانی و همچنین تحریک کننده‌ی تولید اسپرم است. سطح تستوسترون شما همچنین به نیروهای محرکه‌ی جنسی شما بستگی دارد. هنگامی که سطوح تستوسترون شما کمتر از ۳۰۰ تا ۳۵۰ نانوگرم در دسی لیتر (ng/dL) باشد، شما به عنوان فردی با تستوسترون پایین یا به‌طور اختصاری T پایین در نظر گرفته خواهید شد. وقتی سطح تستوسترون شما کاهش می‌یابد، میل شما برای برقراری رابطه جنسی نیز کاهش می‌یابد.
کاهش تستوسترون بخشی از روند طبیعی پیری است. با این حال، کاهش شدید تستوسترون می‌تواند منجر به کاهش میل جنسی نیز بشود. اگر فکر می‌کنید ممکن است این موضوع برای شما مشکل‌ساز باشد، با پزشک خود مشورت کنید. با تشخیص پزشک ممکن است لازم باشد تا شما مکمل‌ها یا ژل‌هایی را به‌منظور افزایش سطح تستوسترون خود مصرف کنید.
داروها
مصرف برخی از داروها می‌تواند سطح تستوسترون را کاهش دهد که به نوبه‌ی خود باعث کاهش میل جنسی می‌شود. برای مثال، داروهای فشار خون مانند مهارکننده‌های ACE و مسدودکننده‌های بتا ممکن است از انزال و نعوظ جلوگیری کنند. پزشکان ممکن است داروهای شما را تغییر دهند.
سندرم پاهای بی‌قرار (RLS)
سندرم پاهای بی‌قرار (RLS)، تمایل غیرقابل کنترل پاهای شما برای حرکت کردن است. یک مطالعه نشان داده است که مردان مبتلا به RLS نسبت به افراد بدون RLS، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال عملکرد نعوظ قرار دارند. اختلال نعوظ (ED) زمانی اتفاق می‌افتد که یک مرد نتواند به مرحله‌ی نعوظ رسیده و یا آن را حفظ کند.
در طی این تحقیق، محققان دریافتند که مردان مبتلا به RLS که حداقل پنج بار در ماه با آن مواجه بوده‌اند، تا حدود ۵۰ درصد بیشتر از مردان بدون RLS، اختلال نعوظ را از خود نشان داده‌اند.
افسردگی
افسردگی تمام قسمت‌های زندگی یک فرد را تحت‌تاثیر می‌دهد. افرادی که دارای افسردگی هستند، کاهش یا به‌طور کلی فقدان علاقه به فعالیت‌هایی که قبلا برای آنها لذت‌بخش بوده است را تجربه می‌کنند که یکی از این موارد، رابطه‌ی جنسی است.
همچنین کمبود میل جنسی یکی از عوارض جانبی برخی از داروهای ضد افسردگی نیز می‌باشد، به خصوص مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs). در صورت مصرف داروهای ضد افسردگی و کمبود میل جنسی، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما ممکن است با تنظیم دوز یا تغییر دادن داروها و تجویز داروهای دیگر، به بررسی عوارض جانبی داروها در شما بپردازد.
بیماری‌های مزمن
هنگامی که شما به علت اثرات یک بیماری مزمن همانند دردهای مزمنی که سلامتی شما را درگیر می‌کند احساسی ناخوشایند دارید، به احتمال زیاد برقراری روابط جنسی از لیست اولویت‌های شما خارج می‌شود. برخی بیماری‌ها مانند سرطان، می‌توانند تعداد اسپرم‌های شما را کاهش دهند، زیرا بدن شما هر روز بر روی دریافت داروها و مهار بیماری تمرکز می‌کند.
اگر شما در حال تحمل یک بیماری مزمن هستید، با شریک زندگی خود در مورد روش‌هایی که می‌تواند در این بازه‌ی زمانی باعث صمیمت شما بشود، صحبت کنید. شما همچنین می‌توانید در مورد مسائل خود به یک مشاور مسائل زناشویی یا متخصص روابط جنسی مراجعه کنید.
مشکلات خواب
نتایج مطالعه‌ای که در مجله غدد درون‌ریز و متابولیسم بالینی (JCEM) منتشر شد، نشان داد که مردان مبتلا به آپنه انسدادی خواب (OSA) از سطح تستوسترون پایین‌تری برخوردار هستند. این امر به نوبه خود، باعث کاهش فعالیت جنسی و میل جنسی می‌شود. در این مطالعه، محققان دریافتند که تقریباً نیمی از مردان مبتلا به آپنه شدید خواب، در طول شب نیز میزان بسیار پایین تستوسترون را تجربه می‌کنند.
اخیرا مطالعه‌ی دیگری در JCEM نشان داده است که مردان مبتلا به تستوسترون پایین دارای کم‌خوابی نیز می‌باشند. این مطالعه این چنین نتیجه‌گیری کرد که کاهش سطح کلی تستوسترون به خصوص در مردان مسن‌تر، با خواب ناسالم‌تر ارتباط دارد.
سالخوردگی
سطوح تستوسترون که با میل جنسی مردان مرتبط است، در زمانی که مردان در سنین ۱۳ تا ۱۹ سالگی قرار دارند بالاترین میزان را دارا است. بنابر تحقیقات مایوکلینیک، مردان به طور کلی تغییر میل جنسی خود را در سنین ۶۰ تا ۶۵ سالگی مشاهده می‌کنند. طی سال‌هایی که فرد به سمت پیری پیش می‌رود، ممکن است اوج لذت جنسی، انزال و تحریک، در مدت زمان طولانی‌تر و با تأخیر ایجاد شود. نعوظ شما ممکن است خیلی سخت نباشد و همچنین ممکن است مدت زمان زیادی طول بکشد تا آلت تناسلی شما در حالت قائم قرار بگیرد. با این حال، داروهایی در دسترس هستند که می‌توانند به درمان میل جنسی مردان کمک کنند.
استرس
اگر شما به دلیل وضعیت یا دوره‌هایی از فشار زیاد در حالت پریشان حالی قرار داشته باشید، میل جنسی در شما ممکن است کاهش یابد. این امر بدین دلیل است که استرس می‌تواند سطح هورمون در شما را مختل کند.
شریان‌های شما می‌توانند در زمان استرس تنگ‌تر شوند. این تنگی عروق، جریان خون را محدود می‌کند و به طور بالقوه باعث اختلال در نعوظ می‌شود. یک مطالعه که در مجله بیماری‌های عصبی و روانی انتشار یافته است از این مفهوم حمایت کرده که استرس، جدا از علائم روانی و کیفیت رابطه، تأثیر مستقیمی بر مشکلات جنسی دارد.
چشم‌انداز
درمان پایین بودن میل جنسی مردان اغلب به درمان مسئله‌ی اصلی ایجاد کننده‌ی آن بستگی دارد. ممکن است لازم باشد داروها را تغییر دهید. اگر پایین بودن میل جنسی شما به علت روانشناختی رخ داده باشد، ممکن است لازم باشد برای دریافت مشاوره در خصوص رابطه‌ی خود به یک درمانگر مراجعه کنید. شما همچنین می‌توانید گام‌های مختص به خودتان را برای افزایش میل جنسی‌تان بردارید.
موارد زیر می‌تواند به افزایش میل جنسی شما کمک کند:
• شیوه‌ی زندگی سالمی داشته باشید.
• خواب کافی داشته باشید.
• تمرین مدیریت استرس.
• استفاده از یک رژیم غذایی سالم.
منبع:
https://www.healthline.com
