داروهای روانپزشکی

فلووکسامین Fluvoxamine

امتیاز

آن چه در این مقاله می خوانیم

فلووکسامین

نام تجاری: لووکس Luvox

نام ژنریک: فلووکسامین Fluvoxamine

هشدار:

داروهای ضدافسردگی برای درمان انواع مختلفی از بیماری‌ها از جمله افسردگی و اختلالات روانی/ خلقی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها می‌توانند به جلوگیری از افکار یا تلاش‌ برای خودکشی کمک‌کرده و مزایای مهم دیگری را نیز فراهم کنند. با این حال، مطالعات نشان داده است که تعداد کمی از افراد (به‌ویژه افراد کمتر از 25 سال) که از داروهای ضدافسردگی برای هرگونه بیماری استفاده می­‌کنند، ممکن است بدتر شدن افسردگی، سایر علائم روانی/ خلقی، یا افکار یا تلاش‌­هایی برای خودکشی را تجربه نمایند. بنابراین بسیار مهم است که با پزشک در مورد مضرات و مزایای داروی ضدافسردگی (به‌ویژه برای افراد زیر 25 سال) صحبت کنید، حتی اگر درمان موردنظر در خصوص یک بیماری روانی یا خلقی نباشد.

در صورت مشاهده وخیم شدن افسردگی یا سایر بیماری‌­های روانی، تغییرات رفتاری غیرمعمول (از جمله افکار یا تلاش‌های احتمالی برای خودکشی)، یا سایر تغییرات روانی/ خلقی (از جمله اضطراب جدید یا بدتر شدن آن، حملات پانیک، مشکل در خوابیدن، زودرنجی، احساس عصبانیت و خصومت، اقدامات تکانشی، بی‌قراری شدید، تکلم بسیار سریع) فوراً به پزشک اطلاع دهید. هنگام شروع مصرف یک داروی ضدافسردگی یا تغییر دوز آن، به‌طور ویژه مراقب این علائم باشید.

موارد کاربرد

از فلووکسامین برای درمان اختلال وسواس فکری عملی (OCD) استفاده می­‌شود. این دارو به کاهش افکار مزمن/ ناخواسته (وسواس‌ها) و ترغیب به انجام وظایف تکراری (اجبارهای وسواسی مانند شستن دست‌ها، شمردن) که با زندگی روزمره تداخل پیدا می‌کند، کمک می‌نماید. فلووکسامین به عنوان یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) شناخته می­‌شود. این دارو با کمک به ترمیم تعادل یک ماده طبیعی خاص (سروتونین) در مغز عمل می­‌کند.

نحوه استفاده از فلووکسامین

قبل از شروع مصرف فلووکسامین و قبل از هربار مصرف یک نسخه جدید، راهنمای استفاده از دارو را که توسط داروساز ارائه شده است، بخوانید. اگر سوالی داشتید از پزشکتان بپرسید.

این دارو را طبق دستور پزشک همراه با غذا یا بعد از وعده غذایی به‌صورت خوراکی، معمولاً یک‌بار در روز قبل از خواب، یا دوبار در روز (یک‌بار صبح و یک بار هنگام خواب) مصرف‌کنید. اگر دوبار در روز از این دارو استفاده‌می­‌کنید و دوزهای آن‌هم برابر نیست، باید بیشتر از 2 دوز را قبل از خواب مصرف‌کنید.

دوز مصرفی بر اساس شرایط پزشکی، پاسخ به درمان، سن و سایر داروهایی است که مصرف می‌‌کنید. حتماً تمام محصولات مورد استفاده خود (از جمله داروهای تجویزی، داروهای غیرتجویزی و محصولات گیاهی) را به پزشکتان بگویید. در کودکان، این دوز مصرفی ممکن‌است براساس سن و جنسیت آن‌ها باشد. به‌منظور کاهش خطر ابتلا به عوارض‌جانبی، پزشک ممکن‌است این دارو را با دوز کم شروع‌کند و به‌تدریج دوز را افزایش‌دهد. دستورالعمل­‌های پزشکتان را به‌دقت دنبال‌کنید.

دوز خود را افزایش ندهید. این دارو را به دفعات بیشتر در یک شبانه‌روز یا برای مدت زمانی طولانی‌­تر از زمان تجویز استفاده‌نکنید. با انجام این‌کار بیماری شما سریعتر بهبود نخواهد یافت و ریسک ابتلا به عوارض‌جانبی نیز در شما افزایش خواهدیافت. این دارو را به‌طور مرتب مصرف کنید تا بیشترین بهره را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، هر روز آن‌را راس یک ساعت مصرف‌کنید.

