زمان حافظه کوتاه مدت
مدت زمان حافظه کوتاه مدت
پترسون و پترسون ( ۱۹۵۹ )
هدف
به‌منظور بررسی طول مدت زمان حافظه کوتاه مدت.
روش
یک آزمون آزمایشگاهی انجام شد که در طی آن ۲۴ شرکت‌کننده (دانشجویان رشته‌ی روانشناسی) می‌بایست برخی از تریگرام‌ها (هجاهای سه‌حرفی صامت و بی‌معنی، به عنوان مثال TGH، cls) را به یاد آورند. تریگرام‌ها یکی یکی ارایه شدند و باید بعد از فواصل ۳ ، ۶ ، ۹ ، ۱۲ ، ۱۵ یا ۱۸ ثانیه به خاطر آورده شوند.
به‌منظور جلوگیری از تکرار و تمرین، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا سه تا سه تا و یا چهارتا چهارتا و به‌صورت تصادفی از یک عدد خاص به طور معکوس شمرده و از آن کسر نمایند و این کار را تا زمانی که یک نور قرمز رنگ پدیدار گردد، ادامه دهند. این روش به عنوان تکنیک براون پیترسون شناخته می‌شود.
یافته‌ها:
زمانی که تاخیر زمانی افزایش یافت، افزایشی سریع در فراموش کردن رخ داد.
- پس از ۳ ثانیه، ۸۰ درصد از تریگرام‌ها به درستی به خاطر آورده شدند.
- پس از ۶ ثانیه، این میزان به ۵۰ % کاهش یافت.
- پس از ۱۸ ثانیه، کم‌تر از ۱۰ درصد از تریگرام‌ها به درستی به خاطر آورده شدند.
نتیجه‌گیری:
هنگامی که از تکرار و تمرین جلوگیری می‌شود زمان حافظه کوتاه مدت مدت محدود بوده و طول مدت محدودی دارد (حدود ۱۸ ثانیه). تصور می‌شود که این اطلاعات از حافظه کوتاه‌مدت به‌واسطه‌ی «واپاشی اثر» از دست رفته باشد.
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که حافظه کوتاه مدت از حافظه بلندمدت از نظر دوره‌ی زمانی متفاوت است. بنابراین، این مطالعه از مدل چند مخزنی حافظه پشتیبانی می‌کند. اگر یک فرد قادر به تکرار و تمرین اطلاعات نباشد، اطلاعات به حافظه بلند مدت او انتقال نخواهد یافت.
ارزیابی انتقادی:
این تجربه فاقد واقع‌گرایی اینجهانی و اعتبار بیرونی است، چرا که آن‌ها از محرک‌های بسیار تصنعی استفاده کرده‌اند (به عبارت دیگر، مردم سعی نمی‌کنند تریگرام‌ها را در زندگی واقعی به‌یاد بیاورند).
آن‌ها همچنین مدت‌زمان حافظه کوتاه مدت را تنها برای یک نوع از محرک‌ها در نظر گرفتند. آن‌ها اطلاعاتی در مورد انواع دیگر محرک‌ها، از قبیل تصاویر و ملودی‌ها ارائه نکردند.
