خودارضایی کودکان
خوداراضایی کودکان بیماری یا پدیده‌ای طبیعی است
وقتی دختر کوچک شما روی صندلی، خودش را به عقب و جلو تکان می‌دهد یا پسر کوچکتان دستانش را پایین و روی شلوارش تکان می‌دهد، لازم نیست هول شوید و سریع با روانشناس تماس بگیرید. در عوض صبر کنید و فکر کنید چرا این موضوع شما را نگران کرده است.
کلمه «استمنا masturbation» به بسیاری از بزرگسالان یک لرزشی عمیقاً ناراحت کننده و همراه باری سنگین از گناه و عذاب می‌دهد. اگر کودک گوش خود را بکشد یا بازوی خود را نوازش کند، هیچ‌کس توجهی نمی‌کند. چرا والدین، پسر کوچکی که گوشش را می‌کشد نادیده می‌گیرند، اما اگر به آلت تناسلی خود دست بزند نگران می‌شوند و او را سرزنش می‌کنند؟ این کار ممکن است به دو دلیل صورت گیرد. یا به این دلیل است که دستگاه تناسلی در نظر والدین بد، مرموز یا ممنوع در نظر گرفته می‌شود و یا آنها معتقدند که مالش دستگاه تناسلی نشانه مطمئنی از اختلال روانی است. در حالیکه هیچ یک از این دلایل درست نیست.
دلایل خودارضایی کودکان
بیشتر کودکان با دستگاه تناسلی خود بازی می‌کنند، چرا که نسبت به آن کنجکاو هستند. شما به عنوان والدین باید انتظار چنین حرکتی را در دوران کودکی و بین 2 تا 6 سالگی داشته باشید. دلیل آزرده شدن ما از دیدن این حرکات در کودکان بیشتر به این دلیل است که ما این کار را از دید یک بزرگسال بررسی می‌کنیم و در نظر می‌گیریم.
از نظر کودک، لمس آلت تناسلی یک قسمت طبیعی از کشف قسمت‌های بدنش و احساسات لذتبخشی است که از این کار ناشی می‌شود. کودکان در کاوش بدن خود متوجه می‌شوند که بعضی از قسمت‌ها از دیگر قسمت‌ها لذت بیشتری به آنها می‌دهد و پس از کشف این مناطق، آن دستان کوچک اغلب در آنجا یافت می‌شوند. برای کودک ماساژ اندام تناسلیش لذتبخش است. این مورد یک «اشتباه» یا «کار کثیف» نیست. وقتی کودک این اصطلاحات را از بزرگسالان بشنود (یا اضطراب آنها را در این مورد حس کند) نگران و گیج می‌شود.
از آنجا که کودکان هنگام کاوش یا تحریک دستگاه تناسلی خود هیچ کار «اشتباهی» انجام نمی‌دهند، نیازی به سرزنش، القای حس شرم، تحقیر، شرمساری یا تنبیه آنها نیست. مهمتر از همه، از انتقال این حس که بدن ما بد است و کثیف، خودداری کنید. مشکلات جنسی در بزرگسالی اغلب به دلیل بدرفتاری‌های دوران کودکی است که از طرف والدین و بزرگسالان دیگر به کودک انتقال می‌یابد. این والدین چون خودشان شرمنده، ترسیده و مجازات شده‌اند، ممکن است هرگز با جنسیت خود کنار نیامده باشند.
چشم‌انداز مذهبی خودارضایی کودکان
برخی از آیین‌ها می‌آموزند که خودارضایی اشتباه است. ما قصد نداریم این باور یا نظام ارزشی را زیر سوال ببریم. به بیان ساده، بزرگسالانی که خود به دلایل اخلاقی ترجیح نمی‌دهند خودارضایی کنند، تنها باید در برخورد با نوزادان یا کودکان خردسال خود خردمند باشند. با بزرگتر شدن کودک، فرصت کافی برای آموزش نحوه احترام به اندام تناسلی در معنای مذهبی وجود خواهد داشت.
8 نکته در مدیریت خودارضایی کودکان
در حالی که لمس دستگاه تناسلی برای کودک یک رفتار طبیعی است، خودارضایی کودکان والدین را آزار می‌دهد و اگر بیش از حد انجام شود، کودک را آزار می‌دهد. در اینجا چند روش برای جلوگیری از تبدیل خودارضایی کودکان به یک عادت مضر معرفی می‌شود.
1. لمس طبیعی بدن در دوران کودکی
بدانید که میل به استفاده از اعضای بدن برای لذت بردن، بخشی از رشد طبیعی جنسی است. در حالی که برای داشتن تصویری مثبت از بدن لزوما نیازی به خودارضایی نیست، اما لذت بردن از اعضای بدن به رشد جنسی سالم و دوست داشتن بدن خود کمک می‌کند. بنابراین ماساژ گاه به گاه دستگاه تناسلی کثیف، مضر یا نشانه‌ای از یک اختلال عاطفی شدید یا مشکل فرزندپروری نیست. برای بیشتر کودکان، این کار یک کشف مداوم است و احساس خوبی به همراه دارد. به همین سادگی.