مصرف این دارو را حتی اگر احساس خوبی دارید نیز همچنان ادامه دهید. مصرف این دارو را بدون مشورت با پزشک خود قطع نکنید. با قطع ناگهانی این دارو، برخی شرایط ممکن است بدتر شود. همچنین ممکن است علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات در خواب و احساسات کوتاه‌مدتی مانند شوک را تجربه‌کنید. برای جلوگیری از بروز این علائم پس از قطع دارو، پزشکتان ممکن است به‌تدریج دوز مصرفی شما را کاهش‌دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشکتان مشورت کنید. علائم جدید یا بدتر شدن شرایط را بلافاصله گزارش‌کنید.

ممکن است مصرف کامل این دارو تا چندین هفته طول بکشد. در صورت عدم بهبودی یا بدتر شدن به پزشکتان اطلاع دهید.

عوارض جانبی

حالت تهوع، استفراغ، خواب‌آلودگی، سرگیجه، از دست دادن اشتها، مشکل در خوابیدن، ضعف و تعریق ممکن‌است رخ‌دهد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هریک از این عوارض، بلافاصله موضوع را به پزشکتان اطلاع‌دهید.

به یاد داشته باشید که پزشکتان این دارو را برای شما تجویز کرده است. زیرا او به این نتیجه رسیده که نفع این دارو برای شما بیش از ریسک عوارض جانبی آن است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند دچار عوارض جانبی جدی نمی­‌شوند.

در صورت بروز عوارض‌جانبی جدی از جمله کبودی/ خونریزی خفیف، لرزش، کاهش میل یا توانایی جنسی، فوراً به پزشکتان اطلاع‌دهید.

در صورت بروز عوارض‌جانبی بسیار جدی، بلافاصله کمک پزشکی دریافت کنید. از جمله: بیهوش شدن، مدفوع تیره، استفراغی که شبیه قهوه، تشنج، درد/ تورم/ قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین‌کمان در اطراف چراغ­‌ها در شب، تاری دید).

این دارو ممکن‌است سروتونین را افزایش‌داده و به‌ندرت موجب یک عارضه­‌ی بسیار جدی به نام سندرم یا مسمومیت سروتونین شود. اگر داروهای دیگری هم مصرف می‌کنید که سروتونین را افزایش می‌دهند، این خطر افزایش می‌یابد. به همین دلیل پزشکتان را در جریان تمام داروهایی که مصرف می­‌کنید قرار دهید. در صورت بروز برخی از علائم زیر، بلافاصله از کمک پزشکی استفاده کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع/ استفراغ /اسهال شدید، انقباض ناگهانی عضلات، تب بدون علت، بیقراری غیرمعمول.

به‌ندرت ممکن است مردها نعوظ دردناک یا طولانی‌مدت به‌مدت 4 ساعت یا بیشتر داشته باشند. اگر این اتفاق افتاد، استفاده از این دارو را متوقف کرده و بلافاصله از کمک پزشکی استفاده‌کنید، در غیر این صورت ممکن‌است مشکلات دائمی رخ دهد.

واکنش آلرژیک شدید نسبت به این دارو نادر است. با این حال، اگر علائم مربوط به یک واکنش آلرژیک شدید را مشاهده‌کردید، سریعاً از کمک‌های پزشکی استفاده‌کنید. علائمی از جمله: اگزما، خارش یا تورم (به‌خصوص در صورت/ زبان/ گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس.

این یک لیست کامل از عوارض‌جانبی احتمالی نیست. اگر شما متوجه عوارض دیگری شدید که در بالا ذکر نشده، با پزشکتان تماس بگیرید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف فلووکسامین، در صورتی که به آن حساسیت دارید یا اگر مبتلا به انواع دیگری از آلرژی­‌ها هستید، در این‌باره با پزشک خود صحبت کنید. این محصول ممکن است شامل مواد غیرفعالی باشد که می­‌تواند موجب واکنش‌­های آلرژیک یا مشکلات دیگر شود. برای کسب اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

قبل از مصرف از این دارو، پزشک خود را در جریان سوابق پزشکی­تان به خصوص این موارد قرار دهید: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دوقطبی، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، مشکلات کبدی، تشنج، کمبود سدیم در خون، زخم/ خونریزی روده‌­ای (بیماری زخم معده) یا مشکلات مربوط به خونریزی، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم آب سیاه چشم (نوع زاویه بسته).

این دارو ممکن است شما را دچار سرگیجه یا خواب‌آلودگی کند. الکل یا ماری‌جوانا (شاهدانه) می‌تواند شما را بیش از این دچار سرگیجه یا خواب آلودگی کند. رانندگی نکنید، از ماشین آلات استفاده نکنید، یا هر کاری که نیاز به هوشیاری داشته باشید را انجام ندهید و این پرهیز را تا زمانی که بتوانید این امور را به صورت ایمن انجام دهید رعایت نمایید. از نوشیدنی‌های الکلی اجتناب کنید. اگر از ماری‌جوانا (شاهدانه) استفاده می‌کنید با پزشک خود صحبت نمایید.

