اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه ADHD
هر آنچه که باید در مورد اختلال ADHD بدانید
اختلال ADHD چیست؟
اختلال بیش فعالی همراه با کمبود توجه (ADHD) یک وضعیت سلامت روان است که باعث سطوح غیرعادی بیشفعالی و رفتارهای تکانشی میشود. افراد مبتلا به ADHD همچنین ممکن است در تمرکز حواس خود بر روی یک کار یا نشستن طولانیمدت، مشکل داشته باشند.
بسیاری از افراد، بیتوجهی و تغییرات در سطح انرژیشان را تجربه میکنند. برای یک فرد مبتلا به ADHD، این حالت در مقایسه با افرادی که این عارضه را ندارند به میزان بیشتری اتفاق میافتد. و میتواند تأثیر قابلتوجهی بر تحصیل، کار و زندگی آنها داشته باشد.
هم بزرگسالان و هم کودکان میتوانند دچار ADHD شوند. این تشخیصی است که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) به رسمیت شناخته شده است.
علائم اختلال ADHD
طیف وسیعی از رفتارها با ADHD مرتبط است. برخی از موارد رایجتر عبارتند از:
- مشکل در تمرکز یا توجه روی کارها
- فراموشی انجام کارها
- به سادگی گیج و پریشان شدن
- داشتن مشکل در نشستن
- قطع حرف افراد در حین صحبت کردنشان
علائم و نشانهها میتوانند مختص جنبههای مختلف ADHD مانند بیشفعالی، تکانشگری یا مشکل در توجه و تمرکز باشند.
فردی که بیشفعالی و تکانشگری را تجربه میکند ممکن است:
- برای مثال، سر کلاس نشستن برایشان مشکل باشد
- در بازی کردن یا انجام کارهای بی سر و صدا مشکل دارند
- بیش از حد صحبت میکنند
- برایشان سخت است که برای نوبتشان صبر کنند
- وقتی دیگران در حال صحبت کردن، بازی کردن یا انجام کاری هستند، حرفشان را قطع میکنند یا مانع ادامه کارشان میشوند.
کسی که در توجه کردن و تمرکز مشکل دارد، ممکن است:
- اشتباهات مکرر یا از دست دادن جزئیات در هنگام مطالعه یا کار داشته باشد.
- حفظ تمرکز هنگام گوش دادن، خواندن یا مکالمه برایشان سخت است.
- در سازماندهی وظایف روزانه خود مشکل دارند.
- مکررا صحبتهای طرف مقابل را از دست میدهند.
- با چیزهای کوچکی که در اطرافشان اتفاق میافتد به راحتی حواسشان پرت میشود.
اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، ممکن است برخی یا همه این علائم را داشته باشید. علائمی که دارید، به نوع ADHD شما بستگی دارد.
انواع ADHD
APA، اختلال ADHD را به سه دسته یا نوع دستهبندی کرده است. این دستهها شامل بیتوجهی، بیشفعالی-تکانشی و ترکیبی از هردو هستند.
۱-اکثرا بیتوجه است
همانطور که از نام آن پیداست، افراد مبتلا به این نوع ADHD در تمرکز، تکمیل وظایف و پیروی از دستورالعملها با مشکل شدید مواجه هستند.
کارشناسان همچنین فکر میکنند که بسیاری از کودکان مبتلا به نوع بیتوجهی ADHD ممکن است تشخیص مناسبی دریافت نکنند، زیرا تمایلی به ایجاد اختلال در کلاس ندارند. تحقیقات نشان میدهد که این نوع در بین دختران مبتلا به ADHD شایعتر است.
۲- نوع غالباً بیشفعال- تکانشی
افراد مبتلا به این نوع ADHD در درجه اول رفتار بیشفعال و تکانشی از خود نشان میدهند. این حالت میتواند شامل موارد زیر باشد:
- بیقراری
- قطع حرف افراد در حین صحبت کردن
- نمیتوانند منتظر نوبت خود باشند
اگرچه بیتوجهی در مورد این نوع ADHD کمتر مورد توجه قرار میگیرد، افراد مبتلا به ADHD عمدتاً بیشفعال- تکانشی، ممکن است هنوز تمرکز بر روی وظایف را دشوار بدانند.