2. خودارضایی از نظر پزشکی
بازی با دستگاه تناسلی زمانی می‌تواند چیزی فراتر از یک کنجکاوی گذرا باشد که کودک مکرر و شدید آن را انجام دهد و کودک چنان سرگرم لذت شخصی شود که از تعامل با دیگران کناره‌گیری کند. همانطور که در مورد هرگونه رضایت از خود صادق است، اگر این عادت گاه به گاه برای دوری از زندگی روزمره، نیاز به آسایش یا برای اجتناب از اضطراب انجام شود، امری طبیعی است. اگر فرد تا حدی به این شکل از لذت شخصی وابسته شود که دیگر احساس خوبی نداشته باشد و به یک اعتیاد تبدیل شود، امری غیرطبیعی می‌شود.
عوارض پزشکی ناشی از تحریک دستگاه تناسلی نادر است، اما در دختران لمس بیش از حد و شدید (مالیدن اندام تناسلی خود به چیزی سخت مانند زین اسب اسباب‌بازی) می‌تواند به مجرای خروجی ادرار ضربه بزند و منجر به عفونت ادراری شود. (این مساله برای پسران کمتر پیش می‌آید زیرا مجاری ادرار آنها طولانی‌تر است.) تا زمانی که کودک به دلیل تبدیل این کار به وسواس به طور ارادی باعث ایجاد درد در بدنش شود، تحریک دستی به بافت‌ها آسیب نمی‌رساند. این آسیب‌ها نشانه‌ای است برای والدین که متوجه شوند در این موقعیت مداخله لازم است.
3. خودارضایی کودکان در جاهای عمومی
عمه عزیز در اتاق‌نشیمن شما نشسته است. در نمای دیگر، دختر چهار ساله در حال بالا رفتن از روی دسته کاناپه است. او روی دسته شروع به تکان خوردن می‌کند و به زودی آن حالت خوشحال را در چهره خود نشان می‌دهد. چهره افراد حاضر در اتاق قرمز می‌شود. مشاهده این وضعیت خودارضایی می‌تواند هر بزرگسالی را شرمنده کند. کنترل این موقعیت‌ها به پیشگیری از آن باز می‌گردد. بهترین کار این است که بدون قضاوت درباره اقدامات فرزندتان، به او توصیه كنید كه هر كاری در رابطه با «قسمت‌های خصوصی بدنش» مانند دستشویی رفتن باید خصوصی بماند.
یک انتخاب این است که دستپاچه و ناراحت شوید. انتخاب دیگر این است که از این موقعیت به عنوان یک لحظه برای آموزش استفاده کنید و به کودکتان توضیح دهید که انجام چنین کاری در جمع کار درستی نیست و تکرار آن با عواقبی همراه خواهد بود. معمولاً کودک ترجیح می‌دهد فعالیت را متوقف کند تا بتواند از پیش آمدن عواقبی مانند بی‌توجهی شما جلوگیری کند. بهترین روش این است که به‌سرعت حواس کودک را به یک فعالیت دیگر معطوف کنید.
4- عزت نفس در کودکتان ایجاد کنید
کودکانی که در بسیاری از محیط‌ها (خانه، جمع دوستان، مدرسه و …) نسبت به خود احساس خوبی دارند، کمتر تحریک می‌شوند و کنجکاوی‌های جنسیشان در حد متعادل باقی می‌ماند.
پسری را در نظر بگیرید که در شش‌سالگی با مساله عزت‌نفس درگیرست و نتوانسته تصویر کاملی از دوست‌داشتن خودش بسازد. او با والدین یا دوستانش کنار نمی‌آید و به نظر نمی‌رسد در فعالیت‌های مدرسه یا اجتماعی موفق باشد. مادرش متوجه می‌شود كه او روز به روز بیشتر و بیشتر زمانش را پشت درهای بسته اتاقش می‌گذراند. یک‌روز مادر بدون اطلاع از اینکه پسر در اتاقش است، در را بازمی‌کند و متوجه‌می‌شود که او درحال خودارضایی است. او قبل از اینکه کنترلش را از دست دهد و پدر کودک را صدا کند، عاقلانه فوراً در را می‌بندد و به پایین می‌رود.
مادر به‌جای شرمنده‌کردن پسر، به عزت‌نفس او احترام گذاشت و بعداً، جلسه‌ای را به همراه پدر برای پسرشان ترتیب دادند. مادر تامی هنگام گفتگو (نه سرزنش و دعوا) از آلت تناسلی پسرش به عنوان «خود کوچک شما» نام برد. پدر تامی آهسته واژه «آلت تناسلی» را با کلمه‌ای که مادر از آن استفاده کرده بود، جایگزین کرد. آنها به ندرت به عملی که پسرک انجام داده بود اشاره می‌کردند. و بیشتر در مورد کل شخصیت او و رفع نیاز او برای ترک این عادت صحبت کردند. در روزها و هفته‌های بعدی، آنها به پسرشان کمک‌کردند تا در فعالیت‌های بیرون و درون خانواده بهتر و راحت‌تر عمل‌کند. پسرک زمان کمتری را در اتاقش می‌گذراند و مشارکت بیشتری از خود در فعالیت‌ها نشان می‌داد.