QT طولانی

فلووکسامین ممکن است شرایطی را ایجاد کند که بر ریتم قلب تأثیر بگذارد (QT طولانی). QT طولانی به‌ندرت می‌­تواند باعث ضربان قلب سریع/ نامنظم جدی (به ندرت کشنده) و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود که بلافاصله نیاز به مراقبت پزشکی دارند.

اگر شرایط پزشکی خاصی داشته باشید یا داروهای دیگری مصرف می‌­کنید که ممکن است باعث QT طولانی شود، ریسک مواجهه با QT طولانی می‌تواند افزایش یابد. قبل از استفاده از فلووکسامین، تمام داروهای مصرفی خود و همچنین هر یک از بیماری­‌هایی که چنانچه به آنها مبتلا هستید را به پزشک خود بگویید: برخی مشکلات قلبی (نارسایی قلبی، ضربان قلب کند، QT طولانی در الکتروکاردیوگرام)، سابقه خانوادگی برخی مشکلات قلبی (QT طولانی در الکتروکاردیوگرام، مرگ ناگهانی قلبی).

سطوح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر ابتلا به QT طولانی را افزایش دهد. این ریسک ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند داروهای ادرار آور) یا داشتن شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش یابد. با پزشک خود در مورد نحوه مصرف ایمن فلووکسامین صحبت کنید.

قبل از جراحی، دکتر یا دندانپزشک خود را در جریان تمام داروهایی که مصرف می­‌کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای غیرتجویزی و محصولات گیاهی) قرار دهید.

افراد مسن

افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خونریزی یا از دست دادن هماهنگی و QT طولانی حساسیت بیشتری داشته باشند. در بزرگسالان مسن همچنین ممکن است به نوعی عدم تعادل نمک (هیپوناترمی یا کاهش سدیم خون) مبتلا شوند، به ویژه اگر آنها از «قرص‌های آب» (ادرار آورها) استفاده می­‌کنند. از دست دادن هماهنگی می‌تواند خطر زمین خوردن را در آنها افزایش دهد.

کودکان

کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه کاهش اشتها و کاهش وزن حساسیت بیشتری نشان دهند. وزن و قد را در کودکانی که این دارو را مصرف می­‌نمایند، کنترل کنید.

دوران بارداری

در دوران بارداری، این دارو باید تنها زمانی مورد استفاده قرار گیرد که بسیار موردنیاز باشد. این دارو ممکن است به یک نوزادی که هنوز متولد نشده آسیب برساند. نوزادانی که از مادرانی متولد شده‌­اند که در طول 3 ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده‌­اند، ممکن است به‌ندرت دچار علائم ترک دارو مانند مشکلات تغذیه/ تنفس، تشنج، سفتی عضلات یا گریه مداوم شوند. اگر در نوزاد تازه متولد شده خود متوجه هریک از این علائم شدید، بلافاصله موضوع را به پزشک اطلاع دهید.

از آنجا که مشکلات روانی/ خلقی درمان نشده (مانند افسردگی، وسواس فکری، اختلال استرس پس از سانحه) می‌­تواند یک بیماری جدی باشد، پس استفاده از این دارو را قطع نکنید، مگر اینکه توسط پزشک شما دستوری در این مورد داده شود. اگر قصد بارداری دارید یا فکر می­‌کنید باردارید، بلافاصله با پزشکتان در مورد مزایا و ریسک‌­های استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت‌کنید.

این دارو به شیر مادر منتقل می­‌شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر کودک شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی ممکن‌است نحوه عمل داروهای شما را تغییر داده یا ریسک شما برای مواجهه با عوارض‌جانبی جدی را افزایش‌دهد. این متن شامل تمام تداخلات دارویی احتمالی نیست. فهرستی از تمام داروهایی که استفاده می‌­کنید (از جمله داروهای تجویزی یا غیرتجویزی و محصولات گیاهی) را تهیه کنید و آن‌را با پزشک خود در میان بگذارید. بدون تایید پزشک، مصرف هیچ دارویی را شروع یا متوقف نکرده یا تغییری در دوز هیچ دارویی انجام ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: سایر داروهایی که می‌­توانند باعث خونریزی/ کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، NSAIDها مانند ایبوپروفن، «رقیق کننده‌­های خون» مانند وارفارین).