۳- نوع ترکیبی بیشفعال- تکانشی و بیتوجهی
این شایعترین نوع ADHD است. افراد مبتلا به این نوع ترکیبی از ADHD علائم بیتوجهی و بیشفعالی را نشان میدهند. اینها شامل ناتوانی در توجه، تمایل به تکانشگری و سطوح بالایی از حد متوسط فعالیت و انرژی است.
نوع ADHD شما یا فرزندتان نحوه درمان آن را تعیین میکند. نوع اختلال شما میتواند در طول زمان تغییر کند، بنابراین درمان شما نیز ممکن است تغییر کند.
چه چیزی باعث ADHD میشود؟
علیرغم اینکه ADHD چقدر رایج است، پزشکان و محققان هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این بیماری میشود. اعتقاد بر این است که منشأ عصبی دارد. البته ژنتیک نیز ممکن است نقش داشته باشد.
تحقیقات نشان میدهد که کاهش دوپامین، عاملی برای ADHD است. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که به انتقال سیگنالها از یک عصب به عصب دیگر کمک میکند. و در تحریک واکنشها و حرکات عاطفی نقش دارد.
تحقیقات دیگر حاکی از تفاوت ساختاری در مغز هستند. یافتهها نشان میدهد که افراد مبتلا به ADHD حجم ماده خاکستری کمتری دارند. ماده خاکستری شامل نواحی مغز است که به موارد زیر کمک میکند:
- سخن گفتن
- خودکنترلی
- تصمیمگیری
- کنترل عضلات
محققان هنوز در حال بررسی علل بالقوه ADHD، مانند سیگار کشیدن در دوران بارداری هستند.
تشخیص و آزمایش اختلال ADHD
هیچ آزمایش واحدی وجود ندارد که بتواند تشخیص دهد شما یا فرزندتان ADHD دارید یا خیر. یک مطالعه در سال 2017 مزایای یک آزمایش جدید برای تشخیص ADHD بزرگسالان را برجسته کرد، اما بسیاری از پزشکان معتقدند تشخیص ADHD را نمیتوان بر اساس یک آزمایش انجام داد.
برای تشخیص، پزشک علائمی را که شما یا فرزندتان در 6 ماه گذشته داشتهاید، ارزیابی میکند.
پزشک شما احتمالاً اطلاعاتی را از معلمان یا اعضای خانواده جمعآوری میکند و ممکن است از چک لیستها و مقیاسهای رتبهبندی برای بررسی علائم استفاده کند. آنها همچنین یک معاینه فیزیکی برای بررسی سایر مشکلات سلامتی انجام میدهند.
اگر مشکوک هستید که شما یا فرزندتان ADHD دارید، با پزشک در مورد تشخیص آن صحبت کنید. برای فرزندتان نیز میتوانید با مشاور مدرسهاش صحبت کنید. مدارس به طور منظم کودکان را از نظر شرایطی که ممکن است بر عملکرد آموزشی آنها تأثیر بگذارد، ارزیابی میکنند.
اگر پزشکان مشکوک به ADHD باشند، ممکن است شما یا فرزندتان را به یک متخصص ADHD ارجاع دهند. بسته به تشخیص، آنها همچنین ممکن است پیشنهاد دهند به یک روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب هم مراجعه کنید.
درمان ADHD
درمان ADHD معمولاً شامل درمانهای رفتاری، دارو درمانی یا هردو است.
از انواع درمانها میتوان به گفتار درمانی یا رواندرمانی اشاره کرد. با رواندرمانی، شما یا فرزندتان در مورد اینکه ADHD چگونه بر زندگی شما تأثیر میگذارد و راههایی برای کمک به مدیریت آن را میآموزید. نوع دیگر درمان، رفتار درمانی است. این درمان میتواند به شما یا فرزندتان کمک کند نحوه نظارت و مدیریت رفتار خود را بیاموزید.
هنگامی که شما با ADHD زندگی میکنید، دارو نیز میتواند بسیار مفید باشد. داروهای ADHD به گونهای طراحی شدهاند که بر مواد شیمیایی مغز تأثیر بگذارند تا شما را قادر سازند تکانهها و اعمال خود را بهتر کنترل کنید.
دارو درمانی برای ADHD
دو نوع اصلی از داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD، محرکها و غیرمحرکها هستند.
