آزمایش بیمارستان هافلینگ
هدف آزمایش بیمارستان هافلینگ
چارلز هافلینگ (۱۹۶۶) با انجام مطالعات میدانی در مورد پرستارانی که از دخیل بودن خود در یک آزمایش آگاه نبودند، یک مطالعه‌ی واقع گرایانه‌تری نسبت به میلگرام در خصوص اطاعت طراحی نمود.
روش آزمایش بیمارستان هافلینگ
این روش شامل یک آزمایش میدانی طبیعی و نرمال بود که شامل ۲۲ پرستار (واقعی) در شیفت شبانه می‌شد. دکتر اسمیت (یک وردست یا همکار آزمایشگر) توسط تلفن با پرستاران در بیمارستان (در ۲۲ مورد مجزا) تماس گرفته و از آنها می‌خواهد تا ببینند آیا داروی استروتن دارند و یا خیر. پرستاران پس از بررسی می‌بیند که حداکثر دوز مصرفی این دارو ۱۰ میلی‌گرم است. اما هنگامی که این موضوع را به اطلاع «دکتر» می‌رسانند، دکتر به آنها می‌گوید که مقدار ۲۰ میلی‌گرم از داروی موردنظر را به بیماری به نام «آقای جونز» بدهند. دکتر اسمیت با عجله‌ی بسیار زیاد این موارد را بیان کرده و اظهار می‌دارد که وقتی بعدا برای دیدن و ویزیت آقای جونز به بیمارستان می‌آید، برگه‌ی تجویز دارو را امضا خواهد کرد. عملکرد پرستاران مورد نظارت قرار گرفت. داروها واقعی نبودند، هرچند پرستاران فکر می‌کردند آنها واقعی می‌باشند.
اگر پرستار این دارو را به بیمار بدهد، سه قانون بیمارستانی را زیر پا خواهد گذاشت:
۱. آنها مجاز به پذیرش دستورالعمل‌های تلفنی نیستند.
۲. دوز درخواستی دو برابر حداکثر حد مجاز تعیین شده بر روی جعبه بوده است.
۳. داروی مذکور غیرمجاز بود، به این معنا که آن دارو در فهرست داروهای مجاز بخش برای استفاده ذکر نشده بود.
این دارو یک قرص شکری بی‌ضرر بود که صرفا برای آزمایش ابداع شده بود.
نتایج آزمایش بیمارستان هافلینگ
۲۱ نفر از ۲۲ (۹۵٪) پرستار به راحتی تحت تاثیر دستور ارائه شده برای انجام قرار گرفتند. آنها نباید دستورالعمل‌ها را از طریق تلفن دریافت کنند، چه برسد به اینکه از دوز مجاز (این دارو یک دارونما بود) نیز تخطی کنند. هنگامی که از پرستاران دیگر خواسته شد تا بگویند در یک وضعیت مشابه چه کاری را انجام می‌دهند (به عنوان مثال یک گروه کنترل)، ۲۱ نفر از ۲۲ نفر اظهار داشتند که از دستور اطاعت نخواهند کرد.
نتیجه‌ی آزمایش بیمارستان هافلینگ
چارلز هافلینگ نشان داد که افراد حتی زمانیکه دلیل خوبی برای مخالفت دارند، تمایل چندانی ندارند تا با مرجع اقتدار درگیر شوند.
ارزیابی انتقادی
استحکام و نقطه‌ی قوت این مطالعه در این است که از سطح بالای اعتبار اکولوژیکی برخوردار است، زیرا این عمل در محیط زندگی واقعی انجام شده است. با این حال، این مطالعه دستورالعمل اخلاقی مربوط به فریب را به دلیل اینکه پزشک واقعی نبود زیرپا گذاشت.
منبع:
