همکاری خوب در فرزندپروری
هر والدینی که فرزند دارند، هدفشان این است که اطمینان حاصل کنند که بزرگسالانی مسئولیت‌پذیر، سالم و موفق هستند. همکاری خوب در فرزندپروری به تربیت فرزند کمک زیادی می کند.
هیچ پدر و مادری نمی‌خواهد فرزندی را تربیت کند که به او افتخار نکند؛ اگر کودک به شیوه‌ای درست و توسط افراد مناسب تربیت شود، می‌توان از این مسئله اجتناب کرد.
همه با این ایده که چگونه همکاری خوب در فرزندپروری داشته باشند آشنا نیستند. در ادامه مطلب، ما در مورد معنای مشارکت والدین و همه جزئیاتی که شامل همکاری خوب در فرزندپروری می‌شود صحبت می‌کنیم.
منظور از تیم والدین چیست؟
یک تیم والدین، تعهد مشترک بین دو نفر برای پرورش کودک تا جایی است که بتوانند در قبال اعمال خودشان، مسئولیت‌پذیر باشند.
وقتی صحبت از شرکای فرزندپروری می‌شود، هر فرد نقش ویژه‌ای در تربیت کودک دارد. با این حال، این موضوع باعث نمی‌شود که ایفای نقش‌های کلی توسط هر یک از اعضای تیم والدین، مسئله‌ای بی‌اهمیت باشد.
دانیلا توبرت و مارتین پینکوارت از دانشگاه فیلیپس ماربورگ بر روی یک مطالعه تحقیقاتی با عنوان: والدین بودن به همراه یکدیگر (کار تیمی والدین)، در تربیت کودک کار کردند. این مطالعه، ساختارهای چند وجهی متمرکز بر تلاش جمعی والدین در تربیت فرزند را بررسی می‌کند.
چه کسانی در تیم والدین شما هستند؟
در درجه اول، یک تیم والدین باید شامل والدین یا سرپرستان باشد. علاوه بر این، شاید افرادی مانند پدربزرگ و مادربزرگ، معلمان، مشاوران، مربیان و سایر بزرگسالان نگران نیز در این تیم حضور داشته باشند.
سیستم حمایتی قوی که یک تیم والدین فراهم می‌کند، تربیت آرام کودک را تسهیل می‌کند. علاوه بر این، وجود چنین تیمی می‌تواند وظیفه فرزندپروری را برای هر فردی که درگیر است، راحت‌تر کند.
یک همکاری خوب در فرزندپروری چگونه شکل می‌گیرد؟
برای اینکه بدانیم چگونه در فرزندپروری شریک خوبی باشیم، ابتدا باید بدانیم که این مشارکت چگونه شکل می‌گیرد. روابط والدین برای حمایت از کودکان و ایجاد یک پایه محکم برای اطمینان از رشد صحیح و مناسب آنها ضروری است.
با وجود تربیت صحیح، کودکان این را شناسایی و تصدیق می‌کنند که تیم والدینی که آنها را احاطه کرده‌اند، ویژگی‌های خاصی دارند. این ویژگی‌ها آنها را در تصمیم‌گیری‌های مهم مانند نوع دوستانی که باید نگه دارند و غیره، راهنمایی می‌کنند.
کتاب دارلین پاول با عنوان «والدین با روحیه تیمی»، برخی از اصول اساسی را که باعث موفقیت فرزندپروری می‌شود، بررسی می‌کند.
موانع مشارکت والدین
اگرچه همکاری شرکا در فرزندپروری ایده‌ی عالی به نظر می‌رسد، برخی مشکلات می‌تواند مانع از عملکرد روان آن شود. این موانع عمداً در برابر یکدیگر قرار نمی‌گیرند، بلکه به دلیل ویژگی‌های خاص خود وجود دارند. از این رو، مواقعی وجود دارد که تضاد منافع رخ می‌دهد.
در ادامه، به برخی از این موانع می‌پردازیم.
۱. بزرگسالان
بزرگسالان به دلایل مختلف می‌توانند همکاری والدین را به عنوان یک تیم، دشوار کنند. به عنوان مثال، یکی از والدین ممکن است از انتخاب نامطلوب دیگری ناراضی باشد. همچنین، اگر یکی از والدین در انجام وظایف خود کوتاهی کند، این مسئله می‌تواند باعث درگیری بین شرکای فرزندپروری شود.
۲. کودکان
زمانی که شباهت‌ها، ترجیحات و موارد مشابه وجود داشته باشد، کودکان نیز می‌توانند به عنوان مانعی در مشارکت والدین عمل کنند. در چنین شرایطی، والدین با کنار گذاشتن احساسات و نظرات شخصی خود، می‌توانند از این امر جلوگیری کنند تا مطمئن شوند که آنها بی‌طرفانه تربیت می‌شوند.