آسپرین

آسپرین می‌تواند در صورت مصرف همزمان با این دارو، ریسک خونریزی را افزایش دهد. با این حال، اگر پزشک شما را به مصرف آسپرین با دوز کم برای پیشگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی (معمولاً در دوزهای 81-325 میلی‌گرم در روز) توصیه کرده، باید به مصرف آن ادامه دهید، مگر اینکه پزشک خلاف این را دستور دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با پزشک خود صحبت کنید.

مصرف بسیاری از داروها در کنار فلووکسامین ممکن است بر ریتم قلب (QT طولانی) تأثیر بگذارند. از جمله پیموزاید، تیوریدازین و مواردی از این قبیل.

این دارو می‌تواند باعث کاهش سرعت حذف سایر داروها از بدنتان شود، که ممکن‌است بر نحوه عملکرد آنها تأثیر بگذارد. نمونه‌­هایی از داروهایی که تحت‌تأثیر قرار می­‌گیرند شامل این موارد می­‌باشد: آلوسترون، کلوزاپین، متادون، ملاتونین، راملتئون، تاکرین، تیزانیدین، برخی از بنزودیازپین­‌ها مانند آلپرازولام/ دیازپام/ تریازولام، بتا بلاکرهای خاص مانند متوپرولول/ پروپرانولول، داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌­ای ایمی پرامین و موارد از این قبیل.

مصرف داروهای مهارکننده MAO (مونوآمین اکسیداز) همراه با این دارو ممکن است باعث تداخل دارویی جدی (شاید کشنده) شود. در طول درمان با این دارو، از مصرف داروهای مهارکننده­‌های MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. اکثر مهارکننده­‌های MAO نیز نباید به‌مدت دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک در مورد زمان شروع یا قطع مصرف این دارو سوال کنید.

داروهایی که باعث افزایش سروتونین می‌شوند

در صورت استفاده از داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌­شوند، ریسک سندرم یا مسمومیت سروتونین افزایش می­­‌یابد. مثلا می‌­توان به مواد مخدرهای خیابانی مانند MDMA/ اکستازی، گل راعی، داروهای ضدافسردگی خاص (از جمله سایر SSRIها مانند فلوکستین/ پاروکستین، SNRIها مانند دولوکستین/ ونلافاکسین)، تریپتوفان و سایر موارد این‌چنینی اشاره کرد. احتمال ریسک ابتلا به سندرم یا مسمومیت سروتونین ممکن است هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.

این دارو می‌­تواند اثرات کافئین را افزایش دهد. از نوشیدن مقدار زیادی نوشیدنی حاوی کافئین (قهوه، چای، کولا) یا خوردن مقدار زیادی شکلات یا مصرف داروهای غیرتجویزی که حاوی کافئین هستند خودداری کنید.

داروهای خواب‌آور

در صورت استفاده از سایر داروهایی که باعث خواب‌آلودگی می‌­شوند از جمله الکل، ماری جوانا (شاهدانه)، آنتی هیستامین­‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب‌آور یا ضد اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده­‌های عضلانی و مسکن‌­های اعتیادآور (مانند کدئین)، موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

برچسب موجود بر روی تمام داروهای خود را بررسی کنید (مانند داروهای ضد آلرژی یا ضدسرفه و سرماخوردگی). زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب‌آلودگی می­‌شوند. از داروساز خود نحوه مصرف ایمن داروها را بپرسید.

سیگار کشیدن سطح این دارو در خون را کاهش می‌­دهد. اگر سیگار می­‌کشید یا اخیراً سیگار کشیدن را ترک کرده‌­اید، این موضوع را به پزشک خود بگویید.

این دارو ممکن است در برخی تست‌­های پزشکی/ آزمایشگاهی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل ایجاد کند و احتمالاً باعث نتایج نادرست آزمایش می‌­شود. اطمینان حاصل نمایید که پرسنل آزمایشگاه و تمام پزشکان شما از اینکه شما این دارو را مصرف می­‌کنید مطلع هستند.

اوردوز یا مصرف بیش از حد

اگر بیش از حد از این دارو مصرف کرده‌اید و علائم جدی مانند تنگی‌نفس دارید، فورا با پزشک تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ممکن است شامل: ضربان قلب سریع/ آهسته /نامنظم، مشکل در تنفس، تشنج باشد.

نکات

این دارو را با دیگران به اشتراک نگذارید. تمام قرار ملاقات‌­های پزشکی خود را به موقع انجام دهید.

دوز فراموش شده

اگر یک دوز فلووکسامین را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک زمان دوز بعدی است، از دوز فراموش شده صرف‌نظر کنید. دوز بعدی را در همان زمان معین مصرف کنید. دوز مصرفی را برای جبران دو برابر نکنید.

نگهداری

فلووکسامین را در دمای اتاق و دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.

منبع:

https://www.webmd.com/drugs/2/drug-1049-7095/fluvoxamine-oral/fluvoxamine-oral/details

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا