نقش پدر در رشد سلامت فرزندان

مقدمه

مدت‌هاست که روانشناسان باور دارند نقش پدر در رشد و سلامت فرزندان غیرقابل انکار است. تحقیقات مختلف بر بی‌نظیر بودن نقش پدر در رشد و سلامت فرزندان تاکید می‌کنند.

پدرانی که از نظر عاطفی در دسترس فرزندان خود هستند، در احساس خوشبختی کودک نقش مهمی ایفا می‌کنند. طبق تحقیقات صورت گرفته، نقشی که پدر ایفا می‌کند، توسط مادر قابل جانشینی و جبران نمی‌باشد. پدری که از نظر عاطفی در دسترس فرزند است، برای کودک وقت می‌گذارد، به مسایل او علاقمند است، سعی می‌کند احساسات کودک را درک کند و دنیا را از نگاه او ببیند و به‌عبارتی به دنیای او نزدیکتر شود، از جزییات زندگی فرزند خود از جمله نام دوستان، فعالیت‌های روزانه، بازی‌های مورد علاقه و مشکلات با دوستان کودک خود مطلع می‌باشد. این آگاهی‌ها به پدر امکان آن را می‌دهد که از نظر عاطفی به کودک خود نزدیک شود.

نتایج محروم بودن کودکان از وجود پدر

شواهد نشان می‌دهند پسرانی که در زندگی خود از حضور پدر محروم هستند، در یافتن تعادل بین قاطعیت مردانه و خویشتن‌داری دچار مشکل هستند و برای آنها به تاخیر انداختن لذت برای رسیدن به یک موفقیت دشوارتر است. این پسرها همچنین در دوست‌یابی و موفقیت تحصیلی نیز دچار مشکل هستند.

مقاله مرتبط: فرزندپروری بدون شرط

دخترانی که از حضور پدر محروم هستند نیز با احتمال بیشتری به بی‌بند و باری جنسی روی می‌آورند و در بزرگسالی نمی‌توانند روابط سالمی با همسر خود برقرار کنند.

تحقیقات درازمدتی که در سال ۱۹۵۰ آغاز شد، نشان داد که کودکانی که پدرشان در ۵ سالگی آنها حضور داشتند و نقش فعالی در تربیت آنها ایفا نمودند، در بزرگسالی افراد مهربان‌تر، با محبت‌تر و همدل‌تری بودند. آنها همچنین روابط اجتماعی بهتر و ازدواج‌های سعادتمندتری داشتند.

البته واضح است که منظور از حضور پدر، حضور فیزیکی او نمی‌باشد؛ بلکه پدری موردنظر است که می‌تواند کودک خود را در هنگام ناراحتی و خشم آرام کند، برای کودک احترام و ارزش قایل است و با کودک با بی‌احترامی، تحقیر و عیب‌جویی برخورد نمی‌کند و در روابط خود زور به‌کار نمی‌برد؛ در غیر اینصورت به‌شدت به کودک خود آسیب می‌زند.

منبع:

-John, gottman. (1997). Raising an Emotional Intelligeny Child. Simon and Schuster Paperbacks Centre, NewYork.