۳. خانواده
زمانی که تمام خانواده درگیر تربیت فرزند هستند، این مسئله می‌تواند برای بزرگسالان و کودکان مربوط، طاقت‌فرسا شود. همه افراد مایلند در مورد نحوه تربیت کودک، تصمیمات مشابه با والدین داشته باشند و اگر تفاهم وجود نداشته باشد، این امر می‌تواند مانع مشارکت مفید والدین شود.
تأثیر کودکان بر همکاری خوب در فرزندپروری
کودکان معمولاً به‌طور ناخودآگاه، بر تربیت تیمی تأثیر دارند. هنگامی که این تأثیرات مشخص شد، مهم است که آنها را اصلاح کنید تا تأثیری بر فرزندپروری بزرگسالان نداشته باشد.
در اینجا، برخی از تأثیراتی که کودکان بر فرزندپروری تیمی خوب دارند، آورده شده است:
۱. موقعیت تولد کودک
این امکان وجود دارد که بزرگسالان نسبت به یک کودک در مقایسه با سایرین، احساساتی باشند؛ احتمالاً به این دلیل که می‌توانند ویژگی‌های خاص آن کودک را تشخیص دهند. به عنوان مثال، موقعیت تولد کودک می‌تواند نحوه رفتار والدین با آنها را تعیین کند.
اگر یک بزرگسال آخرین فرزند خانواده خود در دوران رشد بوده باشد، می‌تواند با آخرین فرزندی که در حال تربیت اوست، رفتار ترجیحی داشته باشد. چنین برخود خاصی، ممکن است باعث درگیری بین شرکای فرزندپروری شود.
۲. خلق و خوی کودک
همچنین اگر خلق و خوی کودک با یکی از والدین یکی باشد، ممکن است با او برخورد خاصی شود. از سوی دیگر، زمانی که هر دو دارای ویژگی‌های منفی مشترکی هستند، احتمال دارد والدین با کودک دچار اختلاف شوند.
۳. ترجیح کودک نسبت به یک والدین خاص
شاید کودک یکی از والدین را به دیگری ترجیح دهد و حتی آن را اغلب نشان دهد. در این صورت، شرکای خوب این مسئله را درک خواهند کرد و آن را به عنوان یک تهدید نخواهند دید.
با این حال، اگر یکی از شرکای فرزندپروری این مسئله را درک نکند، آنها شریک مورد علاقه را به عنوان یک تهدید می‌بینند، بنابراین درگیری می‌تواند شروع شود.
۸ نکته برای اطمینان از تربیت تیمی مؤثر
شرکای فرزندپروری باید با یکدیگر همکاری کنند تا از کودکان حمایت کنند و پایه‌ای محکم برای تربیت صحیح داشته باشند.
در اینجا، به چند نکته برای کمک به مؤثر بودن فرزندپروری تیمی، می‌پردازیم.
۱. یک هدف برای فرزندپروری تعیین کنید
یکی از اولین چیزهایی که یک تیم والدین باید ایجاد کند، هدف برای کودک است. اهداف مهمی از این قبیل باید تعیین شوند: نوع بزرگسالی که می‌خواهید کودک باشد، سیستم ارزشی که می‌خواهید کودک آن را دنبال کند و غیره.
وقتی نوبت به تعیین هدف فرزندپروری می‌رسد، هر یک از والدین باید چیزی برای مشارکت داشته باشند. علاوه بر این، همه تصمیمات باید با توافق والدین باشد.
۲. اختلافات را در خلوت حل کنید نه در حضور فرزندان
برخی از والدین این اشتباه را می‌کنند که اختلافات را در جایی که بچه‌ها هستند، حل کنند. زمانی که شما این کار را به‌طور منظم انجام دهید، ناخودآگاه به بچه‌ها اجازه می‌دهید که تفاوت قائل شوند و یک طرف را انتخاب کنند.
این یکی از دلایلی است که برخی از کودکان در مورد یکی از والدین مورد علاقه خود با صدای بلند صحبت می‌کنند. وقتی با دیگری اختلاف دارید، با او به گوشه‌ای بروید و درگیری را در خلوت خصوصی خود حل کنید.
۳. رویکردهای جدید فرزندپروری را بدون اطلاع به دیگری امتحان نکنید
این طبیعی است که شما ایده‌های زیادی در مورد نحوه تربیت فرزندتان داشته باشید. با این حال، اگر طرف دیگری در تربیت کودک مشارکت دارد، توصیه می‌شود در بهترین حالت قبل از ادامه روند، رضایت آنها را جلب کنید.