محرکهای سیستم عصبی مرکزی (CNS) رایجترین داروهای ADHD هستند. این داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز یعنی دوپامین و نوراپینفرین عمل میکنند. نمونههایی از این داروها عبارتند از متیل فنیدات (ریتالین) و محرکهای مبتنی بر آمفتامین (آدرال).
اگر محرکها به خوبی کار نکنند یا عوارض جانبی دردسرساز برای شما یا فرزندتان ایجاد کنند، پزشک ممکن است یک داروی غیرمحرک را پیشنهاد کند. داروهای غیرمحرک معمولا با افزایش سطح نوراپینفرین در مغز عمل میکنند.
این داروها شامل اتوموکستین (Strattera) و برخی داروهای ضد افسردگی مانند بوپروپیون (ولبوترین) هستند. داروهای ADHD میتوانند فواید و همچنین عوارض جانبی زیادی داشته باشند.
درمانهای طبیعی برای ADHD
علاوه بر – یا به جای – دارو، چندین راهحل برای کمک به بهبود علائم ADHD پیشنهاد شده است.
برای شروع، ایجاد تغییرات در شیوه زندگی ممکن است به شما یا فرزندتان در مدیریت علائم ADHD کمک کند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC) موارد زیر را توصیه میکند:
- خوردن یک رژیم غذایی مغذی و متعادل
- حداقل 60 دقیقه فعالیت بدنی در روز
- خواب کافی
- محدود کردن زمان استفادهی روزانه از تلفن، رایانه و تلویزیون
مطالعات همچنین نشان دادهاند که یوگا، تایچی و گذراندن وقت در خارج از منزل میتواند به آرام کردن ذهنهای بیشفعال کمک کند و علائم ADHD را کاهش دهد.
ذهنآگاهی گزینه دیگری است. تحقیقات انجام شده در سال 2015 نشان داده است که مدیتیشن میتواند قدرت توجه افراد مبتلا به ADHD را بهبود بخشد.
ADD در مقابل ADHD
ممکن است اصطلاحات «ADD» و «ADHD» را شنیده باشید و فکر کرده باشید که تفاوت بین آنها چیست.
ADD یا اختلال کمبود توجه یک اصطلاح قدیمی است. قبلاً برای توصیف افرادی که در توجه مشکل دارند اما بیشفعال نیستند استفاده میشد. نوعی از ADHD که «عمدتاً بیتوجه» نامیده میشود، اکنون با ADD استفاده میشود.
ADHD نام فراگیر فعلی این بیماری است. اصطلاح ADHD در می 2013 زمانی که APA «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)» را منتشر کرد، رسمی شد.
ADHD در بزرگسالان
بیش از 60 درصد از کودکان مبتلا به ADHD علائمشان را در بزرگسالی هم نشان میدهند. برای بسیاری از افراد، علائم بیشفعالی اغلب با افزایش سن کاهش مییابد، اما بیتوجهی و تکانشگری ممکن است ادامه یابد.
گفته میشود، درمان بسیار بااهمیت است. ADHD درمان نشده در بزرگسالان میتواند تأثیر منفی بر بسیاری از جنبههای زندگی داشته باشد. علائمی مانند مشکل در مدیریت زمان، فراموشی و بیحوصلگی میتواند باعث بروز مشکلاتی در محل کار، خانه و انواع روابط شود.
ADHD در کودکان
طبق گفتهی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها (CDC)، حدود 8.8 درصد از افراد 3 تا 17 ساله در ایالات متحده، زمانی به ADHD مبتلا شدهاند. این شامل 11.7 درصد از مردان و 5.7 درصد از زنان است.
برای کودکان، ADHD به طور کلی با مشکلات در مدرسه همراه است. کودکان مبتلا به ADHD اغلب در یک محیط کلاس درس کنترلشده با مشکلاتی روبرو هستند.
پسران بیش از دو برابر دختران در معرض تشخیص ADHD هستند. این ممکن است به این دلیل باشد که پسرها تمایل دارند علائم بارز بیشفعالی را نشان دهند. اگرچه برخی از دختران مبتلا به بیشفعالی ممکن است علائم کلاسیک بیشفعالی را داشته باشند، اما بسیاری از آنها این علائم را ندارند.
در بسیاری از موارد، دختران مبتلا به ADHD ممکن است:
- مکررا رویاپردازی کنند.