کودکانی که از خستگی مزمن رنج می‌برند اغلب برای تحریک شدن به بدن خود مراجعه می‌کنند. ذهن و بدن کودکتان را فعال نگه دارید. هنگامی که دستان پسر کوچک به داخل شلوارش می‌رود یا دختر کوچک شروع به تکان خوردن می‌کند، آنها را با جایگزین کردن فعالیت‌های مفید سرگرم کنید.
5- از ترساندن کودک خودداری کنید
همه ما برخی از افسانه‌های ترسناک را درباره خودارضایی که سال‌ها پیش از دهان بزرگسالان سرچشمه گرفته است، شنیده‌ایم. افسانه‌هایی مانند: «اگر این کار را ادامه دهید، زگیل روی دستان شما ایجاد می‌شود». «کور خواهی شد». «آن را متوقف کن، این کار باعث دیوانگیت خواهد شد». گفتن این داستان‌ها ممکن است کودکان را از این عادت ترسانده باشد. اما از سوی دیگر باعث ایجاد گناه و عذاب‌وجدان بی‌دلیل و عزت‌نفس آسیب‌دیده و در نتیجه نگرش‌های جنسی ناسالم می‌شود. وقتی کودکان متوجه می‌شوند این تهدیدها نادرست بوده‌اند، مشاوره با والدین را در سایر موارد جنسی نیز متوقف می‌کنند.
6. مشاوره خردمندانه بدهید
اگر در مورد خودارضایی کودکتان قصد مداخله و صحبت دارید، باید با توصیه‌های عاقلانه این کار را انجام دهید. اگر کودک شما برای چنین گفتگویی به سن کافی رسیده است، این روش را امتحان کنید (بهترین حالت این است که پدرها با پسران و مادران با دختران صحبت کنند): «پسرم/دخترم، بازی با آلت تناسلی احساس خوبی دارد و این قسمت، قسمت لذتبخشی در بدن شما است. من هم چنین تجربه‌هایی را داشته‌ام. اما زیاده‌روی در این مورد تو را از مشارکت در فعالیت‌های دیگری که باعث می‌شوند احساس خوبی داشته باشی بازمی‌دارد. سایر کارهایی که دوست داری انجام بدهی چیست؟ آیا فعالیتی هست که بتوانیم وقتمان را با آن پر کنیم؟»
اگرچه شاید برای والدین چنین صحبتی بسیار سخت باشد، اما این مکالمات لحظاتی مهم از آموزش هستند که برای جنسیت در حال رشد کودک مفید است. این گفتگوها همچنین روابط والدین و کودک را تقویت می‌کنند.
7. از یک مشاور کمک بگیرید
اگر از بحث در مورد رابطه جنسی با فرزند خود ناراحت هستید (برای بسیاری از والدین این امر طبیعی است) به احتمال زیاد فرزند شما از زبان بدن و کلمات پرتنش شما احساس خواهد کرد که رابطه جنسی موضوعی ناخوشایند است. اگر کودکتان به خودارضایی عادت کرده، از پزشک یا مشاور کودک بخواهید موضوع را به‌عنوان بخشی از پروسه رشد بررسی‌کند. اما به یاد داشته باشید که موکول کردن یک مسئله مهم به یک جانشین، والدین را از نقش اختیارات و مشاور برای نزدیک شدن و راهنمایی کودک محروم می‌کند.
نحوه صحبت بسیار مهم است. فرزندان ممکن است احساس کنند والدین در حال سرزنش آنها هستند، در حالیکه اگر پزشک یا مشاور به عنوان یک بخش از صحبت راجع به موارد جنسی به این موضوع بپردازد، ممکن است کودک آن را گفتگویی عادی دریابد و نتیجه بهتری از صحبت حاصل شود.
8- کارهایی را جایگزین کنید که تنش‌های کودک را از بین ببرد
اضطراب دلیل خودارضایی کودکان است. به‌عنوان والدین هم از طریق آموزش راه‌های مقابله با علت تنش و هم از طریق نشان‌دادن راه‌های جایگزین برای رفع اضطراب می‌توانید به‌کودکتان کمک‌کنید. موارد زیادی باعث ایجاد تنش و اضطراب در زندگی کودک می‌شوند. مواردی مانند مدرسه جدید، دوستان جدید، درگیری‌های خانه و غیره. راه‌های زیادی برای کاهش این تنش‌ها وجود دارد تا کودک به لمس آلت تناسلی خود برای کاهش تنش روی نیاورد. مثلا پدر و مادری با ماساژ کمر و پخش موسیقی آرامبخش هنگام خواب، به‌دخترشان کمک‌کردند تا با اضطراب‌هایش سازگار شود. دختر نه تنها از تکرار خودارضایی دست برداشت، بلکه پدر و مادر به‌منبعی بسیار ارزشمند و معنوی در زندگی‌اش تبدیل‌شدند.