حتی اگر احتمال دارد مخالفت کنند، آنها را وادار کنید تا ببینند چرا روش مورد نظر برای رشد کودک عالی است.
مطرح کردن چنین ایده‌ها یا راهکارهایی، بسیار بهتر از اطلاع ندادن به آنها است؛ زیرا هر بزرگسال نقش مؤثری در تربیت کودک دارد. گاهی اوقات، شاید ایده‌هایتان نیاز به اصلاح داشته باشند و زمانی که با فرد دیگر در تیم صحبت می‌کنید، ممکن است به تقویت آن کمک کند.
۴. از مسئولیت‌ها دوری نکنید
اگر چند نفر در تیم والدین وجود دارند، تمام تلاش خود را بکنید تا مسئولیت‌ها را دور نزنید. از شرکای فرزندپروری انتظار می‌رود که همیشه در مواقعی که لازم است، بیشتر تلاش کنند.
به همین ترتیب، هنگامی که مشکلاتی وجود دارد، عقب نروید و انتظار داشته باشید که سایر افراد تیم به آنها رسیدگی کنند. شما باید تلاش کنید تا در زمان وقوع مشکلات، در رسیدگی به آنها کمک کنید.
۵. زمانی را برای گفتگو با والدین دیگر ایجاد کنید
این مهم است که برنامه‌ای تنظیم کنید که به شما امکان می‌دهد تا با والدین دیگر در مورد کودک خود صحبت کنید.
شما باید بدانید که والدین دیگر چه فکری می‌کنند تا بتوانید دیدگاه مشترکی با یکدیگر داشته باشید. بسته به در دسترس بودن همه، چنین جلساتی می‌تواند یک بار در هفته یا دو هفته یکبار برگزار شود. به همین ترتیب، جلسات نباید در مورد شخص دیگری به غیر از کودک باشد.
۶. محبت خود را به کودکان ابراز کنید
یکی از نیازهای اولیه کودک محبت است و شرکای فرزندپروری باید به‌طور منظم به آنها محبت نشان دهند. به کودک خود نشان دهید که چقدر برایتان اهمیت دارد و اجازه دهید که این را بداند. شما می‌توانید این امر را با در آغوش گرفتن منظم، گرفتن هدایای مورد علاقه او و غیره شروع کنید.
زمانی که کودکی را دوست دارید، به این معنی نیست که وقتی کار اشتباهی انجام می‌دهد، نباید او را تنبیه کنید.
کودک باید به شیوه‌ای محبت آمیز تنبیه شود تا از اعمال نادرست خود دست بردارد. هیچ والدینی در تیم فرزندپروری نباید نسبت به کودک تعصب داشته باشد و کارهای اشتباه او را نادیده بگیرد.
۷. فرزندپروری را به پناهگاهی امن برای کودک تبدیل کنید
فرزندتان باید بتواند به همه اعضای تیم فرزندپروری، به عنوان یک مکان امن برای خود نگاه کند.
هر پدر و مادری باید به کودک نشان دهد که برای رسیدگی به نیازهای او، به راحتی در دسترس است. کودکانی که رشد می‌کنند تا از سلامت روانی خوبی برخوردار باشند، توسط والدینی گرم و حساس تربیت می‌شوند.
۸. برای کودک قوانین و مرزها را تعیین کنید
کنترل رفتارها و افراط‌های فرزندتان در جوانی آسان است. این کار با بزرگتر شدن، سخت‌تر می‌شود. شرکای فرزندپروری لازم است در مورد کارهایی که کودک باید انجام دهد و کارهایی که باید از آنها اجتناب کند، توافق کنند.
این قوانین کمک می‌کند تا کودک را به بزرگسالی تبدیل کنیم که همه انتظار دارند. هنگامی که کودک این قوانین را نادیده می‌گیرد، اقدامات انضباطی خاصی باید مشخص شود.
مقاله دیوید شرام با عنوان «موفقیت در فرزندپروری نیازمند تلاش گروهی است»، این نکته را برجسته می‌کند که برای موفقیت در تربیت کودک، تلاش کل افراد تیم فرزندپروری مهم است.
نتیجه
همکاری والدین در فرزندپروری، امری ضروری برای رشد و پیشرفت کودک است. کودکان باید با ارزش‌ها و ویژگی‌های اخلاقی خوبی رشد کنند که آنها را به بزرگسالانی مسئولیت‌پذیر در جامعه تبدیل کند. زمانی می‌توان به این هدف دست یافت که همه افراد مربوطه تلاش کنند و هر والدینی به عنوان یک تیم با هم کار کنند.
منبع:
https://www.marriage.com/advice/parenting/how-to-be-good-partners-in-parenting/