- بیش از حد پرحرف باشند تا بیشفعال.
بسیاری از علائم ADHD میتوانند رفتارهای معمول دوران کودکی باشند، بنابراین تشخیص اینکه چه چیزی با ADHD مرتبط است و چه چیزی نیست، میتواند دشوار باشد.
آیا ADHD یک ناتوانی است؟
در حالی که ADHD یک اختلال عصبی رشدی است، یک ناتوانی یادگیری در نظر گرفته نمیشود. با این حال، علائم ADHD میتواند یادگیری را برای فرد سختتر کند. همچنین، ممکن است ADHD در برخی از افرادی که دارای ناتوانی یادگیری هستند نیز رخ دهد.
برای کمک به کاهش هرگونه تأثیر بر یادگیری کودکان، معلمان میتوانند دستورالعملهای فردی دانشآموز مبتلا به ADHD را ترسیم کنند. این ممکن است شامل دادن زمان اضافی برای تکالیف و تستها یا ایجاد یک سیستم پاداش شخصی باشد.
شرایط پزشکی همراه
افراد مبتلا به ADHD گاهی اوقات دارای سایر شرایط سلامت روان مانند افسردگی و اضطراب میشوند. برخی از این شرایط ناشی از چالشهای زندگی با ADHD است.
۱- اضطراب
افراد مبتلا به ADHD نمیتوانند به راحتی از عهده کارهای روزانه، حفظ روابط و غیره برآیند. این میتواند خطر اضطراب را افزایش دهد.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) افراد مبتلا به ADHD بیشتر از افراد بدون ADHD دچار اختلال اضطرابی هستند.
اختلالات اضطرابی عبارتند از:
- اضطراب جدایی، زمانی که از دوری از عزیزان میترسید
- اختلال اضطراب اجتماعی، که میتواند شما را از رفتن به مدرسه یا مکانهای دیگری که افراد در آن معاشرت میکنند، بترساند.
- اضطراب عمومی، زمانی که از اتفاقات بد، از آینده و غیره میترسید.
۲- افسردگی
اگر شما یا فرزندتان ADHD دارید، احتمال ابتلا به افسردگی نیز در شما بیشتر است. در یک مطالعه، حدود 50 درصد از نوجوانان مبتلا به ADHD افسردگی اساسی یا اختلال اضطرابی داشتند. مطالعات نشان میدهد که تا 53.3 درصد از بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است افسردگی نیز داشته باشند.
3- اختلالات رفتاری
مشکلات رفتاری در بین کودکان مبتلا به ADHD بیشتر از کودکان بدون آن است. این اختلالات زمانی ایجاد میشوند که فرد احساس میکند اطرافیانش او را درک نمیکنند.
کسی که احساس میکند درک نمیشود ممکن است زیاد بحث کند، عصبانیتش را از بروز دهد یا عمدا دیگران را آزار دهد. اینها ممکن است نشانههای اختلال نافرمانی مقابلهجویانه (ODD) باشد.
برخی از افراد متوجه میشوند که نمیتوانند قوانین را زیر پا بگذارند یا رفتاری پرخاشگرانه با دیگران داشته باشند، شاید دعوا کنند، قلدری کنند، یا شاید چیزهایی را که به آنها تعلق ندارد، بردارند. به این اختلال رفتار غیرعادی میگویند.
درمان برای افرادی که با این چالشها روبرو هستند وجود دارد، اما متخصصان توصیه میکنند که زودتر درمان را شروع کنند و مطمئن شوند که درمان با نیازهای فرد و خانوادهاش مطابقت دارد.
4- اختلال یادگیری
برخی از کودکان مبتلا به ADHD دارای یک اختلال یادگیری هستند که انجام تکالیف مطالعه آنها را دشوار می کند. به عنوان مثال میتوان به نارساخوانی (دیسلکسیا)، که خواندن را دشوار میکند، یا مشکلات مربوط به اعداد یا نوشتن اشاره کرد.
این چالشها میتوانند مدیریت در مدرسه را برای کودک بسیار سخت کنند و میتوانند احساس اضطراب و افسردگی او را بدتر کنند. دریافت کمک زودهنگام برای به حداقل رساندن تأثیر این چالشها ضروری است.
سلام خیلی خیلی عالی ممنونم ممنونم
خوشحالیم مورد توجه قرار گرفت